รักใสๆในวันกีฬาสี

ลำดับตอนที่ #2 : 2...

2.

เมื่อชั้นลืมตาที่แสนจะหนักอึ้งขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ห้องพยาบาล

“อ้าว ปอลีดีขึ้นแล้วหรอครูครับปอลีตื่นแล้วครับ นี่ปอลีพี่ตกใจแทบแย่นะรู้มั้ยเป็นอะไรมากรึเปล่า”พอชั้นตื่นขึ้นก็มีเสียงของพี่ต้อลซักถามนู่นนี่ขึ้นทันที

“อะเอ่อ ไม่ ไม่เป็นไรมากและค่ะ”

“นี่ปรีรันทร์เทอต้องพักผ่อนให้มากกว่านี้หน่อยนะปกติวันนี้เค้านอนกัน 7-8 ชั่วโมงแต่เทอนี่นอนแค่ 5ชั่วโมง เทอไปเอาแรงมาจากไหนห๊ะแล้วเวลาที่เหลือเอาไปทำอะไรหมด”อาจารย์ที่ห้องพยาบาลก็เริ่มซักถามชั้นอีกคนแบบยาวยืด

“ครูรู้ได้ไงคะ”

“อ้ะ ชั้นก็ถามพี่ชาย เอ้ยพี่สาวของเทอน่ะสิ”

“เวลาที่เหลือหนูเอาไปเอ่อ...อ้อเอาไปคิดท่าสแตนเชียร์ค่ะ”ใครจะไปกล้าบอกความจริงล่ะว่านั่งเหม่อถึงพี่ต้อลแล้วก้อดูหนังล่ะแถมการบ้านยังไม่เคยทำอีกตะหาก

“ไม่จำเป็นเลยนะปอลี”พี่ต้อลพูดขึ้นด้วยท่าทางเป็นห่วง

“นี่ปรีรันเทอรู้มั้ยผู้หญิงน่ะร่างกายมันอ่อนแอมากกว่าที่เทอคิดอีกนะนอกจากจะมีประจำเดือนแล้วถ้าพักผ่อนไม่เพียงพอมันจะทำให้ระบบประสาททำงานได้ไม่เต็มที่นะ”อาจารย์พูดเสียงที่มีแต่ความเป็นห่วง...แต่ชั้นไม่รู้สึกได้เลย

“แล้วตอนนี้เอ่อกี่โมงแล้วคะ”ชั้นถามขึ้นด้วยท่าทางเป็นกังวล

“6 โมงเย็นเป๊ะๆจ้ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะตอนนี้เทอเป็นไข้พี่สาวเทอเอาชุดและหนังสือที่จะมีเรียนพรุ่งนี้มาให้แล้วก็ไม่ต้องกังวลว่าเทอจะอยู่คนเดียวมีเจ้าต้อลนอนอยู่ที่เตียงที่ 3 ถัดไปจากเทอแล้วก็ครูนอนอยู่ที่ห้องทำงานครูตรงเนี้ยไม่ต้องห่วง ต้อลไม่ดึงเทอไปนอนด้วยแล้วทำไม่ดีไม่ร้ายหรอกนะไปละครูไปอาบน้ำก่อนจะได้รีบเคลียร์งาน”อาจารย์ร่ายยาวก่อนจะเดินออกไปชั้นหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆแต่พี่เค้า...เฉยๆ

“เอ่อ งั้นพี่ พี่ ไปทำการบ้านล่ะนะ”พี่ต้อลว่าแล้วเดินไปที่โต๊ะข้างๆ

“คะ ค่ะ”ชั้นโพล่งขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบนิดๆ“พี่ต้อล เอ่อ พี่นอนที่นี่ทุกวันเลยหรอ”

“อ๋อ กะ ก็ไม่หรอก พี่ก็มานอนที่นี่วันแรกอ่ะก็พอดีมาเฝ้าไข้... ปอลีด้วยแล้วก็ทำงานด้วยพรุ่งนี้ต้องเตรียมงานแต่เช้า”พี่ต้อลพูดพลางหน้าแดงนิดๆซึ่งชั้นกะลังโง่อยู่ว่าพี่เขาหน้าแดงเพราะเรื่องอะไรคิดว่าพี่เค้าอาจจะชอบชั้นก้อได้ (หลงตัวเอง)

“อ่อ ค่ะ”ง่ายๆสั้นๆได้ใจความ

“งั้นปอนอนก่อนล่ะนะ”คริคริจริงๆแล้วชั้นยังไม่นอนง่ายๆหรอกชั้นจะแอบฟังว่าตอนนอนพี่เค้านินทาอะไรชั้นมั่งรึเปล่า

