คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 7 หมอกลวงตา
เมื่อแสสว่าสีฟ้าหายไป เมส์ และฮันเอร์ปราัวอยู่ที่หน้าทาเ้าสู่อุทยานแห่าิเยลโล่สโน สีหน้าอฮันเอร์แสออถึวามีใ
“เยลโล่สโน ไม่อยาะเื่อเลยว่าันะไ้มาเินที่นี่อีรั้” ฮันเอร์พู
“บรรยาาศีใ่ไหม” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ ฮันเอร์พยัหน้าอบ
“อนนี้วอาทิย์ำลัอยู่เหนือศีรษะอพวเรา เหลือเวลาอีหั่วโมวอาทิย์ะิน เวทมนร์ลวาะแ็แร่มาึ้นในเวลาลาืน” เมส์อธิบาย น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ ฮันเอร์ถอนหายใ
“ันอยาเยี่ยมมธรรมาิให้มาว่านี้ัเลย” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเสียาย เมส์บไหล่ให้ำลัใฮันเอร์
“เอาไว้ถ้าเรื่อทั้หมนี้บล พวเรา่อยมาที่นี่ใหม่็ไ้” เมส์อบ เาเินเ้าไป้านในออุทยานแห่าิเยลโล่สโนทันที ฮันเอร์รีบเินามเมส์ไปอย่ารวเร็ว
“ูเหมือนหลัาสรามแอนี้ฮิวแมนบล าวฟอเรสเทีย็เ้ามาฟื้นฟูอุทยานแห่นี้ให้ลับืนสู่สภาพเิมสินะ” ฮันเอร์ั้้อสัเ ะมอไปรอบๆ ึ่บรรยาาศโยรอบมี้นไม้สูให่ และพืพรรำนวนมา
“สมาิอสถาบันพันธมิรบาส่วน็เ้ามา่วยฟื้นฟู้วยนะ าวฟอเรสเทียบาส่วนเยมาอาศัยอยู่ที่นี่ แู่เหมือนพวเาะอพยพไปั้แ่ารมาออิลูั่นมาสเอร์” เมส์อบ เาพยายามมอหาร่อรอยอาวฟอเรสเทียแ่ไม่พบ ฮันเอร์ถอนหายใ
“ที่นี่็เลยถูทิ้ร้าเอาไว้สินะ” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ พวเาเินเ้าไปนถึ้านในออุทยาน ึ่เป็นที่ั้เ่าออาาัรฟอเรสเทีย แ่อนนี้เป็นเพียพื้นที่รร้า
“ูเหมือนวามหวาลัวะปลุมอยู่ที่นี่” เมส์พู เาทำารมลิ่นบาอย่า สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ทำไมนายถึพูแบบนั้นล่ะ” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ
“ันไ้ลิ่น เป็นลิ่นที่ไม่ีมาๆเลย” เมส์อบ เาเินามหาแหล่ที่มาอลิ่นไปนถึ้นไม้นาให่ ึ่ั้อยู่ท่ามลา้นไม้นาเล็ำนวนมา เมส์มอู้นไม้นั้น สายาอเาแสออถึวามสสัย
“เมส์ นายเห็นอะไรอย่านั้นเหรอ” ฮันเอร์ถาม ะเินเ้าไปหาเมส์
“้นไม้ มันสั่นอยู่” เมส์พู เายื่นมือเ้าไปแะ้นไม้ให่ แ่้นไม้้นนั้นลายเป็นวันสีเียว เมส์รีบเินถอยหลัออมา
“ฮันเอร์ ถอยออมา เร็วเ้า” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ ฮันเอร์รีบเินถอยหลัออมาทันที านั้นหมอวันสีเียว็่อยๆสลายไป
“หมอนั่นมันอะไรัน” ฮันเอร์ถาม สีหน้าอเาแสออถึวามหวาลัว
“อนนี้พวเาเินเ้ามาในเออิลูั่นมาสเอร์แล้ว ฮันเอร์” เมส์อบ เา่อยๆเินเ้าไปอย่า้าๆ ฮันเอร์เาะไหล่เมส์ และเินามเาไป
“เมส์ นายพอะรู้หรือยัว่าอิลูั่นมาสเอร์เป็นใร” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัว
“ันรู้ัรูปแบบเวทมนร์ลวาแบบนี้ อให้ันิถูทีเถอะ” เมส์อบ เา่อยๆเินเ้าไปนถึที่ั้อบัลลั์หินนาให่ที่ว่าเปล่า เมส์ถอนหายใ
“ันเห็นบัลลั์ทีไร มัน้อมีปัหาเิึ้นทุที” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ านั้นหมอวันที่ล่อลอยอยู่ทั่วอุทยานแห่าิ็มารวมัวันเป็นรูปร่าายอมนุษย์
“พวทำลายธรรมาิ ไปาสถานที่แห่นี้่อนที่ันะทำร้ายพวแ” หมอสีเียวพู เสียอเาเป็นเสียโทนทุ้มอายหนุ่ม รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเมส์
