คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Master Lulu and Student Sese The first met
Chapter 1
The first met
“จงอินมึงแปลดิ”
ผมมาถึงห้องทันที ผมก็ตรงดิ่งไปหาไอ้จงอินที่นั่งวาดรูปฮีโร่บ้าๆบอๆอะไรของมัน จงอินหันมามอง ผมเลยยื่นโทรศัพท์ให้ทันที มันคือ ข้อความแชทระหว่างผมกับไอ้เทานั่นเอง
TaoKangfull; เซฮุนมึงมาหากูแหน่
“อันนี้แปลว่า เซฮุนมาหาหน่อย”
“.....” ผมพยัคหน้าหงึกๆและเป็นผู้ฟังที่ดี
TaoKangfull;จักเป็นอีหยังซุมนิ เอิ้นไผๆกะบ่มาหา
“ส่วนอันนี้ ไม่รู้เป็นอะไรพวกนี้ เรียกใครๆก็ไม่มาหา”
TaoKangfull;กูเหงาหยังแหน่กะบ่ได้ติ
“กูเหงานิดหน่อยก็ไม่ได้หรอ”
TaoKangfull;เออ บ่มากะบ่ต้องมา หยากส้อออออออ อยู่ผู้เดียวนี้ละ
“และอันนี้ อ่าๆ ไม่มาก็ไม่มา ยุ้งยาก อยู่คนเดียวก็ได้”
อ๋อมันแปลว่าอย่างนี้นี่เอง ผมก็แปลตั้งนาน สู้ไอ้จงอินก็ไม่ได้ไม่รู้มันไปหัดเรียนภาษาบ้านไอ้เทาได้ไง
“มึงไอ้ชานไปไหน” ผมนั่งลงข้างๆจงอิน ก่อนจะถามเสียงเรียบ
“มันยังไม่มา” จงอินว่าจบก็หันไปเล่นโทรศัพท์และผมก็พึ่งสังเกตว่ามันยิ้ม
“มึงคุยกับใคร”
จงอินเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์แล้วส่งยิ้มอันภาคภูมิใจมาให้ผม
“มึงจำเด็กตัวเล็กขาวๆตาโตๆได้มั้ย” ผมย้อนกลับไปตอนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ พอดีกับที่ไอ้จงอินเดินชนเด็กคนหนึ่งซึ่งมันก็ดูจะปลื้มนักปลื้มหนา
“อ๋อๆกูจำได้ ทำไม?” หน้าสงสัยของผมเริ่มขมวดคิ้วทันที
“แ-ฟ-น กู”
ขวับ
“แฟน....มึง มึงคบกับเขา” ผมไม่อยากจะพูดเลยก็คนที่มันพูดถึง คือ น้องคยองซู และน้องเขาก็เป็นชาย
“ป่าว......กูกำลังจีบ แฟนกูในไม่ช้านี่แหละ” ก่อนที่จงอินจะยกยิ้มอย่างหล่อออกมา
ผมเอนตัวไปพิงเก้าอี้ จงอินมันชอบผู้ชาย ชานยอลมันก็ชอบผู้ชาย แล้วผมละ ผมก็ต้องชอบผู้ชายด้วยหรือป่าว
“มึงคืนนี้ไปมั้ย” ผมชวนจงอินที่ไม่ค่อยสนใจผมมากนัก “xoxo” เพียงแค่ผมเอ่ยชื่อร้านมันถึงกับลงทุนเลิกมองโทรศัพท์หันมามองผมทันที
“ไปๆ” มีหรอมันจะปฏิเสธของฟรี
