คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : MarkBam Chapter eight Special Jr. Jinyong 100%
MarkBam GOT7
Chapter 9 Special Jr. Jinyong
‘ุเยหลรัใรไหม ในรั้แรที่เห็น ุเยไหม ิถึเาทุวัน แม้ะเห็นันแ่รั้เียว และุเยไหม ไม่ว่าะเวลาไหน แว๊บแรทีุ่ิถึือเา แ่สำหรับผม ผมลืมเาไม่ไ้ริๆ’
ในเวลาที่เรียไ้ว่าพัลาวัน็ใล้ะถึแล้ว ผมไ้แ่้อมอเวลาในโทรศัพท์ไปมา ทุๆ 5 วินาที บ่อปวอ พอเลื่อนไปเลื่อนมาผม็เอับเบอร์อใรบานที่ผมิถึ น้อไปสืบประวัิ โทรไปหน่อยเป็นไ ผมโทรออทันที แ่ไม่ทันที่ะรอสายผม็เิบ้าอะไรไม่รู้ ผมวาสาย แล้ววาโทรศัพท์ล้าๆอย่าอารม์เสีย นไอ้แบอมที่สนใในารเรียนในาบเรียนสุท้ายในอนเ้า อย่าไไม่รู้ เห็นแ่มัน้อหน้าระาษแบบสายาที่โระเหม่อลอย
“ไอ้แบอม เี๋ยวูฝาเ็ื่อใหู้หน่อยนะ” แบอมหันมาสนใผมทันที ผมแปลใัวเออยู่เหมือนันทีู่่ๆ็อยาออไปาห้อเรียนที่เหลือเวลาไม่ี่นาที็ะหมาบเรียน แ่ผมทนไม่ไหวริๆ ผมเลยัสินใ ย่อัวลาเ้าอี้ ่อยๆลานออาห้อ ใ่รับผมลาน
แ่ันโนระาปเสื้อไว้่อน น้อวัสายาอาาไปให้
“มึะไปไหน!”เสียทุ้มที่แผ่วเบา ผมหันไปอบมันทันที
“ไปหาที่รั” ผมอบไปอย่านั้น่อนะ่อยๆลุ แล้ววิ่ออาห้อไป
“มึนี่เป็นเอามาแหละ ินยอ..........”
“เฮ้อออออออออออออออ” ผมถอนหายใเป็นรั้ที่สิบ็ว่าไ้ อนนี้ผมอยู่หน้าโรเรียน JYP GOT7 School ไม่รู้เพราะอะไร ที่ผมมาอยู่รนี้ นี้อย่าบอนะว่าผมับรถมาที่นี่ทั้ที่สิหายไปหมแล้ว
“เฮ้อออออออออออออ” รอบที่สิบเอ็ ผมยโทรศัพท์มา้อมอ แล้ว็้อมอ ( ไ้่าวว่าแไม่ไ้ปลล็อหน้าอเลย ) ผมมอหน้าอสีำไปมา แล้วส่ายหน้าไปมา ทำไมผมเห็นเป็นหน้าไอ้เ็ัวเล็ ปาแ เสื้อบอลอยู่ว่ะ ให้ายเหอะ ิถึอนที่เ็นนั้นเ้ามาระาเสื้อ แล้วทำหน้าไม่พอใ แ่ผมโรพอใเลย
“ูโทรไปนี่ ไม่้อรับ็ไ้นะ ูแ่าใ ถ้าูไม่โทรูไ้นั่อยู่บนรถทั้วันแน่” ผมพูนเียว บ้าไปแล้ว ผมเลื่อนหน้าอ ่อนะเลื่อนหาเบอร์อนที่ผมหลรั
“โทรแล้วน่า.......” นี่ผมบอใร? เออ...่ามัน
รื
“สวัสีรับ” ประโยแราปลายสายที่ทำเอาผมทึ่
แล้วผมะอบไีล่ะ ไม่หวัให้เารับสายอยู่แล้ว หรือผมโีว่ะ
“เราเอา ินย อ.......” ผมพูยัไม่บ นปลายสาย็พูออมาทันที
“อ๋อ...........ว่าหรอมารับเราหน่อยสิ อยู่หน้าโรเรียน” เอ่อ............นี่แบมแบมุยับผมรึป่าวนิ รู้สึไปนละเรื่อแหละ แ่ผม็.........