“ไม่เอาน่า พวเราแ่อยาะุย้วย ไม่อย่านั้นพวเราไม่เินทามาาอบัาารอสถาบันพันธมิรหรอนะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“สถาบันพันธมิรอย่านั้นเหรอ สถาบันพันธมิรล่มสลายไปแล้ว ันเห็นพวมันยิีปนาวุธโมีสถาบันพีเอ็ม” หมอสีเียวอบ
“สถาบันพีเอ็มปลอภัยี ันว่านายรีบปราัวออมาเถอะนะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามุ้นเย แ่หมอวันไม่เลื่อนไหวใๆ
“เิอะไรึ้น เมส์ ูเหมือนหมอวันพวนี้ะไม่ฟันายเลยนะ” ฮันเอร์ั้้อสัเ สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ เมส์เพ่สมาธิไปที่หมอวัน สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใ
“ูเหมือนหมอนั่นะวบุมภาพลวาไม่ไ้เสียแล้ว” เมส์พู เาถอแหวนมัรออมา แหวนเปลี่ยนเป็นไม้เท้าสูหฟุ ฮันเอร์หยิบันเบลออมา
“นายเ็บาบอนายไปเถอะ ฮันเอร์ นายไม่ำเป็น้อใ้มัน” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามใเย็น ฮันเอร์พยัหน้า เาเ็บันเบลไปทันที
“นายะให้ัน่วยนายอย่าไรล่ะ” ฮันเอร์ถาม
“สายลมสามารถทำลายภาพลวาไ้ แ่นายมีโอาสแ่รั้เียวเท่านั้น” เมส์อบ เาั้ท่าเรียมพร้อม่อสู้ านั้นหมอวันสีเียว็หายไป ้นไม้ำนวนมาปราออมา ไฟลุท่วม้นไม้เหล่านั้น สีหน้าอฮันเอร์แสออถึวามใ
“อย่าหวาลัว ฮันเอร์ วามหวาลัวอนายะทำให้ภาพลวาแ็แร่ึ้น ั้สมาธิไปที่สายลม ถ้าันให้สัา นาย่อยปล่อยพายุัารหมอลวา” เมส์พู
“เ้าใแล้ว” ฮันเอร์อบ
“เอาล่ะนะ เ้ามาเลย เ้าภาพลวา” เมส์พู เาวไม้เท้าอย่ารวเร็ว และระแทไม้เท้าลพื้น ้นไม้ไฟลวาสลายหายไปทันที หมอสีเียวปราออมาอีรั้ มันหายัวไปอีรั้
“หายไปแล้ว” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“ไม่หรอ มันยัอยู่ที่เิม” เมส์อบ เาระแทไม้เท้าลพื้นอีรั้ หมอสีเียวปราออมาอีรั้
“เอาเลย ฮันเอร์” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั ฮันเอร์ั้ใเพ่สมาธิมาึ้น สายลมพัเ้ามาอย่ารุนแร หมอสีเียวเริ่มแยัวออ และสลายัวไป ายหนุ่มนหนึ่ปราัวออมา เาล้มลับพื้น และหมสิไป เมส์ และฮันเอร์รีบวิ่เ้าไปหาายหนุ่มนนั้น เมส์ับีพรอายหนุ่ม เาถอนหายใ
“ันนึอยู่แล้วว่า้อเป็นนาย ผู้ใ้เวทมนร์ลวาที่เ่ที่สุในสถาบันพีเอ็ม” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามโล่ใ
“นายรู้ัเาอย่านั้นเหรอ” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย ะมอูายหนุ่มรูปร่าผอมบา ผิวาวี ผมยาวสีทอ
“เาื่อ ลุ ัมเมอร์ เป็นผู้ใ้เวทมนร์ลวาอสถาบันพีเอ็ม แ่เาออาสถาบันไปหลับสรามับแอนี้ฮิวแมน ไม่อยาะเื่อเลยว่าเาเ้าร่วมับลุ่มเาสีเิน เพราะปิแล้วเาเป็นนรัสบ” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ านั้นเมส์็พยุร่าอลุึ้นมา เาับมือับฮันเอร์ และหายัวไปอยู่หน้าทาเ้าอุทยานแห่าิเยลโล่สโน
“เาไปเออะไรมาบ้านะ พลัเวทมนร์ถึไ้รอบำสิอเาไ้” เมส์ั้้อสสัย เาวาร่าอลุลับพื้นอย่า้าๆ ฮันเอร์นำฝ่ามือแะบนหน้าผาอลุ เารู้สึถึวามร้อนที่แผ่ออมาาหน้าผาอลุ
“ัวอเาร้อนมาเลยนะ เมส์” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามใ
