คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 เตรียมพร้อม
อนเ้าอสอวัน่อมา ปีเอร์ เมส์ และแมรี่ำลันั่อยู่ในห้อโยสารเรือำน้ำอพวเา ึ่เรือำน้ำำลัออเินทาาสถาบันพีเอ็ม
“ูเหมือนพวเราะถูเรียัวแล้วสินะ” ปีเอร์ั้้อสัเ สีหน้าอเาแสออถึวามระือรือร้น
“ไม่น่ายินีเท่าไรหรอ ปีเอร์” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“แมรี่พูถูแล้ว าภาริเมื่อสอวัน่อน ส่ผลให้ทีมอเสันทั้ห้าน้อพัฟื้นในห้อพยาบาลเลยนะ ไม่รู้เหมือนันว่าพวเาไปเออะไรมา” เมส์อธิบาย สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ถ้าพวเาเผิหน้าับหนึ่ในลอร์อราาอาาว และเอานะมาไ้มัน็เป็นเรื่อน่ายินีเหมือนันนะ” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ สีหน้าอเมส์แสออถึวามสสัยทันทีที่ไ้ยิน
“ันแ่พููเยๆ มันอาะไม่เิึ้น็ไ้” ปีเอร์อบ
“อะไร็เิึ้นไ้ เพราะว่าเมอร์ี่แ่เรียพวเราให้ไปานบัาาร แ่ไม่ไ้อธิบายรายละเอียอะไรเลย” เมส์อบ เวลา่อมาเรือำน้ำ็อเทียบับานบัาารอสถาบันลา ทั้สามนเินออไปาเรือำน้ำทันที
“ูเหมือนเมอร์ี่ำลัรอพวเราอยู่ในห้อประุมนะ” แมรี่ั้้อสัเ ทั้สามนเินไปที่ห้อประุมในทันที เมอร์ี่ำลันั่รอพวเาอยู่ สีหน้าอเธอแสออถึวามัวลใ
“อบใมาที่รีบมานะ” เมอร์ี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามโล่ใ ะที่ปีเอร์ เมส์ และแมรี่เินไปนั่ในห้อประุม
“เิอะไรึ้น เมอร์ี่ ่วยอธิบายให้พวเราฟัหน่อย” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“เ้าใแล้ว เรื่อมันเป็นแบบนี้นะ” เมอร์ี่อบ านั้นเธอ็อธิบายเหุาร์ที่ทีมเสันเินทาไปทำภาริที่เอ็นบีี ารเผิหน้าับอาร์มลอร์ รวมถึารที่พวเาสามารถเอานะอาร์มลอร์ไ้ และนำาออาร์มลอร์ลับมาที่านบัาาร สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามีใอย่ามา
“นี่เป็นเหุผลเียวที่ทำให้ทีมที่แ็แร่อันับ้นๆอสถาบันพีเอ็มไปบที่ห้อพยาบาลสินะ” เมส์ั้้อสัเ
“ันบอแล้ว ทีมเสันะ้อเอานะหนึ่ในลอร์อราาอาาวไ้” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ
“อนนี้ศพออาร์มลอร์อยู่ในห้อเ็บหลัาน เาถูผนึ้วยโลศพสามั้น ั้นในเป็นโลเิน ั้นลาเป็นโละั่ว และั้นนอเป็นโลไทเทเนี่ยมอัลลอย์ ส่วนุเราะอเาถูเ็บรัษาอยู่ในู้นิรภัยอย่าี” เมอร์ี่อธิบาย
“าาร่อสู้รั้นี้ ทำให้พวเรารู้ว่าุอ่อนอศัรูอยู่ทีุ่เราะสินะ ารายานอเสัน ทันทีทีุ่เราะอศัรูถูถอออ หรือถูทำลายไป ร่าายอพวมันะหยุทำานทันที” แมรี่ั้้อสัเ ะอ่านรายานอเสันที่วาอยู่เบื้อหน้าอเธอ
“แ่ปัหา ือ ุเราะอพวลอร์มีวามสามารถในาร่อมแมัวเอ ารัารพวลอร์้อถอุเราะอมันให้ไ้เท่านั้น และาว่าวามสามารถในาร่อสู้ับลอร์อีสามนที่เหลือไม่้อยไปว่าอาร์มลอร์อย่าแน่นอน” เมอร์ี่อบ านั้นเ้าหน้าที่อสถาบันลานหนึ่็เินเ้ามาในห้อประุม
“เมอร์ี่รับ เปิหน้าอโทรทัศน์หน่อยรับ ูเหมือนะมีอเรือำลัเลื่อนที่เ้ามาหาพวเรา” เ้าหน้าที่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ เมอร์ี่เปิโทรทัศน์ บนหน้าอปราภาพอเรือรบนาให่ำนวนเ็ลำำลัเินทามาที่านบัาารอสถาบันลา เรือรบแ่ละลำมีธสีฟ้า และสีเียว บนลาผืนธมีรูปโลสีาว
