เกิดใหม่มาเป็นสัตว์เทพอสูรจิ้งจอกเก้าหาง

ลำดับตอนที่ #1 : หลิ่งเฟย (รีไรท์)

          ระวัง!!

          ปัง!!!

          มือผลักเจ้าก้อนขนตัวสกปรกไปให้พ้นจากกลางถนนไม่ทันไร ร่างกายก็รู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว ขยับแขนครั้งหนึ่งก็เจ็บแทบตาย ไหนจะความรู้สึกหนักอึ้งที่อยากจะลุกขึ้น แต่ก็ลุกไม่ได้ เสียงผู้คนที่ดังรอบตัวทำให้เหมยอิ๋งรู้ตัวแล้วว่ามีคนเจ็บอยู่ตรงนี่ซึ่งก็คือตัวเธอเอง

           ร่างกายของตัวเองโดนรถชนอย่างแรง เพื่อช่วยหมาตัวหนึ่งที่กำลังเดินข้ามถนนในขณะที่มีรถกำลังวิ่งเข้ามาด้วยเร็ว เหมยอิ๋งที่เห็นดังนั้นจึงรีบผลักสุนัขตัวนั้นออกไป จนกลายมาเป็นตัวเองโดนชนแทน ใจเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังจะตายแล้ว เมื่อหลับตานึกเวลาที่ผ่านมาชั่วชีวิตที่เธอได้เกิดมาและโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง

          ยินดีด้วยนะคะคุณหมอ

          นี้ก็เพื่อตระกูลของเราเหมยอิ๋ง

          ถ้าหากลูกเป็นผู้ชาย ลูกจะทำอะไรก็ตามใจเลย

          ช่วงชีวิตที่ผ่านมา32ปี ของเหมยอิ๋งมันไม่ค่อยมีอะไรให้น่าจดจำเท่าไร ชีวิตของคนที่ทำอาชีพเป็นหมอมีชื่อเสียง แต่มันก็ไม่ใช่อาชีพที่เธออยากจะเป็นเท่าไรนัก ที่เธอเป็นเพราะพ่อแม่ของเธอต้องการให้เธอเป็น คอยควบคุมชีวิตของเธอ  เพื่อหน้าตาของวงศ์ตระกูล จึงต้องแต่งงานกับคู่หมั้นที่พ่อแม่จัดหามาให้เพื่อผลประโยช์ธุรกิจที่บ้าน พ่อแม่ที่มองเธอที่มีค่าแค่ให้ผลประโยชน์ในทางธุรกิจ  สามีมีชู้รักไม่สิตัวเธอเองต่างหากที่มาทีหลังจะไปคิดว่าเขามีชู้ก็ไม่ได้ เพื่อนฝูงก็ไม่มี ไม่มีใครที่คิดซื่อตรงกับตัวเธอ ใส่หน้ากากเข้าหาตีสนิทเพื่อผลประโยชน์ ชีวิตที่ถูกกำหนดตั้งแต่เด็ก ที่ไร้ซึ่งคำว่าอิสระ  

          แล้ว...ใครสนล่ะ ฉันต้องสนใจด้วยเหรอ!! ฉันไม่เสียใจที่ได้เกิดมา! คิดในแง่ดี ได้เป็นหมอก็ยังได้ช่วยเหลือคน ถึงจะไม่ได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก แต่ก็คิดว่าดีเสียอีกที่ไม่ต้องมาห่วงเรื่องชีวิตคู่รักให้มาเหนื่อยใจ  ไม่ต้องมาสนใจคนที่เป็นสามีแค่ในนามให้เสียเวลา เอาเวลาไปอ่านนิยายฟินๆสนุกๆยังจะดีกว่าเสียอีก ถึงจะไม่มีเพื่อนแท้ แต่ทำไมต้องมาเศร้ากับของแบบนี่ จะเพื่อนแท้เพื่อนปลอมก็คนเหมือนกัน ขอแค่มีเพื่อนคุยฉันก็พอใจแล้ว!!