“พลัเวทมนร์ย้อนลับสินะ แสว่าเหุาร์ที่ผู้นำลุ่มถูประหาร่อหน้าผู้นะสร้าวามเ็บปวให้เาเป็นอย่ามาเลย” เมส์ั้้อสัเ เาเพ่สมาธิไปที่ฝ่าอทั้สอ้าอเา เาแะฝ่ามือไปามส่วน่าๆบนร่าายอลุ
“นายหมายวามว่าพลัอผู้ใ้เวทมนร์ะสร้าวามเสียหายให้ับัวผู้ใ้เวทมนร์เอ ถ้าไ้รับารระทบระเทือนทาิใอย่านั้นเหรอ” ฮันเอร์ั้้อสัเ
“ะพูแบบนั้น็ไม่ผินะ เพราะลุเป็นนที่ิใอ่อนโยนมา เาไม่เยทำร้ายใรเลย แ่วามหวาลัวที่มี่อราาอาาวทำให้พลัเวทมนร์อเาทำร้ายผู้นที่เ้ามาในสถานที่แห่นี้เป็นำนวนมา” เมส์อบ ะรวสอบอาารอลุ
“เาูเหมือนนายเลยนะ” ฮันเอร์พู ะมอูผิวที่ีอลุ
“ถ้าพวเรามา้าว่านี้เาอาะายเพราะพลัเวทมนร์อเาหมไป็ไ้ แ่โีที่ันถ่ายพลัเวทมนร์อันบาส่วนให้เาแล้ว อีไม่นานเา็ะฟื้นสิึ้นมา” เมส์อบ
“เาะไม่อาละวาอีแล้วใ่ไหม เมส์ ันไม่อยาเห็นภาพน่าลัวที่เาสร้าึ้นมาอีแล้วนะ” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ
“ัน้อลอเลี้ยล่อมเาู่อน ถ้าโีลุะลับมาเป็นัวอัวเออีรั้” เมส์อบ เาหยิบอหมายออมา มันบินออไปทันที
“โล่าลมริๆเลยนะ ที่หนึ่ในยอนัสู้อเาสีเินเป็นนาสถาบันอพวเราเอ” ฮันเอร์ั้้อสัเ
“โลนี้ยัมีสิ่ที่พวเราไม่าิเิึ้นอีมามาย ฮันเอร์” เมส์พู านั้นลุ็ลืมาึ้นมา สีหน้าอเาแสออถึวามมึน
“ูเหมือนเพื่อนอเราะฟื้นแล้ว” ฮันเอร์อบ ลุมอหน้าเมส์ และฮันเอร์สลับัน
“เมส์ ฮันเอร์ ทำไมพวนายถึมาอยู่ที่นี่ อนนี้ันอยู่ที่ไหน” ลุถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า เาพยายามะลุึ้นนั่ เารู้สึถึวามเ็บปวามร่าาย
“นายอย่าเพิ่ฝืนัวเอเลยนะ ลุ พลัเวทมนร์อนายอออาละวา แ่โีที่ไม่มีผู้บริสุทธิ์ไ้รับบาเ็บ” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเป็นห่ว
“แ่ภาพในวามทรำอันมันไม่ใ่แบบนั้นนะ ันรู้สึไ้ว่าันทำร้ายผู้นำนวนมา และทหารในุเราะสีาว” ลุพู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“นายำลัสับสน ลุ ึ่เป็นผล้าเียาารถ่ายพลัเวทมนร์ให้ับผู้ใ้เวทมนร์ที่พลัในัวำลัะหมล” เมส์อบ
“ันอาละวามานานเท่าไร” ลุถาม
“ันเอ็ไม่แน่ใเหมือนัน แ่่าวลือเรื่อหมอสีเียวปราออมาั้แ่เมื่อหนึ่เือน่อน ันเาว่านายอาละวาิ่อันหนึ่เือน ถ้าเป็นผู้ใ้เวทมนร์ทั่วไปพลัหม และายไปแล้ว” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“แสว่าที่ันยัมีีวิอยู่ เพราะหมอลวาอันูลืนพลัีวิอนที่ันทำร้ายไป้วยใ่ไหม” ลุั้้อสสัย สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ถ้านายยัไม่สบายใ ันอเ้าไปูวามทรำลอหนึ่เือนที่ผ่านมาไ้ไหม” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย ลุรุ่นิ เาพยัหน้าอบ
“มันะีเหรอ เมส์ ที่้ออ่านวามทรำอเพื่อนพวเราแบบนี้” ฮันเอร์ถาม
“เพื่อวามสบายใอลุ” เมส์อบ เาแะฝ่ามือที่หน้าผาอลุ านั้นเา็ยฝ่ามืออไปาหน้าผาอลุ
“นายูลืนเพาะพลัานที่มาาุเราะอทหารอาาวเพื่อประทัีวิเท่านั้น ไม่มีนัล่าเินราวัลมาามล่านายเลย” เมส์อบ สีหน้าอลุแสออถึวามประหลาใ
“ันมี่าหัว้วยอย่านั้นเหรอ” ลุถาม
“ห้าล้านอลลาร์ ไม่ว่าเป็นหรือาย” เมส์อบ เาหยิบใบประาศับออมาให้ลุู สีหน้าอลุแสออถึวามสบายใ
“แผนอหัวหน้าพวเราไ้ผลีริๆ ถึะ้อแลับีวิอหัวหน้าเพียนเียว แ่มัน็ุ้ม่า” ลุอบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอันเหนื่อยล้าอลุ
