ซินเดอร์เรล่า ---TVXQ---[YaoI]

เนื้อเรื่อง

ภายในห้องใต้ดินในบ้านหลังหนึ่ง เด็กชายหน้าหวานก้มหน้าก้มตาขัดถูพื้นอย่างขมักเขม้น

แต่ก็มีเจ้าแมวอ้วนกวนTEENคอยทำพื้นเลอะอยู่เรื่อยๆ ทำให้ร่างบางทนไม่ไหว
กระชากต้นคอย้วยๆของมันขึ้นมาอย่างหาเรื่อง

"ไอ่แมวบ้าแกอยากตายนักใช่ม้ายยย"

"แม๊วววววว"

แมวอ้วนร้องเสียงดังส่งผลให้คุณนายยูชอนตื่นจากอาการบรรทมรีบวิ่งลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่พอเห็นแมวสุดรักของตัวเองกำลังจะโดนลูกเลี้ยงอัดจึงกรีดร้องเหมือนช้างตกมัน

"อ๊ายยย นังแจจุงนี่แกจะทำอะไรเป๊ปเปอร์ยะ" เธอเอ่ยอย่างหาเรื่อง

"ก็..เอ่อ..ก็กำลังจะผูกโบว์ให้น่ะค่ะ" เจ้าของนามแจจุงพูดตะกุกตะกักพรางล้วงเอาโบว์สีแดงสดออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วยิ้มเจื่อนๆ

"งั้นเหรอ ผูกสวยๆล่ะ" คุณนายยูชอนไม่ได้เอะใจอะไรจึงรีบกลับขึ้นไปข้างบน

--------------

"คุณแม่ค้าดูชุดนี้ให้หน่อยสิค้าว่ามันเข้ากับลูกมั้ย"

คังอินวี๊ดว้ายเอาชุดราตรีเกาะอกสีชมพูมาทาบตัวเอง ดูยังไงๆก็ยัดเข้าไปไม่ได้เด็ดขาด

"ว้ายย สวยมากเลยค่ะคุณลูก"

"คุณแม่ค้า แล้วชุดนี้ล่ะคะ"

ซินทาบชุดราตีสายเดี่ยวแหวกสูงสีส้มเข้ากับตัวเธอ ดูยังไง๊ก็ไม่มีใส่ได้ ฟันธงโว้ย

"อ๊ายย เหมาะมากเลยค่ะคุณลูกคืนนี้เจ้าชายยุนโฮต้องหลงเสน่ห์ลูกสาว(แน่ใจ๊)ของแม่ชนิดโงหัวไม่ขึ้นแน่นอน" คุณนายยูชอนวี๊ดว้ายตามลูกก่อนจะมีเสียงหนึ่งขัดขึ้น

"คุณแม่คะให้หนูไปด้วยนะคะ" แจจุงร้องขอแม่เลี้ยงอย่างน่าสงสารแต่ยูชอนกลับผลักไสเธอให้ทำงานอยู่ที่บ้าน

"ฉันไม่ให้เธอไปหรอกย่ะ เธอต้องแกะถั่ว10กิโลให้เสร็จก่อนเที่ยงคืนเข้าใจ๊ ไปกันเถอะค่ะคุณลูก" ยูชอนทำตาขวางใสมิกกี้และดัดเสียงหวานให้ลูกทั้งสองคน

"เฝ้าบ้านให้ดีๆล่ะนังแจ" คังอินแลบลิ้นใส่แจจุงและเดินตูดงอนตามยุชอนไปทันที

............................

"นางฟ้าคะ ช่วยโบแจผู้นี้ด้วย โบแจอยากไปงานเลี้ยงของเจ้าชายยุนโฮ"

แจจุงเอ่ยอย่างเศร้าสร้อยน้ำตาไหลจากดวงตาคู่สวย

"งั้นข้าจะช่วยเจ้าเอง" ทันใดนั้นมีนางฟ้าในชุดวาบหวิวปรากฏตัวต่อหน้าพร้อมกับยื่นข้อเสนอดีๆให้เธอ

"แต่เจ้าจะต้องกลับหลังเที่ยงคืนนะโบแจ"

ข้อเสนอทำให้ร่างบางยิ้มออก เธอตอบรับอย่างมันใจ

"ค่ะ...แต่เราจะไปยังไงล่ะ" ร่างบางก้มลงมองชุดที่ตัวเองใส่อยู่ ก็แน่ล่ะตั้งแต่พ่อของเธอตายแม่เลี้ยงก็เอาชุดสวยๆไปให้คังอินกับซินหมดเลย

ส่วนชุดที่เธอใส่ก็แค่เสื้อคอกลมธรรมดากับกระโปรงเก่าๆ

"ข้าแต่เทพทั้งมวล โปรดเห็นใจข้า..จุนซูผู้นี้ด้วย เด็กสาวข้างกายข้าต้องการชุดและพาหะนำทาง...อเวดา คาราฟ ฟาเรล อินเซียสซิโอ้"นางฟ้าเห็นใจแจจุงเป็นอย่างยิ่ง เธอจึงดลบรรดาลชุดราตรีสีขาวรอมเท้ากับรถลิมูซีนคันหรูให้

แจจุงเห็นดังนั้นรีบใส่ชุดแล้ววิ่งขึ้นรถทันที

จุนซู : อ่าว ไปซะแระ...ตัวประกอบก็งี้ล่ะว้าไม่มีใครเค้าสนใจ

.........................