          ฉันไม่เสียใจที่เกิดมาเป็นอันขาด เพราะยังไงซะฉันได้เกิดมาและได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าแล้ว

     พ่อค่ะแม่ค่ะ หนู...ไม่เคยเกลียดพวกท่านเลยนะคะ

          ริมฝีปากกดเหยียดยิ้มอย่างนึกตลกหากเป็นคนอื่นคงเสียใจที่ต้องมาตายเสียใจที่ยังไม่ได้จัดการเรื่องค้างคาใจ แน่นอนว่าตัวเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเพราะก่อนหน้านี้ ตัวเองอุตส่าห์มีเวลาไปซื้อนิยายมายังไม่ทันได้อ่านแม้กระทั่งบทนำของนิยายเรื่องนั้นเลย

     ช่างเถอะ..ยังไงเราก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว

          เสียงไซเรนที่ดังกระหึ่มที่มาถึงที่เกิดเหตุ เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยคนหนึ่งรีบเข้ามาตรวจชีพจรทันที แต่ก็ส่ายหน้าบอกเพื่อนร่วมงานที่เหลือว่าพวกเขามาช้าเกินไป

          “เธอไม่หายใจแล้ว..”

          .

          .

          .

          แม่นาง แม่นางเอยตื่นเถิดนะ

         เสียงแหบแห้งในอากาศเรียกเหมยอิ๋งให้รู้สึกตัว

         ฉันตายแล้วไม่ใช่รึไง ใครมาเรียกฉันเนี่ย.....  รึว่าจะเป็นท่านยมทูต 

          ยมทูตเหรอ??

          เหมยอิ๋งรีบลืมตาขึ้นมาทันที ตัวเธอนั่นอยากจะรู้ว่ายมทูตนั้นเป็นยังไงจะหน้าเหมือนปีศาจตัวสีแดงก่ำมีเขาสองข้างหรือจะเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาใส่สูทสีดำไว้ทุกข์

          แต่สิ่งที่เรียกตัวเองซึ่งนั้นไม่ใช่ยมทูตตัวสีแดงหรือผู้ชายในสูทสีดำ สิ่งที่เรียกตนเองให้ตื่นขึ้นมาเป็นจิ้งจอกสีขาวขนาดตัวใหญ่ มีหางเก้าหางกำลังนั่งมองตรงหน้าเธอ เหมยอิ๋งนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะตั้งสติลุกมานั่งขัดสมาธิ จ้องมองจิ้งจอกเก้าหางที่มาปลุกตนเองกลับในใจครุ่นคิดพิจารณาว่ามันเกิดอะไรขึ้น

           จิ้งจอกเก้าหาง? เท่าที่รู้มาไม่มีตำนานจิ้งจอกเก้าหางเรื่องไหนที่เกี่ยวข้องกับโลกหลังความตายนี่น่า.... เพราะอะไรกัน ทำไมเราถึงเห็นจิ้งจอกเก้าหางมาอยู่ตรงหน้า ภาพที่เกิดจากจินตนาการเองงั้นรึ?

          เจ้าแปลกดีนะ เห็นข้าแสดงรูปลักษณ์แบบนี้แต่ไม่เปลี่ยนสีหน้าเลย อย่างน้อยก็น่าจะตกใจสักนิด

          อีกครั้งที่ได้ยินเสียงทั้งๆที่เจ้าจิ้งจอกตัวใหญ่ตรงหน้าไม่ได้ขยับปากแม้แต่นิดเดียว

          " ฉันตกใจค่ะแต่..แค่ไม่แสดงออก " 

          เหมยอิ๋งพูดไปตามความจริงเธอแค่ไม่แสดงออกเพราะจิ้งจอกตัวนี้ทำฝันของตนเองที่คิดว่าจะเป็นยมทูตมารับตัวสลายหายไปในทันที ที่สำคัญเลยจิ้งจอกเก้าหางก็ไม่ได้มีรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดจนให้น่าตกใจขนาดนั้นก็แค่จิ้งจอกตัวหนึ่งที่ตัวใหญ่และมีหางเก้าหาง

          เจ้าไม่เสียดายชีวิตเลยรึ แลกชีวิตเพื่อแลกกับสัตว์เดรัจฉานตัวเดียว' 

            แลกกับสัตว์เดรัจฉาน? พูดถึงเจ้าหมาตัวนั้นรึเปล่านะ?