“ปอลี...พี่ พี่ ไม่ถามดีกว่า”พี่ต้อลกระซิบได้เบามากขนาดเงียบแล้วนะยังไม่ได้ยินเลยแล้วพี่เค้าจะถามอะไรเนี่ย (ยัยโง่ๆจนได้เรื่อง) ใช่ชั้นโง่ เอ๋าแล้วจะเอ็คโค่ทำไมให้เปลืองน้ำลายเล่าเฮ้อช่างมันเหอะชักง่วงนอนดีกว่า     และพอตื่นเช้าขึ้นมาชั้นก็พบว่า               พี่ต้อลนอนเตียงข้างๆชั้นไอ้นอนเตียงข้างๆไม่เท่าไหร่แต่ไอนอนหันหน้ามาหาชั้นนี่ อ้ายยยยยย คนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย

“อืมมมมม”พี่ต้อลลืมตาขึ้นช้าๆแล้วดวงตาของเราสองคนก็สบตากับแบบชัดแจ๋วจนๆๆ จนชั้นหน้าแดงขึ้นมาทันที

“อ่ะ เอ่ออรุณสวัสดิ์ค่ะพะพะพี่ต้อลปอลีไปอาบน้ำนะ 6 โมงและ”พูดจบชั้นก็วิ่งปรู้ดเข้าห้องน้ำทันทีพอถึงห้องน้ำก็พบว่าตัวเองหน้าแดงขนาดไหน ไม่เอาละไม่คิดๆๆๆอาบน้ำดีกว่าแล้วชั้นก็เริ่มถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น (มันดูเหมือนเซ็กซี่ตรงไหนเนี่ย) ประมาณ 10 นาทีชั้นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำพลางขยี้หัวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ

“อ๊า~”

“เฮ้ย” ผู้ชายคนนั้นร้อง“เทอ”

“ไม่เห็นๆไม่เห็นนะชั้นไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหน้าท้องที่แบนเรียบ ไม่เห็นขายาวๆ ไม่เห็นกางเกงในสีชมพูลายหมี แล้วก็...อึ๋ยส์เปล๊าไม่เห็นๆ”

“นี่ขนาดไม่เห็นยังบอกได้ละเอียดเลยยัยเด็กเบ๊อะเวลาเข้าห้องน้ำหัดมองป้ายด้วยนะ”

“แงๆๆ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยตอนนี้ลูกไม่อยากถูกปู้ยี่ปู้ยำน้า แงๆๆๆๆๆ”

“เฮ้ยนี่เทอประโยคนี้ต้องเป็นของชั้นมากกว่านะเทอเข้ามาทำอะไรในห้องน้ำชาย”สิ้นเสียงนี้ทำให้ชั้นชะงักแล้วเกิดความงงงันขึ้นทันตา

“ห้องน้ำชาย...แฮ่ขอโทดค่ะพอดีรีบเลยไม่ทันได้มองไปละนะ”

“เดี๋ยวแล้วถ้าเข้ามาเนี่ยอยู่ในห้องน้ำชายกับผู้ชายสองต่อสองเนี่ยเทอคิดว่า...ชั้นจะปล่อยเทอไปง่ายๆหรอ”ไอหน้าหล่อพูดขึ้นชั้นรู้สึกคุ้นหน้ายังไงชอบกล

“แงๆๆๆปล่อยชั้นไปเหอะถือซะว่าทำบุญทำทานนะ”

“ตอนแรกอ่ะนะชั้นก็ว่าจะไม่เอาเรื่องเทอหรืออะไรหรอกแต่เผอิญชั้นมันคนจำหน้าไอคนที่ด่าชั้นได้แม่นยำน่ะขอล้างแค้นเลยละกันนะ”เมื่อชั้นเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่า

“เฮ้ย! นาย ไอคนปากปีจอ”

“นี่ยัยหน้าเบ้ นอกจากหน้าตาไม่ดี เบ๊อะ เฉิ่ม ยังปากไม่มีความปรานีอีกนะ”

“ช่างเหอะนายจะด่าจะว่าชั้นยังไงก็ช่างเหอะแต่ตอนนี้ชั้นจะออกไปหลบ”ชั้นสังเกตนะสีหน้าของนายปากปีจอเนี่ยดูแล้วขนลุกแห๊ะ