แจจุงวิ่งเข้าปราสาทของเจ้าชายวินาทีนั้นทุกอย่างหยุดนิ่ง แสงไฟส่องมาทางแจจุงทุกๆคนก็ให้ความสนใจและหลงไหลในความงามของร่างบาง

เจ้าชายยุนโฮที่นั่งอยู่บนบัลลังตาค้างเหมือนเห็น7สิ่งมหัศจรรย์ลอยอยู่ตรงหน้า

"แม่นางผู้นี้ช่างงามเลิศประเสริฐศรีซะเหลือเกิน ทหารนำตัวนางมาหาข้า" ยุนโฮสั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พลทหารชางมินกับลูกน้องก็กรูเข้าไปพาตัวร่างบางมาหาเจ้าชายทันที

"อะไรน่ะปล่อยนะ อ๊ะ" แจจุงพยายามขัดขืนแต่เมื่อเห็นว่าคนเบื้องคือใครก็เกิดอาการเขินขายก้มหน้างุดๆ

"เงยหน้าขึ้นสิแม่นาง" ยุนโฮเอ่ย

"ค่ะ" แจจุงยอมเงยขึ้นมาแต่โดยดี แต่เมื่อเห็นสายตาของเจ้าชายก้ก้มหน้าลงไปอีกครั้ง

'น่ารักเว้ยยย' เจ้าชายยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะลากตัวแจจุงขึ้นห้องบรรทมปล่อยให้คนอื่นๆสนุกกับงานปาร์ตี้ต่อไป

ยุนโฮวางแจจุงลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม

"จะ..เจ้าชายค่ะ หม่อมฉัน"

ขณะที่แจจุงกำลังจะพูดอะไรบางอย่างนิ้วเรียวยาวก็มาแตะปากเธอซะแล้ว

"จุ๊ๆ ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นผู้ชายนะแจจุง(รู้ชื่อเค้าได้ไงวะ) แต่ใครจะสนล่ะ ก็เจ้าคือรักแรกพบของข้าหนิ" ยุนโฮหยอดคำซึ้งให้ร่างบาง

"เจ้าชาย...." น้ำเสียงอันเซ็กส์ซี่ของแจจุงเหมือนคำชวนอันแสนหวาน

เจ้าชายไม่รอช้าประกบปากร่างบางทันทีแจจุงก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรแต่กลับจูบยุนโฮอย่างเร่าร้อนลิ้นของทั้งสองคนนัวเนียกันอยู่เนิ่นนาน

มือเจ้ากรรมของแจจุงก็ดันไปปลดตะขอแล้วรูดซิบกางเกงของยุนโฮเข้า

ความต้องการเริ่มถาโถมเข้ามา กางเกงในจีสติงสีแดงถูกถอดออกมาอย่างง่ายดาย
ยุนโฮยกขาของแจจุงพาดไหล่กว้าง ปากก็ทำหน้าที่ดูดเลียจุดอ่อนไหวที่ทั้งตั้งทั้งแข็งของแจจุง

"อ๊า....อา" แจจุงครางอย่างพอใจ ทำให้เจ้าชายยิ้มกรุ้มกริ่ม

มือใหญ่รวบจุดอ่อนไหวขึ้นลงช้าๆ

"อา..." ได้ผล แจจุงครางอย่างพอใจกว่าเดิม

ตอนนี้น้องนู๋ของยุนโฮตื่นเต็มที่แล้ว ยุนโฮไม่รอช้ากระแทกน้องนู๋เข้าไปในช่องทางสีชมพูอย่างแรง

ส่งผลให้ร่างบางครางอย่างเจ็บปวด ก็แน่ล่ะคนมันไม่เคยหนิ เลือดไหลซิบออกมาตามช่องทาง

ยุนโฮเร่งจังหวะเร็วขึ้น ร่างบางก็เคลิบเคลิ้มแอ่นสะโพกเข้ากับจังหวะของร่างสูง
ก่อนจะปล่อยน้ำแห่งความสุขออกมาเลอะหน้าท้องของยุนโฮ

น้ำของยุนโฮก็ถูกปล่อยอยู่ในช่องทางของแจจุงและค่อยๆไหลออกมาช้าๆ

ตอนนี้ทั้งสองคนหมดแรงจึงนอนพักอยู่ที่ห้องของยุนโฮ

คังอิน : เจ้าชายอยู่ไหนเนี่ย

ซิน : อ๊าย ทำไมป่านนี้เจ้าชายยังไม่ลงมาอีกนะ

เช้าวันต่อมา
ยุนโฮตัดสินใจที่จะจัดงานอภิเษกสมรสระหว่างเขากับแจจุงขึ้น แล้วทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตาหลอดปาย

จุนซู : ข้าบอกแล้วว่าหลังเที่ยงคืนอ่ะชัวร์

รินๆ : อะไรชัวร์อ่ะเจ๊

จุนซู : ก็ถ้ากลับมาก่อนเที่ยงคืนมีหวังเจ้าชายได้ตามหาแจจุงทั่วเมืองแน่ เสียเวลา

รินๆ : =_=

ยูชอน : มานี่มาจุนซูคนสวย

จุนซู : จ๊ะที่รัก

รินๆ : อ่าว แล้วรินๆจะอยู่ไปทำไมล่ะคะจบดีกว่า บับบายค่า