{ HunHan ft. EXO } Master and Student

ลำดับตอนที่ #3 : Master Lulu and Student Sese Teaching begins at home

Chapter 2
 

Teaching begins at home

                                           

                 ตั้งแต่เมื่อวานผมไม่มีสมาธิในการเรียนเลย  ครูสอนเรื่องอะไรผมก็ไม่รู้  ผมพยายามคิดแต่เรื่องคืนนั้น  ผมจำอะไรไม่ได้จริงๆทุกอย่างผมจำได้หมด  แต่เรื่องที่ถอดเสื้อนอนกับลู่หานผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไง  ผมพึ่งรู้ชื่อเขาเมื่อแม่บอกตักเตือนผม   ลู่หานงั้นหรอ  กวางในรุ่งอรุณ ไม่เห็นจะเหมาะเลย 

“มึงๆกูมีอะไรจะเล่าให้มึงฟัง  เรื่องนี้โคตรฟินเลยมึง”  จงอินหัวเราะคิกๆ พร้อมกระเถิบมาใกล้ๆ  ในโรงอาหารตอนเลิกเรียนที่มีคนไม่มากนัก  พวกผมเลยมาสถิตที่นี่ซะเลย

“อะไรของมึง”  ชานยอลที่ดูดน้ำหวานหันมาทันที

ผมที่ตั้งใจฟังอยู่ก็ไม่ได้ว่าอะไร  แค่ตั้งใจเงียบๆ กับสายตาขวางๆ  นี้แหละสไตล์ผม 

“คืองี้เว้ย  กูกับแฟนกู วงเล็บเปิด ในอนาคต วงเล็บปิด  เขาตอบกลับไลน์กูด้วย”  คนเขินไม่ว่าเปล่า  ยื่นโทรศัพท์เปิดให้ดู พร้อมอธิบายแฟนมัน  ในอนาคต

“แฟนมึงชื่ออะไร”  ชานยอลที่รู้ว่าจงอินมีแฟนเยอะแค่ไหน  เดี๋ยวกิ๊กเดี๋ยวกัก เดี๋ยวแค่เหงา  แม่งหลายสถานะ

“น้องคยองซูเว้ยมึง ม.4 ห้อง A” คนเขินรีบพูดรัวๆ และโชว์ทันทีเมื่อข้อความแชทจากไลน์เด้งขึ้น   ผมกับชานยอบเบิกตาดูทันที

KimJonginee; น้องโดท๊ากกกกกกก

KimJonginee; น้องคยองน่ารัก

KimJonginee; น้องซูทำไรเอ่ย.....

KimJonginee; น้องดีโอคับ  สี่ วันแล้วนะตอบพี่หน่อย.............

DoKyongsoo; ได้เชิญคุณเล่นเกมส์คุกกี้รัน................

พอผมมาเห็นข้อความสุดท้ายจากน้องคยองของมันผมก็เงยหน้าขึ้นทันที ทั้งที่อ่านยังไม่จบ  ผมรู้น่าว่ามันเชิญทำอะไร  ที่จงอินที่มันเขินนักเขินหนาผมอยากจะตบหัวมันสักครั้งให้หายบ้า  ไม่เห็นจะน่าเขินตรงไหน    แค่นี้มันเขินเกือบตาย  ถ้าน้องโดตอบมันว่า  สบายดีครับ  ผมว่ามันต้องไม่เป็นอันจะกินทั้งวันแน่ๆ ดูจากวันนี้มันก็ยิ้มเกือบทั้งวัน  ดูจากข้อความที่มันส่งไปตั้ง 5 วัน น้องเขาพึ่งตอบ  ผมบอกจงอินได้เลยว่า

 มึงมีหวังมากกกกกกกกกกกกกกกกก 

“แค่นี้หรอว่ะ  ไม่เห็นจะมีอะไรเลย”  ผมที่อยากจะถีบไอ้คนเขินรีบพูดขึ้นทันที

“เซฮุนมึงจะไปรู้อะไร  คนอย่างมึงเคยมีความรักสักที่ไหน”   ใครว่าผมไม่เคยมีความรักกัน  ผมเคยมีความรักอยู่นะ  แต่ผมกับเขาแยกกันตั้งแต่เด็ก   ชื่อเขาผมยังไม่รู้  หน้าตาหรอ  ผมจำได้แค่เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก  และ ปริศนาอีกอย่างคือ เดียร์  ผมพยายามแก้มันแล้วแต่มันก็ไม่สำเร็จ  บางครั้งผมต้องถอดใจสินะ

“มึงว่าไงชาน”  คนชอบพูดชื่อสั้นๆ  หันไปถามชานยอลทันที  ก่อนที่จะ

“กูชื่อชานยอลเว้ย  เรียกให้มันดีๆไม่งั้นโดนTeen”

