คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 หน้าที่ของผู้สืบทอด
เ้าสู่เือนพฤษภามเหล่าอีผู้นำสถาบันพันธมิร และสมาิสถาบันพันธมิรที่เษียอายุไ้ไปอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านอเอะ าร์เี้ยน มีาร่อั้ศูนย์รวบรวม้อมูลแห่อาาัรนิวเอิร์ธบนเอะ ลาว์ และมีาร่อสร้าสำนัานถาวรอสถาบันพันธมิร และสถาบันลาเื่อม่อับสถาบันพีเอ็ม เมส์ูแลานบริหารประำวัน แมรีู่แลารฝึฝนอยู่ที่สนามฝึ ส่วนปีเอร์ยันั่อยู่ที่โ๊ะทำานอเา
“วันนี้เป็นวันที่อาาศร้อนริๆ” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ เวลา่อมาเสียเรียเ้าอระบบสื่อสาราอมพิวเอร์็ัึ้น เาเปิระบบสื่อสารทันที ภาพอเรเล สมิทธ์ปราบนหน้าออมพิวเอร์
“สวัสีรับ แม่ ที่หมู่บ้านอเอะ าร์เี้ยนเป็นอย่าไรบ้ารับ” ปีเอร์ถามเรเล น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“เป็นสถานที่ที่ีมา ปีเอร์ แม่ีใมาที่ไ้ย้ายมาอยู่ที่นี่ พ่ออลูพาแม่ท่อเที่ยวไปทั่วหมู่บ้านเลย” เรเลอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ผมีใมานะรับ ที่แม่อบที่นั่น” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ปีเอร์ ลูเป็นนาย่าอสถาบันพีเอ็มมาหลายวันแล้ว ทำานหนัหรือเปล่า” เรเลถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามเป็นห่ว
“ไม่เลยรับ เป็นานที่สบายว่านั่ในสำนัานายรถยน์เสียอี” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเรเล
“แม่รับ อยู่ที่เอะ าร์เี้ยน แม่ไ้ทำในสิ่ที่ัวเออบไหมรับ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“พวเราทำิรรมลาแ้ และินอาหาร้วยันทุวันเลย ปีเอร์ ที่นี่เป็นสถานที่สำหรับพัผ่อนอย่าแท้ริ” เรเลอบ
“ูเหมือนทั้บรู เฮเลน เฮนรี่ และลอว์เรนะไ้ินอาหารฝีมืออแม่ทุวันเลยนะรับ” ปีเอร์ั้้อสัเ
“ในบารั้ พ่ออลู และเหล่าอินฟินิี้็มาร่วม้วยนะ แม่รู้สึีใมาที่อมะนไ้ิมอาหารฝีมืออแม่” เรเลอธิบาย น้ำเสียอเธอแสออถึวามีใอย่ามา ปีเอร์หัวเราะเบาๆ
“ผมีใที่ไ้ยินแบบนั้นรับ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“เี๋ยวแม่้อไป่อน เอาไว้เี๋ยวุยันใหม่นะ” เรเลพู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“โีนะรับ แม่ เี๋ยวุยันใหม่รับ” ปีเอร์อบ านั้นเา็ปิระบบสื่อสารทันที
“เอาล่ะ ไปูวามืบหน้าาร่อสร้าท่าเรือใ้ินหน่อยีว่า” ปีเอร์พู เาลุึ้นยืน และเินเ้าไปในห้อใ้ิน เมื่อเาเินเ้ามาในห้อใ้ิน ภายในห้อนั้นมีาริั้แผวบุม และมียานพาหนะรูปรถไฟออยู่
“ูเหมือนแผวบุมะถูิั้เรียบร้อยแล้ว อรวสอบระบบเินยานพาหนะหน่อย็แล้วัน” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ เาเินเ้าไปที่แผวบุม และเพ่สมาธิไปที่ระบบารทำานอแผวบุม เิแสสว่าสีาวที่แผวบุม
“ระบบวบุมแผวบุมระยะไล ทำานปิ ระบบเราะป้อันุเิน ทำานปิ ระบบปล่อยัวยานพาหนะ ทำานปิ” ปีเอร์พู านั้นแสสว่าสีาว็่อยๆหายไป เวลา่อมาปีเอร์ไ้ยินเสียระบบสื่อสารัมาาอมพิวเอร์อเา
“โลเ้นไล์ เื่อม่อระบบสื่อสารเ้าแผวบุม” ปีเอร์ออำสั่ับแผวบุม านั้นบนหน้าออแผวบุม็ปราใบหน้าอแมรี่
“มีอะไรอย่านั้นเหรอ แมรี่” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามเป็นห่ว