“ูเหมือนอเรืออนิวเอิร์ธะพร้อมรบแล้ว” เมอร์ี่ั้้อสัเ านั้นภาพโฮโลแรมอษัริย์ริาร์ที่สี่็ปราออลาห้อประุม
“พวเราพร้อมทำสรามแล้ว เมอร์ี่ ลอว์สัน พวเ้าปูทาสู่สนามรบให้พวเราหรือยั” ษัริย์ริาร์ที่สี่รัสถาม
“อนนี้ยัไม่เหมาะสมที่ะเปิาสราม่ะ ฝ่าบาท ประานผู้บริสุทธิ์บาส่วนยัอาศัยอยู่ในวอิัน ีี และพวเรายัมีภาริอื่นๆ้อทำอยู่” เมอร์ี่อบ านั้นภาพโฮโลแรมอเอร์เฮาทรอน และเอร์ราฟาเอล็ปราออมา
“ฝ่าบาท ้า และเอร์ราฟาเอลออาสาไป่วยพวเาเอ” เอร์เฮาทรอนพู
“พวเ้าเป็นอัศวินที่มีวามสามารถในาร่อสู้ที่ี ล ้าอนุาให้พวเาไป่วยพวเา แ่พวเ้า้อปูทาสู่สนามรบ่อถึพรุ่นี้เ้า พรุ่นี้เ้าพวเราะยอทัพึ้นบทันที” ษัริย์ริาร์ที่สี่รัสอบ านั้นภาพโฮโลแรมอพระอ์็หายไปทันที
“เมอร์ี่ ลอว์สัน ้า และเอร์เฮาทรอนะทำารอพยพประานออาวอิันเอ พวเ้ารีบทำภาริเปิทาสู่สนามรบให้เร็วที่สุ็แล้วันนะ” เอร์ราฟาเอลพู านั้นภาพโฮโลแรมออัศวินทั้สอ็หายไปทันที เ้าหน้าที่เินออไปาห้อประุมทันที
“เอาล่ะ ถึเวลาเรียประุมผู้นำสถาบันพันธมิรแล้ว” เมอร์ี่พู เธอเปิระบบารสื่อสารระยะไลทันที านั้นบนหน้าอโทรทัศน์็ปราภาพอผู้นำสถาบันพันธมิรทุน
“อบใมาที่อบรับารเรียประุมอัน พวเรามีาน้อทำ” เมอร์ี่พู เธอเปิแฟ้มเอสารที่อลิสรวบรวมมาทันที
“า้อมูลที่อลิสรวบรวมมาาเอ็นบีี พบว่า ที่ทำเนียบาวมีเราะป้อันปลุมอยู่ โยแหล่พลัานที่สร้าเราะป้อันอยู่นี้มาาุเราะอแฟนท่อมลอร์ แมีนลอร์ และพัพเพ็ลอร์ โยพวเาไปประำารอยู่ในสถานที่สำัอรับาลสามแห่” เมอร์ี่อธิบาย
“พัพเพ็ลอร์อยู่ที่ระทรวลาโหม เาอยู่ับทหารอาาวยี่สิบนที่สร้ามาาเ้าหน้าที่ีไอเอ แฟนท่อมลอร์อยู่ที่สำนัานให่เอฟบีไอพร้อมับทหารอาาวำนวนยี่สิบน และแมีนลอร์อยู่ที่สำนัานให่ีไอเอ พร้อมับทหารอาาวสี่สิบน ทันทีที่พวเราสามารถัารลอร์ทั้สามสำเร็ พวเราะเปิศึับราาอาาวทันที” เมอร์ี่อธิบาย
“พวเราอสำนัานให่อีไอเอ ันอยาัารับพวมันมานานแล้ว” แ็พู
“พวเราะัารับพัพเพ็ลอร์เอ โิะไ้ฝึฝนวามสามารถให้แ็แร่ึ้น้วย และเป็นารพิสูน์วามสามารถ้วย” วาารุอบ านั้นลุ็เินเ้ามาในห้อประุม
“ภาพลวา ้อเอานะ้วยภาพลวา ันะไปที่สำนัานให่เอฟบีไอเอ” ลุอบ
“พวเราะไปับนาย้วย ลุ ไม่ว่านายะอบใหรือไม่็าม” เมส์พู เมอร์ี่รุ่นิ
“ล แ่อย่าบลที่ห้อพยาบาลล่ะ พวนายทุนเป็นำลัหลัออทัพสถาบันพันธมิรนะ” เมอร์ี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ ภาพอแ็หายไปาหน้าอโทรทัศน์ทันที
“สถาบันภาเหนือใร้อนริๆ” วิลเลี่ยมั้้อสัเ
“ไม่แปลหรอ นาอาาัรนิวเอิร์ธยัยอทัพนาให่มาประำารแล้วเลย เอาล่ะ สำหรับพวนายที่เหลือ อนนี้เอร์ราฟาเอล และเอร์เฮาทรอนเินทาไปที่วอิันแล้ว พวนาย้อไป่วยพวเาอพยพประานผู้บริสุทธิ์ที่เหลือออมาให้หม ่อนที่วอิัน ีีะลายเป็นสนามรบ” เมอร์ี่พู
“เ้าใแล้ว พวเราะำเนินารทันที” ไบรอันอบ านั้นเา และวิลเลี่ยม็ออไปาารประุมทันที
“พวนายที่เหลือ ันะส่พวนายไปยัุหมายปลายทาเอ อให้พวนายมาประำารที่านบัาารภายในสี่ั่วโม” เมอร์ี่พู วาารุพยัหน้าอบ เาออาระบบสื่อสารทันที