“เี๋ยว่อนนะ ารถ่ายทอสที่พวเราเห็น ลุ่มเาสีเินถูับทั้หมยี่สิบน และถูประหารไปพร้อมันไม่ใ่เหรอ” ฮันเอร์ถาม สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใ
“นั่นเป็นหุ่นเิออลมาสเอร์ เานำศพอทหารอาาวมาแ่ให้เหมือนนริ และทำเป็นหุ่นเิอยิามหัวหน้า อนที่หัวหน้าพวเราะถู่า เาำลัะายเพราะโรร้ายอยู่แล้ว เาบอับพวเราว่า ถ้าะ้อาย้วยโรร้าย เาอใ้วามายอัวเอเพื่อรัษาีวิอลุ่มเาสีเินที่เหลือะีว่า แล้วเา็เินออไปเผิหน้าับทหารอาาวพร้อมับหุ่นเิ และทุอย่า็เป็นไปามที่พวนายเห็นในภาพ่าว” ลุอธิบาย
“ถ้าให้ันเานะ ั้แ่ลุ่มเาสีเินถูวาล้าไป ลุ่มมัรสีเลือ็เ้ามาแทนที่ นายไม่ไ้หมายวามว่า...” ฮันเอร์ั้้อสัเ
“...มันเป็นไปามที่นายิเลย ฮันเอร์ ลุ่มเาสีเินที่รอีวิ พวเารวมัวันั้ลุ่มมัรสีเลือึ้นมา โยมีประธานาธิบีเป็นผู้นำ” ลุอบ
“แผนอพวนายไ้ผล็ริ แ่ศัรูะไม่รู้สึัวเลยอย่านั้นเหรอ” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ถึะรู้ัวมัน็ไม่แ่าหรอ อำลัอศัรูมีอยู่สอแสน เป็นำนวนมาว่าพวเราถึหนึ่พัน่อหนึ่ อนนี้พวเราทำไ้แ่หวัให้สถาบันลาเราับทหารให้เ้าร่วมับพวเราไ้็เพียพอแล้ว” เมส์อบ านั้นลุ็่อยๆลุึ้นมานั่ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“ร่าายอันไ้รับารเยียวยาแล้ว” ลุพู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเมส์
“ันีใที่ไ้ยินแบบนั้น” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ
“เอาล่ะ ระหว่ารอเมอร์ี่พาัวพวเราลับไป นาย่วยเล่าเหุาร์ที่เิึ้นับนายให้ฟัหน่อยสิ” ฮันเอร์พู สีหน้าอลุแสออถึวามผ่อนลาย ลุพยัหน้า
“หลัาที่สถาบันพันธมิรทุแห่ถูโมี ราาอาาว็ส่นอเาไปเราับผู้นำประเทศในแถบทวีปอเมริา ทวีปยุโรป และทวีปเอเีย พวเาไม่ให้วามร่วมมือหรอนะ แ่พอราาอาาวเสนออาวุธที่แ็แร่เท่านั้นแหละ รอผู้นำ และผู้รับผิอบทาทหารยอมลมิปลผู้นำประเทศอพวเาออ และสั่ารให้ทหารอพวเาสัหารผู้นำอพวเารวมถึรอบรัว แ่โีที่พวเรา่วยเหลือพวเาไ้ทันเวลาพอี” ลุอธิบาย
“สถานาร์เลวร้ายมาเลยนะ ถ้าพวมันเ้าไปในทวีปเอเียไ้” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“เอะ ีลเลอร์ปป้อทวีปเอเียอยู่ พวเาึไม่ไ้รับอิทธิพลาราาอาาว” เมส์อบ
“ูเหมือนนายะรู้ัเอะ ีลเลอร์ พ่อ้าสีำ้วยสินะ” ลุั้้อสัเ
“เาเยให้วาม่วยเหลือพวเรา อนพวเราทำภาริออาาัรนิวเอิร์ธเมื่อไม่นานมานี้ เาบอับพวเราว่า เาทำานเพื่อแลับวามสบสุ” เมส์อบ
“เาเอ็บอับพวเราแบบนั้น อนที่เาร่วมานับลุ่มเาสีเินอพวเรา” ลุอบ
“เาเยอยู่ับลุ่มเาสีเินอย่านั้นเหรอ” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เาแ่ร่วมานับพวเรา แ่เาไม่ไ้เป็นสมาิอลุ่มเาสีเิน เพราะเาไม่อบวามยุ่ยา และไม่อบนออำสั่ แน่นอนว่าเาอยให้ำแนะนำเรื่อ่าๆับหัวหน้าอพวเราที่อบทำเรื่อเสี่ยอันรายอยู่บ่อยรั้ และเาเป็นนที่หัวหน้าเื่อใ้วยีวิเลย” ลุอบ
“นายเื่อเอะ ีลเลอร์นนี้หรือเปล่า เพราะเาไม่เยเปิเผยใบหน้าที่แท้ริให้ใรรู้เลยนะ” เมส์ั้้อสสัย
“อันที่ริันเยอ่านบันทึประำวันอหัวหน้าอยู่รั้หนึ่ หลัาที่หัวหน้าถูประหาร่อหน้าผู้น เอะ ีลเลอร์เยเปิเผยใบหน้าที่แท้ริ่อหน้าหัวหน้าอพวเรา ่อนที่เาะทำภาริ่าัวาย” ลุอบ
