คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 วาเลนไทน์ ปาร์ตี้
“แ่นี้อย่านั้นเหรอรับ” ปีเอร์ถาม เมื่อเาเห็นุโนส์ำลัเินลมาาเรื่อายภาพโฮโลแรมทาไลสำหรับาริ่อสื่อสาร
“ันทำไ้แ่ให้ำปรึษาเท่าที่ำเป็น ปีเอร์ พวเราไม่สามารถเ้าไปยุ่เรื่อทาารเมือไ้” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอไม่แสออถึอารม์ใๆ
“พวเราวรทำอย่าไร่อไปีะ” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย ุโนส์ถอนหายใ
“้อรอูารัสินใอผู้นำประเทศ่อไป” ุโนส์อบ พวเาูมอร์นิเอร์ถ่ายทอสารประุมผู้นำประเทศ่อไป
“ท่านประธานาธิบี พวเราะเอาอย่าไร่อไปรับ” นายรัมนรีสเปนถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใอย่ามา
“ผมิว่าพวเราวระยุิารประุมไป่อนีว่านะรับ ่วสิ้นเือนพวเรา่อยลับมาประุมอีรอบ” นายรัมนรีสหราอาาัรเสนอ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ผมเห็น้วย อยุิารประุมแ่เพียเท่านี้ ในวันที่ยี่สิบแปุมภาพันธ์พวเรา่อยลับมาประุมอีรั้” ประธานาธิบีสหรัอเมริาอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า านั้นทุน็แยย้ายันออาห้อประุมในทันที
“ท่านไม่สบายใที่เฮเลน โนส์พู อย่านั้นเหรอรับ” ผู้ิามอเาถาม เมื่อพวเาเินมาถึห้อทำานอประธานาธิบี
“ุไปพัผ่อนเถอะ ผมออยู่ามลำพั” ประธานาธิบีสหรัอเมริาอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า ผู้ิามโ้ให้ประธานาธิบีแสออถึวามสุภาพ เาเินออไปาห้อทำานทันที
“เฮ้อ ะทำอย่าไรับเ้านี่ี” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพูเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย ะสำรวสิ่อที่อยู่ในอสีน้ำาลนาให่ ึ่มีแผ่นีวีีำนวนมา และเอสาร้อมูลำนวนหลายหน้า
“เอาล่ะ อย่าน้อยอย่ามีใรมารบวนเลย” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพูับัวเอเบาๆ เาเินไปล็อประู เวลา่อมาเา่อยๆนำแผ่นีวีีมาเปิู้อมูล่าๆ และอ่านเอสารำนวนมา
“ไม่น่าเื่อ ุโนส์พูวามริ ้อรีบิ่อุโนส์แล้ว” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัว เา่อยๆยหูโทรศัพท์ั้โ๊ะึ้น แ่โทรศัพท์ไม่สามารถใ้ารไ้ เาวามันล ท่าทาอเาแสออถึวามร้อนใ เวลา่อมา็มีนพยายามระแทประูห้อทำานอเา านั้นผู้บุรุ็ทำารยิลูบิประู และเปิประูเ้ามา พวเาเป็นายหนุ่มใสุ่สูทสีำำนวนหน แ่ละนถือปืนพพร้อมยิทุอย่าที่พวเาเห็น ประธานาธิบีสหรัอเมริารีบ่อนัวอยู่ใ้โ๊ะทำานอเา
“ท่านประธานาธิบี พวเรามาาีไอเอ โปรมาับพวเราแ่โยี” เ้าหน้าที่นหนึ่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามอ่อนโยน
“พวเราไม่อยาทำร้ายท่าน อย่าบีบบัับให้พวเรา้อทำแบบนี้” เ้าหน้าที่อีนเสริม น้ำเสียอเาแสออถึวามเ็า เาเล็ปืนมาที่โ๊ะทำานอประธานาธิบี เวลา่อมาุโนส์็เินเ้ามาในห้อทำานอประธานาธิบี เธอสวมุนับัีสีเทา และสะพายระบอลูธนูอยู่ที่หลั มือ้ายอเธอถือันธนูเรียมพร้อมสำหรับาร่อสู้