“พวนายไปเรียมัวให้พร้อม อีสี่ั่วโมเอันที่ห้อเลื่อนย้ายมวลสาร ันะไปพูุยับผู้สื่อ่าวเอ” เมอร์ี่อบ เธอเินออไปาห้อประุมทันที
“ันอไปัเรียมอาวุธ่อนนะ แล้วเอัน” ลุพู เาเินออไปาห้อประุมทันที
“พวเราไปันเถอะ” ปีเอร์พู านั้นเา็พาเมส์ และแมรี่ลับไปที่เรือำน้ำทันที
ห้อโยสารในเรือำน้ำ ปีเอร์ เมส์ และแมรี่ำลััเรียมอาวุธ และอุปร์สำหรับทำภาริ พวเาูรายาร่าวในโทรทัศน์ ึ่ผู้สื่อ่าวหนุ่มสอนำลัรายาน่าว้นั่วโม สีหน้าอพวเาแสออถึวามไม่สบายใ
“อนนี้มี่าว่วนเ้ามารับ อัศวินในุเราะสอน และำลันาสถาบันพันธมิรำลัเินทามาที่วอิัน เพื่อทำารอพยพผู้นที่เหลือออไปาวอิัน ีี แ่โีที่ยัไม่มีเหุาร์รุนแรึ้นนะรับ” ผู้สื่อ่าวนแรพู
“แ่สถานาร์เริ่มึเรียึ้นนะรับ เพราะมีนพบเห็นอเรือให่ออาาัรนิวเอิร์ธำลัประำารอยู่บริเวมหาสมุทร หรือว่าอาาัรนิวเอิร์ธพร้อมะทำารโมีวอิัน ีีแล้ว” ผู้สื่อ่าวนที่สออธิบาย
“ผมเอ็ไม่ทราบเหมือนันนะรับ เพราะทาสถาบันพันธมิรยัไม่ไ้แ้่าวใๆับทาสำนั่าวเลยรับ” ผู้สื่อ่าวนแรพู
“เี๋ยวพวเราะพัโษาสัรู่เียวนะรับ ถ้ามีวามืบหน้าเพิ่มเิม พวเราะแ้ให้ทุท่านรับทราบทันทีรับ” ผู้สื่อ่าวนที่สออบ านั้นโทรทัศน์็อออาาศโษาสิน้าทันที
“เมส์ ทำไมนายไม่วนลุให้มาเรียมวามพร้อมร่วมับพวเราล่ะ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ลุเป็นผู้ใ้เวทมนร์ภาพลวา ารใ้เวทมนร์ภาพลวาะ้อมีสมาธิอย่ามา เาถึ้อเรียมวามพร้อมแบบเป็นส่วนัว เพราะถ้ามีนไปรวบวนเาระหว่าทำสมาธิ มันะไม่ส่ผลีับเาเท่าไรนั” เมส์อธิบาย
“แ่นาย็มีวามสามารถในารทำลายภาพลวานะ” แมรี่ั้้อสัเ
“ารทำลายภาพลวา แ่ทำให้ผู้ใ้เวทมนร์เสียสมาธิ็ทำให้ภาพลวาหายไปไ้แล้ว ใร็สามารถทำไ้ แ่ารสร้าภาพลวาะ้ออาศัยินนาาร ึ่เิาสมาธิที่ัเลามาอย่าีแล้วเท่านั้น ยเว้นพวที่ใ้ยาหลอนประสาทับนอื่นนะ” เมส์อบ
“แฟนท่อมลอร์ะเรียมยาสำหรับสร้าภาพลวาับพวเราำนวนมาเลยสินะ” ปีเอร์ั้้อสัเ เาหยิบำราผสมยาออมาาั้นหนัสือทันที
“นายิะทำอะไรอนาย” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ันอัวไปัเรียมอุปร์เพิ่มเิม่อนนะ” ปีเอร์พู เาเินลับห้อพัอเาไปพร้อมับำรายาทันที
“ไม่้อห่วหรอ ปีเอร์้อำลััเรียมอีๆให้พวเราอย่าแน่นอน ให้วามเป็นส่วนัวเาหน่อย็แล้วันนะ” แมรี่อบ านั้นผู้สื่อ่าว็ลับมารายาน่าว่อา่วที่แล้ว
“ในอนนี้พวเราไ้รับ่าวาสถาบันพันธมิรแล้วนะรับ” ผู้สื่อ่าวนแรพู
“อาาัรนิวเอิร์ธ และสถาบันพันธมิร รวมถึลุ่ม่อ้านะยัไม่ทำารโมีในอนนี้ พวเาะเริ่มเปิศึในวันพรุ่นี้อนเ้ารู่ ึ่พวเรามีเวลาอีแ่สิบสอั่วโมในารอพยพเท่านั้น” ผู้สื่อ่าวนที่สอพู
“แ่ไม่้อเป็นห่วนะรับ ทาสถาบันพันธมิรไ้ัเรียมโรนล่อหนสำหรับประาศเือนภัยเอาไว้แล้ว ุเมอร์ี่ ลอว์สันไ้แ้มาว่าใรอยู่ในบริเวที่สามารถไ้ยินเสียประาศเือนไ้ แสว่าพวเาำลัอยู่ในเสนามรบ โยระบบระายเสียะเริ่มทำานอนเที่ยืนอวันนี้ หาใรพบเอับาวสถาบันพันธมิรำลัอพยพผู้น อให้เินทาไปับพวเาทันที หรือใรที่ไ้ยินเสียประาศเือนภัย็อให้ทำารอพยพเ่นัน” ผู้สื่อ่าวนแรอธิบาย