“ครับๆพี่ยอล”  เท่านั้นแหละ  ชานยอลยืนขึ้นเตรียมท่าทันที

“พี่...ชานยอลค้าบ............ผมล้อเล้นเองน่ะ”

ก่อนที่ทั้งสองจะหยุดการกระทำที่ไร้สาระ  โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นทันที

Arrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

“สวัสดีครัยแม่”  คนที่โทรมาคือแม่ผมเอง  จากที่ไอ้สองตัวมันโวยวายก็เงียบโดยทันที

[ เซฮุนรีบกลับบ้านนะ  เดี๋ยวเราต้องเรียนพิเศษอีก]

เรียนพิเศษ  ผมไม่อยากจะเรียนเลย  แปลว่าผมก็ต้องเจอลู่หานอีกสิ

“ครับแม่”

“แม่ครับกลับมาแล้วครับ”  ตามมารยาทที่ถูกเลี้ยงมาเซฮุนที่มีกริยามารยาทที่ดีเสมอเมื่ออยู่ต่อหน้าครอบครัว  ถ้านอกนั้น ก็อย่างที่เห็น  ทุกคำฮิตๆอินเทรน  เซฮุนรวบหมด   ดังนั้นการพูดที่แสนจะไพเราะจึงเห็นได้ยาก  แต่กับลู่หานที่นั่งอ่านหนังสือรอที่โซฟา  เบ้ปากออกทันที 

แต่เซฮุนก็ต้องตกใจทันทีเมื่อไม่เห็นแม่เห็นแต่คนหน้าหวานที่หนังอ่านหนังสืออยู่โซฟา  และก็พอจะจำได้ว่า

“ลู่หาน!”

ลู่หานเงยหน้ามามองคนที่เรียกทันที

มันน่ารักว่ะ  คนที่หันไปสบตาใจก็เริ่มเต้น

ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มันคืออะไร  เซฮุนรู้สึกว่า  เอ่อ....................ลู่หานน่ารักนะ  รู้สึกอยากเรียนพิเศษขึ้นเยอะเลย  ถึงคืนนั้นวันแรกที่เจอกันเขาไม่ได้มองหน้าลู่หานจริงๆจังๆเลยยังไม่รู้ว่าน่ารักแค่ไหน  แต่วันนี้  เซฮุนรู้แล้วว่า

กูจะรีบกลับมาเรียนพิเศษ

“แม่นายไม่อยู่อะ  ออกไปข้างนอก  เริ่มเรียนเลยมั้ยจะได้สอน”  ลู่หานอธิบายเหตุผลทันที  เสียงหวานเหมือนหน้าตาเลย

“อือ  ที่ห้องใช่มั้ย  ตามมา”  ก็อยากแกล้งลู่หานอยู่นะ  ท่าทางออกจะแมน  แต่หน้าตา  นี่หวานๆผู้หญิงยังอาย

ลู่หานพยักหน้าทันที  และรีบเก็บสมุดหนังสือเข้ากระเป๋า  แล้วเดินตามหลังเซฮุนมาติดๆ  ก่อนที่ห้องจะถูกเปิดออก  เซฮุนขว้างกระเป๋าไว้เตียงก่อนจะเดินดุ่มๆเข้าห้องน้ำ  ประตูห้องน้ำที่ถูกปิด  และลู่หานที่กำลังเดินเข้ามาในห้องพร้อมวางกระเป๋าลงบนเตียงเช่นกัน

“เปลี่ยนเสื้อแปป  เดี๋ยวออกไป”  คนอยู่ในห้องน้ำตะโกนออกมาทันที

ตกลงวันนี้จะได้สอนมั้ยลู่หานเริ่มจะหมดความอดทนแล้วนะ  เข้าห้องน้ำจริงหรือป่าว  หรือว่าจะปีนหน้าต่างออกไปแล้ว  ความคิดของคนที่รอนานเริ่มหงุดหงิดขึ้นทันที  มีที่ไหนจะเรียนพิเศษแต่ดันไม่สนใจและไม่รีบร้อน  เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น  ลู่หานมองนาฬิกาตัวเอง  หนึ่งทุ่มตรงเขาต้องรีบไปทำงานที่ร้าน  XOXO ขืนช้าแบบนี้ไม่ทันแน่

“นายทำอะไรเร็วๆหน่อยฉันรีบ”  ลู่หานตะโกนออกไปทันที  ทำให้คนที่อยู่ในห้องน้ำโผล่ออกมาทันที  อย่างกะขอปุบได้ปับ

และคนที่โผล่หน้าออกมาก็พูดอะไรที่น่าอายออกมา

“ฉันโป้อยู่ออกไปไม่ได้”  อ้าว...............ไหนบอกเปลี่ยนเสื้อ  แต่ดันอาบน้ำด้วย

“จะอายทำไมก็ผู้ชายด้วยกัน”  

