คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ใบสมัคร ll PANDORA UNIVERSITY '
ใบสมัครนักเรียน
รูป ::
ชื่อ – นามสกุล :: เฟอร์ เอ็มเมอร์ราด {[ Fre Emerald ]}
ชื่อเล่น(ชื่อเรียก) :: เฟอร์
ความสามารถพิเศษ :: พูดภาษาคนได้ (*ขีดฆ่า*) ถนัดการต่อสู้ระยะประชิด
กีฬาที่ถนัด :: ฟันดาบ , ขี่ม้า
คำกำจัดความของตัวเอง :: บุคคลหน้าตาย
/// บทสัมภาษณ์การแบ่งหอ
“ยินดีที่รู้จักนักเรียนใหม่ของเรา”
เสียงติดจะแหบและทุ้มกล่าวออกมา ใบหน้าคมคายที่ถูกล้อมกรอบด้วยเส้นผมสีดำสนิทยาวสลวยที่ยามนี้ถูกมัดหลวมๆ แต่กลับไม่ทำให้เขาดูแย่เลยสักนิด มันกลับทำให้เขาแลดูราวกับรูปปั้นที่แกะสลักมาอย่างงดงาม
“เอาล่ะอย่าเพิ่งเกร็งไปฉันไม่ได้ดูดุขนาดนั้นว่ามั้ย?”
เขาพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ เพื่อหวังจะคลายเครียดให้แก่คนตรงหน้า ถึงแม้มันอาจจะไม่ค่อยได้ผลก็ตามที
ก่อนที่เขาจะเริ่มมองสำรวจบุคคลตรงหน้าช้าๆ แล้วพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี
“นักเรียนใหม่ๆปีนี้ หน้าตาดีกันทุกคนเลยว่ามั้ย ?”
"เหรอ นั่นตั้งใจจะพูดประชดกันรึเปล่าล่ะ ?" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยตอบกลับไปอย่างไม่ทุกข์ร้อนพร้อมเลิกคิ้วข้างซ้ายอย่างที่ทำเป็นประจำ ท่าทีที่แสดงอาการเกร็งในคราแรกลดลงไปอยู่มากโขทั้งยังแทนที่ด้วยอารมณ์ไม่ทุกข์ร้อนต่อสิ่งใดเฉกเช่นปกติ
“จริงๆ ก็น่าดีใจนะที่ได้เด็กอย่างเธอ เข้ามาเรียนที่นี่ เธอดูน่าสนในความคิดฉัน”
"....." ครั้งนี้เขาเลือกที่จะเงียบแทนการตอบคำถามเพื่อรอดูว่าอีกฝ่ายนั้นจะพูดอะไรออกมา
“แต่ฉันก็ว่ามันยังไม่มากพอ .. เธอคิดยัง ถ้าหากฉันจะบอกว่าเธอมันแค่พื้นๆ ไม่ได้โดดเด่นอะไรเลย”เขาพูดพร้อมยิ้มเย็น แววตาที่เคยใจดีเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
"อ่าฮ่า ผมก็ไม่เคยบอกนี่ว่าผมพิเศษกว่าใครเพื่อน" รอยยิ้มกระตุกที่มุมปากเพียงเล็กน้อยบ่งบอกถึงความชอบใจในคำถามของบุรุษตรงหน้า แม้แววตาจะไม่ได้ยิ้มด้วยเลยก็ตามที
เขาระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่น ก่อนจะกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ฉันล้อเล่น”
"เหอะ.." นัยน์ตาสีมรกตกรอกไปมาอย่างสุดเซ็งกับท่าทีของคนตรงหน้า ทั้งๆที่นั่นคือความคิดจริงๆกลับบอกว่าล้อเล่น ? หึ..
“เรื่องสุดท้ายที่จะพูด ก็คงอยากถามว่า คิดว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน ..ฉันอยากรู้ว่า ความคิดคนอย่างฉันที่มองเธอกับเธอเองที่ตอบออกมาจะต่างกันแค่ไหน?”
"ผมคือตัวของผมเองใครจะว่ายังไงผมก็ไม่ค่อยแคร์เท่าไหร่ แล้วคุณจะอยากรู้ไปทำไม?" น้ำเสียงที่คงเส้นคงวา(?)ของเจ้าตัวเอ่ยออกมาพร้อมกับไหวไหล่เล็กน้อยราวกับไม่สะทกสะท้านต่อทุกสิ่งต่อให้ใครหน้าไหนจะตราหน้าเขาว่าอย่างไรก็ช่าง
เขาอมยิ้มอีกครั้งเมื่อ อีกฝั่งตอบคำถามเสร็จ ก่อนที่เขาจะพายมือ เพื่อเป็นการบอกลาคนตรงหน้า
ความคิดเห็น