“ไม่้อรอแล้วมาถึหน้าโรเรียนพอีเลย เห็นแบมแล้ว้วย” ภาพที่ผมเห็นือ แบมแบมเินมา้วยสีหน้าโรธปนอยาร้อไห้ แ่สาเหุ ไม่ใ่เพราะใร นอาไอ้นที่ยืนอยู่้าหลั แถมยัถือโทรศัพท์แบมแบมไว้ ผมเลื่อนระล แบมแบมแย่โทรศัพท์าไอ้มาร์ที่ ำลั้อผมไม่วาา ึ่ผม็้อมันเ่นัน บอเลย แมร่มารหัวใ
ปั!
แบมเลื่อนัวมานั่้าผมทันที พร้อมับที่ผมเหยียบันเร่ออัวไปเ่นัน ไม่ทันะออาหน้าบริเวโรเรียน้วย้ำ น้าายผม็สะอึสะอื้นทันที แบมแบมร้อไห้
“ฮึๆ ฮือๆ ฮึๆ” อนนี้แบมแบมเอามือปิหน้าัวเอ แล้วส่ายหน้าไปมา ผมเอื่อมมือไปับไหลแบมแบม แล้วบเบาๆ ไม่ใ่ารบแบบทำร้าย แ่ผมแ่ปลอบใ ัวแบมสั่นระริ ยิ่ทำให้ผมโรธไอ้มาร์มาึ้น ไปเผาโรแรม Mark tuan hotell ีป่าวว่ะ ะใี ไ้แ้แ้นมัน้วย หึหึ
“แบมะไปที่ไหน?” ในเมื่อับรถมาสัพั ็ไม่เห็นแบมะปริปาพูอะไร มีแ่ร้อไห้ แล้วะให้ผมทำยัไละ
“ฮึๆ ฮึ เรื่อ..ยๆ” ผมยื่นผ้าเ็หน้าไปให้แบมแบม
วับ
“ะ..อบใ” ในเวลานี้แบม็เริ่มที่ะพอหยุไ้แล้ว แ่็ยัน้ำาไหลไม่น้อย
นี่ไฟไหม้บ้านหรือไ แ่ไอ้มาร์นเียวร้อไห้อย่าับสูเสียรั้ยิ่ให่ ถ้ามันทิ้ไปริๆไม่ายเลยหรอว่ะ
“แบมั้นเราลไปทาน้าวัน่อนมั้ย”
“ไม่!” เอ่อ......แบมรับ พี่หิวรับ
“อ่าๆไม่็ไม่”
ร่อ
นี่เสียอะไร
“อืม ลร้าน้าหน้าแล้วัน” ผมหัเลี้ยวเ้าไปอในร้านอาหารทันที บรรยาาศที่นี่ีมา แถมวิว็สวย อาหารอร่อย สะอา ปลอภัย JJ food ร้านอาหารที่ผมไว้ใ มีหลายสาา อืม.......ือไม่มีอะไรมา ที่พูมาือร้านอระูลผมเอ JJ ็ื่อผมับเบีนั้นแหละ
ผมและแบมแบมเ้ามานั่้าในสุ ่อนที่แม่อผมที่เห็นผมเ้าร้าน็รปรี่เ้ามา
“อ้าวูเนียร์ มาไ้ไลู” ไม่อยาบอแม่เลยว่าหลบเรียนมา แ่ไม่ทันะอบอะไรแม่็เหลือบไปมอนที่นั่ร้ามผมที่นั่เหม่อมานานแล้ว
“อ้าว ลูแบมแบม มาับูเนียร์ไ้ไลู” แม่ที่รีบยับมานั่้าๆแบมแบมน แบมถึับสะุ้
“ือผม ผม”แบมแบมหันหน้ามา้อผมเม่ อย่าอวาม่วยเหลือ
“อ๋อ.......แม่ แบมแบมบ่นิถึแม่นะรับ อยามาทาน้าวร้านแม่ ผม็เลยวนออมาเลยรับ” แบมแบมถอนหายใอย่าโล่อส่วนผม็ส่ยิ้มให้แม่ แม่็พยัหน้าเ้าใ มือเรียวอแม่โอบอแบมแบมอย่าเอ็นู ึ่แบมแบม็ไม่ไ้ว่าอะไรนอายิ้มเื่อยๆเพราะยัเสียใเรื่อมาร์อยู่
“ลูแบม นี่น่ารัริๆนะ แบบนี้แม่รัายเลย ูสิแ้ม็น่าหยิ แล้ว.....เป็นไรลูาแหมแล้วเนี้ย” แม่ไม่พูป่าว มือแม่ที่ลูบหน้าแบมแบมไป้วย ทำเอาผมอิา
“เอ่อ......แบมไม่เป็นไรรับแม่ ือ...........”
