คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : So why? เกริ่นนำ ผมชื่อชนาธิป ณ หมดตัว
“ไรนะม๊า!!!!!!!!”
“แกจะตะโกนดังทำไมฮะ ฉันตกใจหมด”
“ม๊าพูดเล่นใช่ป่ะ ม๊าอำโฮปเล่นใช่ป่ะ!”
“เสียใจย่ะ! ฉันพูดจริงไม่ได้อำ ต่อไปนี้แกเตรียมอดตายได้เลยเพราะ ฉัน-จะ-ไม่-ให้-เงิน-เดือน-แก-แล้ว! ชัดมั้ยจ๊ะ?” ไม่ต้องย้ำครับ ชัดเลย ชัดเลย!!!
“ทำไมอ่า!? ม๊าไม่มีเหตุผล ม๊าใจร้ายยยยย T^T”
“เหตุผลน่ะเหรอ? ทำไมฉันจะไม่มี ฉันเตือนแกมาหลายครั้งแล้วถ้าขืนแกยังใช้จ่ายสุลุ่ยสุร่ายไม่รู้จักพอแบบนี้อยู่ก็ไม่ต้องเอามัน เงินเดือนน่ะ!”
“แต่..”
“ไม่ต้องมาแต่ หรือแกจะเถียงฮะว่ามันไม่เป็นความจริง หลักฐานก็มีอยู่ในบิลบัตรเครดิตที่แกรูดเอาๆ จนมันมาทวงหนี้ฉันบานตะไท ไหนจะเงินของบริษัทที่แกเบิกล่วงหน้าตั้งหลายเดือนอีก งานก็ไม่ค่อยจะช่วยทำ ฉันไล่แกออกน่ะถูกแล้ว” ไล่ออกเค้าไม่ว่า แต่อย่ามาตัดเงินค่าขนมเค้าสิ T_________T
“แต่ว่า...”
“เอ๊ะนี่ยังจะเถียงอีกเหรอ!? ชอบนักใช่มั้ยไอ้ของแบรนด์เนมราคาแพงพวกนั้น นานๆ ซื้อที ซื้อทีละอย่างฉันไม่ว่า แต่นี่แกเล่นซื้อทุกวัน ซื้อทุกไซต์ ซื้อทุกสีทุกแบบทุกยี่ห้อ ถามหน่อยเหอะ แกแยกร่างใช้หมดได้มั้ยฮะ หรือซื้อไปบริจาควัดล่ะ!”
“(Y^Y)”
“ฉันเตือนแกหลายครั้งมากแล้วโฮป น้องสองคนรวมกันยังใช้เงินไม่ได้เท่าครึ่งของที่แกใช้เลย”
“(Y^Y)”
“เงินมันไม่ได้หามาง่ายๆ เหมือนกับที่จ่ายไปหรอกนะ อย่าคิดว่าตัวเองรวยซะจนจะซื้ออะไรก็ได้ตามต้องการ แกไม่ได้เป็นคนหาเงินไม่รู้หรอกว่าการที่จะได้เงินแต่ละบาทมันยากแค่ไหน”
(Y^Y)
“ตั้งแต่นี้ต่อไปถ้าไม่อยากอดตายแกก็ต้องหางานทำเอง จะได้รู้ซะบ้าง”
“ง่า..”
“แล้วอย่าให้รู้นะเงินใครเค้ามา ถ้าแกยังอยากเรียกฉันว่าม๊าอยู่”
เฮือก!!
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ” ผมแสร้งทำหน้าจ๋อย ก้มหน้าก้มตาพูด เอาให้รู้ว่ากูนั้นแสนเศร้าที่โดนแม่ตัดค่าเลี้ยงดู เอาให้รู้กันไปเลยว่าตอนนี้กูหมดตัว ดราม่ากระจายยยยยย!
“เหรอ -_-” สัด! มึงช่วยร่วมเศร้ากับกูหน่อยสิไอ้รีเจนต์ พี่มึงโดยลอยแพนะเว้ย!
“ใช่ซี๊ พวกแกมันลูกรักม๊า ใช้สอยอย่างประหยัด อยู่อย่างพอเพียง ส่วนฉันมันเป็นคนไม่รู้จักพอ ได้คืบจะเอาศอก ใช้เงิน..”
“รู้ตัวเองแล้วนี่” ฉึก! เออ!!! รู้แล้วเว้ย รู้แต่กูไม่จำมีไรป่ะ ไอแอมแบดบอยดอยเต่า จะให้กูอดตายไม่มีทางซะหรอก! กูถึงได้บากหน้ามาดราม่าใส่พวกมึงไงล่ะ
“..ใช่ พี่รู้แล้ว พี่รู้ตัวดี ฮึก” แหลสดครับกู แสร้งบีบน้ำตา ทำหน้าเหมือนหมาหงอย เมื่อรู้ว่าคุยกับไอ้เจนต์ไม่รู้เรื่องกูก็เลยกรีดกรายสายตาไปหาที่พึ่งสุดท้าย…ฟาเรนไทน์น้องรัก!
