ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 เพื่อน
อนที่ 1 เพื่อน
“ทเฮื่นไ้แล้ว”เสียปลุอันุ้นเยที่เ้าอื่อที่นอนหลับไหลอยู่บนเีย้อไ้ยินมันเือบทุวัน เ้าอเสียนี้ ือ ฮยอแเพื่อนสนิทอทเฮ เาทั้สอรู้ัันมาั้แ่เ็ ็บ้านอเาทัู้่อยู่ิัน
“นายะนอนไปถึโลหน้าเลยมั๊ย”ฮยอแประเ้าให้
‘นายอยาบ่นอะไร็บ่นไปเหอะ ันไม่สนหรอ’ ทเฮิ ็เาพึ่ไ้นอนเมื่ออนรุ่สานี้เอนี่นา
“นายสัาว่าะพาันไปเที่ยวนะ นายนี่มันริๆเลยลุมาเี๋ยวนี้ทเฮ”ฮยอแทั้ทึ้ทั้เย่า
“...”ไร้เสียอบรับ นถูปลุยันอนไม่รับรู้อะไรอี่อไป ฮยอแเริ่มัใับารระทำอทเฮ ร่าบาเริ่มสอส่ายสายาไปรอบๆห้อ และแล้วเา็เอับเป้าหมาย ฮยอแเินไปหยิบบาอย่ามาาโ๊ะเียนหนัสืออทเฮเพื่อทำอะไรบาอย่า ‘นายอยาหลับ็หลับไป’ ฮยอแินัยน์าายแววเ้าเล่ห์ สุท้ายฮยอแ็เินออมาาห้อลมานั่ที่ห้อรับแ เวลาผ่านไปพัให่ๆยอแำลันั่ิน่าวหน้าโทรทัศน์อย่าสบายใ
“เฮ๊ย!”เสียร้อาห้อ้าบนัวร์ ฮยอแิ เานั่ำเสียนั้นอย่าสะใ
“ฮยอแ!!”ทเฮโวยวายมาอีระลอพร้อมเ้าอเสียที่วิ่ลมาั้นล่าอบ้าน ฮยอแีหน้ามึนหันมามอแบบๆ
“นาย ฮยอแ นาย นายทำอะไรับหน้าหล่อๆอัน”บำอทเฮฮยอแอยาะะย่อนเอาอเ่าออมา แ่ยัทำหน้าไม่รู้เรื่อ่อไป “อะไรอนาย”ฮยอแแล้ถาม
“อะไรอนายเหรอ”ทเฮเสียทวนำอฮยอแ “ที่หน้าันเนี่ย ฝีมือนายใ่มั๊ย”ทเฮี้ที่หน้าัวเอหน้าาเอาเรื่อมา มีเหรอฮยอแะลัว ทเฮ็แ่ีหน้าุไปอย่านั้นเอ “ะไปรู้เหรอ”
“ในบ้านมีนายับัน ถ้าไม่ใ่นายันละเมอเียนื่อัวเอมั๊”
ฮยอแมอหน้าทเฮเป็นเิถาม ‘แล้วไ’ ทเฮไ้แ่ิว่าฮยอแ่าวนประสาทริๆ
“ันปลุนายแล้วนายอยาไม่ื่นเอนี่นา”ในที่สุฮยอแ็พู้วยหน้าอ หน้าอฮยอแอนนี้ทำให้ทเฮลายหุหิลไปมา ‘เวลาฮยอแทำหน้าแบบนีู้น่ารัริๆ’ทเฮิ
“ันพึ่นอนอนีสี่เอนะ ฮยอแ”ทเฮพูับฮยอแ้วยเสียอ่อยอวามเห็นใ
“แ่นายสัาว่าะพาันไปเที่ยวหนิ”ฮยอแบ่นุบิบ
ทเฮเียบไป เาลืมไปเสียสนิทเลย เพราะเมื่อืนเาไปท่อรารีับีวอนะลืมไปเลนทีเียว เมื่อทเฮนิ่ฮยอแึับอาารไ้
“นายลืมใ่มั๊ย”ฮยอแว่าอนๆ
“เปล่าะหน่อย ็นี่ไันื่นแล้วไ ะไปไหนล่ะหรือว่าเปลี่ยนใแล้ว” ทเฮแล้แหย่
“ไปไป”ฮยอแร้อออมาเหมือนเ็อยาไปเที่ยว
ทเฮึ้นไปัารับัวเอสัพั็เินลมา “เสร็แล้ว”ทเฮว่าออมาอย่าร่าเริ
ฮยอแหันไปมอนที่ำลัเินลมา เายอมรับว่าทเฮนั้นเท่เหลือเิน รอยยิ้มนี้ที่ทำให้เาหลุมรัทเฮเพื่อนเานนี้มานานเท่าไหร่ไม่รู้ ฮยอแเผลอหน้าแออมา
“มออะไร อิาที่ันหล่อว่าล่ะสิ”ทเฮทำหน้าทะเล้นใส่ ฮยอแเบ้หน้า้วยวามหมันไส้
“วันนี้นายะพาันไปไหน”ฮยอแถาม
Rrrr!!! Rrrr!!! Rrrr!!!
