อภินิหาร...ฟาโรห์แห่งรัก

ลำดับตอนที่ #8 : ภพฟาโรห์ 2

“รุกฆาต” เสียงเมโธเวียล์นดังก้อง  ฝ่ายที่อยู่ตรงข้ามซึ่งก็คงไม่พ้นฟาโรห์องค์ก่อนๆ  ออกซ์เตเวียนส่ายหัวช้าๆอย่างเบื่อหน่ายเต็มที



    “นี่  เจ้าไม่เบื่อบ้างรึไง  ชนะทุกตาข้างี้เซ็งเลย”ออกซ์โตเวียนหงุดหงิด  คนอะไรเล่นเก่งชะมัดเลย  นี่อุตส่าเล่นมาเกือบสิบตา…ดั๊นไม่แพ้สักที  มันน่าโมโหนัก  



    “ไม่เอาล่ะ  ข้าไม่เล่นแล้ว..เบื่อ”ออกซ์โตเวียนผลักกระดานหมากรุกออกห่างพลางว่า  เมโธเวียล์นหัวเราะเบาๆอย่างอารมณ์ดี



    “ไงๆ ข้าก็ชนะทุกทีจะเลิกก็ไม่ว่าไงหรอก”เมโธเวียล์นว่า  สายตามองไปยังอีกร่างหนึ่งที่นั่งอยู่บนพื้นและกำลังมองกระจกบานใสอย่างตั้งอกตั้งใจ  ออกซ์โตเวียนหันมองตามแล้วว่า



    “นี่เขายังตัดไม่ขาดใช่มั้ย  เมโธเวียล์น…”ออกซ์โตเวียนมองอัสเวลป์ที่นั่งดูกระจกต่างภพอย่างสนใจไม่วางตา    เมโธเวียล์นพยักหน้าช้าๆ



    “ก็คงงั้นแหละ  แล้วเป็นเจ้าตอนที่มาใหม่ๆ  ตัดขาดไหมล่ะ”เมโะเวียล์นยักคิ้วถาม  ออกซ์โตเวียนทำท่าคิดก่อนจะว่า



    “ก็เหมือนกับอัสเวลป์นั่นแหละ  ตัดไม่ขาดเหมือนกัน  นี่…เมโธเวียล์น  ข้าว่าน่ะมันไม่น่าจะมีกระจกนี่เลย   เพราะว่า  พอดูแล้วมันทำให้เราเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิมอีก แล้วนายว่าไง”ออกซ์โตเวียนมองดูกระจกต่างภพราวกับพินิจดู



    “นั่นซี…ข้าเองก็เพิ่งคิดได้”เมโธเวียล์นพยักหน้าเห็นด้วยหงิกหงัก  เมื่อเห็นหยาดน้ำใสๆที่ออกมาคลอเป้าของอัสเวลป์ที่ไหลเริ่มออกมาช้าๆ  เมโธเวียล์นก็ว่า



    “ไปดูเขาหน่อยมั้ย”ออกซ์โตเวียนพยักหน้าเห็นด้วย  และทั้งเมโธเวียล์นและออกซ์โตเวียนก็เดินไปหาอัสเวลป์ที่กำลังจ้องมองกระจกต่างภพไม่วางตา



    “เป็นอะไรไป”เมโธเวียล์นจับไหล่ของอัสเวลป์ด้วยความเห็นใจ  ใบหน้าคมหันมองเจ้าของผมสีเงินงามระยับด้วยน้ำตา  ริมฝีปากสั่นระริกก่อนจะเอื้อนเอ่ย



    “เธอฟื้นแล้ว  เมโธเวียล์นเธอฟื้นแล้ว”เมโธเวียล์นยิ้มรับให้กับอัสเวลป์  หัวใจของเขาตอนนี้คงอ่อนแอนัก  อัสเวลป์ผู้น่าสงสาร



    “ไม่เป็นไรแล้วน่ะ  เธอฟื้นแล้วก็ดีแล้วนี่นา”ออกซ์โตเวียนปลอบอย่างเห็นใจในความรักของเพื่อน  ถึงแม้เขาจะไม่รู้อะไรนัก  แต่เขาเองก็เข้าใจและรู้ซึ้งถึงอานุภาพของมัน



    “นั่นซี  เจ้าคงไม่ต้องห่วงแล้วน่ะ”เมโธเวียล์นยิ้มให้  พลางลูบไหล่อัสเวลป์  เมโธเวียล์นก้มลงดูกระจกต่างภพ  ในนั้นสะท้อนภาพห้องหนึ่งที่เต็มไปด้วยสีทองระยับ  เจ้าของห้องคงเป็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่กลางห้องแน่นอน  ใบหน้าหมองเศร้านั่นน่าสงสารยิ่ง



    “เฮ้อ  นั่นสิน่ะ  เธอฟื้นแล้วข้าก็คงไม่ต้องห่วงอะไรอีก”อัสเวลป์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า  ดวงตาคล้ำเพราะอดนอน  อัสเวลป์ยิ้มเมื่อเห็นใครคนนั้นที่นั่งอยู่ในห้องกำลังสนทนากับชายชราผู้มาใหม่