“อะไรันๆ ูเหมือนะมีนำลั่อบึ้นใลาทำเนียบาวเลยนะ” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“เฮเลน โนส์ นี่เป็นเรื่ออรับาล โปรอย่าไ้แทรแ” ายแ่นหนึ่พู ะำลัเินเ้ามาในห้อทำานประธานาธิบีพร้อมับำลัทหารว่าสิบนาย และเทรเวอร์ เปแลน เาสวมุทหารยศนายพลท่าทาออาแ็แร
“ันไม่เห็น้วย อนนี้ันเห็นแ่นายาิที่ำลัะเ็หัวผู้นำอพวเา” ุโนส์อบ เ้าหน้าที่ีไอเอสอนำลัลาัวประธานาธิบีออมาาใ้โ๊ะทำาน
“ไ้ัวแล้ว” เ้าหน้าที่นหนึ่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ ะับัวประธานาธิบีสหรัอเมริาออมาาใ้โ๊ะทำาน
“ุโนส์ ทำอะไรสัอย่าสิ” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ สีหน้าอุโนส์แสออถึวามสสัย
“ท่านประธานาธิบี ท่านะอนุมัิให้ันัารับพวเาหรือเปล่า” ุโนส์ถาม น้ำเสียอเธอปราศาวามหวาลัว
“ผมอนุมัิ ุะทำอะไร็รีบทำเถอะ ผมอร้อ” ประธานาธิบีสหรัอเมริาอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอุโนส์
“ลามนั้น” ุโนส์อบ เธอหันไปเผิหน้าับู่่อสู้อเธอยี่สิบ่อหนึ่
“เทรเวอร์ ท่านนายพลมาร์ สั่ให้นอุวาอาวุธลเี๋ยวนี้” ุโนส์ออำสั่
“ถ้าพวเราไม่ทำาม ุะทำอะไรพวเราไ้ พวเรามีมาว่าุถึยี่สิบ่อหนึ่” นายพลมาร์อบ เวลา่อมาเ้าหน้าที่ีไอเอำนวนสี่น็วิ่เ้ามาในห้อทำาน รอยยิ้มมีเลศนัยปราบนใบหน้าอุโนส์
“ผิแล้ว ท่านนายพล ยี่สิบ่อัน่าหา ถือว่าันเือนแล้วนะ” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามพอใ นัยน์าอเธอเปล่แสสว่าสีาวออมา บนหน้าผามีเรื่อหมาย ∞สีาวปราออมา านั้น็เิแสสว่าสีาวสว่าึ้น เมื่อแสสว่าเริ่มหายไปเหล่าทหาร และเ้าหน้าที่ทุนหมสิลับพื้น อาวุธอพวเาหายไปเหลือเพียนายพลมาร์ และเทรเวอร์ที่ยืนนิ่อยู่อย่ามึน มืออพวเาถูใสุ่แมือ
“พวุถูับ้อหา่อบ และรับสินบนาผู้่อารร้ายเพื่อทำลายมนุษยาิ ้อให้ันแ้สิทธิพวุไหม” ุโนส์พูเสียั
“ผมรู้สิทธิอผมแล้ว อบุมา” เทรเวอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามอวี ประธานาธิบีเินเ้าไป่อยหน้าเา ทำให้เาล้มลับพื้น
“ุโนส์ ผมเป็นหนี้ีวิุ อบุมา ผมเื่อุแล้ว ผมเห็นหลัานทีุ่นำเสนอทั้หมแล้ว ไม่อยาเื่อเลยว่าพวเาพยายามะ่าผมเพราะ้อมูลพวนี้” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู น้ำเสียอเาแสออถึวามาบึ้ใ
“พวเาทำไ้ทุอย่า เพื่อปปิ้อมูลอันเลวร้ายนี้ ป่านนี้นที่เหลือำลัะไปเ็บเหล่าผู้นำประเทศที่เ้าร่วมประุมในรั้นี้ เพราะันแ้้อมูลนั่นลาที่ประุม” ุโนส์พู สีหน้าอประธานาธิบีสหรัอเมริาแสออถึวามัวลใอย่ามา
“แย่แล้ว ถ้าพวเาสัหารผู้นำประเทศแบบนี้เิสรามโลแน่นอน” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัว
“ไม่้อเป็นห่ว พวนั้นะทำไม่สำเร็อย่าแน่นอน” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ านั้นเ้าหน้าที่ในุาวาสถาบันลาสอน็เินเ้ามาพร้อมับผู้ถูับำนวนหน
