คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : เป็นแฟนกันจริงหรือหลอก 1
EP.19 เป็นแฟนันริหรือหลอ 1
ุมาริานัุ่ยับป้าลอยอยู่ใ้ถุนบ้านรับลมเย็นๆ สายา็อยมอไปยัหน้าบ้านลอเวลา เธอลัวเหลือเินว่านอเธอะทำให้านล้มเหลว เสียรถยน์วิ่มาอหน้าบ้านพร้อมับร่าอสาวผมบลอน์้าวเินลมา้วยรอยยิ้ม
“ไวโอ เธอมาแล้ว” หิสาวลุเินไปหานที่เป็นเหมือนฝาแฝอเธอ เ้าอื่อ้ามสะพานไม้มาหา้วยรอยยิ้ม่อนะอ้าแนรับร่าเล็ว่าอเพื่อนรัที่เป็นทุสิ่ให้ับเธอั้แ่เสียมาราไป
“เธอห่วอะไรเอวาที่รั” สาวผมบลอน์ผละออห่าเอ่ยถาม้วยรอยยิ้มล้อเลียน
สาวผมบลอน์พนมมือไหว้ป้าลอย่อนะเินเ้าไปหอมแ้มและผละออห่า ป้าลอยยิ้มว้า่อนะเิน้ามสะพานหายเ้าไปในสวนอแ เปิโอาสให้สอสาวไ้พูุยันามสะว มันมีหลายเรื่อที่สอสาว้อุยันป้าลอยรู้ี
“ห่วเธอนะสิ ็เธอเล่นหายไปั้สามืนเียว” ุมาริาเอ่ยึ้นูมืออเพื่อนรัให้เธอไปนั่้วยัน ป้าลอยลุเินไปเ้าสวนปล่อยให้สอสาวไุ้ยัน
“ิๆ ิๆ” ไวโอเล็หัวเราะอบใับวามเป็นห่วอเพื่อนสาว เสียหัวเราะทำให้นห่วใยหน้ามุ้ย้วยวามไม่อบใ
“เธอหัวเราะอะไรไวโอ”
“หัวเราะเธอนะสิ” สาวผมบลอน์ให้ำอบและไม่ยอมหยุหัวเราะ ยิ่ทำใหุ้มาริาหน้าอปนุนหนัว่าเิม
“หัวเราะัน หัวเราะทำไม”
“เอาล่ะันไม่แล้นื่อบื้ออย่าเธอแล้ว” ไวโอเล็พยายามหยุหัวเราะนหน้าแ่ำ เบือนหน้าหนีเล็น้อยเพื่อเรียให้ัวเอนิ่แ่็ทำไ้ยาเ็มทน หิสาวหันลับมามอเพื่อนสาวลี่ยิ้มให้อย่าอ่อนโยน แม้ะหยิัเธอเล็ๆ พอให้ผ่อนลายวามอนอเพื่อนสาว
“ไวโอ” ุมาริาเรียื่อเพื่อนน้ำเสียสู รู้ล่ะว่าอีฝ่ายแล้หยอเธอ แ่บ่อยรั้ที่เธอื่อบื้ออย่าเพื่อนว่า็ใรอยาะยอมรับว่าัวเอื่อ
“ันไปินท่านรออ ASC มา” น้ำเสียรื่นเริแววพราวระยับ เรียวปาลี่ยิ้มบ่บอถึวามสุแ่มันทำให้นรอฟัาโอุทานออมา้วยวามใเพราะิไม่ถึ
“ฮ้า เธออย่าบอนะว่า...”
