คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 คนที่ถูกทิ้ง
อนที่ 2 นที่ถูทิ้
"ฮยอแ" เสียเรียึ่ะโน ่อนที่เ้าอเสียะรีบเินมาลามือฮยอแ "ไป ไปเรียนัน"ทเฮระุมือฮยอแ ฮยอแที่ยัใส่รอเท้าไม่เสร็มอหน้าทเฮอย่าุ 'ผีเ้ารึไ' ฮยอแิ
"มออะไรไปเร็ว ไปมหาลัยเร็ว" ทเฮเร่ยิๆ
"เออๆเสร็แล้ว ะเร่อะไรนัหนาเนี่ย" ฮยอแบ่นออมา ่อนะหันไปทาผู้เป็นแม่ที่นั่มอเาอยู่ที่โ๊ะอาหาร "แม่รับผมไป่อนนะ" ฮยอแเอ่ยึ้น ทเฮเอียหัวมาู ่อน้มหัวให้นินึ "หวัีรับแม่" ทเฮล่าว่อนลาฮยอแออาบ้าน
ระหว่าทาที่ไปมหาลัยฮยอแับสัเอาารอทเฮ อะไระอารม์นานี้เนี่ยวันนี้ แถมปิฮยอแ้อเป็นนปลุทเฮไปเรียนทุวัน วันนี้แปลแฮะ
ทั้สอไ้เินมาถึประูมหาลัย ฮยอแึึไว้่อนที่ะเินเ้า
"ันว่าวันนี้มันมีอะไรแปล" ฮยอแถามึ้นพร้อมมอทเฮไม่วาา
"อะไรอนายเล่า" ทเฮหลบาฮยอแ
"วันนี้นายื่น่อนัน แถมระือรือร้นมามหาลัย นายว่ามันปิเหรอ" ฮยอแถาม
"เอาน่าเี๋ยวนาย็รู้" ทเฮนำฮยอแเ้ามหาลัยไปอย่าอารม์ี ฮยอแมอามทเฮ ท่าทาะผีเ้าริๆแหละอะไรันถาม็ไม่ยอมอบ
ทเฮเินนำฮยอแมาที่สนามบาสอมหาลัย "นายมาทำอะไรที่นี่อนเ้าฮะ นายะออำลัายรึไ" ฮยอแเินามมาล่าวึ้น
"เปล่า วันนี้มีััวลีน่ะ" ัเลยระ่าเลยฮยอแเ้าใทันที "น้อนานะอให้ันมาให้ำลัใน่ะ" ทเฮยัอธิบาย่อ
"ราวนั้นน้อูฮยอนราวนี้น้อนานะ นายนี่เปลี่ยนผู้หิเหมือนเปลี่ยนโปรโมั่นมือถือเลยนะ" ฮยอแว่าเ้าให้ แู่ท่าทาทเฮะภูมิใในัวเอมาว่าอาารสำนึ "็ันหน้าาี เป็นธรรมาอยู่แล้ว" ทเฮหยัไหล่พูออมา ฮยอแเบ้หน้าหนี นอะไรหลัวเอที่สุในโลเลย ั้แ่เิมาทเฮเป็นนหลัวเอที่สุที่เอเลย
ฮยอแับทเฮพาันเ้าไป้าใน เอับีวอน ิน เยอเพื่อนในลุ่มที่มานั่รออยู่แล้วในมุมหนึ่อสนามบาสโบมือเหยๆเรียอยู่
"พวนายเร็วว่าันอีนะเนี่ย" ทเฮว่าึ้นทันทีที่เินไปถึที่หมาย
"รนี้เห็นัสุ านนี้สาวสวยเพียบ ัน้าไม่ไ้หรอ" เยอว่าึ้น