ยัไม่ทันที่ทเฮะอบเสียโทรศัพท์อเา็ัึ้น
“สวัสีรับ”ทเฮรับรอเสียหวานไปามสาย ฮยอแเศร้าลเล็น้อยเานั่มอทเฮเินออไปุยโทรศัพท์ที่หน้าบ้าน สัพั็เินยิ้มร่าเ้ามา เอฮยอแที่มออยู่
“น้อนไหนโทรเ้ามาล่ะ ยิ้มนปาะีไปอยู่แล้ว”ฮยอแแล้แว
ทเฮยิ้มอมยิ้มนิๆ่อนอบ “น้อูฮยอนน่ะ”่อนีหน้าเรีย “ฮยอแือว่า...”
“ไปเที่ยวับันไม่ไ้แล้ว”ฮยอแอบแทนทเฮที่อึอัอยู่ รั้นี้ไม่ใ่รั้แรที่ทเฮทิ้เ้าไว้แบบนี้ ทเฮผินัเาในหลายรั้ นัะไปเที่ยวันทีไรเป็น้อมีสาวๆโทรมาวนทเฮไปทุรั้
“อโทษริๆนะฮยอแ น้อเาะไปออิั่นโษา เาอยาให้ันไปให้ำลัใ”ทเฮมีสีหน้าลำบาใ ฮยอแเป็นเพื่อนสำัับเามา แ่เา็อยาไปหาน้อูฮยอนเหมือนันเาพึ่ีบิยัไม่อยาปล่อยให้หลุมือไป แ่อนนี้ฮยอแเอาแ่นิ่
“็ไ้ันโทรไปยเลิ็ไ้ ถ้านายำลัไม่พอใ” ทเฮีหน้าเศร้าหยิบโทรศัพท์มือถืออเาึ้นมา
ฮยอแเอแบบนี้เป็นใอ่อนไป เาไม่อยาทำให้ทเฮลำบาใ ฮยอแับมือทเฮ เพื่อยั้ไม่ให้ทเฮโทรออ
“่าเหอะ นายไปหาน้อเาเถอะ”ฮยอแไม่อบที่ทเฮเศร้า เพื่อนอย่าเาอย่าไปเรียร้ออะไรมาเลย
“อบในะฮยอแ นายนี่เป็นเพื่อนที่วิเศษที่สุเลย” ทเฮหยิแ้มฮยอแอย่าเอ็นู
หลัาที่ฮยอแยืนมอทเฮที่่อยๆเินลับาไป เาึเินอลับเ้าบ้านอัวเอที่อยู่้าๆ เาอยาไปเที่ยวับทเฮนี่นา ถ้าทเฮไปับนอื่นเาะ้อออไปไหนทำไม ‘เรามัน็แ่เพื่อนนหนึ่ เพื่อนที่ีสำหรับทเฮเท่านั้น’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น