“..ฟาเรน” ลากชื่อเสียงยาวสุดสยิว ไอ้เรนน่ะมันใจอ่อนจะตายไป ยังไงก็กูได้เงินแน่ๆ ฮิฮิฮิ
“..อ่า เรนไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ^^;;” ยะ อย่าเพิ่งไป๊! กลับมาก๊อนนนนนนนนนนนนน!! ไม่ทันแล้วครับ ไอ้เรนตัวเล็กไหงวิ่งไวปานนั้น.. นั่งฟังกูตั้งนานไม่ปวด ดันมาปวดตอนกูจะเข้าประเด็นยืมเงิน เวร
“ถ้าจะยืมเงินน่ะไม่ได้ผลหรอก..แม่บอกพวกเราว่าไม่ให้พี่ยืมแล้ว” ไอ้เจนต์พูดเรียบๆ แต่เสียดแทงใจกูมาก! นี่พวกมุงจงใจหักหน้ากูงั้นสิ!
“ไอ้พวกเลว! ตกลงแกจะไม่ให้ฉันยืมใช่มั้ย ค่าเช่าคอนโดเดือนนี้ฉันยังไม่มีเลยนะ ไหนจะค่ากินค่าอยู่ ค่าน้ำค่าไฟ ค่าน้ำมันรถ ค่ากิจกรรมค่านู่นนี่นั่นๆ อีก!”
“ก็พี่ทำตัวพี่เอง”
“รู้แล้ว!”
“พี่ก็หางานทำตามที่ม๊าบอกสิ”
“ไม่หาเว้ย ไม่อยากทำงาน ขี้เกียจ!” นิสัยเสียสุดๆ อ่ะครับ
“ก็อดตาย” สั้นๆ ง่ายๆ สไตล์รีเจนต์…
“โฮๆๆๆๆๆ”
“เรื่องที่อยู่พี่ก็กลับมานอนบ้านซะก็หมดเรื่อง ถึงมันจะไกลมหาลัย’ แต่ก็ช่วยประหยัดไปได้เยอะ”
“ไม่ได้หรอก มันไกลจะตาย ฉันไม่มีวันแหกขี้ตาตื่นเช้าเข้ามหาลัย’ เด็ดขาด อยู่ที่นู่นเป็นส่วนตัวกว่าเยอะ” ความจริงอยู่ที่นู่นมันเที่ยวได้ง่ายกว่านี่ครับ ใครจะบ้ากลับมาอยู่บ้านตัวเองที่อยู่ตรงชานเมืองกันเล่า! อีกอย่างกว่าจะเข้าเอกทีนี่รถติดจะตายไป ต้องตื่นเช้าอีก บรื๋อ!
“งั้นพี่คงต้องหางานทำจริงๆ แล้ว”
ฮะ ให้กูทำงาน? สั่งให้หมาไปขี้ยังง่ายกว่าเลย เกิดมาผมทำอะไรเป็นซะที่ไหนล่ะครับ
“ม่ายอาววว”
“น่าเบื่อจังเลย..พี่เนี่ย” รีเจนต์มันมองผมอย่างอนาถใจ ก่อนจะปิดหนังสือที่มันอ่านอยู่ลง จะว่าไปวันนี้มันพูดมากผิดปกติแฮะ พูดประโยคยาวๆ ได้ด้วยนะ ถึงจะบ่นนู่นนี่แต่มันคอยคิดหาทางออกให้ผมตลอดเลย หึหึ มึงเป็นห่วงกูล่ะสิ แบบนี้ต้องเอาให้หนัก
“เจนต์ๆๆๆ นะๆๆ ฉันขอยืมเงินสักก้อน ให้ผ่านเดือนนี้ไปก็ยังดี รับรองไม่บอกม๊าหรอกว่าแกให้ยืม แล้วจะรีบหามาใช้คืนอย่างเร็วที่สวด นะขอร้องๆ เห็นใจพี่ชายคนนี้บ้างเถอะน้า” อ้อนครับอ้อน ตอนนี้มึงกำลังจะใจอ่อน กูต้องอ้อนให้อยู่หมัด!
“ก็อยากจะให้อยู่หรอกนะ แต่ติดที่ว่าม๊าบอกไว้ว่าถ้าใครให้พี่ยืมจะโดนลงโทษแบบพี่สองเท่า พอดีไม่อยากมีชีวิตอนาถาเหมือนหมาข้างถนนอย่างพี่ตอนนี้”
อะ..อะ..ไอ้เหี้ยรีเจนต์!!!! กูเกลียดเมิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!
โอเค…รู้สึกว่าตอนนี้กูจะจนอย่างครบวงจรแล้วสินะ
ความคิดเห็น