คืนนี้แหละผมจะแดกเยอะๆเลย เรียนมากก็ปวดหัวเวลาว่างของผมก็แบบนี้แหละ ผมไม่ใช่เด็กที่บ้าเรียนขนาดนั้น ผมลองทุกอย่างที่ผมอยากลอง ผมแค่ลองไม่ใช่ว่าผมเสพติดมัน
และเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง ผมอยากจะเอ่ยแซวชานยอลจริงๆวันนี้มันมาสายมากๆ และวันนี้มันมาแปลก อุตส่าห์ผมชวนมันไปแดกเหล้าแต่มันปฏิเสธ และมันก็รีบกลับเลย ผมเลยโทรชวนเทามาด้วย
เซฮุนลืมไปด้วยว่า เย็นนี้ต้องเรียนพิเศษ
“สวัสดีครับเฮียคริส” ผมสวัสดีเจ้าของร้านที่พวกผมจะแสนสนิทก็ไม่อะไรหรอก พี่เขาเป็นรุ่นพี่ แต่ตอนนี่พี่เขาจบแล้ว จบ ม.6 ปีเดียวก็มีงานรองรับเลย ก็ไม่ใช่ว่าพี่เขาเป็นลูกจ้างแต่พี่เขาเป็นเจ้าของร้าน ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อ รวย แต่พี่เขาเป็นเกย์ สาวๆต้องหยุดคิดและเพ้อฝัน
“เป็นจั่งได๋สบายดีบ่” คงจะรู้นะว่าใคร เทาดีๆนี่เอง มันหัวเราะเบาก่อนจะเลือกที่นั่ง ซึ่งเฮียคริสก็พาไปนั่งห้อง ระดับ VIP เฮียเขาใจดี
“พี่เป็นไงช่วงนี้ มีแฟนยัง” นั่งลง ไอ้จงอินก็ถามทันที มันปากไว
“ช่วงนี้ก็เรื่อยๆ” พี่คริสหันมายิ้มพร้อมรินน้ำสีสวยให้ แต่รสชาติมันไม่ได้สวย
ผมจับมากระดกทันทีรวดเดียวหมด ก่อนจะเริ่มถามเฮียคริส
“เฮียนี่สุดยอดจริงๆไอดอลผมเลย” ยกมือขึ้นโชว์นิ้วโป้งส่งไปให้เฮียคริส พี่เขาเจ๋งจริงๆ
“แล้วพวกมึงละเป็นไง มีแฟนหรือยัง” คริสพูดชี้นิวเรียงตัว
“ผมก็มีๆอยู่” จงอินตอบมั่นใจ มันไม่มีหรอกผมว่าจีบยังไม่ติดด้วยซ้ำ
“ไอ้ห่า มึงอย่ามาโม้ มึงยังจีบน้องเขาไม่ติดเลย” ผมพูดแล้วเม้มปากเล็กน้อย ผมละอยากจะถีบมันจริงๆแม่งโคตรหลงตัวเอง
“มึงมีตอนได๋บ่บอกกู” มันมาอีกแล้วครับไอ้ประโยคภาษาที่ผมโคตรจะฟังไม่รู้เรื่องเลย
“มันพูดว่าไง” ผมกระซิบถามจงอินเบาๆและเสียงเพลงดังๆก็ไม่สามารถให้คนรอบข้างได้ยินเสียงผมได้
คนฟังรู้เรื่องก็หัวเราะ แหะๆ อย่างมีความสุข แต่กูคนเดียวที่ไม่เข้าใจและไม่รู้เรื่อง
“มันบอกว่า มึงมีตอนไหนไม่เห็นบอกกูเลย กูว่ามึงไปหัดเรียนไป อยู่กับมันตั้งนานเสือกฟังไม่รู้เรื่อง” ผมบอกให้มันแปลนิดเดียวมันร่ายมาซะยาวเลย
นาฬิกาที่ล่วงเลยมาถึง 23.00 น.