“พวเราับัวนเหล่านี้ไ้แล้วรับ ุโนส์” เ้าหน้าที่สถาบันลาแ้ับุโนส์
“อบใมา พวุลับสถาบันไปไ้แล้ว ที่นี่ันัาร่อเอ” ุโนส์อบ เ้าหน้าที่โ้ใหุ้โนส์ พวเาเินออไปอย่ารวเร็ว
“ทำไมไม่ับ โทมัส าร์เวล และเวนิน บาร์น มา้วยล่ะ พวเาเป็นผู้สมรู้ร่วมิเหมือนันนะ” เทร์เวอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามนรอ
“พวุแล้โ่ หรือโ่เหมือนหน้าาอพวุัน โทมัส าร์เวลไ้สำนึผิ และรับโทษาันไปแล้ว ันถึลบวามทรำอเาให้เาไปเริ่ม้นีวิใหม่ ส่วนเวนิน บาร์นไ้เสียีวิเพราะโรร้ายแล้ว ันฝัเาับมือามที่ันไ้แ้่อที่ประุมแล้ว ่อไป็ถึาพวุที่้อรับโทษแล้ว สำนึผิในะที่ยัมีเวลา ันอาะให้อภัยพวุ็ไ้” ุโนส์อบ
“ผม้อารทนาย” โนอาร์ ไวท์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามอวี
“ุไ้สิทธินั้นแน่นอน ุไวท์ แ่ไม่มีใรรับว่าวามใหุ้อย่าแน่นอน หลัาไ้เห็นหลัานพวนี้ในศาล” ประธานาธิบีสหรัอเมริาอบ เวลา่อมาเ้าหน้าที่เอฟบีไอ็เินเ้ามาในห้อทำานอประธานาธิบี และพาัวผู้ถูับทั้แปนเินออไป
“ุะทำอะไรน่ะ” ประธานาธิบีสหรัอเมริาถาม เมื่อเาเห็นุโนส์ำลัแะหน้าผาอเ้าหน้าที่ที่หมสิไป
“ลบวามทรำพวเา พวเาแ่ถูใ้าน ไม่้อฟ้อพวเาริไหม” ุโนส์อบ
“มัน็ริ พวเาไม่ไ้ทำให้ผมบาเ็บ นอาทำลายลูบิประูห้อทำานผม” ประธานาธิบีสหรัอเมริาอบ านั้นุโนส์็ำเนินารลบวามทรำอเ้าหน้าที่ที่หมสิไปทุน
“ัน้อลับสถาบันแล้ว พอี้อไปเรียมานวาเลนไทน์ปาร์ี้” ุโนส์พู
“านรื่นเริ ในเวลาแบบนี้เนี่ยนะรับ” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“เพราะเวลาแบบนี้ถึ้อัานรื่นเริ เพื่อให้ผ่อนลายวามเรีย่อนารสู้รบ ันอัว่อนนะ” ุโนส์อบ
“เี๋ยว่อน ผมอถามอะไรอีสัอย่าหน่อย” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู
“อะไระ ท่านประธานาธิบี” ุโนส์ถาม
“ทำไมุถึ่วยผมล่ะ” เาถามุโนส์ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอุโนส์
“ันเห็นปิิริยาอนุเห็น้อมูลเหล่านั้นแล้วใ แสว่าุไม่ไ้สมรู้ร่วมิับพวเา และันอ่านวามทรำอุทั้หมแล้ว ไม่มีารระทำทุริแ่อย่าใ ันถึ่วยุในานะเพื่อนมนุษย์นหนึ่ หลับสรามแล้วพวเรามีเรื่อ้อุยันอีมามาย” ุโนส์อบ านั้นแสสว่าสีฟ้า็สว่าึ้น ุโนส์หายัวไปพร้อมับแสสว่านั้น
“ว่าอย่าไร ุโนส์ ประธานาธิบีเาพูอะไรับุบ้า” ุลอว์สันถาม เมื่อุโนส์ลับเ้ามาในห้อทำานอเฮนรี่
“เา็แ่แสวามอบุ” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามพอใ
“ิถูริๆที่พวเราอยเฝ้าระวัเอาไว้ ไม่อย่านั้น ไ้เอับสรามโลรั้ที่สาม่อนทำศึับแอนี้ฮิวแมน” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามหวาลัว
“วามลับไม่มีในโล ยิ่เป็นเรื่อเลวร้าย็ยิ่ถูเปิเผยไ้เร็ว” ุโนส์พู
“แ่ถึับะเอาีวิันแบบนี้ ผมว่ามัน็มาเินไปนะรับ” ปีเอร์ั้้อสัเ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใอย่ามา