“อย่าน้อยพวเา็พยายามอพยพประานออไป่อนทำารโมีนะรับ เท่าที่ผมทราบมา ไม่เยมีสรามรั้ไหนที่ผู้รุรานทำารประาศอพยพผู้บริสุทธิ์ออไปาสนามรบ่อนเลยนะรับ และาาร่อสู้ที่ลอนอน วามเสียหายเิึ้นเพาะอาารบ้านเรือนที่ไม่มีผู้อยู่อาศัย สถาบันพันธมิรไม่ไ้โมีสถานที่สำัอประเทศแ่อย่าใ ยเว้นอาารรัสภาึ่เป็นที่อยู่อะรับาลที่เ้าร่วมับราาอาาวเท่านั้น ถือเป็นาร่อสู้ที่มีมนุษยธรรมอย่ามาเลยนะรับ” ผู้สื่อ่าวนที่สออธิบาย
“สถาบันพันธมิร และลุ่ม่อ้านไม่้อารทำลายเมือทั้เมือเพื่อับุมนแ่ลุ่มเียวสินะรับ แ่อทัพออาาัรนิวเอิร์ธล่ะ พวเาะโมีเมือทั้เมือ เพื่อับุม หรือปราบปรามนแ่ลุ่มเียวหรือไม่นั้น พวเราอสัาว่าะอยับาูอย่าใล้ินะรับ” ผู้สื่อ่าวนแรอบ านั้น็เิวามั้อในสัาอออาาศรายาร่าว
“เิอะไรึ้นน่ะ” เมส์พู ะูโทรทัศน์ สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ านั้นภาพอนัรบในุเราะสีาว ส่วนหมวเราะเป็นรูปสลัอหัวูอา ส่วนไหล่อเาเป็นรูปสลัอูอาาวำลัอ้าปาประับอยู่
“สวัสีศัรูทั้หลายอ้า ้าือราาอาาว ผู้นำอทัพำนวนสอแสนนที่ำลัป้อันศูนย์ลาแห่อำนาที่พวเ้าเรียว่าทำเนียบาว ในอี้าเย่อสู้ับผู้มีพลัพิเศษมา่อน และเือบะไ้รับัยนะ” ราาอาาวพู เสียอเาสูวนสยอ านั้นปีเอร์็เินออมาาห้อพัอเาพร้อมับล่อยาใบหนึ่ สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใ เาเินมานั่ที่นั่ผู้โยสาร
“แ่าร่อสู้รั้นี้ ผู้มีพลัพิเศษะไม่สามารถนะ้าไ้ ้ามีอาวุธ และอทัพที่แ็แร่ว่าในอีที่ผ่านมา รวมถึบรราลอร์อ้านั้นแ็แร่มา ถึแม้พวเ้าะเอานะอาร์มลอร์ไ้ แ่พวเ้าะไม่มีวันเ้าถึทำเนียบาว พวเราไ้เรียมาร้อนรับพวเ้าเอาไว้แล้ว พวเ้าเ้ามาในแผ่นินอ้าไ้ แ่พวเ้าะไม่ไ้ลับออไป” ราาอาาวพู
“พวเ้าำไว้ให้ี เทพผู้สร้าไม่สามารถ่วยพวเ้าในสนามรบไ้หรอนะ ถึแม้เหล่าอินฟินิี้ะมา่วยเหลือพวเ้า แ่พวเราเย่อสู้ับเหล่าอินฟินิี้มาแล้ว ถ้าเทพผู้สร้าไม่่วยเหลือพวเ้า พวเ้าไม่มีวันเอานะ้าไ้หรอนะ ถอใเสียเถอะ ยอม้มหัวให้้า แล้วพวเ้าะไม่พบับวามายเหมือนับทหารั้น่ำที่บัอามาสอแนมพวเรา ้าเมาเาโยารเปลี่ยนเาเป็นทหารอ้า แ่พ่อ้าสีำอมยุ่มาิัวเาไป เา็เลย้อาย่อหน้าพวเ้า” ราาอาาวพู สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามัวลใอย่ามา แมรี่ร้อไห้เบาๆ
“หาพวเ้ายัยืนหยั่อสู้ับพวเรา หายนะะเิับพวเ้าทุน ้าอเือนเป็นรั้สุท้าย อย่าไ้้าวเ้ามาในแผ่นินอ้าเ็า” ราาอาาวพู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั านั้นโทรทัศน์็ับไปทันที
“ไม่อยาะเื่อเลย ท่านนายพลเือบะถูเปลี่ยนเป็นพวมันแล้ว” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัวอย่ามา เวลา่อมาเอะ ีลเลอร์ในุลุมสีำ็ปราัวในห้อโยสาร
“ทั้หมเป็นวามผิอผมเอรับ ผมอโทษริๆรับ ผมไม่สามารถ่วยนายพลูัลเอาไว้ไ้” เอะ ีลเลอร์อบ ปีเอร์บไหล่ปลอบใเอะ ีลเลอร์
“พวเราไม่โทษุหรอรับ” ปีเอร์อบ
“ุนั่นเอ ุเป็นนพาท่านนายพลลับไปหาลุ่ม่อ้าน” เมส์ั้้อสัเ เอะ ีลเลอร์พยัหน้าอบ
“ุ่วยเล่าเหุาร์ที่เิึ้นหน่อยไ้ไหมะ” แมรี่ถาม
“ล ผมะเล่าให้ฟั” เอะ ีลเลอร์อบ เาถูมือไปมา เพื่อเรียวามล้าหา
