คนเก่งที่ไม่มีใครเอา

*เสียงพิมพ์เอกสารดังสนั่นไปทั่วบริษัท
ฉันเป็นคนแรกที่ทำงานเสร็จและนำไปส่งหัวหน้า คณะที่เพื่อนร่วมงานของฉันยังทำไม่ถึงครึ่งนึงเลย ก็แหง่ล่ะ พวกเขาเอาแต่พูดว่าเย็นนี้จะไปกินหมูกระทะที่ไหนดี จริงๆก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอก ก็เพราะวันนี้มันเป็นวันศุกร์แล้วไงล่ะ ฉันขอตัวกลับบ้านก่อน หวังว่าวันนี้คนได้นอนพักหายเหงื่อได้เต็มอิ่มสักที
ฉันถึงบ้านแล้วกำลังโน้มตัวลงนอน จู่ๆ ก็มีสายโทรศัพท์โทรเข้ามา ”เฮ้ยทำไมวันนี้นายรีบกลับล่ะ พวกเรามีนัดไปกินหมูกระทะกัน นายจะมาด้วยมั้ย“ ฉันบอกปฏิเสธไป ด้วยเสียงอันงัวเงีย หวังว่าเขาจะรู้ว่าฉันเหนื่อยมาก
ทุกวันฉันต้องคอยทำงานเอกสาร ไม่ใช่แค่นั้น ฉันยังต้องคอยรับฟังคำสั่งหัวหน้า ฟังเพื่อนร่วมงานบ่น ทุกวันเหนื่อยจริงๆ ฉันเพียงเฝ้ารอทุกวันศุกร์อย่างมีหวัง
-จนวันหนึ่ง
โชคก็หล่นทับ ฉันได้ถูกเชิญให้ไปทำงานที่บริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีชื่อเสียง ฉันยื่นใบลาออกจากบริษัทเฮงซวยนี่ มันเหมือนกับนรกเลยล่ะ แล้วฉันก็ไปทำงานที่ใหม่อย่างมีหวัง
พวกเขาบอกฉันว่า”ผู้ใดก็ตามสามารถทำให้บริษัทของเราเติบโตได้เป็น2เท่า เราจะเพิ่มเงินเดือนของคุณให้เป็น2เท่า แต่ถ้าใครทำยอดบริษัทตกลง2เท่า เราจะปรับลดเงินเดือนคนนั้น2เท่า“ นั้นเป็นนโยบายที่แปลกมากๆเลย วัฒนธรรมในที่ทำงานแห่งนี้ต่างจากที่ๆฉันเคยอยู่โดยสิ้นเชิง พวกเขาเอาแต่แข่งกัน หวังจะได้เป็น1ในคนที่ได้ขึ้นเงินเดือนและจะได้มีเงินไปเลี้ยงที่บ้านและผ่อนรถได้สักที ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมมีพ่อแม่ที่ต้องส่งเงินให้ แถมยังมีไอน้องตัวแสบที่ต้องดูแลอีก