“ือแบมแบม โนฝุ่นมัน........เอ่อนั่นแหละรับ เลยยี้ไปมา ็เลย...........” พูไป็รู้สึอายัวเอ ยิ่โหไม่เ่อยู่แถๆไปนี่แหละ ่อนที่แม่ะลุึ้นเมื่อพนัานในร้านเรียมาไปเ็บ
“อยาทานอะไร็ามสบายนะลู แม่เลี้ยเอ” แม่บไหล่แบมแบมเบาอย่าเอ็นู่อนะแยไป ผม้อมอแม่อย่าน้อยใ แ่็ไม่ไ้ริัอะไรมานะ
“ลืมลูัวเอเลยูิแบมแบม”
“หึหึ” แบมแบมยิ้มออมา ผม็เผลอยิ้มาม แบมแบมเหมาะับรอยยิ้มสใสมาว่ามานั่เศร้าหรือร้อไห้
านั้นผมับแบมแบม็นั่ินอาหารที่สั่มา ผมวนแบมแบมุย ไปเรื่อยเปื่อย ผมรู้สึถึแบมแบมเริ่มีึ้นแล้ว ผม็รู้สึีเ่นัน พอินเสร็ ผมับแบมแบม็เ้าไปลาแม่แล้วลับเ้ามาึ้นรถ วามเียบ็เริ่มปลุม ผมเลื่อนรถออารนั้นทันที
“แบมแบมะไปไหน”ผมถามึ้นเมื่ออีฝ่ายไ้แ่เียบ แบมแบมหันหน้ามามอผม
“ินยอ”
................
“ฮืม.....”
“ินยอ เยรู้สึแบบ......” แบมแบมเว้นว่าเอาไว้แล้วทำเหมือนะไม่เล่า่อ
“รู้สึแบบไหน” ผมหันไปมอแบมแบมเมื่ออรอามราร
“แบบว่า เรารู้สึหวเา ไม่อยาให้นอื่นที่ไม่ใ่เรา มายุ่เี่ยวับเา”
“มาร์”
ผมรู้ไ้ทันทีว่านที่แบมแบมพูถึเป็นใร แ่แบมแบม็ไ้แ่ปิเสธ
“ป่าวนะ ไม่ใ่พี่มาร์” แบมหลบาลไปำมือัวเอแน่น โหไม่เนียนเลยนะแบมแบม
“หึหึ”
“พี่ินยอำไร” ในะที่ผมหันมาสนใ ับรถ่อ ผม็้อหันมามอแบมแบมอย่าใ
พี่หรอ?
ผมหันมาสนใับรถ่อ และอยิ้มไม่ไ้ เป็นรั้แรที่แบมแบมเรียผมว่าพี่ รู้สึีใอย่าบอไม่ถู ผมับรถมาเรื่อยๆแล้วมาหยุรที่ สวนสาธาระ A
ผมและแบมลมาารถ แล้วลมานั่รเาอี้ที่วาันเรียราย ผมทอสายามอแม่น้ำรหน้า บรรยาาศที่พอี ลมที่พัระทบหน้า ผมลอบมอแบมแบมที่รู้สึีไม่น้อย นระทั้
“ถ้านที่เรารั อยู่ับผู้หินอื่นที่เพียบพร้อมว่าเรา แล้วนรอบ้า็บอว่าเหมาะสมัน พี่ว่ายัไฮะ” เสียใสๆเอ่ยึ้น ทำเอาผมนึถึไอ้มาร์ทันที
“พูถึมาร์หรอ?”