“ผมเินทาไปับาูสถานาร์ในวอิัน ผมพบับท่านนายพล เาำลัับาูสถานาร์ และเียนบันทึารสำรว ผมพยายามเือนให้เารีบเินทาออาวอิัน แ่ท่านนายพลยืนรานะอยู่่อ เาเินทาไปที่ทำเนียบาวเพื่อเราับรอประธานาธิบีให้ล้มเลิวามิอเา แ่ราาอาาวับเาไปทรมานนไ้รับบาเ็บสาหัส ผมบุเ้าไปในทำเนียบาวเพื่อ่วยเหลือเาออมา แ่อวัยวะภายในอเาไ้รับวามเสียหายอย่ามา ท่านนายพลเอรู้ีว่าเาะไม่รอีวิ ำอร้อสุท้ายอเา ือ อพบับภรรยา และลูายเป็นรั้สุท้าย ผม็เลยพาเาลับไปที่เรืออลุ่ม่อ้าน ภรรยา และลูายไ้อยู่่อหน้าเาอนเาสิ้นใ” เอะ ีลเลอร์อธิบาย เาทำท่าเ็น้ำาแสวามเสียใ สีหน้าอปีเอร์ เมส์ และแมรี่แสออถึวามเสียใ พวเาเ็น้ำาที่ไหลออมา
“ในานไว้อาลัย ผมไ้แสวามอโทษรอบรัวอเา พวเาอบุผมที่พาศพอเาลับมาทำพิธีอย่าถู้อ ผมไม่สมวรไ้รับำอบุนี้เลย เพราะมันเป็นวามผิอผมที่พาเ้าลับมาแบบมีีวิไม่ไ้” เอะ ีลเลอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามรู้สึผิ ปีเอร์เินเ้าไประาอเสื้ออเอะ ีลเลอร์ึ้นมา สีหน้าอเาแสออถึวามโรธอย่ามา
“เอะ ีลเลอร์ที่ล้าหา เยือเย็นนนั้นหายไปไหนรับ ทำไมวันนีุ้ไม่เป็นัวอัวเอเลย มันเิอะไรึ้นับุันแน่!” ปีเอร์ะโน เาเหวี่ยเอะ ีลเลอร์ไปที่ผนัห้อโยสาร เาประันหน้าับเอะ ีลเลอร์
“ผมไม่ไ้ล้าหานานั้นหรอรับ ุสมิทธ์ นาผู้ายที่ผมรั ผมยัรั้เาเอาไว้ไม่ไ้เลย” เอะ ีลเลอร์อบ ปีเอร์่อยเ้าที่หน้าท้ออเอะ ีลเลอร์อย่ารุนแร ส่ผลให้เอะ ีลเลอร์ล้มลับพื้น
“นายทำอะไรลไปน่ะ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ เาพยายามเ้าไปห้าม แ่แมรี่ยมือวาเาไว้
“เาำลัส่วามรู้สึถึเพื่อนอเรา” แมรี่อบ
“ลุึ้นมาเี๋ยวนี้ เอะ ีลเลอร์!” ปีเอร์ะโน เอะ ีลเลอร์่อยๆลุึ้นยืนอย่า้าๆ สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามพอใ เาสวมอับปีเอร์ทันที สีหน้าอเมส์ และแมรี่แสออถึวามประหลาใอย่ามา
“อบุรับ ุสมิทธ์ ผมรู้สึาสว่าึ้นแล้ว ผมะไม่ปล่อยให้วามเสียใรอบำผมอีแล้ว” เอะ ีลเลอร์พู
“พวเราทุนมีวามเสียใอยู่ับัวรับ แ่พวเราะ้อลืมมันให้ไ้ และ้าว่อไป ุเอ็น่าะรู้ีไม่ใ่เหรอรับ” ปีเอร์อธิบาย
“ุเป็นนื่อรับัวเอที่สุเท่าที่ผมรู้ัมา และุเป็นนล้าหาที่สุเ่นัน แ่บารัุ้็้อมีวามอ่อนแอเหมือนับนอื่นๆ พวเราทุนเป็นมนุษย์นะรับ มนุษย์มีวามอ่อนแอ ผมรู้ว่าุพยายามทำัวให้แ็แร่ เพราะุไม่มีนอยู่เีย้า” ปีเอร์พู
“ผมเอ็มีนเีย้ารับ ุสมิทธ์ แ่ผมะให้เาเ้ามายุ่เี่ยวับวามรุนแรรั้นี้ไม่ไ้” เอะ ีลเลอร์อบ ปีเอร์บหลัเาเบาๆ
“ถ้านรัอุรับวามรู้สึอุรั้นี้ไม่ไ้ ผมยินีะใหุ้แบ่ปันวามรู้สึอุเอ” ปีเอร์อบ
“ว่าแ่ เอะ ีลเลอร์ ุไม่้ออยู่ปป้อประเทศทาทวีปเอเียแล้วเหรอะ” แมรี่ั้้อสสัย เอะ ีลเลอร์ลายอออาปีเอร์ทันที
“าารมาออทัพอาาัรนิวเอิร์ธ ทหารอาาวที่อยู่ในรั่าๆอสหรัอเมริาเินทามาประำารอยู่ที่ทำเนียบาว พวเาไม่มีเวลาเ้าไปแทรแทาารเมืออประเทศเหล่านั้น ในส่วนอสนามบิน และท่าเรือนั้น ทารับาลทุประเทศระับเที่ยวบินาออเอาไว้แล้ว แน่นอนว่าผมไ้ิ่อประสานับทามหาวิทยาลัยทั้หมแล้ว ให้ระับารัสัมมนาทาวิาารทั้หมในสหรัอเมริา แ่ว่าเรื่อนี้้ออบุสื่อมวลนที่ทำให้มันเป็นเรื่อให่นะ” เอะ ีลเลอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ ปีเอร์ เมส์ และแมรี่หัวเราะเบาๆ
