ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อภินิหาร...ฟาโรห์แห่งรัก

    ลำดับตอนที่ #4 : ภพของฟาโรห์ 1

    • อัปเดตล่าสุด 20 พ.ย. 48


    อันทิมิสร์!!!”อัสเวลป์(ฟาโรห์อัสเวลป์  พระสวามีองค์ก่อนของอันทิมิสร์ ยังคงจำกันได้น้า)เรียกอย่างตกใจ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยวใบด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส



        “ทำไมเจ้าทำอย่างนี้”น้ำตาร่วงพลูเป็นสายน้ำ ดวงตาแดงช้ำผ่านการร้องไห้อย่างหนัก น้ำตาของฟาโรห์ผู้เคยยิ่งใหญ่ร่วงลงอีกครั้ง สายตาอ่อนโยนของร่างใหญ่อีกร่างหนึ่งสอดส่องมาทางอัสเวลป์ ร่างนั้นค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น



        “อัสเวลป์ เกิดอะไรขึ้นหรือ”เมโธเวียล์นเดินเข้ามาจับไหล่ของอัสเวลป์เสมือนจะปลอบใจ  แม้ว่าจะไม่รู้เรื่องก็อะไรเลยก็ตามที



        “อันทิมิสร์…”พูดได้แค่นั้นน้ำตาของอัสก็เริ่มไหลอีกครั้ง เมโธเวียล์นส่ายหัวอย่างเฉยชา โธ่ นึกว่าจะอะไรซะอีกที่แท้ก็แค่ตัดไม่ขาด



        “นี่เจ้ายังตัดทางโลกไม่ขาดอยู่อีกหรือ”เมโธเวียล์นยิ้มอย่างเยือกเย็น ผมสีเงินของเขาพริ้วไปตามลม ฟาโรห์องค์ก่อน…เมโธเวียล์น เจ้าชายผู้ซึ่งงดงามยิ่งกว่าชายใดในยุคนั้น บัดนี้เขาก็ยังหนุ่มแน่นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่ายุคสมัยของเขาจะผ่านมาแล้วหลายร้อยปีก็ตาม ใช่แล้ว…ที่นี่ คือ สวรรค์ของฟาโรห์ หรือเรียกอีกอย่างว่า ภพของฟาโรห์…ฟาโรห์ทุกพระองค์เมื่อตายไปแล้วก็จะมาโผล่ที่นี่ รวมทั้งอัสเวลป์ด้วย…



        “แล้วตอนที่ท่านจากมาแรกๆท่านตัดได้หรือ”คำย้อนของอัสเวลป์ทำเอาเมโธเวียล์นพูดไม่ออกด้วยจนปัญญาที่จะตอบ ก็ตอนที่เขามาใหม่ๆอาการเขาสาหัสยิ่งกว่าอัสเวลป์อีก…



        “เออ ข้อนั้นข้าไม่เถียง แต่ทำไมเจ้าถึงร้องไห้ขนาดนี้ล่ะ”เมโธเวียล์นพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อที่จะให้ตัวเองหน้าเสียน้อยที่สุด  แล้วก็ได้ผล



        “ก็ถ้าเป็นท่าน ท่านจะไม่ร้องขนาดข้ามั้ยล่ะ ถ้าหากว่าผู้หญิงที่ท่านรักพยายามฆ่าตัวตายเพื่อมาหาตัวท่าน นางรักท่านมากขนาดนั้น ท่านจะไม่ร้องไห้เพื่อนางเชียวหรือ”อัสเวลป์ได้ทีสวนกลับ ทำเอาเมโธเวียล์นถึงกับสะอึก



        “นี่ ผู้หญิงของเจ้า รักเจ้ามากขนาดนั้นเลยหรือ”เมโธเวียล์นถามอย่างทึ่งๆ  โอ้โห..ทีเมียเราน่ะ พอเราตายก็ไม่เห็นจะฟูมฟายตรงไหนเลย แถมยังเอารูปเราไปเผาทิ้งอีก น่าขันจริงๆ



        “ใช่สิ เรารักกันมากเลย นางน่ะถึงขนาดยอมตายแทนข้าด้วยน่ะ”อัสเวลป์ว่าอย่างออกจะภูมิใจในคนรักของตน แต่แล้วสายตาของอัสเวลป์ก็วูบแสงลงอีกครั้ง



        “แต่ถึงนางจะรักข้ามากขนาดนั้น นางก็มิอาจมาอยู่กับข้าได้  ใช่มั้ย เมโธเวียล์น…”อัสเวลป์หันมามองเมโธเวียล์น ใช่แล้ว…ที่นี่หรือที่เรียกว่า ภพของฟาโรห์  ชื่อของมันก็บ่งบอกอยู่แล้วว่าฟาโรห์เท่านั้นที่จะขึ้นมาที่นี่ได้  ไม่ว่าใครจะยิ่งใหญ่มากมายแค่ไหน สูงเสียดฟ้าเพียงใดก็มิอาจเยื้องกายเข้ามาได้แม้แต่น้อย ต้องเป็นเพียงฟาโรห์ของอียิปต์เท่านั้น  ไม่มีใครที่จะขึ้นมาได้แม้จะเป็นราชินีของฟาโรห์แห่งอียิปต์ก็ตามที…



