ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สนามรบแห่งหัวใจ...
“ฮือ….ฮือ”
เสียงสะอื้นร่ำไห้ของใครคนหนึ่งสะท้อนก้องอยู่ในหุบเหวแห่งความอาดูร โอ…ช่างเป็นเสียงสะอื้นที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน เสียงร่ำไห้นั้นเต็มไปด้วยความร้าวรานและสุดแสนจะเจ็บอย่างปวดลึกซึ้งจะมีเสียงอื่นใดเจ็บปวดเท่ากับเสียงนี้ หุบเหวแห่งความอาดูรซึ่งในที่ในขณะนี้เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งการต่อสู้…เลือด…ศพมากมาย และสิ่งมีชีวิตที่สามารถรอดพ้นจากนรกภูมิ…หุบเหวแห่งความตาย!!!
“แม่หญิง ท่านอย่าได้โศกเศร้าไปไยเลย ตำแหน่งของท่านเราจะไม่ลดหลั่นให้ประการใด เราจะให้ท่านได้รับตำแหน่งองค์มหาราชินีแห่งอียิปห์ตามเดิม โดยที่ท่านจะกลายเป็นราชินีของเราเพราะฉะนั้นท่านอย่าได้ทรงพระกันแสงเลย แม่นางอันทิมิสร์”โครโซเรียสยกมือขึ้นป้ายน้ำตาแห่งความเจ็บปวดขององค์มหาราชินีแห่งอียิปห์…อันทิมิสร์ สตรีผู้เพียบพร้อมไปด้วยรูปสมบัติแห่งความงามและสติปัญญาอันเฉียบคมยากที่จะหาหญิงใดเปรียบได้
“อย่ามายุ่งกับข้า ไปให้พ้น!!!”อันทิมิสร์ปัดมือของโครโซเรียสอย่างไม่ไยดี น้ำตาแห่งความเจ็บช้ำยังคงไหลออกมาไม่ขาดสาย โอ…ชีวิตนี้ข้าจะอยู่ได้อย่างไรหากไม่มีท่าน องค์ฟาโรห์ที่รักของข้า…นั่นสิน่ะ ข้าจะอยู่ไปไยหากไม่มีท่านอยู่เคียงข้าง…คอยปกป้อง อันทิมิสร์เอื้อมมือไปหยิบมีดที่ทรงแอบไว้ใต้ชายพกเสมอ นางเงื้อมมือเอื้อมสุดแขนหมายใช้มีดเล่มนั้นปักเข้าที่กลางหัวใจของนาง
“ควับ!!!”มือของโครโซเรียสเอื้อมมาหยุดไว้ได้ทันก่อนที่มีดคมเล่มน้อยนั้นจะปักเข้ากลางดวงใจของนางผู้เป็นที่รัก
หัวใจเต้นรัวแรงดวยความตกใจหลังจากที่โครโซเรียสสงบสติอารมณ์ได้แล้วมืออีกข้างของโครโซเรียสก็หยิบมีดจากมือของอันทิมิสร์เหน็บไว้ข้างกาย
“ปล่อยข้าน่ะ! ข้าอยากตาย…ฮือ… “อันทิมิสร์สบัดตัวเร่าๆให้พ้นจากการพันธนาการ ดวงใจเฝ้าโหยหาถึงอิสรภาพ แต่ผู้ที่เป็นฝ่ายพันธนาการ ดวงใจกลับแตกละเอียดไม่มีชึ้นดี โอ..ทำไมนางถึงโศกเศร้าเยี่ยงนี้ นี่หรือว่านางรักองค์ฟาร์โรห์แห่งอียิปห์…ฟาโรห์อัสเวลป์ ที่ถูกเราสังหาร ณ ที่นี่ หุบเหวแห่งความอาดูร ไม่ ไม่มีทางเราจะไม่มีวันปล่อยนางไปอีกในเมื่อเวลานี้ฟาโรห์อัสเวลป์ก็ได้ล้มหายตายจากไปแล้ว นาง..อันทิมิสร์ผู้เป็นดั่งดวงใจของเรา นางจะต้องเป็นของเราเพียงผู้เดียวแล้วเราก็จะกลายเป็นฟาโรห์องค์ใหม่แล้วนางก็จะได้เป็นมหาองค์ราชินีตามเดิมแต่สิ่งที่แปรเปลี่ยนไปก็คือ นางจะเป็นชายาของเรามิใช่องค์ฟาโรห์อัสเวลป์!!! ใช่..นางจะเป็นของเรา อันทิมิสร์ที่รัก นางจะเป็นของเราแต่เพียงผู้เดียว คิดได้ดังนั้นโครโซเรียสก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข…