“ุะทำอย่าไร่อไปรับ ร่วมทีมับพวเรา เพื่อ่อสู้ับราาอาาวไหมรับ” เมส์ถาม เอะ ีลเลอร์หยิบนาฬิาพเินึ้นมาู
“อีสิบนาทีผม้อไปสอนนัศึษาแล้วรับ แ่โีที่อีสอวันะเ้าสู่่วสอบลาภา และผมไม่มีาราุมห้อสอบ้วย เอาไว้ผมะมาหาพวุนะรับ เพื่อนๆอผม” เอะ ีลเลอร์อบ เาหายัวไปทันที
“เาเรียพวเราว่าเพื่อนๆแบบนี้ แสว่า พวเายอมรับพวเราเป็นเพื่อนแล้วสินะ” ปีเอร์ั้้อสัเ สีหน้าอเาแสออถึวามีใ
“เอะ ีลเลอร์เป็นนื่อร่อวามรู้สึ ถ้าเาพูแบบนั้น็้อหมายวามามนั้นล่ะนะ” แมรี่อบ านั้นหน้าอโทรทัศน์็ลับมาอออาาศรายาร่าวอีรั้
“้อออภัยประานทุท่าน้วยนะรับ ที่ระบบารอออาาศั้อ แ่ไม่้อเป็นห่วนะรับ พวเราปรับปรุระบบารอออาาศให้ีึ้นแล้ว” ผู้สื่อ่าวนแรพู
“แู่เหมือนาเหุั้อัล่าวะสร้าวามหวาลัวให้ประานอย่ามานะรับ เพราะราาอาาวออมาแถลาร์้วยัวเอ” ผู้สื่อ่าวนที่สอั้้อสัเ เวลา่อมาภาพโฮโลแรมอเมอร์ี่็ปราในห้อส่
“สวัสีประาน และผู้สื่อ่าวทุท่าน ้อออภัยที่แทรแารรายาน่าวโยไม่แ้ให้ทราบล่วหน้า” เมอร์ี่พู
“ุเมอร์ี่ ลอว์สัน ไม่ทราบว่าุมีวามิเห็นอย่าไรับารแถล่าวอราาอาาวรับ” ผู้สื่อ่าวนแรถาม
“มันเป็นวามริ่ะ ที่เมื่อประมาสอพันปี่อน ราาอาาว และลอร์อเาเยเือบเอานะผู้มีพลัพิเศษึ่เป็นบรรพบุรุษอพวเราไ้ แ่หลัาเวลาผ่านไปถึสอพันปี พวเรา็ไ้พันาัวเออย่า่อเนื่อ เหมือนับที่พวุไ้พันาเทโนโลยี และสร้าสิ่อำนวยวามสะวึ้นมามาย” เมอร์ี่อบ
“่วยอธิบายเพิ่มเิม้วยรับ พวุไ้เรียมารอย่าไรไว้บ้า” ผู้สื่อ่าวนที่สอพู
“ั้แ่ารปราัวอราาอาาว พวเราไ้ทำารวิเราะห์รูปแบบารเลื่อนไหว และอาวุธอพวเา รวมถึเทนิาร่อสู้อพวเา อนนี้พวเราำลัวาแผนารรบร่วมับอทัพออาาัรนิวเอิร์ธ และลุ่มมัรสีเลือ” เมอร์ี่อบ
“เรื่อที่นายพลูัลแห่ลุ่มมัรสีเลือเสียีวิ เป็นฝีมืออราาอาาว เป็นวามริไหมรับ” ผู้สื่อ่าวนแรถาม
“เรื่อนี้พวเราเอ็ไม่ทราบเหมือนับ่ะ พวเราเพียไ้รับแ้ถึารายอท่านนายพล และไปร่วมานไว้อาลัยท่านนายพลเท่านั้น่ะ” เมอร์ี่อธิบาย สีหน้าอผู้สื่อ่าวทั้สอนแสออถึวามสำนึผิอย่ามา
“พวเราอโทษริๆรับ พวเราไม่ทราบเรื่อนี้มา่อน” ผู้สื่อ่าวนแรอบ
“่ามันเถอะ่ะ พวเราให้สัะับทุนแล้ว พวเรายินีอบำถามอผู้สื่อ่าวทุนอย่ารไปรมา” เมอร์ี่อบ
“อบุสำหรับำอบรับ ุลอว์สัน พวเราเอ็ะทำหน้าที่อพวเราให้ีที่สุ เพื่อประานเ่นันรับ” ผู้สื่อ่าวนที่สออบ านั้นภาพโฮโลแรมอเมอร์ี่็หายไปทันที
“เอาล่ะรับ ้ออบุุเมอร์ี่ ลอว์สันาสถาบันลาที่ให้วามระ่าแ่พวเรานะรับ พวเราเอ็ะยืนหยัรายานวามริเพื่อประานเ่นันรับ” ผู้สื่อ่าวนแรอบ
“สำหรับอนนี้ หมเวลา่าวแล้วพวเราสอน้อลาไป่อนนะรับ สวัสีรับ” ผู้สื่อ่าวนที่สออบ ปีเอร์ปิโทรทัศน์ไปทันที
“อย่าน้อยเมอร์ี่็ัารพวนั่าวไ้เรียบร้อยนะ” เมส์ั้้อสัเ สีหน้าอเาแสออถึวามีใ
“เอาล่ะ ระหว่าที่ันลับไปที่ห้อพั ันเรียมยาสำหรับป้อันอาารประสาทหลอนเอาไว้แล้ว นาย่วยรวสอบมันหน่อยสิ” ปีเอร์พู เาหยิบวยานาเล็ออมาาล่อยา ภายในวมีน้ำยาสีน้ำาลบรรุอยู่ เมส์รับมันไปาปีเอร์ เาเย่าวยาเบาๆ และส่อมันับแสไฟ
