บทเพลงเเห่งรัก หกเรื่องเล่า หกเรื่องราว

ลำดับตอนที่ #1 : by lovely กันเอง:intro

                                         คุณเคยได้ยินมั๊ยครับว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้

ผมชื่อริทครับ ตั้งแต่เล็กจนโต เติบโตมาในดงมาฟีย

ผมเป็นที่หนึ่งมาตลอดไม่เคยมีใครเอาชนะได้

ทั้งหน้าตา (โหมดเข้าข้างตัวเอง)

เตะ ต่อย บุ๋น บู๊ ไม่เค๊ย ไม่เคยแพ้ใคร จริงๆนะ

จนกระทั้งผมอายุห้าขวบ ตอนนั้นผมจำได้ว่า ผมเรียนอนุบาลใครๆก็เรียกผมว่าพี่ริท คุณพ่อสุดที่รักผมวางมือจากวงการมาเฟียอันเรื่องชื่อ(เก็บเงินกู้ร้อยละยี่สิบ โหดมั๊ยล่ะ)

พ่อแม่ผม ตาหนวด กับแม่พลอย ย้ายเข้ามาอยู่ณ จังหวัดสุพรรณบุรี

ด้วยเหตุที่ว่าค่าครองชีพถูก แถมแกยังมีเพื่อนรักเพื่อนสนิทอีกคน ที่หน้าจะช่วยพ่อที่ตกงานและครอบครัวที่กระถ่อนกระแท่นของเรา

ผมเลยต้องจรรีตามพวกท่านมา

โดยที่ไม่รู้เลยว่าความภูมิใจของพี่ริทผู้ยิ่งใหญ่กำลังจะหมดไป

เพราะใครบางคน

''ว่ายังไงไอศักดิ์ ''ผู้เป็นพ่อของเข้าไปกอดเพื่อนตัวเองที่ลงมาจากบ้าน ผมได้ยินพ่อเล่าว่าสุงศักดิ์เป็นผู้ใหญ่บ้าน รู้จักกับพ่อตั้งแต่เกณณ์ทหาร แกเป็นคนใจกว้าง นิสัยดีซึ้งหน้าจะจริง

ผมมองพ่อที่ทำซึ้งกับเพื่อน พรางบิดซ้าย บิดขวา ตั้งแต่ออกมาจากกรุงเทพผมยังไม่ฉี่เลยอ่ะ ปวดชะมัด

''แม่ แม่ครับแม่''

''คับน้องริทเป็นอะไร'' แม่นั่งยองๆมองผม ผมได้แต่จับกุมน้องริทผู้ยิ่งใหญ่บิดไปบิดมา

''นี่ลูกแกเหรอไอศักดิ์ขาวดีนี่หว่าดีนะที่ไม่ได้สีผิวเหมือนพ่อ''

โถ่ทักตรูอีก ผมปวดฉี่คับ ผมมองหน้าลุงศักดิ์ที่ไว้หนวดดูหน้ากลัว

''ไหว้ลุงเค้าสิลูก''

''หวัดดีฮับ'' ยกมือป้อมๆไหว้ลุงแล้วบิดไปบิดมา จะไหลอยู่แล้วยังมานั่งนับญาติกันอีกให้ผมไปฉี่ก่อนได้มั๊ย

''แม่…แม่คับ''

''แล้วไหนลูกแกล่ะไอศักดิ์ ไอกัน ไปไหน ได้ข่าวว่าสีผิวเหมือนพ่อนี่หว่า''

ลุงศักดิ์ก็หัวเราะ อย่างถูกอกถูกใจ ตบไหล่พ่อปุๆเรียกมาเข้าบ้าน

''หน้าจะรุ่นเดียวกับลูกเอง''

''อ้าวไอหนูเป็นอะไรไปล่ะ''