เซฮุนก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม แม้จะออกไปเข้าห้องน้ำสองครั้งก็เหอะ
“มึงกลับก่อนนะ” จงอินบอกลา แต่มันกับล้มลงนอนที่เดิม ตอนนี้คือ เมามาก
ผมลุกขึ้นทีนที ยังไงผมก็ต้องกลับบ้าน
“กูกลับก่อนนะ” เตะไอ้จงอิน และไอ้เทาที่หลับไปแล้ว ส่วนเฮียคริสไมรู้ไปไหน
งั้นกูกลับนะ ปล่อยมันไว้ที่นี่แหละ เดินออกมาก็เห็นเฮียคริสยืนคุมร้านอยู่
“ฝากไอ้สองตัวหน่อยนะครับพี่........” ผมว่าเฮียเขาไม่ได้ยินแน่ๆ
ผมขยี้หัวตัวเองเบาๆผมต้องมาเป็นครูสอนพิเศษให้กับเด็กคนหนึ่งผมไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร เขาชื่ออะไร เขาเป็นยังไง ผมแค่เป็นเด็ก ม.ปลาย ที่รับทำงานทุกอย่างเพื่อได้เงินมา ชีวิตผมไม่ใช่เด็กนอก ผมเป็นแค่เด็กที่หาเช้ากินค่ำ ดีที่ผมตั้งใจเรียน ผมเป็นคนเรียนเก่ง ส่วนมากงานที่ผมทำคือ สอนพิเศษ แต่เวลาว่างผมเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้าน XOXO นั่นก็เป็นเวลา 4ทุ่มกว่าแล้วเป็นเวลาที่ผมเริ่มทำงาน ผมไม่ค่อยได้นอนสักเท่าไหร่ เป็นเพราะผมเองที่เลือกมาเรียนในเมืองกรุง ที่มีค่าเทอมแพงระยิบระยับสำหรับผม แต่กับพวกลูกคุณหนูคุณนายเท่านี้ถือว่าคุ้ม
“อ้าวมาแล้วหรอหนูลู่หาน” ผมสะดุ้งทันทีเมื่อเห็นคุณป้า ผมสนิทและรู้จักกันตอนผมไปสอนพิเศษเด็กคนหนึ่ง และวันนั้นป้าไปหาเพื่อนพอดี เลยเอ็นดูผม ก็เลยได้จ้างผมมา
“ครับป้า” ผมรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ที่โดนเรียกว่าหนูผมแมนนะจะบอกให้
“เซฮุนยังไม่กลับมาเลย ไปรอที่ห้องก่อนนะ ถ้าเหนื่อยก็นอนรอเลยก็ได้ ป้าเป็นห่วง” ผมพยักหน้าเบาๆ วันนี้ผมเหนื่อยถึงเหนื่อยมากเลยทีเดียว แต่เดี๋ยวนะ ลูกคุณป้าชื่อว่า เซฮุนงั้นหรอ
“ครับ” คุณป้าส่งยิ้มให้ ก่อนจะพาขึ้นห้องไป
พอคุณป้าออกไปจากห้องผมก็โน้มตัวลงนอนบนเตียงของเจ้าของห้องทันที
นุ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ขอนอนหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง เพราะลุกไม่ไหวแล้ว ตาก็ปิดลงแล้ว จะอะไรก็ช่างผมขอนอนก่อน เดี๋ยวไอ้เด็กนั้นมาคงจะปลุก ไม่เขาก็ตื่นตอนนั้นก็ได้ คิดได้ดังนั้น ลู่หานก็นอนในทันที
ผมเปิดประตูเข้ามาก็เห็นความสว่างทันที ผมมึนมากตอนนี้ ผมโน้มตัวลงเตียงทันที
“โอ้ย ร้อน” ผมถอดเสื้อตัวเองออก ก็นี่มันห้องผม ผมจะทำยังไงก็ได้ไม่ใช่หรอ ผมพลิกตัวมาอีกที
พรึบๆ
ใครว่ะ แม่งสวย
มันมานอนได้ไง ช่างมัน มันไม่ร้อนหรือไงผมจะตายห่าอยู่แล้ว คิดได้ดังนั้นผมก็จัดการถอดเสื้อนักเรียนให้คนด้านหน้าทันที ว๊าววววว ผิวมันขาวจัง ผมลูบผิวมันเบาๆ แหนะ เนียนด้วย ขอนอนกอดสักคืนแล้วกันนะ
คิดได้ดังนั้นผมก็เขวี้ยงเสื้อไปไว้ปลายเตียงทันที
ผมตื่นมาอีกทีก็รู้สึกว่าขยับตัวไม่ได้แล้ว และผมก็รู้สึกวาบๆวามๆอย่างไม่รู้ ทั้งที่ตาผมยังปิดอยู่ หรือว่าผมฝัน ผีอำผมหรอ
“อ๊ากกกก ไม่นะ” ผมลืมตาขึ้นมาทันที แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก มึงเป็นใคร ออกไปจากตัวกูเลย มึงเข้าห้องกูมาได้ไง” ก็ไอ้คนที่กอดผมอยู่มันเป็นใครไม่รู้ มันสะดุ้งตัวตื่นทันที ที่ผมโวยวาย มันลุกขึ้นนั่งแล้วขยี้ตาไปมา
และไม่ใช่ผมที่เบิกตากว้างคนเดียว เพราะ....