“นายปรุยาไ้ีมา ปีเอร์ น้ำยาอนายใ้ไ้ริๆ แ่ยานินี้มีผลแ่ไม่เินหนึ่ั่วโมเท่านั้น ทันทีที่นายินมันเ้าไป นายะ้อมั่นใว่าพวเราะเอานะแฟนท่อมลอร์ไ้ภายในเวลานั้น” เมส์อบ
“น่าเสียายนะที่ันทำมันออมาไ้แ่สามวเท่านั้น” ปีเอร์อบ เาหยิบยาออมาอีสอว และส่ให้แมรี่หนึ่ว
“นายไม่้อเป็นห่วลุหรอนะ ผู้ใ้เวทมนร์ลวาะมีภูมิ้านทานอาารประสาทหลอนอยู่แล้ว ราบเท่าที่เาสามารถประอสิเอาไว้ไ้” เมส์อบ านั้นบนหน้าอโทรทัศน์็ปรา้อวามว่า ‘มีาริ่อสื่อสาราภายนอ’ ปีเอร์รับาริ่อทันที ภาพอเอร์ราฟาเอล และเอร์เฮาทรอนึ่เป็นผู้นำทีมอพยพ รวมถึผู้นำสถาบันพันธมิรนอื่นๆปราบนหน้าอโทรทัศน์
“ถึสถาบันพันธมิร อนนี้ารอพยพมีวามืบหน้า้วยี” เอร์ราฟาเอลอธิบาย
“ไม่ทราบว่าอนนี้ประานที่ยัอาศัยอยู่ในวอิันเหลืออีประมาเท่าไระ” เมอร์ี่ถาม
“อนนี้ประารที่อาศัยอยู่ในวอิันเหลืออีไม่ถึหนึ่เปอร์เ็น์ าว่าไม่เินหโมเย็นอวันนี้ พวเราะอพยพเสร็สิ้น” เอร์เฮาทรอนอบ
“อีสอั่วโมสินะะ เ้าใแล้ว่ะ ปีเอร์ แ็ วาารุ เรียมัวให้พร้อม อีสอั่วโมพวเราะเริ่มภาริ” เมอร์ี่อบ
“อนนี้เรืออพวเราอยู่ในำแหน่แล้ว อีสอั่วโมพวเราะส่นลไปทันที” แ็อบ เาออไปาารสนทนาทันที
“อนนี้โิำลัรวสอบหุ่นเิอยู่ อีไม่นานเาะพร้อมปิบัิาร” วาารุอบ
“อนนี้พวเราัเรียมอาวุธ และอใ้ำเป็นเสร็แล้ว ทันทีที่เธอเรีย พวเราพร้อมลมือทันที” เมส์อบ
“เ้าใแล้ว ระหว่านี้พวเราะัารระบบเ่อ้านารเทเลพอร์เอ อีไม่เินหนึ่ั่วโม่อานี้ทั่วประเทศยเว้นบริเวทำเนียบาวะเป็นพื้นที่ที่สามารถเทเลพอร์เ้าไปไ้ เมื่อันให้สัาอให้พวนายลพื้นที่ไ้ทันที อให้โี” เมอร์ี่อธิบาย
“เี๋ยว่อน เมอร์ี่ อนนี้อาารอทีมเสันเป็นอย่าไรบ้า” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามเป็นห่ว
“ไม่้อเป็นห่ว อนนี้พวเาออาห้อพยาบาลแล้ว และพวเา็พร้อมสำหรับาร่อสู้ที่ำลัะเิึ้น” เมอร์ี่อบ านั้นารสื่อสาร็สิ้นสุล
“ันอัวไปอุ่นเรื่อ่อนนะ ถ้าพวนายะไปแล้ว ่วยมาเรียัน้วย” ปีเอร์พู านั้นเา็เินลับไปห้อพัอเาทันที
“เอาล่ะนะ” ปีเอร์พู าบู่ และหุ่น้อมปราออมา เาฝึใ้าบับหุ่น้อมอย่า่อเนื่อ เวลา่อมาเา็นั่พั และหยิบผ้านหนูึ้นมาเ็เหื่อ
“รู้สึีริๆ” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ เาหยิบนามบัรอเอะ ีลเลอร์ึ้นมาู
“ผมอโทษที่่อยุนะรับ” ปีเอร์พูับนามบัร
“หมัอุหนัมาเลยนะรับ” เสียอเอะ ีลเลอร์ัออมาานามบัร น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามเินอาย
“อบุรับ แ่ผม็เป็นฝ่ายผิที่่อยุไปแบบนั้น” ปีเอร์อบ
“ไม่้อัวลหรอรับ อนนี้ผมไม่ไ้บาเ็บอะไรมามาย แ่มีรอยฟ้ำรหน้าท้อเท่านั้น” เอะ ีลเลอร์อบ
“ุเป็นนน่ารัีนะรับ พี ถ้าผมไ้เอุ่อนแมรี่ และุเป็นผู้หิ ผมเอ็หลรัุเหมือนัน” ปีเอร์พู
“มันเป็นไปไม่ไ้หรอรับ ุสมิทธ์ พวเราอย่าพูถึเรื่อนี้อีเลยีว่านะรับ” เอะ ีลเลอร์อบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“ริอุรับ เพราะุเอ็มีนที่รัอยู่แล้ว ถึแม้ะไม่ไ้อยู่้วยัน็าม” ปีเอร์อบ
“แ่พวเรา็ไ้เอันเือนเว้นเือนนะรับ และพวเรา็มีวามสุมาๆ้วยรับุสมิทธ์” เอะ ีลเลอร์อบ