ทุนมีสีหน้ายิ้มแย้มันมาราวับว่าัวเอไ้ราวัลเอยัไยัั้น เว้นเสียแ่ฮยอแที่นั่เ็อยู่แ่มัน็แ่อาาศเท่านั้นมีใรบ้าล่ะที่สนใ 'ทำไมัน้อมานั่มอนายสนในอื่น้วยเนี่ย อมินเมื่อไหร่นายะมา'ฮยอแโอรวในใ
"ฮยอแ นไหนเลือมอไ้เลยามสบายนะ ยเว้นน้อนานะอันนะ" ทเฮบอ น้อนานะอันั้นเหรอ ฮยอแสะุับำนี้มา นายำลัทสอบวามอทนอันใ่มั๊ยทเฮ
"น้อึฮยอนอัน" เยอว่าึ้นบ้า
"น้อฮยอนอาอัน" ินรีบว่านเ่นัน
เหลือใรล่ะ อ่อีวอนฮยอแึหันไปมอหน้าเป็นเิถาม 'แล้วนายล่ะ'
"ไม่้อไปถามมันหรอ มันไม่เล็ใรพิเศษหรอ แ่มาูเป็นอาหารา ใมันนะมีแ่รุ่นพี่ฮีอลนเียวเท่านั้นแหละ" ทเฮอบำถามแทนีวอน เี๋ยวนี้ทเฮเป็นหมอูั้แ่เมื่อไหร่ฮยอแิ รู้ีริ
"ไปีวอนถ้าั้นไปเรียนัน" ฮยอแูมือีวอนะพาไปเรียน ในเมื่อหาพวไ้แล้วะนั่อยู่ทำไม เาไม่ไ้สนใอะไรสาวๆพวนี้เลย็นที่เาสนในั่หน้าสลอนอยู่นี่ไ
"ฮยอแอ่า ถ้าพวนายึ้นเรียนพวัน็วยสิ ทั้ห้อนัันไม่เรียนแล้ว อย่ามายันผิเวลาไ้มั๊ยเี๋ยวโน" ทเฮว่าึ้น เริรินะึ้นเรียน็ผิ ัวเออยาทำอะไร็ทำไปสิ มาบัับเาทำไม ฮยอแไ้แ่เ็อยู่ในใ
และแล้วสวรร์ยัไม่ทอทิ้ฮยอแ เมื่ออมินเินมา หน้าอมินไม่่าาเาอนที่โนไอหน้าปลาลามาเลย
อมินเป็นเพื่อนในลุ่มเพียนเียวที่รู้เรื่อปัหาในใเามาลอ อมินนเียวที่อยปลอบใเาเวลาที่ทเฮทิ้เาไว้
เมื่ออมินนัลปุ๊บ" พวนายเรียนันออมาทำบ้าบออะไรเนี่ย เรียน็ไม่ไ้เรียน" อมินโวยวายึ้นทันที
"มาูนี่ไ ััวเียร์ลีเอร์ สาวๆน่ารัเ็มเลย" เยอยิ้มาหยีอบ
"ไร้สาระริพวนาย" อมินบ่นึ้น
"มาแล้ว มาแล้ว" ินร้อึ้นเมื่อสาวสวย าเรียว หุ่นเพรียวพร้อม้วยะรรารเินลมาในสนาม ทเฮ ิน เยอ ั้ใมอและวิพาวิาร์ราวับว่าัวเอเป็นหนึ่ในะรรมาร
ีวอนมอบ้าไม่มอบ้าไม่ถึับั้ใูมา แ่อีทาหนึ่ืออมินและฮยอแที่นั่ทำหน้าเบื่อโลเ็มที
"ันอยาไปเรียนทำไมไอพวนี้้อทำแบบนี้้วยเนี่ย" อมินว่าอย่าหุหิับฮยอแ
"ัน็โนลามาเหมือนัน ถ้าไม่เรียนันนอนอยู่บ้านไม่ีว่าเหรอ แทนที่้อมานัู่ไอบ้านั่นมอนอื่น" ฮยอแว่าึ้นเ่นัน
