ประกาศิตจากหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 คนทรยศ&การกลับมา 50%

 

       

“อืม อย่าค่ะ ภีมอย่าแกล้งเมเม่ ค่ะสิคะ อ๊า...” เสียงครางของสาวคนหนึ่งซึ่งคุ้นหูของวริศราเป็นอย่างมากดังมาจากภายในห้องของภีรวัจน์แฟนของเธอ

“พี่ภีม พี่เมเม่” ภาพที่เธอเห็นมันทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอปวดร้าวราวกับหัวใจจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อรุ่นพี่ที่เธอไว้ใจกลับคนที่รักกำลังร่วมมือกันสวมเขาให้เธออยู่

เมษยามองเหยื่อตัวน้อยของเธอและภีรวัจน์ด้วยแววตาสะใจ ภีรวัจน์เองก็มองเธอแววตาเหยียดหยามแสดงออกมาชัดเจน วริษรามองคนที่เธอรักและไว้ใจทั้งสองหยาดน้ำตาเอ่อล้นออกมาอย่างเสียใจ เธอรักภีรวัจน์เขาไม่พอหรือไง หรือเพราะว่าเธอไม่ยอมมีอะไรกับเขา เขาถึงทำร้ายเธอได้ลง

“พี่ภีม พี่เมเม่พวกพี่กำลังทำอะไรคะ” รู้ทั้งรู้ว่าพวกเขากำลังทรยศหักหลังเธอแต่เธอก็ยังอยากได้ยินกับหูของเธอเองอยู่ดี

“โง่รึปล่าวห่ะ ถึงถามคำถามโง่ๆแบบนี้ออกมา” ริมฝีปากที่ฉาบแดงสวยเอ่ยถ้อยคำออกมาบาดความรู้สึกของเธอ

"พวกพี่หักหลังรัน พวกพี่ทำมันได้ยังไง. มือบางทุบไปตามร่างกายของคนที่เธอรักหมดใจ ภีรวัจน์ผลักตัวเธอลงบนพื้นพรมอย่างดี รินธาราเพื่อนรักของเธอกับพี่เผ่าพันธุ์ถลามารับเธอแต่ก็ไม่ทันร่างแน่งน้อยสมส่วนของเธอยังลงไปกองบนพื้นพรมอยู่ดี รินธาราช่วยเธอพยุงเธอกลับบ้านตามที่เพื่อนรักของขอร้องแม้ว่าในใจของรินธารานั้นยังไม่อยากพาเธอกลับบ้านก็ตาม

“แกแน่ใจหรอรัน ฉันว่าแกคิดดีๆดีกว่านะ” รินธาราถ้วงติงความคิดของวริศราที่จะบินไปหลบเลียใจที่ฝรั่งเศส

“ฉันคิดดีแล้ว ไม่ว่าใครก็ห้ามฉันไม่ได้”

“แต่ฉันว่า....”

“ไม่มีแต่จ้ะ” แม้ว่าน้ำเสียงจะอ่อนโยนแต่ความรู้สึกที่ฉายผ่านออกมาทางแววตานั้นมันแสนเกลียดชังได้ชัดเจน

“ฉันจะกลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้คนที่เจ็บมันต้องเป็นคุณ ภีรวัจน์!!!”

ต่อวันพุธจ้า