“ในบันทึระบุว่าเอะ ีลเลอร์เป็นายอายุประมาสามสิบ้นๆ ใบหน้าูอ่อนเยาว์ ผิวาว ผมสีำแบบนเอเีย เาเียนำอบุเอะ ีลเลอร์ในบันทึ้วย” ลุอธิบาย น้ำาไหลอาบใบหน้าอเมส์ และฮันเอร์
“ลุ ันอรับปานาย พวเราะไม่ทำให้ารเสียสละอหัวหน้าลุ่มเาสีเิน้อสูเปล่า พวเราะเอานะราาอาาวให้ไ้” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ านั้นแสสว่าสีฟ้า็สว่าึ้นรอบๆัวพวเา
“ูเหมือนเมอร์ี่ำลัะรับพวเราลับไปนะ” เมส์พู านั้นพวเา็หายัวไปพร้อมัน ทั้สามนปราัวอยู่บนยพื้นออุปร์เลื่อนย้ายมวลสาร
“ทำไ้ีมา เมส์ แล้วนี่ือ...” เมอร์ี่พู ะเินเ้ามาหาเมส์
“ลุ ัมเมอร์ อิลูั่นมาสเอร์” เมส์อบ เมอร์ี่มอูลุที่อนนี้ผิวี ร่าายูอิโรย
“ันะพาเาไปรวร่าายที่ห้อพยาบาลเอ เมส์ ฮันเอร์ นายรีบไปหาปีเอร์ที่เรือำน้ำนะ อนนี้เาำลัเรียมารบาอย่าสำหรับเรียวัำลัใทหารที่หลบหนีไปเพราะวามหวาลัว” เมอร์ี่พู เธอรีบพาลุออไปทันที
“เ้าใแล้ว ฮันเอร์ พวเราไปหาปีเอร์ันเถอะ” เมส์อบ เาับมือับฮันเอร์ และหายัวไปพร้อมัน พวเาปราัวอยู่ในห้อโยสารอเรือำน้ำ รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอปีเอร์ และแมรี่
“ูเหมือนพวนายะทำสำเร็สินะ” ปีเอร์พู เมส์พยัหน้าอบ
“แ่ว่าอิลูั่นมาสเอร์อพวเรา้อไปพบแพทย์ในห้อพยาบาล่อนน่ะสิ” ฮันเอร์อบ
“ทำไมถึเป็นแบบนั้นล่ะ หรือว่าิาาร่อสู้อเา้อ่อสู้ันให้ฝ่ายใฝ่ายหนึ่ล้มลหรืออย่าไร” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย
“เธอหมายวามว่าอย่าไร าร่อสู้ับพวยอนัสู้มีิาาร่อสู้้วยอย่านั้นเหรอ” เมส์ั้้อสสัย
“แสว่าพวนายไม่ไ้เอับเอะ ีลเลอร์ที่อุทยานแห่าิเยลโล่สโนสินะ” ปีเอร์พู เารุ่นิ เมส์ส่ายศีรษะ
“ไม่ไ้เอหรอ แ่อนที่พวเราไปถึอิลูั่นมาสเอร์ำลัอาละวาไปทั่วเลย พวเราหยุเาเอาไว้ไ้ แ่ร่าายอเาอ่อนแอมา เา็เลย้อไปห้อพยาบาล” เมส์อบ
“พวนายไ้เลี้ยล่อมให้เาเ้าร่วมับพวเราหรือเปล่า” ปีเอร์ถาม
“เาเ้าร่วมับพวเราทันทีเลย ว่าแ่วาารุ และมิะลับมาหรือยั ันเป็นห่วพวเามาเลย เพราะา้อมูลอไรัส อลมาสเอร์สามารถสร้าหุ่นเิาาศพอมนุษย์ไ้ และเป็นนที่แ็แร่มา้วย” ฮันเอร์อบ
“อนนี้มีแ่พวเราที่ลับมา ันำลั่วยปีเอร์ัเรียมหมายโฮโลแรมสำหรับารถ่ายทอำพู เพื่อเราให้ทหารร่วมมือับพวเรา” แมรี่อบ
“าระเรียำลัใอทหารไ้ พวเรา้อให้เหล่ายอนัสู้เป็นนปลุำลัใ เพราะพวเาสามารถเอาีวิรอมาาสถานาร์ที่เลวร้ายไ้” ปีเอร์เสริม
“อนนี้พวเราเรียมหมายเสร็แล้วบาส่วน ถ้าพวนาย่วยพวเราลที่อยู่ผู้รับหมาย ันะรู้สึอบุมาเลย” แมรี่พู เธอี้ไปที่โ๊ะทำานที่มีอหมายวาอยู่
“ไ้สิ เี๋ยวพวเราัาร่อเอ” ฮันเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ เมส์ และฮันเอร์เินไปที่โ๊ะทำาน และเริ่มทำานทันที
“นายรู้หรือยัว่าอิลูั่นมาสเอร์เป็นใร” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“รู้สิ เาือ ลุ ัมเมอร์ เป็นผู้ใ้เวทมนร์ลวา และเป็นอีสมาิอสถาบันพีเอ็ม แ่ออไปาสถาบันั้แ่หลับสรามับแอนี้ฮิวแมน” เมส์อบ
“เท่าที่ันสัเ ลุเป็นนที่มีิใอ่อนโยน ไม่อบทำร้ายใร ทำไมเาถึลายเป็นอิลูั่นมาสเอร์ที่ทำร้ายนที่เ้าไปในอุทยานนะ” แมรี่ั้้อสสัย