“ใ่ ันอบเานะ” ไวโอเล็เอ่ยึ้นแววาเหมือนเพ้อฝัน เรียวปาลี่ยิ้มอยู่ลอเวลา
“ทำไมเธอใเร็วแบบนี้ไวโอ ุโยธินเป็นผู้ายที่นิสัยแย่มาเธอรู้ไหม เาร้ายามา” ุมาริา่อว่าเพื่อนสาวเพราะเธอรับรู้นิสัยอโยธินมาั้แ่เ็ เาเหมือนมาราใแบ มอโลแ่้านสอ้านแ่ไม่เยมอว่าโลมันลมหมุนไ้รอบัวเอ
“เธอเื่อันสิว่าเาะอยู่ในมือัน” ไวโอเล็ยืนยัน้วยวามมั่นในัวเอเหมือนอย่าเย
“เธอเอาอะไรมามั่นในานั้นไวโอ” ุมาริาเอ่ยถาม้วยวามหนัใับวามิอเพื่อนสาว ใ่ไวโอเล็เป็นสาวอเมริันเ็มัว แม้ว่าเสี้ยวหนึ่อเธอะเป็นไทยเพราะบิาอเธอเป็นลูรึ่ไทยอเมริัน
“็เวอร์ิ้นอันไ” ไวโอเล็เอ่ยึ้นถึะใ้ีวิอเมริัน๋าแ่เธอไม่เยมีนรัมา่อน เมื่อเอนที่ใ่็พร้อมะลทุน พร้อมที่ะเสี่ยเหมือนับารเล่นหุ้นที่เธอถนัในานะนัวิเราะห์หุ้นอ M&C ถ้อยำอเพื่อนสาวทำเอาุมาริายมือุมมับึ้นมาทันที
“ยัยบ้าไวโอเล็ ัน...ันไม่รู้ะพูยัไับเธอี ผู้ายไทย็เหมือนับผู้ายทั่วโลนั่นล่ะ เวอร์ิ้นอเธอมันไม่มี่าหรอถ้าเาไม่รัเธอริ”
“เอาเถอะเรื่ออัน มันไม่สำัเท่าับเรื่ออเธอ านอเธอนับานี้หรอ” ไวโอเล็ลี่ยิ้มเธอมั่นใว่าผู้ายอเธอะไม่ล้าทำให้เธอเสียใ หิสาวเปลี่ยนประเ็นารสนทนาเป็นเรื่อานเพื่อะไ้ไม่ฟัำบ่นอุมาริาอี
“แล้วานเป็นไบ้า” ุมาริาำ้อปล่อยเรื่อส่วนัวเพราะเรื่อานสำัไม่แพ้ัน
“เรียบร้อยี ันะลับเลยนะ” ไวโอเล็บอพร้อมับแ้ำหนลับอเธอ
่าวอไวโอเล็ทำเอาุมาริาใอีรอบ เพราะเธอทำานนี้เป็นานแร านยาเินไปสำหรับเ็ฝึานอย่าเธอแ่ะโทษแ๊็ไม่ไ้เพราะท่านบอให้เธอมาเที่ยวไทยและฝึานไปในัว ว่าะรู้ว่าารฝึานนั่นือารเทโอเวอร์บริษัท ASC เธอ็มานอนีพุ่อยู่บ้านป้าลอยสอสามวันแล้ว
“แล้วใระ่วยันล่ะ”
“เธอ้อ่วยัวเอแล้วแม่เลานสวย” ไวโอเล็หยอล้อเพื่อนสาว ให้เป็นีอีโอีๆ ไม่อบันเป็นเลาหน้ายับ ันั้นหลัานี้ถือว่าสั่สอนเล็น้อยๆ ที่อบแทนเธอ้วยารทำให้เธอพบับโยธิน
“ไวโอ”
“เธอ้อเ้าไปูานและประุมบอร์เือนละรั้นว่า ASC ะมีำไรมาึ้นหรือนว่าเธอะไ้หุ้นทั้หมมาเป็นอเรา” ไวโอเล็แาราานราวๆ ให้ับุมาริาทราบ เธออยู่่วยไ้แ่นี้เพราะแ๊ส่เธอมา่วย เพราะรู้ว่าเอวาทำานไม่สำเร็หารู้ว่าบริษัทที่้อเ้าุมิารเป็นอใร
“ทำไม”
“แ๊สั่ เธอ้อแยแยะเรื่อส่วนัวับเรื่อานให้ออาันนะนสวย” ไวโอเล็อบำถามแมสั่สอน
เธอเริ่มทำานั้แ่เ้ามหาวิทยาลัย สมอเธอสนใเรื่อารลทุนมาว่าเอวาที่สนใ้านารออแบบโรสร้า เธอใเ็ว่าเอวาที่มัะใอ่อน ยิ่ถ้าเป็นนรู้ัหรือสนิทสนม้วยเอวามัะยอมลให้เสมอ
“ถ้าันทำไม่ไ้ล่ะ”
“ทำไมถึะทำไม่ไ้เอวา เธอเป็นลูสาวแ๊นะ” ไวโอเล็เริ่มเสียแ็ใส่ ็นรหน้ามัะเป็นแบบนี้เสมอแ่ผลานออแบบโราสร้าอเธอลับแ็แร่และไ้ารยอมรับั้แ่เริ่มเรียนมหาวิทยาลัยเ่นเียวับเธอ
“ันรู้ แ่พี่ให่มีบุุับันนะไวโอ ัน...”
“เธอเลือที่ะโหเาแ่แรไม่ใ่เหรอ ในเมื่อเธอเลือที่ะโห วามรู้สึอเธอในารสำนึบุุมัน็ไม่ใ่อริสัหน่อย” ไวโอเล็โ้แย้้วยวามริที่ทำใหุ้มาริานิ่และเริ่มรู้สึผิมาึ้นับารโหอเธอ
“ใ่ ันรู้ว่าารโหมันไม่ใ่สิ่ที่ีแ่ัน...็ทำมัน”
“เพราะเธอลัวใ่ไหม ลัวว่าถ้าเธอเป็นเอวา เานนั้นะไม่มอที่เธอเป็นเธอ เธอลัวเาะเหมือนนอื่นๆ ที่เ้ามาเพื่ออบโยผลประโยน์”
ความคิดเห็น