“ไม่ใ่สัหน่อย”
“รู้มั้ยแบมแบมโหไม่เ่เลยนะ”
“รับ” แบมแบมหันมามอินยอที่มออยู่่อนแล้ว “ือพี่มาร์”
“เล่ามาให้หมเลยนะแบมแบม”
“ือผมเห็นพี่มาร์อยู่ับผู้หิที่ื่อมันนี่ แล้วนอื่นๆเา็ว่าเาบันอี แบมแบมไม่รู้เป็นไร พอเห็นแบบนั้นแล้วผมรู้สึโรธ น้อยใพี่มาร์ ผม ผม ไม่รู้ริๆ” ผมมอแบมที่วาร้อนผ่าวเหมือนะร้อไห้ อาารที่แบมแบมพูมา มัน็ือหึมาร์นั่นแหละ
“แบมแบม เราอบแบมแบมนะ” แ่สิ่ที่ไ้ลับมา
“แ่เราอบพี่มาร์” เอิ่ม บ. ูยอมแพ้ “แบม้อทำไพี่ินยอ แบมไม่อยาเสียพี่มาร์ไป” ผมยิ่้อแบมแบมเ้าอี เมื่อผมพึ่บออบแบมแบมไปเมื่อี้แ่อีฝ่ายไม่มีท่าทีใๆเลย แถมยัพูถึแ่มาร์ แล้วับแนเสื้อผมเย่าไปมา น้ำาที่เริ่ม้อไห้อี
“เอาี้ีมั้ย” ผมบอแบมออไปว่า ให้แบมแบม่อ้านผู้หินนั้น หรือให้เารู้ไปเลยว่าแบมแบมสำัับมาร์มาแ่ไหน แบมแบม็ไ้แ่พยัหน้า ผมึบอแบมแบมถึแผนทั้หม ่อนะไปส่แบมแบมที่บ้าน ผมโบมือลาแบมแบม่อนะออไป แ่ผมไม่ไ้ลับแ่อย่าใ ผมลอบมอแบมแบมอย่าห่วๆ ไม่นานรถอมาร์็เลื่อนเ้ามา่อน ่อนแบมแบมับมาร์ะยืนุยัน ่อนร่าทั้ร่าโผล่เ้าอัน ใบหน้าแบมแบมเ็มไป้วยวามสุ และมาพอะทำให้ผมรู้ว่าทั้มาร์และแบมแบมรัันมาแ่ไหน น้ำใสๆที่มาระทบับแนอผมน้อหลับา
“เฮ้อออออออ นีู่ร้อไห้เพราะแบมแบมหรอว่ะ”ผมยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา มอเห็นมาร์และแบมแบมเ้าบ้านมาร์ไป
ผมถอนหายใหนั แล้วเลื่อนรถลับทันที พร้อมเปิเพลัๆให้ผมลืมแบมแบมเร็วๆ
So lucky (GOT7)
“รับ สวัสีรับ” ผมอาบน้ำเสร็ ำลัล้มัวลนอน บอร์แปลๆ็โทรเ้ามา
[อบุนะพี่ินยอ อบุริๆ] เสียใสๆเอ่ยมา เป็นแบมแบมที่โทรมา ผมยิ้มอย่าีใ
“ั้นถ้าอย่าอบุพาพี่ไปเลี้ย้าวสิ”
[ไ้เลยรับ]แบมแบม [แบมุยับใรอ่ะ] ไอ้มาร์ ผมำผ้าห่มแน่น
[พี่ินยอฮะ พี่มาร์ลืมบอ ยืมโทรศัพท์นะ แบแบมหม] นีุ่ยันแบบไม่ิว่าผมอยู่ในสายแล้วละมั้
“แบมพี่วาสายนะ”
[ฮะ ฝันีฮะ]
ูฝันีหรอินยอ แบมแบมรัมาร์มานานี้ รัมา็เ็บมา ้อเ็เพราะรัรั้แรอีนานนนนนนนนนนนน
ย้ำอีรั้าเอ็นีส่หมแล้วถ้ายัไม่ไ้ เฮ้อออออออออออออ เาว่าเาพิมพ์ส่ถูอยู่นะ.... (เี๋ยวเา Copy link มาแปะ) ถ้ายัไม่ไ้็ อมเม้น์ไว้เ่นเิม่ะ ถ้าไม่มี็แปลว่าไ้หมแล้ว..........เรนะ่ะ รันอ่านทุนเลย
ความคิดเห็น