           เหมยอิ๋งถอดหายใจก้มหน้าลงเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น

          "เสียดายสิยะ!!!!" 

          ร่างสาววัย 30 ลุกขึ้นยืนตะโกนใส่จิ้งจอกเก้าหางทันที  ทำให้จิ้งจอกเก้าหางอดสงสัยหากเสียดายแล้วทำไมจึงยอมกระโดดลงไปช่วยอย่างไม่ลังเลเลยล่ะ อันที่จริงแล้วสุนัขตัวนั้นก็คือตนเองที่แฝงตัวอยู่ในรูปลักษณ์ของสุนัขจรจัด

          ถ้าเช่นนั้นทำไมถึงช่วยสุนัขตัวนั้นเหล่า?

          "ฉันนะถึงจะอายุป้าๆแล้ว ถึงจะแต่งงานแล้ว แต่ว่าฉันอยากจะมีชีวิตที่เอาไว้มองผู้ชายหน้าตาดีๆอยู่นะ ถึงสามีฉันจะหล่อแต่ก็ยังมีคนอื่นที่หล่อกว่าตั้งเยอะตั้งแยะ  ผู้หญิงที่หุ่นสวยๆด้วย!!"เหมยอิ๋งพูดความปราถนาในใจอย่างบ้าคลั่งด้วยความเก็บกดที่มีมานาน

           "................" ข้าว่าข้าพูดชัดเจนนะว่าทำไมถึงช่วย นี้ข้าต้องเสียสละเวลามาเกือบเป็นพันปีเพื่อตามหาผู้ที่จะรับพลังคนต่อไป แต่ตอนนี้ข้าเอาใครมากัน..          

          "อีกอย่างหนึ่งฉันยังไม่ได้เก็บนิยายวาย การ์ตูนที่อ่านค้างไว้ทั้งที่บ้านและที่ทำงานเลย ถึงฉันไม่คิดอะไรมากแต่ก็อายเป็นน่ะ!! ที่สำคัญเลยฉันตายก่อนที่จะได้อ่านนิยายวายเล่มที่พึ่งออกใหม่อีกต่างหาก เพราะต้องมาช่วยหมาตัวเดียว! หมาตัวเดียว!ที่เดินมาโง่ๆมาให้รถชน !! อยากรู้จริงว่าใครเป็นเจ้าของจะได้ตามไปหลอกหลอนมัน!!"

           เหมยอิ๋งหอบหายใจที่ตัวเองตะโกนอย่างสุดเสียงอย่างกับว่ากลัวอีกฝ่ายหนึ่งจะไม่ได้ยินเสียงที่ตัวเองพูด ก่อนจะกลับมาสงบใจอีกครั้งหนึ่งเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองพูดมากเกินไปแล้ว 

          "...แต่ถ้าหมาตัวนั้นมันปลอดภัยดีแล้ว ฉันก็จะถือว่าดีแล้วล่ะ ที่มันปลอดภัย...."

           เหมยอิ๋งหลับตาลง นึกถึงเจ้าหมาสีขาวที่ตัวเองที่ผลักมันออกไป

          ผลักแรงขนาดนั้นต้องมีเจ็บบ้างละ หวังว่าเจ้าหมานั้นจะไม่เป็นอะไรมากน่ะ

          ถ้าเจ้าห่วงสุนัขตัวนั้นตอนนี้มันปลอดภัยดี

         จิ้งจอกเก้าหางตอบคำถามในใจให้ เมื่อเห็นคนตรงหน้าเงียบลงไปอีกครั้ง ตอนแรกคิดว่าจะหาวิญญาณที่มีจิตใจที่ดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น เพราะตัวเองที่โลกก่อนก็สร้างความเดือดร้อนไปทั่ว จึงอยากจะได้ผู้ที่สามารถลบล้างชื่อ'เสีย'ให้กับตนเอง แต่ดูท่าจะได้มาทั้งสองอย่าง     

          มีทั้งจิตใจที่ดีงามและมีแววว่าจะต้องสร้างเรื่องปวดหัวแน่ๆ คิดว่านะ

          "งั้นเหรอ.....ถ้างั้นคุณคือใครคะ?"