เวลาารแ่ันผ่านไป่อนวัน เพราะ้อมีารัสินันหลายรอบอย่าละเอีย มหาลัยนี้มีื่อเสียเรื่อเ้นพอสมวร พวนี้ยิ่อารม์ีมาึ้น นที่พวเาเียร์ไ้เป็นัวริหมเลย
"พี่ทเฮะ" ่อนที่พวเาะเินพ้นสนามไปนสวยอทเฮเรียไว้ะ่อน พวที่เหลือึ้อหยุรอ
"นานะอุพี่ทเฮมานะะที่มาให้ำลัใ นานะเลยไ้เป็นัวริเลย" นานะว่าอย่าเอะเิน
"ไม่หรอ เพราะนานะเ่เอมาว่า ถ้าพี่เป็นรรมาร พี่ให้เ็มเลยแหละ" ทเฮเอาใ พร้อมยยิ้มเผยให้เห็นเี้ยวอันเป็นเสน่ห์อเา ฮยอแัใับภาพรหน้าเป็นที่สุ
"ให้นานะเลี้ยพี่เป็นารอบแทนนะะ" นานะอ้อนนิๆ
"เอ่อ ือว่า.." ทเฮรู้สึผิับฮยอแเหมือนันถ้าเาะทิ้ไปเพราะเาเอเป็นนพาฮยอแออมาแล้วไม่ยอมให้ึ้นเรียน
"นะะ นะะ" นานะอแนพร้อมอ้อนเสียหวาน ทเฮใอ่อนยวบเาแทบละลายไปับารอ้อนอสาวสวยรหน้า 'ฮยอแันอโทษ แ่นายไม่ิมาหรอ'ทเฮไม่อาปิเสธนานะไ้เลย
"แล้วเราะไปไหนันีรับ" ถามแทนำอบ เป็นอันล
"ั้นเี๋ยวนานะไปเอาระเป๋า่อน แล้วเรา่อยิว่าะไปไหนันีนะะ" ว่าบนานะ็เินออไปอย่าีใ
ทันทีที่นานะเินพ้นไป "ย่า! ลีทเฮ นายแย่มาเลยนะ นายลาันออมาทั้ๆที่ไม่มีเรียน แล้วนาย็ทำแบบนี้น่ะนะ" ไม่้อเาเลยว่าน ็เพื่อนสนิทอพ่อัวีนนี้ ลีฮยอแไ
"ันอโทษ นายูน้อเาอ้อนันสิ เป็นใรไม่ใอ่อนบ้าหล่ะ" ทเฮยมือึ้นั้วถูมือไปมาเป็นารอโทษ
"เออ ันมันแ่เพื่อนหนิ เพื่อนำสั้นๆเอ" ฮยอแประึ้นอย่าเหลืออ แ่้วยท่าทาอฮยอแ ทุนิว่าเป็นำล้อเล่นึพาันำ แ่ใริแล้ว ฮยอแะร้อไห้อยู่แล้ว
"เอาน่าเพื่อนรั นาย้ออวยพรเพื่อนสิถึะถู" ทเฮออฮยอแวนๆ ฮยอแสะบัไหล่ให้มือทเฮหลุาไหล่เา
ทเฮโบมือให้ทุนแล้ว็วิ่ไปยัประูมหาลัยที่นานะยืนรออยู่ ฮยอแยืนมอแผ่นหลัอทเฮที่เินาไป อีรั้และอีรั้ ทุทีสิน่าเา้อมยืนมอแบบนี้ทุทีสิน่า
"อิามันั" เยอทำลายวามเียบระหว่าเินมานั่ที่โ๊ะประำลุ่ม
"อิามันทำไม ไม่เห็น่าอิาเลย" ีวอนว่าึ้น