“ไม่ ถ้าไม่หลบล่ะจะทำไม”สีหน้ากวนโอ๊ยของอีตานั่นตอนนี้อ่ะมันช่าง...น่าต่อยจริงๆเลย

“จะทำไรอ่ะ”ชั้นว่าเสียงกลัวๆนายปากปีจอยกมือขึ้นสองข้างประมาณเอวแล้วเอานิ้วชี้โผล่ออกมาทั้งสองข้าง ให้ตายสิชั้นชักรู้สึกเสียววาบตรงเอวยังไงไม่รู้ ว่าแล้วชั้นก็ถอยมาเรื่อยๆแล้วก็แม่จ๋า หนูลื่นน้ำสบู่และแล้ว ตึง! ชั้นนอนกองอยู่บนพื้นรู้สึกคล้ายๆจะมีอะไรหนักๆคล้ายๆตึกถล่มแล้วปูนหล่นมาทับยังไงอย่างงั้นแค่นั้นยังไม่พอยังรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆมากระทบแล้วหยุดนิ่งที่ริมฝีปาก(บรรยายอยู่นั่นแหละยังไม่ยอมลืมตาซะด้วย)พอลืมตาขึ้นมา

“อี้ด (กรี๊ด) ออ ไออะ (ออกไปนะ)”แต่เมื่อร้องกรี๊ดก็มีวัตถุแปลกประหลาดเข้ามาในปากของชั้นนั่นคือ‘ลิ้น’(รู้สึกว่ามันจะตั้งใจด้วยนะ)

ชั้นพยายามผลักร่างกายของนายสัมปนะเวสีนี่ออกแต่คล้ายๆเขาจะขัดขืนนะตอนนี้หัวใจชั้นเริ่มเต้นแรงจนร่างกายของเค้าที่ทับชั้นอยู่รู้สึกได้ชั้นเพิ่งรู้นะว่าคนที่ชั้นใจเต้นแรงด้วยไม่ได้มีแค่พี่ต้อลแต่ยังมีนายสัมประเวสีนี่อีกตอนนี้ชั้นเริ่มหลับตาลงอีกครั้งแล้วชั้นก็ลืมตาขึ้นมาอีกเอามือที่ไม่ได้โดนทับหยิกเข้าไปที่เอวของนายนั่นจนลุกขึ้นมาจากตัวของชั้นสักที

“โอ้ย ทำอะไรของเทอเนี่ยยัยหมาบ้า”เขาร้องแบบแสบมากกว่าเจ็บ

“สม! ชิส์”

“ไม่เป็นไรอย่างน้อยมันก็คุ้มนะ”เขาพูดแบบมีเลศนัย

“คุ้มยังไง โรคจิตรึเปล่านายอ่ะ”ชั้นเริ่มสงสัย

“ก็ชั้นได้เฟิร์สคิสของเทอไง 555+”อีตาซาตานหัวเราะ“ไม่เอาละไปอาบน้ำดีกว่ามีอะไรก็ตามเข้ามาคุยนะชั้นไม่ล็อคกลอนประตูเผื่อเทอจะติดใจในรสจูบของชั้น555+”อ้ายยยยยยยยยลืมคิดไปเลยว่านั่นเฟิร์สคิสของชั้นคราวหน้าคอยดูไว้เหอะชั้นจะเอาคืน(ไม่ดูอ่ะอ่านแล้วที่จะเอาคืนนี่จะเอาไรคืน)แฮ่ๆไม่รู้ดิ

“อ้อ แล้วถ้ามีข่าวหลุดหรือว่ามีใครรู้เรื่องนี้นอกจากชั้นและเทอนะต่อไปอาจจะไม่ใช่แค่จูบอาจจะมีอย่างอื่นตามมาด้วยเข้าใจ๊”อีตาบ้ากามขู่อย่างเข้ม (เก๊กมากกว่านะ)

“ชิส์ ก็ได้แล้วอย่างอื่นที่ว่าคือไรหรอ”

“บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”แงๆๆชั้นไม่ต้องการเซอร์ไพรส์ง่ะ

          ก้อแหมนิยายส่วนใหญ่น่ะคู่รักมาจากคู่กัดกันทั้งนั้นแหละค่ะเดี๊ยนส์ก้อคิดว่าจะเอาคนอื่นๆเป็นแบบอย่างสักนิดหน่อย(ไม่นิดหน่อยอ่ะ)แน่นอนเจอกันไม่กี่ครั้งก้อมีเรื่องละอีกหน่อยคงจะมีมากกว่านี้อ่ะนะยังไงก้อติดตามด้วยนะคะเดี๊ยนส์ขอ~