“งั้นออกไปนะ”  คนที่บอกจะออกมาก้าวเท้าออกมาทันที  ส่วนคนที่ จะอายทำไมผู้ชายด้วยกัน  ปิดมิดตั้งแต่หัวจนถึงขา  ด้วยผ้าห่มที่ถูกรื้อมาปิดอย่างรวดเร็วทำให้คนมองหัวเราะอย่างร่าเริง  ต่างจากอีกคนที่หน้าที่เริ่มแดง  อึดอัดจะแย่

ที่จริงเซฮุนก็แค่โกหกนั้นแหละ  เขาพันผ้ารอบเอวไว้จะเหลือก็แต่ด้านบนเท่านั้นแหละ  มีที่ไหนจะเปลือยตัวให้คนที่รู้จักกันแค่สองวัน  ถึงจะเคยนอนบนเตียงเดียวกันก็เหอะ

“เสร็จแล้ว”   ผมแต่งตัวเสร็จผมก็บอกลู่หานทันที  ถึงเขาจะไม่ได้ปิดหน้าไว้เหมือนตอนผมโป้ก็ตามแต่เขาก็หันหน้าหนีแล้วเอาหนังสือขึ้นมา    อะไรจะขยันได้ขนาดนี้  ผมเห็นหนังสือผมยังเบื่อเลย   เห็นแต่ลู่หานจ้องแต่หนังสือ    ไม่เบื่อบ้างหรือไง  คงไม่แปลกแล้วละ  คนที่อายุเท่าผมจะเป็นครูสอนพิเศษ............ 

“ก็คิดว่าจะไม่ได้สอนซะอีก  ฉันมีเวลาไม่มาก  รีบๆจะได้เริ่มกันสักที”  นี่เขาบ่นผมหรอ  แต่ผมก็ยอมมานั่งบนเตียงเดียวกับเขา  แต่ลู่หานก็ลุกขึ้นทันที

“เป็นอะไร  จะสอนไม่สอน” 

“เรื่องของฉัน  ลองทำแบบฝึกหัดนี่สิ”  เขายื่นกระดาษข้อเขียนและข้อกามาให้ผมทันที  ผมรีบรับมาก่อนจะยิ้มมุมปาก

  ง่ายอย่างกะแดกเหล้าเข้าปาก  แต่ถ้าทำผิดทุกข้อก็คงจะดีกว่า  ถือว่าแกล้งโง่ไปเลยจะได้สอนหนักๆ

“ผมทำไม่ได้หรอก  ยากอ่ะ”  แต่ผมก็ลงมือทำอยู่ดี

ผมลอบแอบมองครูสอนพิเศษของผมที่เดินรอบๆห้องผม  ไม่รู้จะเดินดูอะไร  มันก็มีแต่รูปผมทั้งนั้นแหละ  เต็มห้องเลย  ผมเป็นคนที่ชอบถ่ายรูปตั้งแต่มีคนบอกว่าผมหล่อ  ผมดูดี  ถ่ายรูปแล้วเท่  ผมก็เลย จัดไปทั้งห้องเลย บนโต๊ะ บนตู้หนังสือ  หรือ ที่วางต่างๆก็รูปผม

“เสร็จแล้ว”  ผมทำเสร็จเร็วมาก  จนลู่หานหันมาแล้วเดินมาหยิบกระดาษออกจากมือผมทันที ลายมือของผมที่ไม่ต่างอะไรจากไก่เขี่ย  ก่อนที่ลู่หานจะขมวดคิ้ว   

ผมจะไม่ทำ  นอกจากมาสเตอร์จะทำตามที่ผมขอหนึ่งอย่างเป็นเวลาหนึ่งคืน

ใช่ครับ  ผมกำลังมีเรื่องสนุกๆให้มาสเตอร์ที่น่ารักของผมทำหน้าที่เรียกว่าโคตรจะน่ารักเลยมาให้ผม  แต่เขาอาจกำลังจะโกรธ และอาจจะก่นด่าผมในใจก็ได้  และผมรู้ไงว่ามาสเตอร์ต้องตกลง

“ทำอะไร”  ผมว่าแล้วยังไงก็ต้องตามใจผม

“แค่ไปเฝ้าผมที่ xoxo ก็พอ”

จากที่ลู่หานดูอึดอัดใจ  แต่จากที่ผมพูดถึงสิ่งที่ผมต้องการลู่หานก็คลายสึกอึดอัดทันที

ก่อนที่ลู่หานจะคว้าปากกา  แล้วเขียนใส่กระดาษข้อสอบแผ่นเดียวกันกับของผม

ตกลง........................................