“ันอ่านวามทรำอเาแล้ว พลัเวทมนร์ในัวอเาออมาอาละวาทำให้เาไม่เป็นัวอัวเอ แ่เาไม่ไ้ทำร้ายมนุษย์ แ่ทำให้หวาลัว ผู้ใ้เวทมนร์ที่พลัเวทมนร์ออมาอาละวาแบบนี้ะเป็นอันราย่อัวผู้ใ้เวทมนร์เอ โยปิพวเาะทนารอาละวาไ้ไม่เินหนึ่สัปาห์เท่านั้น” เมส์อธิบาย
“แ่่าวารปราอหมอลวามันั้หนึ่เือนมาแล้วนะ เมส์ ทำไมเาถึยัรอีวิอยู่ล่ะ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“เาูลืนพลัอทหารอาาว ปีเอร์ นั่นเป็นสาเหุที่ทำให้เาทนารอาละวาไ้ อนที่พวเราไปถึ ลุมีพลัที่อ่อนแอมาแล้ว ถ้าพวเราไป้าว่านี้หนึ่วัน เาอาะไม่รอีวิ็ไ้” เมส์อบ
“ถือว่าโยัเ้า้าพวเรานะที่ลุรอีวิมาไ้” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามโล่ใ
“ารไ้พบับลุ พวเราไ้้อมูลที่สำัอเอะ ีลเลอร์มา้วย” ฮันเอร์พู านั้นเมส์ และฮันเอร์็อธิบายถึบทสนทนาระหว่าพวเา และลุ ัมเมอร์ สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามประหลาใ
“ไม่อยาะเื่อเลย เอะ ีลเลอร์เป็นนเอเียอย่านั้นเหรอ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“ันรู้เหุผลที่ราาอาาวไม่สามารถมีอิทธิพลเหนือทวีปเอเียแล้ว และันมั่นใว่าพวมัน้อหวาลัวพลัอเอะ ีลเลอร์้วย” แมรี่อธิบาย
“แ่ว่า โปรไฟล์เลอร์แ่นเียว ไม่น่าะสร้าวามหวาลัวให้ับอทัพำนวนสอแสนไ้หรอนะ” ฮันเอร์ั้้อสัเ
“ันบอแ่ว่ารูปแบบพลัอเาเป็นโปรไฟล์เลอร์ แ่ันิว่าเาน่าะเหมือนปีเอร์ที่มีพลัแบบหนึ่ แ่ใ้พลัอีแบบหนึ่ไ้” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามมั่นใ
“แมรี่ เธอำลัะบอพวเราว่า เอะ ีลเลอร์เป็นบุรแห่เทพผู้สร้าเหมือนันอย่านั้นเหรอ” ปีเอร์ั้้อสสัย
“นายั้้อสัเไ้ี แ่ันรวสอบ้อมูลมาแล้ว เทพผู้สร้ามีบุรับมนุษย์เพียแ่นเียวเท่านั้น นั่นือนาย ปีเอร์” แมรี่อบ านั้นายในุำ็ปราัวในห้อโยสาร เานั่บนที่นั่ผู้โยสาร สีหน้าอปีเอร์ เมส์ แมรี่ และฮันเอร์แสออถึวามประหลาใ
“ูเหมือนพวุำลัะสืบหาัวนที่แท้ริอผมอยู่สินะ” เอะ ีลเลอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“พวเราแ่อยารู้รับว่าุเป็นใร ทำไมราาอาาวถึหวาลัวุนไม่ล้าเ้าไปเหยียบในทวีปเอเีย” ปีเอร์อบ เอะ ีลเลอร์หยิบนาฬิาพออมาู นาฬิาพอเาเป็นนาฬิาพที่มีัวเรือนเป็นเินเปล่ประาย ัวเรือนไม่มีลวลายประับ ที่หน้าปัอนาฬิาพมีสีาว ัวเลบอเวลาเป็นเลอารบิสีำ
“ผมยัพอมีเวลาสำหรับารสนทนาอยู่บ้า ่อนที่ะไปแ้ิาาร่อสู้ับอลมาสเอร์ให้เพื่อนอพวุไ้รับรู้” เอะ ีลเลอร์อบ
“เี๋ยว่อนนะรับ าร่อสู้ับอลเล็เอร์ และอลมาสเอร์มีิาาร่อสู้ แ่ทำไมาร่อสู้ับอิลูั่นมาสเอร์ถึไม่มีิาล่ะรับ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เาไม่ใู่่่อสู้ที่ะ้อ่อสู้รับ ุแอนเอร์สัน เาเป็นเหยื่ออพลัอัวเาเอนทำให้เิปราาร์เท่านั้น หรือเรียว่าอาถรรพ์ประำพื้นที่็ไ้” เอะ ีลเลอร์อธิบาย เมส์รุ่นิ
“มัน็ริอุรับ เพราะลุยอมให้วามร่วมมือโยสมัรใเลย” เมส์อบ
“เป็นวามริหรือเปล่ารับ ทีุ่เป็นายหนุ่มวัยสามสิบ้นๆ ผิวาวแบบนเอเีย ใบหน้าอุูอ่อนเยาว์” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย เอะ ีลเลอร์หัวเราะเบาๆ