“ปีเอร์ นายอยู่ที่ไหน เิเรื่อให่ที่สนามฝึแล้วนะ” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามร้อนใ
“อย่าบอนะว่าโโนแวน รีนทะเลาะับเลีน ไลน์อีแล้ว” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ เานึถึวันที่เาทำหน้าที่ในานะนาย่าวันแร ระหว่าที่เาำลัูแลารฝึ้อม่อสู้ระยะประิ เลีน เ็สาวผมสั้นสีน้ำาลแผู้ื่นมปีเอร์เป็นพิเศษทะเลาะับโโนแวน เ็หนุ่มผมสั้นสีทอ เพราะโโนแวนพูาูถูปีเอร์ และเนื่อาโแวนเป็นเทเลิเนิ ส่วนเลีนเป็นแอโมสิเนิ[1] ารทะเลาะันรั้นั้นทำให้เิพายุอมีมพัไปทั่วทั้สนามฝึ ในอนนั้นแมรี่ใ้พลัอเธอ เพื่อหยุเหุาร์วุ่นวาย ทำให้เธอ้อเ็บัวพัผ่อนอยู่ในห้อทำานอเธอเป็นเวลาสามวัน
“็ใ่น่ะสิ รั้่อนที่ัน้อเ้าไประับารวิวาท เพราะนายเอาแ่เ็บัวอยู่ในห้อทำาน เพื่อสร้าท่าเรือใ้ิน และแผวบุมระบบอเาะ หวัว่าราวนี้นายะยอมออมาาห้อทำานไ้นะ” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใ และวามเหนื่อยล้าอย่ามา
“รั้นี้ ันัารเอ เธอพัผ่อนไป่อน” ปีเอร์อบ เาปิระบบารสื่อสาร และวิ่ออไปาห้อใ้ินทันที
“ูเหมือนะเิเรื่อึ้นริๆ้วย” ปีเอร์พูับัวเอเบา น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ เมื่อเาเินออมาาห้อทำานอเา และเห็นพายุหมุนนาให่หนึ่ลู ึ่ภายในพายุลูนั้น มีาบ และมีสั้นเป็นำนวนมา เารีบวิ่ไปที่ลาสนามฝึึ่เป็นุเิเหุทันที
“หยุนะ!” ปีเอร์ะโนเสียั แ่เ็สาวผมสั้นสีน้ำาลแ ึ่อนนี้นัยน์าอเธอเป็นสีเินำลัเพ่สมาธิ เพื่อวบุมพายุให้โมีใส่เ็หนุ่มผมสีทอ แ่เ็หนุ่มระโหลบพายุไ้อย่าว่อไว
“เาูถูุสมิทธ์ ันยอมไม่ไ้!” เ็สาวพูเสียั น้ำเสียอเธอแสออถึวามโรธอย่ามา
“เลีน เธอ้อหยุพายุอเธอเี๋ยวนี้ ่อนที่ะมีนอื่นไ้รับบาเ็บ!” ปีเอร์ะโนเือนเ็สาว น้ำเสียอเาแสออถึวามเ็า
“ุสมิทธ์ ยัยนี่มันบ้าไปแล้ว ผมะเป็นนหยุเธอเอ!” เ็หนุ่มะโนอบ น้ำเสียอเาแสออถึารูถูเหยียหยาม เาเพ่สมาธิไปที่าบที่ถููเ้าไปในพายุให้โมีใส่เลีน
“อย่าแม้แ่ะิเียวนะ โโนแวน!” ปีเอร์ะโน น้ำเสียอแสออถึวามเ็าที่เพิ่มมาึ้น เาีนิ้วหนึ่ที าบที่ำลัพุ่เ้าไปโมีเลีนเปล่แสสว่าสีทอ และสลายหายไปทันที เาีนิ้วอีอีที พายุหมุนที่เลีนวบุมอยู่สลายหายไป สีหน้าอเลีน และโโนแวนแสออถึวามประหลาใ
“อะไรัน อาวุธทั้หมหายไปแล้ว” โโนแวนพู น้ำเสียอเาแสออถึวามใอย่ามา เลีนวิ่เ้าไป่อยโโนแวน ปีเอร์ส่ายศีรษะเบาๆ เาีนิ้วหนึ่ที โ่เินพุ่ึ้นมาาพื้นิน และพันธนาารเลีน และโโนแวนอย่ารวเร็ว
“อะไรัน ุสมิทธ์ ทำไมุถึมาห้ามพวเราล่ะะ” เลีนพู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใอย่ามา
“ัน้อห้ามไม่ให้พวเธอเอาีวิัน เลีน ที่พวเธอำลัทำอยู่นี้เป็นาร่อสู้ที่ถึับีวิเลยนะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใอย่ามา
“แ่โโนแวนไม่ให้วามเารพุเลยนะะ เาเอาแ่พูาูถูุ แถมยัะไปท้าประลอับุัว่อัว้วย” เลีนอบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอปีเอร์ โโนแวนพยายามทำท่าทาล้อเลียนเลีน แ่ปีเอร์ไม่สนใเา
“มันเป็นสิทธิอโโนแวนที่ะทำแบบนั้น เลีน เธอเอ็ไม่้อร้อนใแทนใรเมื่อมีนพูาูถูนอื่นที่ไม่ใ่ัวเอ และถึแม้ะมีนพูาูถูเธอ หรือนินทาเธอ ารอบโ้้วยวามรุนแรถือเป็นเรื่อที่ไม่สมวรระทำอย่ายิ่” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“แสว่าุะรับำท้าประลอับผม ใ่ไหม ุสมิทธ์” โโนแวนถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น ปีเอร์ส่สายาประส์ร้ายให้เา สีหน้าอโโนแวนแสออถึวามหวาลัวทันที
