Fic EXO FATE โชคชะตา (kaido,hunhan,chanbaek)

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น

นี้มันวันศุกร์ วันที่ใครหลายๆคนได้หยุดพักผ่อนแต่มันก็มีอีกหลายคนยังไม่ได้พักผ่อนตามใจอยาก หลายๆคนในที่นี้อาจจะรวมไปถึงเด็กผู้ชายตัวเล็ก ตาโตๆ พร้อมกับปากรูปหัวใจ หลายคนมองเขาเป็นเด็กอาจจะประถมหรือมัธยม แต่คิดผิดแล้ว เขาเป็นนักศึกษาปี 2 ต่างหาก นักศึกษาปี 2 ชื่อว่า โด คยองซู คณะบริหารธุรกิจ เป็นที่หมายปองของผู้ชายมากกว่าจะเป็นผู้หญิง

ใช่แล้วนี้วันศุกร์ วันนี้ โด คยองซูต้องพรีเซ็นส์งานที่อดหลับอดนอนทำตั้งแต่เมื่อคืน จริงๆไม่ใช่พึ่งส่งเมื่อวานหรอกนะ จริงๆสั่งมาชาติกว่าได้ล่ะแต่ก็นั้นแหละ หลายวันมานี้เขาเอาแต่เล่นเกมสะมากกว่าทั้งๆที่งานมันท่วมหัว อ่า นี้มันถึงเวลาที่เขาต้องพรีเซ็นส์แล้วนี่หน่า เอาล่ะสูดหายใจเขาลึกๆ

เวลาผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีถึงแม้จะโดนว่านิดๆหน่อยๆเรื่องงานไม่ระเบียบแต่คยองซูไม่ถือหรอก นี้มันถึงเวลาเที่ยวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย

พวกคุณคงรู้จักผมไปบ้างแล้ว แต่ผมขอแนะนำตัวผมเองแล้วกันนะ เอาล่ะผมชื่อ โด คยองซู ผมเรียน ผมเรียนที่มหาลัย คิม กรุ๊ป(เห็นเซฮุนบอกรู้จักหนึ่งในทายาทของตระกูลนี้อยู่เหมือนกัน) คณะบริหารธุรกิจ จริงๆผมอยากเข้าคณะคหกรรมนะ ผมชอบที่จะทำอาหารนะแต่ผมทำไม่อร่อยเลย มีอยู่ครั้งนึงตอนนั้นผมอยู่มัธยมแล้วล่ะ ผมอยากจะลองทำเค้กสะหน่อยซึ่งมันยุ่งยากโคตรๆ ผมใช้เตาเพื่อละลายช็อคโกแลต เท่าที่ผมได้ดูและศึกษามา(ในอินเตอร์เน็ต) เขาบอกให้คนไปเรื่อยๆ แต่ผมดันมีโทรศัพท์เข้ามาพอดี ผมไปรับโทรศัพท์แค่แปปเดียวเท่านั้นแหละ กลับมาปุ๊ปช็อคโกแลตของผมส่งกลิ่นเหม็นชวนอ้วกสุดๆ ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากรีบทิ้งช็อคโกแลตพร้อมกับฉีดสเปให้ทั่วห้องครัวหลังจากนั้นมาผมก็แทบไม่ได้ทำอาหารอีกเลย(แม่สั่งห้ามผมทำอาหารทั้งที่บ้านและคอนโด) นั้นแหละเป็นหนึ่งในเรื่องราวที่ย้ำแย่ของผม

ผมมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน ชื่อบยอน แบคฮยอนหรือจะเรียกแบบผมก็คงเป็นแบคฮยอนและอีกคนก็เป็นโอ เซฮุนหรือที่ผมเรียกเซฮุน

ตอนนี้ผมยังไม่มีแฟนหรอก ถึงจะมีรุ่นน้องมาจีบแต่ผมว่ามันยังไม่ใช่ หลายคนบอกผมเป็นเด็กเรียนนะ จริงๆผมก็พอเรียนได้เฉยๆนั้นแหละ ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าผมขี้เกียจเอามากๆ ช่วงนี้เวลาเซฮุนกับแบคฮยอนมันชวนผมไปผับผมก็ไปกับมันตลอดรวมถึงวันนี้ด้วย

พวกเราสามคนกลับมาที่คอนโดก่อน เพราะนี้มันยังไม่ถึงเวลานัดถ้าไปตอนนี้มันต้องสว่างเกินไป เรานัดเจอกันอีกทีทุ่มครึ่ง พอมาถึงคอนโดเราก็แยกย้ายกันกลับห้องของตัวเอง ฟังไม่ผิดหรอก พวกเราสามคนพักอยู่ที่เดียวกันแต่คนล่ะห้อง เหตุผลก็เพราะต้องการความเป็นส่วนตัวบ้างก็เท่านั้น แต่ถึงอย่างงั้นพวกเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่ดี

อ่ะ เริ่มรู้จักผมมากขึ้นเรื่อยๆจากที่ผมเล่าแล้วกันนะ!!

เข้าห้องยังไม่ทันจะนั่งก็มีเสียงเคาะประตูดัง ปัง ปัง ปัง

“คยองซูโว้ยย เอาโทรศัพท์ที่ฉันฝากไว้ให้หน่อยยยย” อ้อแบคฮยอนมาเอาโทรศัพท์

“จะเสียงดังไหมเนี้ยได้ยินแล้ว อ่ะเอาไป เห็นสั่นๆอยู่หลายครั้งละ คุยกับใครหน่ะ” พอยื่นให้ปุ๊ปก็รีบหยิบไปเลย ก้มหน้าก้มตาจิ้มจออย่างเดียว

“ไม่บอกจ้า ไปล่ะเจอกันทุ่มครึ่ง”

“อะไรเนี้ย มาส่งเสียงดังแล้วก็จากไป ถามไปก็ไม่ตอบ”

ผมได้แต่ คิดแล้วก็สงสัย เอาเถอะ นี้มันพึ่งจะเที่ยงเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ อย่างที่บอกผมทำอาหารไม่อร่อยดังนั้นผมจะไม่ทำอะไรกินทั้งนั้น ห้องผมเลยเต็มไปด้วยขนมแทน ผมจะกินขนมแทนข้าวเหมือนที่ทำประจำแล้วกันนะ

กินขนมไปด้วย ดูหนังไปด้วย เป็นอะไรที่โคตรเพลินเลยนะ บ่อยครั้งที่ดูไปก็ง่วงแล้วมันก็หลับ ครั้งนี้ก็ฝันดี เจอกันในฝันนะครับ

ส่วนเรื่องนี้คนอ่านยังน้อย น้อยมากๆ ขอเก็บเอาไว้ก่อนถ้าคนอ่านบวกเม้น ดพิ่มขึ้นเมื่อไรจะมาว่ากันอีกที