    “นี่ดูสิ  ฟาโรห์องค์ใหม่”อัสเวลป์ชี้ให้เมโธเวียล์นและออกซ์โตเวียนดูชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่กลางห้อง  ด้วยความสนใจ



    “อีกไม่เท่าไหร่ก็คงจะมาอยู่กับพวกเราแล้วใช่ไหม”ออกซ์โตเวียนพูดออกมาตามความเป็นจริง  ดวงตาคมเฉียบเหมือยเหยี่ยวนั้นกำลังสำรวจใบหน้าของโครโซเรียส



    “ใช่สิน่ะ  นี่ดูแล้วเขาหน้าตาดีใช่น้อยเลย”เมโธเวียล์นยิ้ม  อัสเวลป์มองตามด้วยหัวใจที่ปวดร้าวแทบสิ้น  ใบหน้าคมเข้มดูแข็งกร้าวนั้นเต็มไปด้วยสัญชาติยานแห่งชายชาตรี



    “เขาคนนี้คือผู้ที่สังหารเรา”เสียงอัสเวลป์เอ่ยออกมาอย่างช้าๆราวกับเป็นเรื่องธรรมดา  เมโธเวียล์นและออกซ์โตเวียนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก



    “แต่ยังไม่ร้ายเท่าที่เขาคนนี้จะได้คนรักของเราเป็นราชินี”น้ำตาหยาดใสไหลลงมาอีกครั้ง  เมโธเวียล์นมองลึกลงไปในกระจก  นึกเกลียดชังชายคนนี้ขึ้นมาจับใจ



    “เจ้าจะดวลกับเขาไหมอัสเวลป์  เมื่อเขาข้ามขึ้นมายังภพฟาโรห์”เมโธเวียล์นถามเสียงเหี้ยม  ดวงตาฉายแววโกรธกรุ่น



    “เอาไหม  ข้าร่วมด้วย”ออกซ์โตเวียนพูดด้วยเสียงเรียบๆแต่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว  ตาสีดำนั้นมองไปยังต่างภพอย่างดุเดือดเสมือนต้องการให้ผู้ชายคนนั้นได้รู้สึก



    “ไม่ต้องหรอก    เขาคนนี้น่ะที่สังหารข้าเพราะเขารักในตัวอันทิมิสร์..ยอดรักยอดดวงใจข้า  เขาต้องการแย่งชิงเพื่อรักของเขา”อัสเวลป์หลับตาลงช้าๆก่อนจะว่า  “ข้าไม่โทษเขาหรอก  ความรักเป็นสิ่งที่เกินจะหยั่งถึง  ใครๆเขาก็ต้องการให้ได้มันมาแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม”สีหน้าเฉยชาของอัสเวลป์  ทำให้เมโธเวียล์นและออกซ์โตเวียนพูดไม่ออกได้แต่ยืนดูอัสเวลป์เดินจากไป  



    “เขาคงเจ็บปวดกว่าที่พวกเราคาดคิดไว้มากมาย  ความทรมานที่ต้องจากคนรักและต้องมองดูคนที่รักสุดหัวใจต้องไปเป็นของคนอื่น  มันทรมานลึกล้ำยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในโลกนี้  น่าสงสารๆ  อัสเวลป์  ท่านน่าสงสารอย่างที่ใครก็ไม่อาจรู้ถึงความเจ็บปวดที่ลึกที่สุดได้  เพราะมันไกล…ไกลกว่าที่คนธรรมดาจะไปถึงได้”ออกซ์โตเวียนมองตามร่างของอัสเวลป์ที่จากไปด้วยสีหน้าเห็นใจเป็นที่สุด…



-----------------------------------



โอ้ววววว  จ็อดแหมอะไรมันจะจินตนาการขนาดน้านนนนน  ฮะเจ้าคนเขียน  น้ำเน่าซะไม่มี๊…..ไม่มี  แฮะๆถือโอกาสด่าตัวเอง  อ้าวก็มันอยู่หมวดซึ้งกินไจนี่เนอะไงๆก็เอาให้มันโอเว่อร์ไว้ก่อน  ฮะๆ  เอาล่ะค่ะขอบ้าแค่นี้

ยังไงก็  SO SORRY ที่มาอัฟให้ช้าค่ะ  โดนพี่โทรมาว่าทุกวันเยย(หูชาหมดเลยอ่ะ)  ยังไงตอนนี้ก็อัฟให้แล้วนาอย่าเพิ่งลืมกันก่อนน้าาาา

ถ้ามีคัยจะเขียนมาหา  ก็เอ็ดไว้น่ะค่ะ  party_with_ghose@hotmail.com ค่ะ

ปล.คือว่าเอ็ดที่สมัครไว้อ่ะค่ะ  มานถูกระงับใช้เลยขออภัยหากใครติดต่อไม่ได้ค่ะ……..บาย