“ุะปล่อยให้โโนแวนท้าทายุแบบนี้อย่านั้นเหรอะ” เลีนถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“โโนแวน เธออยาประลอับันใ่ไหม” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย สีหน้าอเลีนแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“ุะประลอับผม ใ่ไหมรับ” โโนแวนถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใอย่ามา ปีเอร์พยัหน้าอบ
“แ่ว่า ุอห์นสันเยบอว่าารท้าประลอับผู้นำสถาบันพันธมิรเป็นเรื่อไม่สมวรนะะ” เลีนั้้อสัเ น้ำเสียอเธอแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“ไม่เยมีห้ามท้าทายผู้นำสถาบันพันธมิร เลีน แ่ที่เป็นเรื่อไม่สมวร เพราะผู้นำสถาบันพันธมิรทุนล้วนแ่เยผ่านาร่อสู้มามามายนับรั้ไม่ถ้วน ารท้าทายพวเาที่เป็นเรื่อไม่สมวร เพราะพวเธออาพ่ายแพ้แบบหมรูปไ้ และันไม่ใ่ผู้นำสถาบันพันธมิร ันเป็นเพียนาย่าธรรมาเท่านั้น” ปีเอร์อบ เาีนิ้วหนึ่ที โ่เินลายารพันธนาารเลีน และโโนแวนทันที
“เลีน สัาับัน่อน ระหว่าที่ันประลอฝีมือับโโนแวน เธอ้อไม่แทรแาร่อสู้ ลไหม” ปีเอร์พู
“ล่ะ” เลีนอบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามัวลใ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอปีเอร์
“เอาล่ะ โโนแวน ันะประลอับเธอัว่อัว โยมีเื่อนไสาม้อ ้อแร ถ้าันนะ เธอะ้อไม่่อเรื่อทะเลาะวิวาทับใรในสถาบันแห่นี้อี ้อที่สอ ันะใ้แ่พลัอนัประิษ์ และ้อที่สาม ันอนุาให้เธอใ้พลัอเธอไ้อย่าเ็มที่ เธอยอมรับเื่อนไหรือไม่” ปีเอร์ประาศ
“ล ผมยอมรับเื่อนไอุ แ่ถ้าผมนะุ ุ้อมอบอาวุธั้นีให้ผมหนึ่อย่า ผมอเป็นหอลอินุส[2]อแท้็แล้วัน” โโนแวนอบ สีหน้าอเลีนแสออถึวามใอย่ามา
“แ่หอนั่นหายสาบสูไปหลายศวรรษแล้ว ไม่มีใรเยพบเอมันนะ” เลีนพู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใอย่ามา
“เอาไว้ให้เธอนะัน่อน ันถึะยอมทำามเื่อนไอเธอ เอาล่ะ หยิบอาวุธไ้” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“แ่ว่า ุสมิทธ์ ั้แ่โโนแวนเ้ามาอยู่ที่นี่เป็นเวลาสามปี เาไม่เยแพ้าร่อสู้แบบัว่อัวเลยนะะ ถ้าุแพ้ ุะให้หอลอินุสเาไ้อย่าไรัน” เลีนถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามัวลใอย่ามา รอยยิ้มแสออถึวามมั่นใปราบนใบหน้าอปีเอร์
“อยูารประลอให้ีนะ เลีน และเรียนรู้วิธีาร่อสู้ให้มาที่สุ” ปีเอร์อบ แสสว่าสีาวปราที่มืออปีเอร์ าบู่เล่มโปรอเาปราออมา านั้นแสสว่าสีาว็สว่าอีรั้ เาสวมุเราะสีเินมีปีโลหะหนึู่่ ปีอเาาออเป็นสีู่่ เวลา่อมาโโนแวน็หยิบหอออมา้ามหนึ่ เป็นหอยาวห้าฟุ ปลายหอมีใบมีสามี่ เาวัหอ่มู่ปีเอร์อย่ารวเร็ว
“ไม่เยเห็นใรใ้รีศูลล่อแล่วนนานี้มา่อน ถ้าไม่นับเอร์าเบรียลนะ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม เาวัาบู่ไปมาอย่ารวเร็ว
“ลุยล่ะนะ” โโนแวนพู น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ เาโมีใส่ปีเอร์อย่ารวเร็ว ปีเอร์ใ้าบู่อเาป้อันรีศูลอโโนแวนอย่ารวเร็วไม่แพ้ัน
