คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 น้องละห้อย & ตื่นเต็มตา
กลิ่นหอมๆโชยมาแตะจมูกเจ้าชายยุนโฮผู้เกรียงไกร
(ว่าไปนั่น)ผู้ซึ่งปกติจะตื่นนอนก่อนไก่และเป็นคนไปปลุกน้องๆที่ห้องเอง แต่วันนี้ไม่รู้ทำไมเจ้าตัวถึงยังไม่ตื่นซะทีทั้งๆที่มันก็ปาเข้าไป9โมงแล้ว
“อืม...แจจูงงงง น่าร้ากจาง”
ทางด้านแจจุงก็กำลังง่วนอยู่กับอาหารมื้อเช้าที่เจ้าตัวตั้งใจจะทำให้ยุนโฮ
ทั้งหูฉลามน้ำแดง เป็ดปักกิ่ง และ ติ่มซำร้อยแปดอย่าง
โดยมีชายน้อยชางมินเกาะเสาน้ำลายไหลขอส่วนบุญอยู่ใกล้ๆ
“เสร็จซะที”
ชางมินส่งสายตาละห้อยมาทางแจจุง
“อะไรจ๊ะชางมิน”
ชายน้อยชางมินชายตามองอาหารที่ร่างบางทำแล้วมองร่างบางอีกครั้ง
ด้วยสายตาที่ น่าสงสารกว่าเดิม
“ชางมินจ๊ะ....เฝ้าอาหารให้หน่อยนะ”
ง่ะ
แค่เฝ้าเองเหรอ
ได้ยินดังนั้นก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นทันที
ร่างบางเคาะประตูห้องของยุนโฮจนเจ็บมือก็ไม่เห็นท่าว่าร่างสูงจะมาเปิดให้เลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปเอง
“ยุนโฮอยุหนายยยย”
“อืม แจจูงงงงงง น่าร้ากจางเยย”
“หืม?”
อะไรใครชม
อ้ายยยยเค้าเขินน้า
แต่สิ่งที่ร่างบางได้เห็นก็คือ
ร่างสูงที่คงกำลังนอนฝันหวานได้ที่
แต่ท่านอนเค้าตลกนะไม่เชื่อหรอ
งั้นไปดูกัน
ร่างสูงนอนคว่ำทับตุ๊กตาหมีตัวบะเฮิ่ม
(อิจฉาตุ๊กตา อ้ายยยย) ยังไม่พอ
แขนอีกข้างกอดตุ๊กตาเด็กผู้หญิงที่มีชื่อเขียนติดไว้ข้างหลังว่า แจจุงไวท์
น้ำยายไหยนิดหน่อยตามประสาคนนอนละเมอ ผมเผ้าชี้โด่ชี้เด่ไม่เป็นทรง
“ละเมอเหรอเนี่ย”
“อืมมมมม”
“ยุนโฮตื่นๆๆๆๆ”
ร่างบางทั้งตะโกนทั้งเขย่าทั้งเตะ
ถีบ ต่อย ตบ ทั้งอะไรต่างๆนานาแล้วแต่จะคิดแต่ร่างสูงก็ม่ายตื่น
ร่างบางทรุดลงนั่งข้างๆยุนโฮอย่างเหนื่ยอ่อน
แต่แล้วมือปลาหมึกก็ดึงร่างบางลงไปนอนกอด
“ยะ..ยุนโฮ”
“อืมมม จุ๊บ”
“ยุนโฮ ตื่น....”
“ผมชอบแจจูงครับแม่”
“หา?”
นี่อย่าบอกนะว่านายละเมอ
แต่ว่า เขินอ่ะ
ร่างบางมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาของคนที่ละเมอกอดเธอ......แล้วก็หน้าแดง
ลักหลับเจ้าชายราชทายาทจะโดนจับตัดหางมั้ยเนี่ย
จะห้ามใจไม่อยู่แล้วน้า
เอ้า
1....2....3....โครมมม
“โอ้ยยยยย”
อา
ตื่นซะที แต่....เจ็บteenเป็นบ้าเลย
อุตส่าห์ถีบซะเต็มแรงแต่ร่างสูงดันตกเตียงเพราะเผอิญว่ากลิ้งลงไปเอง
“ตื่นแล้วใช่ม้า
ลงไปกินข้าวกันฉันทำสุดฝีมือเลยนะจะบอกให้”
“......”
“ยุนโฮ”
“......”
บ่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเอิ้น
“ยุนโฮ
อ้ากกก ตื่นเด๋วนี้!!!!!!!!!!”
ความผิดหวังครั้งยิ่งใหญ่ที่ร่างบางประสบอยุคือเจ้าชายขี้เซาที่ขนาดตกเตียงยังกล้าฝันต่อได้ไม่อายใคร
“ย้ากกกกก”
“หืม?”
ร่างบางยืนบนเตียงเตรียมตัวกระโดดทับร่างสูงเลียนท่ามาจากวงการมวยปล้ำ
ร่างสูงงัวเงียเห็นลางๆว่าร่างบางลอยมาจูจุ๊บตนเลยอ้าแขนรับเต็มที่
“อั๊ก”
จุกครับท่านผู้ชม
ร่างสูงตื่นเต็มตาด้วยน้ำหนักตัว60กิโลกรัมของวัตถุสูง180เซนติเมตร
ความคิดเห็น