“ุเยเอนัศึษาที่มีพลัพิเศษหรือเปล่ารับ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“เยสิ พวเาเป็นเ็ที่มีิใี อนที่ผมเ้ามาเป็นอาารย์ปีแร พวเาำลัเรียนปีสุท้ายแล้ว อนนี้พวเาบารศึษาออไปแล้ว และมีหน้าที่ารานที่ีมา” เอะ ีลเลอร์อบ
“ุรู้สึลำบาไหมรับ ที่้ออยูแลผู้มีพลัพิเศษที่เรียนในมหาวิทยาลัยแบบนี้ ทั้ๆที่พวเาไม่เยฝึารวบุมพลัาผู้เี่ยวามา่อน” ปีเอร์ถาม เอะ ีลเลอร์หัวเราะ
“ไม่ลำบาเลยรับ เป็นานที่สนุ้วย้ำ แน่นอนว่าพวเาเรียนรู้ารวบุมพลั้วยัวพวเาเอ อนที่ผมบอพวเาว่าผมเป็นนประเภทเียวับพวเานะ พวเาใมาเลยล่ะ” เอะ ีลเลอร์อบ
“ุเย แบบว่าแอบหลรันัศึษาหนุ่มหรือเปล่ารับ” ปีเอร์ถาม สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“เป็นำถามที่ีรับ ผมั้เอาไว้แล้วว่าะไม่หลรันัศึษา ไม่ว่าเาะมาหลรัผม่อนหรือไม่็าม เพราะมันะระทบับริยธรรมอรูบาอาารย์อย่าพวเรา และอีอย่าพวเราเป็นผู้มีพลัพิเศษ มันทำให้พวเราเป็นัวประหลาใสายาอนธรรมาอยู่แล้ว แถมผมยัเป็นผู้ายที่รัผู้าย้วยันอี ถ้ามีนเห็นว่าผมหลรันัศึษาล่ะ็ ผมเป็นนน่ารัเียอย่าแน่นอนรับ” เอะ ีลเลอร์อบ ปีเอร์รุ่นิ
“มัน็ริอุรับ” ปีเอร์อบ
“ุสมิทธ์ ไม่ทราบว่าุมอพวรัเพศเียวันอย่าผมเป็นอย่าไรรับ” เอะ ีลเลอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“ผมว่า็ูน่ารัีนะรับ ผมเยมีเพื่อนร่วมสถาบันเป็นแบบุเหมือนัน อนนี้พวเาแ่านัน และใ้ีวิอยู่้วยันอย่าสบในอาาัรนิวเอิร์ธแล้ว อีอย่าหนึ่ เ็ๆในสถาบันพีเอ็มบาส่วน็เป็นแบบนี้เหมือนัน แ่พวเรา็ไม่เยมอพวเาไม่ีเลยรับ พวเราสถาบันพันธมิรไม่ใ่แ่เพื่อนันเท่านั้น แ่พวเราเหมือนเป็นเหมือนรอบรัวเียวันรับ” ปีเอร์อธิบาย
“เป็นำอบที่ทำให้ผมาบึ้มาเลยรับ” เอะ ีลเลอร์อบ
“อย่าที่เห็นรับ ราบเท่าทีุ่ไม่ิร้ายับพวเรา พวเรา็ะเป็นเพื่อนอุลอไปรับ” ปีเอร์อบ
“แ่ว่าผมเป็นนอบอเพื่อนนะรับ ไม่ทราบว่าุรัเียผมหรือเปล่า อนที่ผมอุ” เอะ ีลเลอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ไม่เลยรับ ผมลับรู้สึีที่ไ้อุรับ รู้สึไ้ถึวามอบอุ่น เป็นวามอบอุ่นที่สร้าวามสบายใให้ผมเป็นอย่ามาเลยรับ” ปีเอร์อบ
“แ่นรอบ้าอผมไม่่อยอบเท่าไร พวเามัะบอว่ามันะูไม่ี” เอะ ีลเลอร์ั้้อสัเ
“นั่นเพราะพวเายัมีอิับุนะรับ แ่ไม่้อเป็นห่ว ่อหน้าพวเราุแสัวนอุไ้เลยรับ พวเรายอมรับัวุในแบบที่เป็นัวุ” ปีเอร์อบ
“อบุสำหรับวามรู้สึที่ีนะรับ เอาล่ะ ผม้ออัว่อนนะรับ พอีำลัะมีนัศึษามาพบผม” เอะ ีลเลอร์อบ
“นีุุ่ยับผมในเวลาทำานอย่านั้นเหรอรับ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ประมานั้นรับ ผมเป็นนทำานรวเร็ว็เลยมีเวลาว่าเยอะพอสมวรรับ” เอะ ีลเลอร์อบ านั้นปีเอร์็เ็บนามบัรลระเป๋าเสื้อทันที
“ลำบาหน่อยนะรับ ที่้อทำานประำไป้วย และมา่วยพวเรา่อสู้ไป้วยแบบนี้” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ านั้นเมส์็เปิประูห้อพัอเา
“ูเหมือนะไ้เวลาแล้วสินะ” ปีเอร์ั้้อสัเ
“เมอร์ี่เรียพวเราแล้ว ไปันเถอะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น ปีเอร์พยัหน้าอบ เาเินออาห้อพัไปพร้อมับเมส์ทันที
ความคิดเห็น