“ไปกันเถอะ แม่นางอันทิมิสร์ สงครามจบแล้ว เราต้องไปป่าวประกาศข่าวเอ้อ..เอ้อนี้แก่ประชาชนขาวอียิปห์”โครโซเรียสพูดไม่ออก
“ไม่ ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น! ข้าจะอยู่กับอัสเวลป์”อันทิมิสร์พยายามสบัดแขนของโครโซเรียสที่ยังจับมือของเธอไว้แน่น
“เอาล่ะ ในเมื่อท่านไม่ไป ข้าจะอุ้มท่านไปเอง”โครโซเรียสไม่พูดเปล่าใช้มือหยาบกร้านแข็งแกร่งของตนโอบอุ้มอันทิมิสร์ผู้บอบบางออกห่างจากพื้นดิน
“หยุดน่ะ ปล่อยข้า ปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้”อันทิมิสร์ไม่ยอมแพ้ นางดิ้นอยู่ในอ้อมอกของโครโซเรียส หากแต่แขนแข็งแรงที่โอบอุ้มร่างของเธอกลับไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อยกลับทำให้ยิ่งดิ้นยิ่งรัดแน่นมากขึ้นมากเท่านั้น…
“ทหาร!!! ม้า”เสียงของโครโซเรียสดังก้องหุบเหวส่งผลให้ผู้ที่ได้ยินขนลุกซู่ด้วยความกลัวรวมทั้งผู้ที่ถูกเรียกให้ต้องรับคำสั่งอย่างเร่งด่วน ทหารคนหนึ่งนำม้า(อาชา)คู่ใจของโครโซเรียส…ลอยเยอร์…ออกมาด้วยท่วงท่าที่เป็นสง่าราศีสมคำล่ำลือ…
“ไง ลูกพ่อ“โครโซเรียสเข้าไปลูบหัวลอยเยอร์ด้วยความเอ็นดู ส่วนคนที่อยู่ในอ้อมแขนกลับไม่กล้ากระดุกกระดิกแม้แต่น้อย โอ…ทำไมเจ้าม้าตัวนี้ถึงได้ใหญ่โตยิ่งนัก ยิ่งได้มาเห็นใกล้แล้วยิ่งน่ากลัว ดวงตามันปลาบคมกริบจับจ้องมาที่ตัวเธอจนตัวเธอสั่นไม่กล้ามองมัน จนทำให้คนที่อุ้มรู้สึกได้จนเห็นรอยยิ้มขันๆในดวงตา
“ลอยเยอร์ นี่นายคนใหม่ของเจ้า”โครโซเรียสว่าพลางยกร่างบอบบางของอินทิมิสร์ขึ้นบนหลังม้าตัวโปรด ทำให้คนที่ถูกวางเสียววูบวาบกลัวตกลงไปคอหักเพราะมันสูงเหลือเกิน เมื่อโครโซเรียสเหวี่ยงตัวขึ้นไปบนหลังม้าก็กระตูกบังเหียนพลางกระทุ้งที่ท้ายทอยของลอยเยอร์
“ไป”เสียงโครโซเรียสดังก้องหุบเขา ส่งผลให้ลอยเยอร์วิ่งควบไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเสียงกุบกับของม้าอีกไม่ถึงพันที่รอดชีวิตจากสงครามนี้ มุ่งหน้าสู่ดินแดนอียิปห์ที่ขณะนี้กำลังจะมีฟาโรห์องค์ใหม่!?!