“พวุะเื่อามนั้นไป่อน็ไ้นะรับ” เอะ ีลเลอร์อบ
“เอะ ีลเลอร์ะ ันอ่านระแสพลัอุแล้ว พลัอุเป็นโปรไฟล์เลอร์ แ่ทำไมุถึสร้าสรร์พลัเหมือนับนัประิษ์ไ้ล่ะะ หรือว่าุะเป็นบุรแห่เทพผู้สร้าที่สามารถใ้พลัอนัประิษ์ และโปรไฟล์เลอร์ไ้ในเวลาเียวัน” แมรี่ถาม สีหน้าอเธอแสออถึวามสสัย
“ผมอยืนยัน้วยัวเอเลย็แล้วัน ผมไม่ใ่บุรแห่เทพผู้สร้า และไม่มีสายเลืออเทพผู้สร้าอยู่ในัวเลย ผมเป็นเพียลูอมนุษย์ธรรมา แ่ผมเิมาพร้อมับพลัอโปรไฟล์เลอร์ และพลัอนัประิษ์ หลัาที่ผมผ่านารทสอบาเหล่าอินฟินิี้อนอายุเ็ปี ผม็พยายามใ้พลัอย่าระมัระวั โยพลัในส่วนอนัประิษ์ผมะใ้มันสร้าาร์พลัเท่านั้น ส่วนพลัอโปรไฟล์เลอร์ผมะใ้มันามสถานาร์ที่เิึ้น” เอะ ีลเลอร์อธิบาย น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“แสว่านที่ไม่มีพลันัประิษ์เป็นหลั ็ะใ้พลัอนัประิษ์ไ้ไม่เ็มที่สินะรับ ุถึไ้สร้าแ่าร์พลัึ้นมาใ้าน” ปีเอร์ถาม
“อนนี้เ้าใแบบนั้นไป่อน็ไ้นะรับ ุสมิทธ์ เพราะัวนอผม็เหมือนับุที่มีเพียหนึ่เียวเท่านั้น ในประวัิศาสร์ไม่เยมีบุรแห่เทพผู้สร้าแบบุมา่อน และไม่มีมนุษย์ที่เิมาพร้อมพลัอนัประิษ์ และโปรไฟล์เลอร์ในนเียวันแบบผมมา่อน ผม้อศึษาพลัอผม่อไปรับ” เอะ ีลเลอร์อบ
“ุเป็นนน่าสนใีนะรับ ุยอมอบำถามพวเราทุำถามเลย” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ำถามที่ะนำไปสู่วามรู้ใหม่ ผมยินีอบหมรับ แ่็มีอยู่หลายเรื่อที่ผมไม่มีวามรู้เหมือนัน” เอะ ีลเลอร์อบ เาูนาฬิาพเินอีรั้ และลุึ้นยืนทันที
“ผม้ออัว่อน ถึเวลาที่ผมะ้อไปที่พำนัออลมาสเอร์แล้ว” เอะ ีลเลอร์พู เาหายัวไปทันที
“เธอิว่าเอะ ีลเลอร์น่าะเป็นใร” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ันว่าเาน่าะเป็นนัวิาารนะ เพราะเาพูถึเรื่อารอบำถามเพื่อนำไปสู่วามรู้ใหม่ ำพูทีู่สุภาพอเา ระบุว่าอายุอเายัน้อย เาน่าะทำานอยู่ท่ามลาอนัวิาารอาวุโส แ่เาไม่น่าะทำานับหน่วยานอรับาล เพราะเาไม่อบเรื่อยุ่ยาอหน่วยานรั” แมรี่ั้้อสัเ
“ันิว่าเาน่าะเป็นอาารย์ประำอยู่ที่มหาวิทยาลัยเอนึ่ั้อยู่ในทวีปเอเีย เพราะเาให้วามสำัับเ็รุ่นใหม่อย่ามา” ปีเอร์อธิบาย
“เป็น้อสัเที่ีมา ปีเอร์ ันเอ็ิแบบนายเหมือนัน” แมรี่อบ
“เอาล่ะ เสร็เสียที พวเราไปเยี่ยมลุันเถอะนะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ ะวาหมายบับสุท้ายบนโ๊ะทำาน
“ไปสิ” ปีเอร์อบ านั้นทั้สี่น็เินออไปาห้อโยสารเรือำน้ำ้วยัน เวลา่อมาพวเา็เินเ้ามาในห้อพยาบาลอสถาบันลา พวเามอูลุที่ำลันอนหลับอยู่บนเียผู้ป่วย ้าน้าเียอเามีานอาหารสำหรับผู้ป่วยที่ว่าเปล่าวาอยู่
“ูเหมือนลุะเริอาหารมาเลยนะ” ปีเอร์ั้้อสัเ ะมอูลุ ึ่อนนี้ผิวอเามีสีาวามปิ เป็นสัาบ่บอว่าสุภาพอเาเริ่มีึ้น านั้นเมอร์ี่็เินเ้ามาในห้อพยาบาล
“เาไม่ไ้ินอาหารีๆมานานล่ะนะ เท่าที่ันรวสอบเบื้อ้น ร่าายอเาาสารอาหารอย่ารุนแร้วย พวเรา็เลยัอาหารแบบพิเศษ เพื่อให้เาไ้รับสารอาหารที่เพียพอ” เมอร์ี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“อาารอื่นๆล่ะ เาอยู่ในป่ามานาน เาน่าะิโรมาาป่า้วยนะ” แมรี่ั้้อสัเ
“ันรวเลือเาแล้ว เายัสุภาพี แ่ัน้อิามอาารเาอย่าใล้ิอีหนึ่วัน ถ้าไม่มีวามผิปิ เาะออาห้อพยาบาลไ้ภายในวันพรุ่นี้เลย” เมอร์ี่อบ สีหน้าอเมส์แสออถึวามโล่ใ