“ุสมิทธ์ เอาแ่ป้อันแบบนี้ ุไม่มีทาเอานะผมไ้หรอนะ” โโนแวนพู น้ำเสียอเาแสออถึารูถู
“ันไม่ไ้ป้อันารโมีอเออย่าเียวหรอนะ” ปีเอร์อบ รอยยิ้มมีเลศนัยปราบนใบหน้าอเา านั้นโ่เินำนวนมา็พุ่ึ้นมาาพื้นิน มันรีศูลไปามืออโโนแวนไ้สำเร็ เารีบระโหลบโ่เหล่านั้น และเพ่สมาธิไปยัล่ออาวุธ าบำนวนมาบินเ้ามาัโ่ที่รึรีศูล เารีบเรียรีศูลลับมา
“ุอนุาให้ผมใ้พลัเอนะ ุสมิทธ์ ถ้าุไม่ใ้พลัอเทพผู้สร้าล่ะ็เอานะผมไม่ไ้หรอ ริไหม” โโนแมนพูเยาะเย้ยถาถาปีเอร์
“ันเยนะเทเลิเนิมา่อน แ่พลัอนัประิษ์็เพียพอแล้ว” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใเล็น้อย เาระมยิหมุาปีอุเราะำนวนมาโมีใส่โโนแวน แ่โโนแวนใ้พลัอเาป้อันหมุทั้หมเอาไว้ไ้ หมุเหล่านั้นปัลพื้นินทันที ปีเอร์รีบยิหมุยิุหนึ่อย่ารวเร็ว โโนแวนระโหลบหลีหมุอปีเอร์ไปมาอย่ารวเร็ว แ่หมุอปีเอร์เป็นแบบนำวิถีสามารถิามเป้าหมายไ้ โโนแวนรีบใ้พลัอเาผลัให้หมุปัลพื้นินอีรั้
“เธอแพ้แล้ว โโลแวน” ปีเอร์ประาศัยนะอเา แ่โโลแวนหัวเราะเยาะเา
“ุเสียสิไปแล้วหรืออย่าไร ผมเพิ่ป้อันารโมีอุไ้ และุยัทำให้อาวุธอผมหลุมือไปไม่ไ้ แุ่บอว่าุนะแล้วเนี่ยนะ” โโลแวนพู ะพยายามลั้นหัวเราะไป้วย น้ำเสียอเาแสออถึวามสะใอย่ามา ปีเอร์ีนิ้วหนึ่ที ้ามอหมุที่ปัอยู่ับพื้นยิโ่เินำนวนมาพันธนาารโโลแวน และปลอาวุธอเาพร้อมับปล่อยระแสไฟฟ้าใส่เา ทำให้เาหมสิไปทันที
“ันบอเธอแล้ว โโนแวน” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใอย่ามา เาีนิ้วหนึ่ที โ่เินที่พันธนาารโโนแวนเริ่มลายออ หมุที่ปัอยู่ับพื้น รวมถึุเราะ และาบู่อเาละลายหายไป
“เลีน เธอ่วยพาโโลแวนไปที่ห้อพยาบาลไ้ไหม ันมีาน้อลับไปทำ่อ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเลีน
“้วยวามยินี่ะ ุสมิทธ์” เลีนอบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“ถ้าโโลแวนื่นึ้นมาแล้ว เธอ่วยเือนวามำเา้วยนะ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเมา
“ไ้แน่นอน่ะ” เลีนอบ เธอเินเ้าไปพยุโโลแวน และพาเาไปที่ห้อพยาบาลทันที านั้นปีเอร์็บิี้เียไปมา และเินลับไปที่ห้อทำานอเาทันที เมื่อเาลับมาถึห้อทำาน เาสัเเห็นประูทาเ้าห้อใ้ินถูเปิทิ้เอาไว้ สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใเป็นอย่ามา
“ำไ้ว่าันปิไปแล้วนี่” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใเป็นอย่ามา านั้นเา็รีบเินลไปในห้อใ้ินทันที เมื่อเาไปถึ เาพบับเมส์ และแมรี่ยืนอยู่หน้าแผวบุม
“ปีเอร์ ทำไมนายไม่ยอมบอพวเราว่า ำลัสร้าอแบบนี้ึ้นมา” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใเป็นอย่ามา
“ันอโทษที่ปิเรื่อนี้ับนาย เมส์ ันอยาทำให้มันเสร็สมบูร์่อน” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสำนึผิ
“ยัีที่นายรู้ว่ามีห้อใ้ินนี้อยู่ เมส์ ันสิที่เพิ่รู้วันนี้ว่ามีห้อใ้ินอยู่” แมรี่เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใ
“ันเพิ่สร้าระบบนี้เสร็ แมรี่ ันำลัะไปวนให้พวนายมาูห้อนี้ แ่อนนั้นแมรี่อให้ันไป่วยระับเหุวิวาท่อน ็เลยไม่มีโอาสบอ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสำนึผิ เมส์เินเ้ามาบไหล่ปีเอร์เบาๆ