--------------------------------------------
เสียงสะอื้นร่ำไห้ของใครคนหนึ่งสะท้อนก้องอยู่ในหุบเหวแห่งความอาดูร โอ…ช่างเป็นเสียงสะอื้นที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน เสียงร่ำไห้นั้นเต็มไปด้วยความร้าวรานและสุดแสนจะเจ็บอย่างปวดลึกซึ้งจะมีเสียงอื่นใดเจ็บปวดเท่ากับเสียงนี้ หุบเหวแห่งความอาดูรซึ่งในที่ในขณะนี้เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งการต่อสู้…เลือด…ศพมากมาย และสิ่งมีชีวิตที่สามารถรอดพ้นจากนรกภูมิ…หุบเหวแห่งความตาย!!!
“แม่หญิง ท่านอย่าได้โศกเศร้าไปไยเลย ตำแหน่งของท่านเราจะไม่ลดหลั่นให้ประการใด เราจะให้ท่านได้รับตำแหน่งองค์มหาราชินีแห่งอียิปห์ตามเดิม โดยที่ท่านจะกลายเป็นราชินีของเราเพราะฉะนั้นท่านอย่าได้ทรงพระกันแสงเลย แม่นางอันทิมิสร์”โครโซเรียสยกมือขึ้นป้ายน้ำตาแห่งความเจ็บปวดขององค์มหาราชินีแห่งอียิปห์…อันทิมิสร์ สตรีผู้เพียบพร้อมไปด้วยรูปสมบัติแห่งความงามและสติปัญญาอันเฉียบคมยากที่จะหาหญิงใดเปรียบได้
“อย่ามายุ่งกับข้า ไปให้พ้น!!!”อันทิมิสร์ปัดมือของโครโซเรียสอย่างไม่ไยดี น้ำตาแห่งความเจ็บช้ำยังคงไหลออกมาไม่ขาดสาย โอ…ชีวิตนี้ข้าจะอยู่ได้อย่างไรหากไม่มีท่าน องค์ฟาโรห์ที่รักของข้า…นั่นสิน่ะ ข้าจะอยู่ไปไยหากไม่มีท่านอยู่เคียงข้าง…คอยปกป้อง อันทิมิสร์เอื้อมมือไปหยิบมีดที่ทรงแอบไว้ใต้ชายพกเสมอ นางเงื้อมมือเอื้อมสุดแขนหมายใช้มีดเล่มนั้นปักเข้าที่กลางหัวใจของนาง
“ควับ!!!”มือของโครโซเรียสเอื้อมมาหยุดไว้ได้ทันก่อนที่มีดคมเล่มน้อยนั้นจะปักเข้ากลางดวงใจของนางผู้เป็นที่รัก
หัวใจเต้นรัวแรงดวยความตกใจหลังจากที่โครโซเรียสสงบสติอารมณ์ได้แล้วมืออีกข้างของโครโซเรียสก็หยิบมีดจากมือของอันทิมิสร์เหน็บไว้ข้างกาย
“ปล่อยข้าน่ะ! ข้าอยากตาย…ฮือ… “อันทิมิสร์สบัดตัวเร่าๆให้พ้นจากการพันธนาการ ดวงใจเฝ้าโหยหาถึงอิสรภาพ แต่ผู้ที่เป็นฝ่ายพันธนาการ ดวงใจกลับแตกละเอียดไม่มีชึ้นดี โอ..ทำไมนางถึงโศกเศร้าเยี่ยงนี้ นี่หรือว่านางรักองค์ฟาร์โรห์แห่งอียิปห์…ฟาโรห์อัสเวลป์ ที่ถูกเราสังหาร ณ ที่นี่ หุบเหวแห่งความอาดูร ไม่ ไม่มีทางเราจะไม่มีวันปล่อยนางไปอีกในเมื่อเวลานี้ฟาโรห์อัสเวลป์ก็ได้ล้มหายตายจากไปแล้ว นาง..อันทิมิสร์ผู้เป็นดั่งดวงใจของเรา นางจะต้องเป็นของเราเพียงผู้เดียวแล้วเราก็จะกลายเป็นฟาโรห์องค์ใหม่แล้วนางก็จะได้เป็นมหาองค์ราชินีตามเดิมแต่สิ่งที่แปรเปลี่ยนไปก็คือ นางจะเป็นชายาของเรามิใช่องค์ฟาโรห์อัสเวลป์!!! ใช่..นางจะเป็นของเรา อันทิมิสร์ที่รัก นางจะเป็นของเราแต่เพียงผู้เดียว คิดได้ดังนั้นโครโซเรียสก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข…