“มันมาเินไปริๆ ปีเอร์ แ่เหล่าผู้มีอิทธิพล็มัะทำแบบนี้ เพื่อวามอยู่รออพวเา” ุโนส์อบ
“วาใเถอะ ปีเอร์ มนุษย์นั้นไม่อามีีวิอยู่ไ้ลอาล หาพวเรา่อยๆเปลี่ยนแปลไม่ทำามแบบอย่าที่ไม่ี เรื่อแบบนี้็ะ่อยหายไปในไม่้า” เมส์พู สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามสบายใเล็น้อย
“อให้เป็นแบบนั้นเถอะ ันเอ็อยาให้่วเวลาแบบนั้นมาถึเหมือนัน” แมรี่เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามเบื่อหน่าย
“อบใพวเธอมาที่อยอยู่เฝ้าระวัสถานาร์ อนนี้เหุาร์เ้าสู่สภาวะปิแล้ว พวเธอเอ็วรไปพัผ่อนไ้แล้ว” ุโนส์พู านั้นปีเอร์ เมส์ และแมรี่็แยย้ายันไปพัผ่อนในทันที
“ูเหมือนพวเาะริัับารัารวาเลนไทน์ปาร์ี้เอามาๆเลยนะ” ปีเอร์พู เมื่อเาเินมาที่ใ้้นไม้ใลาสนามฝึในอนเ้าอวันที่สิบสามุมภาพันธ์พร้อมับเมส์ และแมรี่ เาเห็นหุ่นยน์าสถาบันลาำลัแ่สถานที่้วยริบบิ้นสีมพู
“ริอนาย แ่แบบนี้็ีเหมือนนะันว่า” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ ะมอหุ่นยน์อีสี่ัวำลัิั้ป้ายที่เียนว่า ‘วาเลนไทน์ปาร์ี้ วันที่สิบสีุ่มภาพันธ์’ ้วยัวอัษรสีแบนพื้นหลัสีาว สายาอเาแสออถึวามื่นม
“พรุ่นี้วันวาเลนไทน์ พวเา้อรีบแ่สถานที่” แมรี่พู ปีเอร์เห็นว่าเธอแอบีใที่มีารแ่สถานที่
“พวเราเอ็วรผ่อนลายามบรรยาาศในอนนี้ล่ะนะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“้อพัผ่อนให้มาในะที่ยัพอมีเวลา ันว่าหลัาวาเลนไทน์ปาร์ี้พวเราเอับ่วเวลาหฤโหอย่าแน่นอน” ปีเอร์เสริม น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัวเล็น้อย พวเาเินไปที่ห้อทำานอเฮนรี่้วยัน
“มี่าวสารเพิ่มเิมไหมรับ” ปีเอร์ถามเฮนรี่ในทันทีที่เาเินเ้ามาในห้อทำาน
“อนนี้ท่านประธานาธิบีำลัฟัารพิาราี เฮเลนอาสาเป็นอัยารฟ้อลุ่มบุลที่รับสินบนที่ถูพวเราับุมเมื่อวาน” เฮนรี่อธิบาย
“ันว่าพวเาไม่มีทารอพ้นาุโนส์ไ้เลยนะะ ถ้าุโนส์เป็นอัยารเอแบบนี้” แมรี่ั้้อสัเ น้ำเสียอเธอแสออถึวามมั่นใ
“ันเยไ้ยินมาว่า เฮเลนมีใบประอบวิาีพทุอาีพอทุประเทศ ในีนี้เฮเลนอเป็นอัยารฟ้อีเอ และท่านประธานาธิบี็อนุาเอ้วย” เฮนรี่อธิบาย
“ถ้าพวเาเห็นวีีโอวามทรำพวนั้น รวมถึเอสารที่ใ้ในทาี ผมว่าะลูุนัสินีไ้ไม่ยานะรับ” ปีเอร์พูเบาๆ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเา
“เท่าที่ิามูทนายวามฝ่ายำเลยพาันถอนัวออาีในทันทีที่เห็นพยานหลัานพวนั้น แ่ถึพวเาะไม่เห็นพยานหลัาน เฮเลนเป็นอัยารฟ้อเอแบบนี้ พวเา็พาันไม่รับีอยู่ีนั่นแหละ” เฮนรี่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสะใ เวลา่อมาเฮนรี่็อบรับอุปร์สื่อสาร ุโนส์ลับมาในห้อทำานอเฮนรี่ สีหน้าอุโนส์แสออถึวามไม่พอใ
“ุโนส์ ีเป็นอย่าไรบ้าะ” แมรี่ถาม เมื่อเธอเห็นุโนส์ลับมาในห้อทำาน ุโนส์ถอนหายใ