“เมอร์ี่ ไรัสล่ะ เธอไม่้อรวร่าายเา่อนอย่านั้นเหรอ” ปีเอร์ถาม
“ันรวเาแล้ว เาร่าายแ็แรี อนนี้เาำลั่วยเ้าหน้าที่รวสอบลัอาวุธอยู่” เมอร์ี่อบ
“สมับเป็น่าอาวุธประำสถาบันภาเหนือริ” ปีเอร์พูเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“ันอัวไปทำาน่อนนะ พวนายลับไปพัผ่อนบ้าเถอะ สีหน้าอพวนายูเหนื่อยๆนะ” เมอร์ี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามเป็นห่ว เธออยเฝ้าูอาารอลุ่อไป
“อบใมานะ เมอร์ี่ พวเราไปันเถอะ” เมส์อบ เาเินออไปาห้อพยาบาล ปีเอร์ แมรี่ และฮันเอร์เินามเาออไปอย่ารวเร็ว เวลา่อมาพวเา็หายัวลับมาที่ห้อโยสารในเรือำน้ำอปีเอร์ ทันทีที่พวเาลับมาถึห้อโยสาร พวเานั่บนเ้าอี้ผู้โยสาร สีหน้าอพวเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“อู่าวประำวันนี้หน่อยนะ” ปีเอร์พู เาเปิโทรทัศน์ทันที ึ่อนนี้โทรทัศน์ำลัอยู่ใน่วอรายาร่าว
“เบื้อหน้าอพวเรา ือ ทหาริอาวุธำนวนสอหมื่นนายำลัประำารอยู่ในทำเนียบรับาลอประเทศอัฤษ อนนี้รับาลประาศให้ทำเนียบรับาลเป็นเหวห้ามไม่ให้ประานเ้าใล้ในรัศมีหนึ่ิโลเมร” ผู้สื่อ่าวสาวพู านั้นทหารำนวนห้านาย็บัับให้ผู้สื่อ่าวออไปาพื้นที่อทำเนียบรับาล
“ไม่ว่าอย่าไร็าม พวเราะนำเสนอ่าวสารให้ประานไ้รับรู้ให้มาที่สุนะะ” ผู้สื่อ่าวสาวพู ะเินออาพื้นที่ านั้นหน้าอโทรทัศน์็เปลี่ยนเป็นสีำทันที
“โทรทัศน์ถูัไปแล้ว” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเบื่อหน่าย เวลา่อมาภาพในโทรทัศน์็ายภาพอรอนายรัมนรีอประเทศอัฤษที่อนนี้เป็นรัษาารแทนนายรัมนรีอประเทศอัฤษำลัยืนอยู่่อหน้าล้อถ่ายทอสในทำเนียบรับาล
“ประานาวอัฤษที่รัทุท่าน ผม้อออภัยที่้อีันไม่ให้พวุเ้าใล้ทำเนียบรับาลในรัศมีหนึ่ิโลเมร เนื่อาอนนี้ำลัมีลุ่ม่อวามไม่สบ้อารสร้าวามวุ่นวายให้ับประเทศอเรา เพื่อวามปลอภัยอทุท่านรุาอยู่แ่ในเหะสถานั้แ่เวลาเที่ยืนนถึหโมเ้า หาฝ่าฝืนรับาละถือว่าพวุ้อาร่อวามไม่สบ หาพบเห็น พวเราะทำารับุมทันที ผู้ใพบเห็นารระทำที่ั่อวามสบเรียบร้อย อให้แ้มาที่ผมโยรามเบอร์โทรศัพท์บนหน้าอนี้ หาไม่แ้ผมะถือว่าพวุให้วามร่วมมือับลุ่ม่อวามไม่สบ ราาอาาวเป็นผู้ปลปล่อย และผูุ้้มรอพวเราาภัยพิบัิทั้ปว พวเรา้อสนับสนุนเานถึที่สุ” รอนายรัมนรีพู านั้นารถ่ายทอส็บล
“โนโทษพิพาษาาอาาัรนิวเอิร์ธแล้วยัยืนีหน้าสบายใอยู่ไ้” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใ
“พวนัารเมือเ่แ่ปาันทุนเลยสินะ แ่พอถึเวลาที่ประาน้อพึ่พาอาศัย พวเาลับหนีหาย แถมยัสนับสนุนผู้ี่ประาน เพื่อรัษาอำนาอัวเอไว้อี” ปีเอร์เสริม สีหน้าอเาแสออถึวามไม่พอใ
“แ่ในลุ่มนัารเมือ็ยัมีนีๆอยู่นะ อย่าเ่นนัารเมือที่เ้าร่วมับลุ่มมัรสีเลือที่พวเราพบเออย่าไรล่ะ” ปีเอร์พู
“็หวัว่าพวเาะรัษาวามีามไว้ลอวาระอพวเา็แล้วัน พวเราะไ้ร่วมานเพื่อสร้าวามสบสุไ้ ันไม่อยาเห็นสรามอีแล้ว” แมรี่อบ ปีเอร์ับมือับแมรี่
“พวเราะไม่ยอมให้มันเิึ้น อนนี้ันว่าพวเรา้อไปพัผ่อน” ปีเอร์อบ แมรี่พยัหน้า านั้นทั้สี่น็เินลับไปที่ห้อพัอัวเออย่าใเย็น
ความคิดเห็น