          เมื่อรู้แล้วว่าสุนัขที่เธอช่วยเอาไว้ปลอดภัยดีแล้วจากปากสิ่งที่เหนือธรรมชาติ จึงหันมาถามสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเพื่อความมั่นใจว่าสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือจิ้งจอกเก้าหางจริงๆไม่ใช่เพียงแค่ภาพในจินตนาการ

          ผ่านมาตั้งนานเจ้าพึ่งจะมาถาม....

          ข้าคือจิ้งจอกเก้าหาง ตอนนี่ข้ากำลังหาผู้รับช่วงต่อมาเป็นจิ้งจอกเก้าหาง เพราะข้าเองก็ตายไปแล้ว 

          " ฉันขอรับช่วงต่อเป็นจิ้งจอกเก้าหางเองค่ะ!!!"  ใบหน้าสาววัย 30 ที่นับว่าเป็นคนหน้าตาดีระดับหนึ่ง ยิ้มจนแก้มแทบจะปริออกมาเสนอตัวเองทันที 

          จิ้งจอกเก้าหางแทบอ้าปากค้างที่หญิงสาวตรงหน้าพูดเสนอเองทันที ทั้งๆที่ตนเองยังไม่ได้พูดต่อเลยว่าต้องการให้เหมยอิ๋งนั้นมาเป็นจิ้งจอกเก้าหางต่อ สตรีผู้นี้จะใจร้อนเกินไปแล้วยังไม่ทันได้ฟังเหตุผลที่ข้าเลือกเลยด้วยซ้ำ

          เจ้าแน่ใจแล้วรึ?

           " แน่นนอน ได้มีชีวิตใหม่ทั้งทีทำไมจะไม่มีคว้าโอกาสนี่ไว้ล่ะ" 

          ได้ไปเกิดใหม่ทันทีไม่ต้องไปยมโลกโลกหลังความตายตามความเชื่อที่รู้มา  ต่อให้ได้ไปเกิดเป็นจิ้งจอกแต่ก็ยังเป็นจิ้งจอกเก้าหางที่มีอำนาจมีตำนาน หรืออย่างน้อยก็ยังมีตาไว้มองผู้ชายหล่อๆผู้หญิงสวยๆแหละน้า ฮุๆนี้แหละเป้าหมายชีวิตของฉัน

          ในระหว่างที่มนุษย์สาวกำลังใช้ความคิดจินตนาการถึงชีวิตใหม่ที่กำลังจะได้รับ ไป๋หู่อยากจะพ่นหัวเราะใส่หน้าว่าชีวิตมันไม่ได้สวยหรูหรือสนุกสนานอย่างที่นางคิดเอาไว้หรอกแต่เพื่อรักษาภาพพจน์ของจิ้งจอกเก้าหางในอุดมคติของอีกฝ่ายจึงหุบปากเงียบเอาไว้ไม่แม้แต่จะแนะนำชื่อของตนเองให้นางรู้จัก

          หึ   ดียิ่งนักเจ้าช่างกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวสมชื่อเจ้าจริงๆเจ้าแน่ใจแล้วรึเพราะตัวข้านั่นก่อนตายก็สร้างเรื่องอื้อฉาวไว้มากพอเลย ไหนจะพลังอำนาจที่เจ้าจะได้รับ ซึ่งสิ่งนี้มันจะเรียกมนุษย์ที่ต้องการพลังมาเข้าหาเจ้าอย่างไม่สิ้นสุด การเกิดใหม่ของเจ้าในครั้งนี่ มันอาจจะทำให้เจ้าเป็นทุกข์จนต้องนึกเสียใจเลยก็ว่าได้