“เรื่อนั้น่ามัน่อนเถอะ ว่าแ่แผวบุมนี้ทำอะไรไ้บ้าล่ะ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น ปีเอร์รีบเินไปที่แผวบุมพร้อมับเมส์ทันที
“โลเ้นไล์ เปิารทสอบระบบ” ปีเอร์พู านั้นหน้าออแผวบุม็ปรา้อวามว่า ‘รับทราบ เปิารทสอบระบบ บันี้’ เวลา่อมาหน้าออแผวบุม็ปราแผนผัพิมพ์เียวอสถาบันพีเอ็มทั้หม และหน้าอ็ปรา้อวาม่อว่า ‘เริ่มทำารรวสอบระบบรัษาวามปลอภัย’
“เป็นารออแบบระบบที่ีมา ปีเอร์” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามประทับใ านั้นหน้าอ็ปรา้อวามว่า ‘ารรวสอบระบบรัษาวามปลอภัยเสร็สิ้น ไม่พบวามผิปิ ะเริ่มทำารรวสอบระบบับเลื่อน บันี้’ เวลา่อมา็มี้อวามึ้นบนหน้าอว่า ‘ารรวสอบระบบับเลื่อนเสร็สิ้น พลัานสำหรับารับเลื่อนเหลือ 98%’
“แผวบุมนี้สามารถรวสอบระบบรัษาวามปลอภัย ระบบารับเลื่อนอเาะไ้ และสามารถแ้ไวามบพร่อระบบไ้้วย รวมถึอยสั่ารหออยวบุมารเลื่อนที่าระยะไลไ้้วย” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ แมรี่รุ่นิ สีหน้าอเธอแสออถึวามัวลใ
“วามสามารถมัน็ีอยู่นะ แ่ระบบอนายมันเหมือนับปัาประิษ์เลยนะ มันะไม่อาละวาใ่ไหม” แมรี่ั้้อสสัย น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“โลเ้นไล์ ะทำาน่อเมื่อันป้อนำสั่เ้าไป แมรี่ และันโปรแรมป้อันารีวามำสั่แล้ว ถ้าำสั่ไม่มีวามัเน โลเ้นไล์ะไม่ทำาน” ปีเอร์อบ
“เหมือนับิลเวอร์ฮอร์นอนายเลยนะ” เมส์ั้้อสัเ ปีเอร์พยัหน้า
“พวเามีปิิริยาอบรับเมื่อไ้รับำสั่เหมือนัน แน่นอนว่าำสั่ที่เป็นอันรายับสถาบันพันธมิร และอันราย่อสิ่มีีวิทุเผ่าพันธุ์ โลเ้นไล์ะไม่ทำามอย่าแน่นอน” ปีเอร์อบ
“โลเ้นไล์อนายะแยแยะไ้อย่าไรว่า อะไรเป็นภัยุาม หรือเป็นอันรายบ้า” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามอยารู้อยาเห็น รอยยิ้มแสออถึวามระือรือร้นปราบนใบหน้าอปีเอร์
“โลเ้นไล์ แสรายื่ออภัยุามที่วรัาร โยเรียลำับามวามรุนแรหน่อย” ปีเอร์พูับแผวบุม านั้นหน้าออแผวบุม็ปรา้อวามว่า
‘ภัยุาม ที่เห็นวร้อป้อัน
1. วัถุานอโล
2. ระเบินิวเลียร์
3. สรามและารสัหารหมู่
4. ภัยาธรรมาิ
5. ภัยาโรระบา’
“อบุมา โลเ้นไล์ เสร็สิ้นารทสอบระบบแล้ว รารีสวัสิ์นะ” ปีเอร์พู านั้นแผวบุม็ปิัวเอทันที
“ัน้อยอมรับริๆว่า ระบบอนายทำออมาไ้เป็นอย่าี” เมส์ั้้อสัเ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“แ่นายยัไม่อธิบายให้พวเราฟัเลยนะว่าระบบรัษาวามปลอภัยอนายสามารถทำอะไรไ้บ้า” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“พวเราไปุยัน่อ้าบนเถอะนะ” ปีเอร์แสวามิเห็น านั้นทั้สามน็เินลับไปที่ห้อทำานอปีเอร์ และนั่บนเ้าอี้หน้าโ๊ะทำาน
“ระบบรัษาวามปลอภัยที่ันสร้าึ้นมาใหม่มัน็ล้ายๆับระบบอบ้านันนั่นแหละ มีทั้ระบบอำพรา ระบบเราะป้อัน และระบบโลิโฮโลแรมสำหรับายภาพสถาบันอปลอม รวมถึระบบปล่อยยานพาหนะุเิน หมายถึรถไฟำน้ำที่พวนายเห็นนั่นแหละ” ปีเอร์อธิบาย น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้นอย่ามา