ยังน้อยลุงแกยังสนใจผมบ้าง

''ผมปวดฉี่คับ'' ลุงศักดิ์หัวเราะ คนปวดฉี่จะขำอะไรหนักหนา

''แล้วก็ไม่บอกแม่'' แม่ขยี้หัวผมเบาๆ ผมบอกแม่แล้วนะ แต่แม่ไม่สนใจผมเอง

''เป็นเด็กผู้ชายไปทุ่งแถวนี้ก็ได้''

ณ บัดนาว ช่ายผมเป็นเด็กผู้ชาย

แต่อารายคือทุ่ง คือผมเป็นเด็กเมืองที่อยู่ในกรุงเทพ ที่มีโคล่ากิน

ใครก็ได้ขยายความคำว่าทุ่งหน่อย ผมมองทุ่งที่ลุงว่า

มีตัวประหลาดมีเขาสีดำๆอยู่สองตัว ร้องมอ มอ อยู่ในต้นหญ้า

ก่อนจะหันไปมองแม่

''น้องริทเข้าห้องน้ำเองได้มั๊ยครับ แม่จะเอาของไปให้น้ากิ่ง''

เอาแล้วไง แม่ชิ่ง แม่บอกผมาเถอะแม่ไม่รู้จักทุ่งช่ายมะ

ผมพยักหน้าหยึกๆ มันปวดจนจะทนไม่ไหว

เลยเดินไปแอบใต้ต้นมะม่วง

ตรงนี้ก็แล้วกันเนอะ มีตัวประหลาดอยู่เป็นเพื่อนด้วย ไอสองตัวนั้นมันร้องมอ มอ ทักผม

ผมเลย รูดซิบกางเกง ดึงริทน้อยผู้ยิ่งใหญ่ ออกมา

แต่

5555ผมได้ยินเสียงหัวเราะบ้าคลั้ง

เลยหันไปหาไอมอ…มอ

มันส่ายหน้าแล้วร้องมอ

เอาแล้วไง

แล้วเสียงใคร

''5555หนอนน้อย หนอนน้อย''

''น้องกันมีหนอนใหญ่ เด็กเตี้ยตัวขาวๆมีหนอนน้อย''

เสียงมันดังมาจากบนหัวผมหันขวับ มองขึ้นไปข้างบน

แล้วก็เห็นไอก้อนดำๆ(นั่นพระเอกเรอะนั่น)เนื้อตัวมอมแมม นั่งแถะมะม่วงยื่น ยื่นนิ้วก้อยมาให้ผม

ผีหรือเปล่าว่ะ หรือไอหึม(ผู้ใหญ่มักใช่หรอกเด็กๆให้กลัว เวลาฟ้าร้อง ฟ้าผ่า)จะมากินตับ

''แม่…แม่คับ พี่หลอกน้องริท''

…………………………………………………………………………….

12ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ม.ปลาย อายุ สิบแปด เอาง่ายๆว่าผมอยู่ม.หก และกำลังจะจบในเทอมนี้

''ไอริทไอกันมันหยักคิ้วให้มึงอ่ะ''

''เออกูเห็นแล้ว''

ผมกับไอกันเป็นคู่ปรับกันครับ มันเป็นเพื่อนคู่คิดคู่แค้นของผม เพราะหลังจากวันนั้น ผมรู้ว่ามันเป็นลูกลุงศักดิ์ ที่เป็นเพื่อนสนิทของพ่อผม แถมมันยังเป็นลูกผู้ใหญ่บ้าน ผู้มีบารมี มีคนถือกระเป๋านักเรียน ถือปิ่นโต ตามต้อยๆ

แถมผมยังไม่เคยแก้แค้นมันได้สำเร็จ ทำอะไรก็แพ้ทางมันตลอด

ก่อนที่ผมจะจบ ม.หก แล้วไปเรียนต่อมหาลัยกรุงเทพ ผมจะต้องแก้แค้นมันให้ได้

''มันอยู่กับใครฟะ!'' ผมถามไอตามที่นั่งอยู่ข้างๆผม

น้องนัดด็กสายวิทย์ไงที่กำลังจะเรียนต่อแพทย์

ดอกฟ้ากับหมาวัด ชัดๆ

''ไอกันมันจีบอยู่เหรอว่ะ''