          “ฉันจะเป็นคนตัดสินเองค่ะ ว่าฉันจะเป็นใคร ฉันจะไม่เสียใจที่ได้เกิดใหม่”

          ร่างที่อาจจะเรียกว่าหุ่นดีก็คงไม่ได้ ใบหน้ารึก็ไม่ได้งามอะไรมากนัก แต่ทำไมเมื่อได้มองใบหน้าที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขที่สุด ข้ารู้สึกอิจฉาเพราะข้าไม่สามารถทำใบหน้าแบบนั้นได้แต่ในขณะเดียวกันอดเอ็นดูเหมยอิ๋งไม่ได้ที่เป็นคนคิดในแง่ดีได้ขนาดนี่

          ชีวิตของการเป็นจิ้งจอกมันดีกว่าชีวิตในฐานะมนุษย์ของเจ้าอย่างงั้นรึ?

          "...ก็ไม่นะคะ แต่ไม่ว่าจะชีวิตไหนก็ล้วนมีความหมายในแบบของมัน" แน่นอนว่ารวมไปถึงเรื่องที่สามีตัวเองเป็นเกย์ด้วย เป็นความประทับใจที่หาได้ยากที่สุดแล้วมั้ง

          "อย่างแรกเลยนะถ้าฉันได้เจอคนอื่น ฉันจะให้คนอื่นเรียกฉันว่าหลิ่ง....หลิ่งเฟย เพราะว่าฉันคือสายลม สายลมที่เป็นอิสระ ไม่ใช่เหมยอิ๋งที่แปลว่าชัยชนะที่งดงาม" 

          จะชื่อไหนมันก็เป็นเพียงแค่คำเรียกเพื่อให้แยกแยะได้ถูกต้องไม่ใช่หรือ ทำไมต้องทำอะไรให้ซับซ้อนด้วย

          จิ้งจอกเก้าหางมองตาผู้หญิงที่คิดเปลี่ยนชื่อขึ้นมาเฉยๆ จะชื่อไหนก็ไม่มีใครจดจำหรอกเพราะสิ่งที่ผู้คนจะจดจำคือสิ่งที่มีผลกระทบต่อชีวิต

          "สำคัญสิเพราะว่า ตัวฉันในตอนนี้ได้เป็นอิสระและกำลังไปเริ่มต้นใหม่การที่มีชื่อใหม่ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีอย่างหนึ่งนะคะคุณจิ้งจอกเก้าหาง"

          เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ยากจะเข้าใจได้ของมนุษย์ที่ชอบยึดติดกับตัวอักษรและชื่อจนมันกลายเป็นสิ่งที่มีความหมายและส่งกระทบในบางครั้ง

          ....ถ้าเช่นนั้น'หลิ่งเฟย' ข้าขอให้เจ้ามีความสุขกับชีวิตใหม่นี้นะ 

          ไม่ต้องเสียเวลาไปเลือกหาดวงวิญญาณที่ไหนเพราะขอแค่เป็นใครก็ได้ จิ้งจอกเก้าหางก็เกี่ยงนับว่าเป็นโชคของผู้หญิงคนนี้ที่เข้ามาช่วยสุนัขตัวนั้นเลยมาเจอกัน หางสีขาวหนึ่งหางยื่นออกมาลูบหัวหญิงสาวตรงหน้า หลิ่งเฟยจับหางนั้นไว้แนบหน้าตัวเองให้จมไปในขนที่นุ่มฟู

          มันช่างนุ่มนวลและอบอุ่น....

          "ขอบคุณนะที่เลือกเรานะ"

          หลิ่งเฟยมองจิ้งจอกเก้าหางที่มอบชีวิตใหม่ให้เธอ ก่อนจะหลับตายิ้มรับชีวิตใหม่ที่กำลังได้รับ

          แต่สุดท้ายแล้วเจ้าไม่คิดจะถามชื่อข้าหน่อยเลยรึไง...

กราบขอบพระคุณที่หลงเข้ามาอ่านน้าค้าาา