“เี๋ยว่อนนะ นายหมายถึระบบโลิโฮโลแรมที่สถาบันลาร่วมับอาาัรนิวเอิร์ธิ้นประิษ์ึ้นมาอย่านั้นเหรอ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“ระบบโลิโฮโลแรมอันเียวันเลย” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“แ่ว่า ระบบนี้ยัเป็นแ่าน้นแบบเอนะ ปีเอร์ สถาบันลายัไม่อนุาให้นำออมาใ้ไม่ใ่เหรอ” แมรี่ั้้อสัเ น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“อันที่ริ้ออบุเฮนรี่ เพราะสถาบันลามอบาน้นแบบให้เฮนรี่มาทสอบารใ้าน แ่เฮนรี่ไม่่อยสนใมันเท่าไร เา็เลยมอบให้ัน ันออนุานำไปพันา และัแปลให้เ้าับระบบรัษาวามปลอภัยอที่นี่แล้ว และเฮนรี่เอ็อนุาให้ันทำไ้ แ่เาอร้อัน ไม่ให้ทำารประิษ์เพิ่มเิม ัน็เลยไม่ประิษ์เพิ่มเิม แ่นำาน้นแบบที่ันัแปลแล้วมาิั้ับระบบรัษาวามปลอภัยเท่านั้น” ปีเอร์อธิบาย สีหน้าอเมส์ และแมรี่แสออถึวามสบายใ
“ันับาูารประลออนายับโโลแวนนะ ปีเอร์ ันอบุนายมาที่นายไม่ใ้พลัอเทพผู้สร้า” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามื่นม
“วามสามารถในาร่อสู้อนายไม่แย่ลเลยนะ” เมส์เสริม
“อบใ ัน็แ่อยา่วยแมรี่ระับเหุวิวาทเท่านั้นเอ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“ถ้าไม่เป็นารรบวนนาย ันอยาให้นาย่วยเมส์ูแลารฝึั้แ่วันพรุ่นี้ไ้ไหม พอีัน้ออยับาูวามเลื่อนไหวอโลภายนอ้วย” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย ปีเอร์พยัหน้า
“ไ้แน่นอน แมรี่ เมส์ พรุ่นี้พวเราไปเินเล่นันที่สนามฝึ้วยันนะ ไปรำลึถึวันเ่าๆัน” ปีเอร์อบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเมส์ และแมรี่
“ันนับถือเฮเลนริๆ ที่สามารถับาูโลภายนอไป้วย และูแลารฝึไป้วยไ้ ัวันเอแ่ับาูโลภายนออย่าเียว็ทำให้ันเหนื่อยล้าไปมาแล้ว” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“ไม่เป็นไร แมรี่ เพราะเธอทำนเียวไม่ไหวถึ้อมีพวเราอย่วยเหลือ ริไหม” ปีเอร์อบ เาสวมอแมรี่ และลูบศีรษะเธอเบาๆ านั้นเา็ลายอาเธอ และหอมแ้มเธอทั้สอ้า รอยยิ้มแสออถึวามสบายใปราบนใบหน้าอแมรี่
“ันอัวไปพัผ่อน่อนนะ ปีเอร์” แมรี่พู เธอรีบเินออาห้อทำานอปีเอร์ไปทันที แ่เมส์ยันั่อยู่ในห้อทำานอปีเอร์ สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใเป็นอย่ามา
“ูเหมือนนายะมีเรื่อไม่สบายใอยู่สินะ” ปีเอร์ั้้อสัเ แสสว่าสีาวสว่าึ้น โ๊ะลมโลหะปราออมา บนโ๊ะโลหะมีแ้วาแฟสอใบ และานที่มีุี้็อโแลวาอยู่ แ่เมส์ยัไม่พูอะไร
“ถ้านายยัไม่สบายใที่ะเล่าให้ันฟั ะินุี้ และาแฟ่อน็ไ้นะ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเป็นห่ว เมส์พยัหน้าอบ เาหยิบแ้วาแฟึ้นมาิบอย่า้าๆ พวเาินุี้ และาแฟ้วยันอย่าใเย็น
“ปีเอร์ ือว่าัน...” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเศร้าใ
“นายิว่าำแหน่ผู้นำสถาบันพีเอ็มมันหนัเินไปสำหรับนายสินะ” ปีเอร์พู สีหน้าอเมส์แสออถึวามประหลาใ
“ทำไมนายถึรู้ล่ะ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามใ
“ันูออั้แ่านเลี้ยในืนนั้นแล้ว เมส์ แ่นาย็อทนไม่ยอมพูให้ัน หรือแมรี่ฟัเลย นายเป็นนล้าหามานะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“ันเป็นผู้นำที่แย่มาเลยใ่ไหม นาเิเหุวิวาท ันยัไม่มีปัาเ้าไปัารเอเลย ทั้นาย ทั้แมรี่็เลย้อลำบาัารเหุวิวาทที่เิึ้น” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใเป็นอย่ามา ปีเอร์ยับเ้าอี้เ้าไปนั่้าๆเมส์ เาบไหล่เมส์เบาๆ