“เห้ย!!! เป็นใครมานอนห้องกูได้ไง ออกไป” คนที่ตื่นมาเห็นคนตรงหน้าที่เปลือยท่อนบนและยังมาโวยวาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย ผมรีบกระเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันที และไม่ต่างอะไรจากเขาที่รีบลุกขึ้นจากเตียง เขารีบหาเสื้อนักเรียนทันที
เฮ้อออออ ผมอยากจะบ้าตาย นี่ผมเผลอหลับไปได้ไงเนี้ย แล้วจะเสื้อผมอีก ผมจำได้ว่าผมไม่ได้ถอดมันนะ แต่ไอ้บ้านี่สิผมไม่มั่นใจ ว่าต้องเป็นมันแน่ๆ และผมก็ไม่สามารถจะด่าว่ามันได้เท่าไหร่ เพราะว่าผมไปนอนเตียงมัน ผมก็เลยต้องเงียบเอาไว้ ผมก้มหน้าก้มตา ตอนนี้ ผมอยู่ที่ด่านล่าง ป้า และ เซฮุน เออ มันชื่อเซฮุน ผมจะจำชื่อมันไว้
ผมฟังป้าอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟัง และก็เคลียร์ไอ้เรื่องบ้าๆบอๆนั้นด้วย เขาคงไม่รู้หรอกว่าเกิดไรขึ้น ถ้าผมกับเซฮุนไม่ร้อง ดังขนาดทั้งหมู่บ้านอาจได้ยินจนหมด
“เข้าใจตรงกันแล้วนะ เอาเป็นว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น” ผมพยักหน้ารับ แต่ไอ้เซฮุนมันก็ทำท่าจะพยักหน้ารับแต่มันเห็นผมมองมัน มันก็เลยทำเก็ก หล่อตายละ แต่มันก็หล่อนะ ผมคิดอะไรอยู่เนี้ย เลิกคิด
“ครับ งั้นผมกลับเลยนะครับ” จะอยู่ทำไมละกลับดีกว่า ป่านนี้แบคฮยอนรอแย่แล้ว เอ๋ แต่ผมลืมไปแบคฮยอนก็สอนพิเศษเหมือนกันนิ แต่ป่านนี้คงรอที่ห้องแล้วมั้ง มันต้องโกรธผมแน่ๆ ก็ผมดัน นอนที่ห้องเซฮุนทั้งคืน
“ไม่อยู่ทานข้าวก่อนหรอ” ป้าคนนี้ช่างดีกับผมจริงๆ
“ไม่หรอกครับ” ผมรีบตอบยกมือไว้ทันทีก่อนจะซิ่งหนีกลับหอทันที
ผมได้แต่คิดตลอดทาง......ผมคิดผิดแล้วว่า............. ผมจะได้สอนเด็กแต่ที่ไหนได้ โอเซฮุน อายุเท่ากันกับผม................
ความคิดเห็น