"ไปหารุ่นพี่ฮีอลที่รัแไป อย่ามายุ่ับัน" เยอีีวอนเ้าให้อย่าอารม์เสีย ็ัวเอมีเป็นัวเป็นนแล้วหนิ ะไปอิาอะไรใรเาล่ะ เยอิอย่าัใ
"ันลับ่อนนะวันนี้แม่ทำุปไว้ให้ ะรีบลับไปินแล้ว" ินพูะลุึ้น
"ั้นันไปหาสาวที่ะนิเทศีว่า เบื่อแไอีวอน" เยอรีบลุไปอีน
"ั้นเี๋ยวันไป ห้อสมุ่อนนะ" อมินว่าึ้นอีน
ฮยอแับีวอนมอไปที่อมินอย่าๆ อมินลายเป็นเ็เรียนั้แ่เมื่อไหร่ "่วนี้นายูยันนะ" ีวอนเปรยึ้น
"ันเหรอ ็ใ่น่ะสิ ันรับำท้าไปเ็เมื่อวานืนยูฮยอนว่าเทอมนี้ใรไ้ะแนนเยอะว่าันนะ แล้วถ้าใรแพ้้อทำามที่อีฝ่ายบอ" เป็นแบบนี้นี่เอ ที่เพื่อนอเา่วนี้เอาแ่ร่ำเร่เรื่อารเรียนเพราะแบบนี้นี่เอ ฮยอแิ
"นายไปลทำไมเนี่ย" ีวอนถามำๆ ไม่แปลหรอที่ีวอนะำ อมินนะอมินิอะไร ยูฮยอนถึะเป็นรุ่นน้อในะพวเา แ่็ลาว่ารุ่นพี่ใะบานมา โยเพาะพวเา ะแนนที่สอบเ้ามา็ระับท๊อปอประเทศ อมิน้อบ้าไปแล้วแน่ๆ
"นายนั่นวนประสาทัน ันเลยเผลอไป ันเ็ัวเออยู่เนี่ย อนนี้ันหายใเ้าออมีแ่ัวหนัสือ ับสูรเลเนี่ย" อมินระบายอารม์ออมา ไม่น่าเลยอมิน ไม่น่าใร้อนเลย
"ันไปห้อสมุ่อนนะ" อมินเ็บอแล้วรีบลุไปทันทีฮยอแับีวอนไม่ทันไ้ถามอะไร่อ พวเาไ้แ่ให้ำลัใผ่านทาสายา แู่ีีแล้วล้ายๆสมน้ำหน้ามาว่า
"แล้วนายล่ะ" อมินาไปแล้วีวอนึหันมาถามฮยอแบ้า
"ไม่รู้สิ เร็เร่แถวนี้แล้ว่อยลับบ้านมั๊"ฮยอแอบเ็ๆ
"ัน็้อรอรุ่นพี่ทำาน ั้นเราไปหาอะไริน่าเวลาันีว่า" ีวอนวน
ฮยอแไ้แ่พยัหน้า แล้วทั้สอ็พาันไปหาร้านาแฟเล็ๆในมหาลัยนัุ่ยัน ในเมื่อีวอนไม่ทิ้เาฮยอแึนั่รอเป็นเพื่อนีวอนนรุ่นพี่ฮีอลประธานะเาทำานเสร็ แล้วหลัานั้นฮยอแ็้อลับบ้านอย่าโเี่ยว เหมือนะินแ่็เ็บปวเอาารเหมือนัน ร่าบาพาัวเอไปนั่ฟัเพลริมแม่น้ำฮัน ูพระอาทิย์ลับอบฟ้าไปเาึลับบ้านไป 'เาะเ็บ่อไปไ้อีนานไหมนะวามรู้สึในในี้'
วันนี้วันเิฮยอแสุหล่อ มาอวยพร้าแ่็มาแล้ว
มีวามสุมาๆนะ สุภาพแ็แร้วย
อนที่ 2 แล้ว ยัมีอะไริัเล็น้อย ไม่เป็นไระพยายามและแ้ไไปเรื่อยๆ้า
ความคิดเห็น