“นที่เป็นผู้นำ และนที่มีทัษะในารเรา่อรอ ไม่ำเป็น้อเป็นนเียวันเสมอไป เมส์ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ผู้นำอทุประเทศสามารถสร้าสันิภาพาารเราไ้ พวผู้นำประเทศ็เลย้อมีผู้แทนในารเรา และ่อั้สถานทูเพื่อเป็นหลัประันอวามสัมพันธ์ระหว่าประเทศ ถ้าเปรียบเทียบสถาบันนี้เป็นประเทศ นาย็เป็นผู้นำประเทศ ส่วนัน และแมรี่เป็นผู้แทนในารเราอนาย ถ้านายิแบบนี้แล้วนายะสบายใึ้นนะ” ปีเอร์อธิบาย เมส์รุ่นิ เาิบาแฟอีรั้
“ันสัาับนายแล้ว ันะอยู่เีย้านายเอ เมส์ ไม่ใ่ในานะนาย่า แ่ในานะเพื่อนอนาย” ปีเอร์เสริม เาสวมอับเมส์ และลูบหลัเมส์เบาๆ เมส์ลูบหลัอปีเอร์เบาๆเ่นัน
“อบในายมา ปีเอร์ อบในายริๆ” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามาบึ้ใอย่ามา รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“นายูแลเรื่อารฝึ และานบริหารทั่วไปเถอะ ันะอยัารเหุวิวาทเอ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“รวมถึูแลเมสรามย่อย้วย ใ่ไหม” เมส์ั้้อสัเ ปีเอร์หัวเราะเบาๆ
“นายนเิมลับมาแล้ว เมส์ มัน้อแบบนี้สิ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ เวลา่อมาแมรี่็เินลับเ้ามาในห้อทำานอปีเอร์
“ทุอย่าเรียบร้อยีใ่ไหม” แมรี่ถาม สีหน้าอเธอแสออถึวามเป็นห่วอย่ามา
“ทุอย่าเรียบร้อยี แมรี่ อนนี้เมส์ีึ้นแล้ว” ปีเอร์อบ สีหน้าอแมรี่แสออถึวามโล่ใ
“ในที่สุวามพร้อมอพวเรา็ลับมาแล้วสินะ” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามีใอย่ามา รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์ และเมส์
“แน่นอน พวเราพร้อมทำหน้าทีู่แลที่นี่แล้ว” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“แ่ว่า ปีเอร์ ันมีเรื่อสสัยอยู่หนึ่เรื่อ” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัยอย่ามา
“อะไรเหรอ แมรี่ ถามันไ้นะ ันะอบเธอทุำถามเลย” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ถ้านายแพ้โโนแวนในารประลอ นายมีหอลอินุสอแท้ไปให้เาอย่านั้นเหรอ” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามอยารู้อยาเห็น เมส์มอหน้าปีเอร์ สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใ
“แมรี่ เธอหมายถึหอลอินุสอแท้เล่มที่หายสาบสูไปนานแล้ว ใ่ไหม” เมส์ั้้อสสัย รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“ันไม่มีหรอ อแบบนั้น” ปีเอร์อบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“แ่ว่าถ้านายแพ้ และนายไม่มีหอไปให้โโนแวน เาะ้อล้อเลียนนายไปอีนานเลยนะ” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามเป็นห่ว
“ันไม่มีหอลอินุสเล่มนั้น แ่ไม่ไ้หมายวามว่าไม่รู้วิธีสร้าอที่มีุสมบัิเหมือนัน ริไหม” ปีเอร์อบ เาีนิ้วหนึ่ที หนัสือภาพรวมอาวุธในำนานปราบนโ๊ะลม เาเปิหนัสือเล่มนั้นไปหน้าที่มีภาพอหอลอินุส พร้อมำอธิบายประอบ
“ันรู้ว่าหอเล่มนั้นใ้วัถุิบอะไรในารสร้าึ้นมา รวมถึระบวนารในารสร้า ะให้สร้าาบเอ์าลิเบอร์[3]อนนี้็ย่อมไ้” ปีเอร์อบ