''ถูกต้องนะคับ''

''หรา เมิงเสร็จกูแน่'' ผมคิดแผนการณ์ชั่วๆออกหละ 5555 หัวเราะสะจาย

แล้วเดินไปหาไอกัน ที่ยืนอยู่หน้าห้อง

ตีหน้าเศร้า แหล แหลเข้าไว้

''นี่กันให้นัดนะ เพื่อว่าเราไม่ได้เจอกันอีก นัดจะได้จำกันได้ ว่านัดอยู่ตรงนี้ อยู่ในใจเรานะ''

ถุย น้ำเน่ามากเมิงไอกัน ไอบ้านนอกไอเสี่ยว

''ทำไมกันทำกับริทอย่างนี้ล่ะ'' ผมดึงดอกไม้ออกมาจากมือนัด เพื่อนทั้งห้องหันขวับ

ผมกับมันตบตีกันประจำ แต่ผมไม่เคยจะตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จแบบนี้

''ทำบ้าอะไรของเมิงไอริท''

ใช่สิได้กูแล้วนี้มึงเลยทิ้งๆขว้างๆกูใช่มั๊ย ไหนบอกรักนักรักหนาไง แล้วทำไม

''พอเมิงได้กูแล้วถึงทำกับกูแบบเน้ ''แกล้งหันหลังเช็ดน้ำตา

ฮานาก้าแน่มึง

นั้นแหละสีหน้าที่ผมอยากเห็น

ไอกันทำหน้าเหวอไฟว์ติ้งแล้วกู ไปไม่เป็นเลยสิเมิง

555ผมเห็นยัยนัด อ้าปากเหวอ เพื่อนๆในห้องตาค้างกันเป็นแทบๆ

อยู่ดีๆไอบ้ากันมันก็ยิ้มออกมา

มัยมันมองผมแบบนั้นว๊า

''ยังเจ็บอยู่หรือเปล่าขอโทษที่เมื่อคืนฉันทำแรง'' ผมถอยหลังตามที่มันก้าว แล้วโน้มหน้าลงมา

ซวยแล้ว ตรูซวยอีกแล้ว

หาทางหนีที่ไล่ก่อน ต้องไม่ใช่แบบนั้นเซ้

ไอกาน ไอกัน ไอกัน ผมหลับตาปี๋เลย

''อยากเป็นเมียกูหนักใช่มั๊ย คืนนี้มึงไม่รอดแน่''

เชื่อมั๊ยผมโครตเกลียดตามันเล้ย

ตาแมร่งวิ๊งแบบนี้ทีไรผมไม่เคนรอด

ทำไมผมถึงต้องแพ้มันตล๊อด

''อย่าขู่ก็แบบนี้เซ้ กูยอมแพ้เมิงก็ได้''

แล้วมันก็สร้างความหน้าเชื่อถือของมันโดยการสร้างชื่อให้กับพี่ริทผู้ยิ่งใหญ่และใหญ่ยิ่ง

ด้วยการจุ๊บเบาๆที่แก้มผม

ทุกคนอ้าปากค้าง อย่ามองตรูแบบนั้นเซ้

ผมหันไปมองไอกันหนอนใหญ่ มันลุกขึ้นตั้งปกเสื้อขึ้นแล้วพูดประโยคที่ทำให้ผมช็อคซีนีม่า

''คืนนี้จะไปหาที่ห้องนะจ๊ะเมียจ๋า''

ม่ายยยยยยยกูไม่หน้าแกล้งมันเลย

ซวยอีกแล้วตรู




มายก๊อตตตตตตตต!!!!!!!!


.....................................................

ฝากด้วยคับเขียนกันหกคนเน้อ
เรื่องนี้ by เลิฟลี่
อยากเขียนเเนวอื่นบ้าง
จะกันเองเเบบไหน รอนะคับ