“ไปกันเถอะ แม่นางอันทิมิสร์ สงครามจบแล้ว เราต้องไปป่าวประกาศข่าวเอ้อ..เอ้อนี้แก่ประชาชนขาวอียิปห์”โครโซเรียสพูดไม่ออก
“ไม่ ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น! ข้าจะอยู่กับอัสเวลป์”อันทิมิสร์พยายามสบัดแขนของโครโซเรียสที่ยังจับมือของเธอไว้แน่น
“เอาล่ะ ในเมื่อท่านไม่ไป ข้าจะอุ้มท่านไปเอง”โครโซเรียสไม่พูดเปล่าใช้มือหยาบกร้านแข็งแกร่งของตนโอบอุ้มอันทิมิสร์ผู้บอบบางออกห่างจากพื้นดิน
“หยุดน่ะ ปล่อยข้า ปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้”อันทิมิสร์ไม่ยอมแพ้ นางดิ้นอยู่ในอ้อมอกของโครโซเรียส หากแต่แขนแข็งแรงที่โอบอุ้มร่างของเธอกลับไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อยกลับทำให้ยิ่งดิ้นยิ่งรัดแน่นมากขึ้นมากเท่านั้น…
“ทหาร!!! ม้า”เสียงของโครโซเรียสดังก้องหุบเหวส่งผลให้ผู้ที่ได้ยินขนลุกซู่ด้วยความกลัวรวมทั้งผู้ที่ถูกเรียกให้ต้องรับคำสั่งอย่างเร่งด่วน ทหารคนหนึ่งนำม้า(อาชา)คู่ใจของโครโซเรียส…ลอยเยอร์…ออกมาด้วยท่วงท่าที่เป็นสง่าราศีสมคำล่ำลือ…
“ไง ลูกพ่อ“โครโซเรียสเข้าไปลูบหัวลอยเยอร์ด้วยความเอ็นดู ส่วนคนที่อยู่ในอ้อมแขนกลับไม่กล้ากระดุกกระดิกแม้แต่น้อย โอ…ทำไมเจ้าม้าตัวนี้ถึงได้ใหญ่โตยิ่งนัก ยิ่งได้มาเห็นใกล้แล้วยิ่งน่ากลัว ดวงตามันปลาบคมกริบจับจ้องมาที่ตัวเธอจนตัวเธอสั่นไม่กล้ามองมัน จนทำให้คนที่อุ้มรู้สึกได้จนเห็นรอยยิ้มขันๆในดวงตา
“ลอยเยอร์ นี่นายคนใหม่ของเจ้า”โครโซเรียสว่าพลางยกร่างบอบบางของอินทิมิสร์ขึ้นบนหลังม้าตัวโปรด ทำให้คนที่ถูกวางเสียววูบวาบกลัวตกลงไปคอหักเพราะมันสูงเหลือเกิน เมื่อโครโซเรียสเหวี่ยงตัวขึ้นไปบนหลังม้าก็กระตูกบังเหียนพลางกระทุ้งที่ท้ายทอยของลอยเยอร์
“ไป”เสียงโครโซเรียสดังก้องหุบเขา ส่งผลให้ลอยเยอร์วิ่งควบไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเสียงกุบกับของม้าอีกไม่ถึงพันที่รอดชีวิตจากสงครามนี้ มุ่งหน้าสู่ดินแดนอียิปห์ที่ขณะนี้กำลังจะมีฟาโรห์องค์ใหม่!?!
--------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น