“พ่ออนายไม่ห้ามนายหรอเหรอ ถ้านายะทำแบบนั้น” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“นั่นน่ะสิ ปีเอร์ ถ้านายสร้าอาวุธที่ทรพลันานั้น ้อมีนั้านอย่าแน่นอน” แมรี่เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“พ่ออันไม่ว่าหรอ เรื่อนั้น เพราะพ่ออันมัะพูว่า ัวอาวุธเอไม่มีวามิึไม่เป็นอันราย แ่นใ้อาวุธที่มีวามิ่าหาที่อันราย” ปีเอร์อบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“แ่นาย็้อทำให้ัวเอไม่แพ้ารประลอนะ ปีเอร์ นายะไ้ไม่้อไปสร้าอาวุธอันรายให้นอื่น” เมส์พู ปีเอร์พยัหน้าอบ
“แน่นอน เมส์ มันะไม่มีทาเิึ้น ันสัา” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ
“เอาล่ะ พวเราเอ็พร้อมแล้ว ้อสสัย็ลี่ลายแล้ว นายเรียมอะไรเอาไว้สำหรับารฝึบ้าล่ะ” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย
“นึว่าะไม่ถามแล้ว แน่นอนว่า ันเรียมทุอย่าเอาไว้แล้ว” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น เาีนิ้วหนึ่ที หุ่น้อมำนวนหนึ่ร้อยัวปราออมา พวมันถือาบู่ที่ไร้ม และมีส่วนหัวเป็นลำล้อปืนสำหรับยิหมุไร้ม แมรี่มอูพวมัน สายาอเธอแสออถึวามประทับใ
“หุ่น้อมพวนี้ ันออแบบเอาไว้สำหรับโมีไ้สอแบบ แน่นอนว่าวามสามารถในาร่อสู้เทียบเท่าทหารในอทัพที่ไ้รับฝึฝนมาอย่าี” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามพึพอใอย่ามา
“แ่ว่า หุ่น้อมพวนี้ไม่เหมาะที่ะเอาไปฝึาร่อสู้สำหรับมือใหม่ ใ่ไหม” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ไม่หรอ เมส์ หุ่น้อมพวนี้สามารถั้ระับวามสามารถไ้ั้แ่าร่อสู้พื้นานสำหรับมือใหม่ าร่อสู้ั้นสูสำหรับนที่้อารฝึฝนอย่าริั และาร่อสู้ั้นสูสุสำหรับนที่้อารฝึฝน่อสู้ริ” ปีเอร์อบ เาีนิ้วหนึ่ที หุ่น้อมทั้หมหยิบาบออมาวัไปมาพร้อมัน เาีนิ้วอีหนึ่ที หุ่น้อมทั้หมเ็บาบ และหายัวไปทันที
“อนนี้มันึมาแล้ว พรุ่นี้เอันที่สนามฝึนะ ปีเอร์” แมรี่พู เธอหอมแ้มปีเอร์เบาๆหนึ่ที สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามเินอาย
“ันอยาให้เมอร์ี่อยู่ที่นี่ั” เมส์พูับัวเอเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามอิา
“ทำไมนายไม่ไปหาเมอร์ี่ที่สถาบันลาในวันพรุ่นี้ล่ะ” ปีเอร์ั้้อสสัย
“นั่นน่ะสิ แู่แลารฝึ ปีเอร์ และันูแลไ้ ันว่านายไปหาเมอร์ี่เถอะนะ ออไปพัผ่อน่าสถานที่บ้า นายะไ้รู้สึีึ้น” แมรี่เสริม สีหน้าอเมส์แสออถึวามีใ
“อบใพวนายมานะ พรุ่นี้ันอไปหาเมอร์ี่่อน็แล้วัน” เมส์พู เารีบวิ่ออไปาห้อทำานอปีเอร์ทันที สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“ันไป่อนนะ ปีเอร์ รารีสวัสิ์” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามเหนื่อยล้า
“รารีสวัสิ์” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า เาีนิ้วหนึ่ทีแ้วาแฟ านุี้ และโ๊ะที่พวเานั่็หายไป านั้นเา็ล้มัวลนอนบนเียนอนอเา
“ทุอย่าะ้อเป็นไป้วยี” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ านั้นเา็นอนหลับไปทันที
[1]แอโมสิเนิ (Atmoskinetic) ือ ผู้ที่มีพลัิในารวบุมสภาพอาาศไ้
[2]หอลอินุส (Lance of Longinus) ือ หอศัิ์สิทธิ์ที่ถูล่าวานันว่าเป็นหอที่ใ้แทสี้าอพระเยูริส์นสิ้นพระนม์บนไม้าเน ว่าันว่าผู้รอบรอสิ่นี้ะสามารถเอานะทุศึสรามไ้
[3]าบเอ์าลิเบอร์ (Excalibur) ือ าบที่ถูปัอยู่บนศิลา ึ่ษัริย์อาร์เธอร์เป็นผู้ึออมา และไ้ปรอแผ่นินอัฤษ
ความคิดเห็น