       “ใช่…นี่ถ้ามีราชินีของใครมาอยู่ด้วยน่ะ พ่อฟันแหลกหมดแล้ว”เมโธเวียล์นพูดอย่างคนที่มีนิสัยเจ้าชู้และขี้เล่น แต่ก็ต้องตกใจเมื่อหันมามองอัสเวลป์ที่ทำหน้าตำหนิ



        “เจ้านี่! น่าเกลียดจริง พูดอะไรไม่รู้จักอายบรรพบุรษเสียบ้าง”อัสเวลป์พูดออกมาตรงๆ ทำให้เมโธเวียล์นถึงกับหน้าเสีย



        “อ้าว ก็ทำไมล่ะ แต่ถ้าข้าจะไปหนุงหนิงกับราชินีของใคร ข้าก็จะบอกเขาก่อนหรอก ข้าไม่ตีท้ายครัวใครลับหลังแน่นอน”เมโธเวียล์นแก้ตัวแต่ไม่สำเร็จ…



        “ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย เจ้าน่ะสมควรแล้วที่ต้องอยู่ที่นี่คนเดียว เจ้าตัณหาจัด!!! น่ารังเกียจยิ่งนัก”อัสเวลป์ตำหนิอย่างไม่ขอทนกับผู้ชายชนิดนี้อีกต่อไป…



        “นี่เจ้าอย่าซีเรียสนักซี…ข้าก็แค่ล้อเจ้าเล่นเอง”เมโธเรียล์นหัวเราะกลบเกลื่อน ไอ้หมอนี่ มันด่าเจ็บจริงๆ แล้วก็ช่างไม่มีอารมณ์ขันเสียบ้างเลย



        “เอาเถอะ ไม่ว่าเจ้าจะเป็นคนอย่างไรก็ตาม เราก็ไม่สนใจหรอก ที่เราสนใจตอนนี้มีอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น…อันทิมิสร์…เจ้าจะเป็นอะไรไม่ได้เด็ดขาด!!!”อัสเวลป์ก้มลงมองกระจกบางใสอีกครั้ง กระจกที่ที่สะท้อนให้เห็นภาพที่เกิดขึ้นเบื้องล่าง ในกระจกเชื่อมมิติระหว่างภพของฟาโรห์และภพมนุษย์ สะท้อนเงา ณ ผืนแผ่นดินอิยิปต์…ในห้องของอันทิมิสร์  ร่างของนางผู้เป็นที่รัก  ที่ครอบครองดวงใจของชายชาตรีทั้งสองคนอย่างหมดหัวใจ…อัสเวลป์และโครโซเรียส…กำลังนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงนอนที่เต็มไปด้วยเลือด…  เจ้า…อันทิมิสร์ที่เป็นดั่งดวงใจของข้า เจ้าต้องมีชีวิตต่อไปให้ได้น่ะ…แม้ว่าเจ้าจะกลายเป็นขององค์มหาราชินีของใครก็ตาม  ข้าก็ขอให้เจ้ามีชีวิตต่อไป ยอดดวงใจของข้า  ข้าไม่อยากให้เจ้าตายด้วยความรักของเรา…ข้าขอดูเจ้าอยู่บนนี้ ข้ายอมทนแม้ข้าจะต้องทรมานกายทรมานใจจนกระอักเลือดก็ยังดีกว่าที่จะให้เจ้าต้องตายจากเราไปแบบนี้…จงฟื้นขึ้นมาเถิด ที่รักของข้าเจ้าจงมีความสุขและมีชีวิตต่อไป…ข้าขอให้บรรพบุรุษของข้าคุ้มครองเจ้าด้วย..อันทิมิสร์ อัสเวลป์กุมมือไว้หน้าอก  ดวงใจภาวนาขอให้คำขอของเขาเป็นจริง…



    -----------------------------------



    ในที่สุดก็เฉลยอ่าค่ะ  นี่คือตอนที่อัสเวลป์จาพูดงัยค่ะ เป็นไงบ้างอ่ะ ชอบกานรึเปล่า ชอบมั้ย?

    ยังไงก็เม้นมาบอกด้วยน้า อยากรู้อ่ะ  ^_^  

    แล้วก็ภพของฟาโรห์เนี่ยจามีมาเรื่อยๆอ่าค่ะ คือว่าจาเป็นแบบ ภพของฟาโรห์1… ภพของฟาโรห์ 2… ภพของฟาโรห์ 3…ภพของฟาโรห์ 4 …แบบนี้มาเรื่อยๆน่ะค่ะ แต่ละตอนจะเว้นช่วง เป็น ภพมนุษย์ 3 ตอน ภพของฟาโรห์1ตอนค่ะ

    สุดท้ายนี้ก้อขอขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านอ่ะค่ะ……………

    บ๊ายบาย…สวัสดีมีชัยค่า………….



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×