“เฮ้อ ผู้พิพาษาี่เ่าที่สุเลย พวเาบออเลื่อนารพิาราี เพราะฝ่ายำเลยไม่มีทนายวาม แถมฝ่ายำเลยอยื่นอุทธร์แถมแย่ว่านั้นผู้พิพาษาันรับอุทธร์อี” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใ เฮนรี่หัวเราะอบใ ุโนส์ส่สายาุ่นเือให้เา
“เรื่อปิอประเทศนี้ เฮเลน พวเาำนึถึสิทธิ เสรีภาพอย่ามา สำหรับผมแล้วถือว่ามาเินไปนทำให้แยแยะระหว่าวามถู้อ และวามไม่อบธรรมไม่ออ” เฮนรี่พู
“ถ้าเป็นารพิาราีที่นิวเอิร์ธ ป่านนี้พวนั้นไ้ไปนั่เล่นอยู่หลัลูรอย่าสบายใไปแล้ว มีอย่าที่ไหนหลัานมััวแน่นนานี้ยัอุส่าห์รอัวไปไ้อี” ุโนส์เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามโรธ
“ุมีแผนรับมือไหมรับ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“มีทั้แผนสุภาพ และแผนหยาบาย ถ้าสุภาพหน่อย็ยื่นอให้ผู้พิพาษาท่านอื่นเ้ามาในีนี้แทน ถ้าหยาบาย็เผยแพร่พยานหลัานในีให้ับสื่อมวลน พวเาะอบเล่นับเรื่ออื้อาวพวนี้แน่นอน เพราะมันทำเินไ้มามาย” ุโนส์อธิบาย น้ำเสียอเธอแสออถึวามสะใ
“อย่าบอนะว่าุ....” เฮนรี่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามใ
“ใ่ ันยัมีหลัานุนี้สำรอไว้อีหลายร้อยุ ถ้าหลัานมันถูทำลายระหว่าารพิาราี ันะส่มันให้ับสื่อมวลน” ุโนส์อบ
“ท่านประธานาธิบีมีปิิริยาอย่าไรบ้ารับ สำหรับรูปีนี้” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เาเือบสั่ปลผู้พิพาษาในทันทีที่ำัสินออมาไม่เป็นามที่เาาหวั แ่ันเลี้ยล่อมไม่ให้เาทำแบบนั้นไ้ทันเวลา” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามเหนื่อยล้า
“ไม่อยาะเื่อเลยว่าผู้นำประเทศะโมโหไ้ร้ายานานี้” แมรี่พูเบาๆ
“อำนานั้นมาพร้อมับภาระหน้าที่ แ่ผู้ที่มีอำนามัไม่ระหนัถึวามรับผิอบที่มาพร้อมับอำนา ทำให้พวเาใ้อำนาที่มีามใัวเอโยไม่นึถึผลระทบที่ามมา” เมส์เสริม
“วันนี้พอแ่นี้่อนแยย้ายันไ้ และอย่าลืมฝึาร่อสู้อย่า่อเนื่อัน้วย” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามเหนื่อยล้า านั้นปีเอร์ เมส์ และแมรี่็เินออาห้อทำานอเฮนรี่ไปอย่าใเย็น
“ในที่สุวันนี้็มาถึสิบสีุ่มภาพันธ์ วันแห่วามรั” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ เมื่อเาอยู่ในห้อโถับเมส์ในเ้าวัน่อมา ภายในห้อโถมีารแ่้วยระาษสีมพู และสีแรูปหัวใำนวนมา
“วันนี้พวเราูีเป็นพิเศษเลยนะ ว่าไหม” เมส์พู ะสำรวเสื้อผ้าอัวเอ และเสื้อผ้าอปีเอร์ ึ่เป็นุสูทสีแ เสื้อเิ้สีาว และเนไทสีมพู
“ันว่ามันออะหวานเินไปหน่อยนะ สีอุพวเราในอนนี้” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่มั่นใ ะัเนไทให้เ้ารูป
“นายูนั่นสิ แมรี่ และเมอร์ี่ำลัเินมา” เมส์พู เมื่อประูลิฟ์เปิออ แมรี่ และเมอร์ี่เินออมาหาพวเา แมรี่อยู่ในุระโปรสีแราวับลีบุหลาบส บนอเสื้อิอุหลาบสีาว ส่วนเมอร์ี่อยู่ในุระโปรสีมพู เธอใส่่าหูรูปสายฟ้าู่เ่อเธอ บนอเสื้อิอุหลาบสีาวเ่นัน
“สวยริๆ” เมส์พู เามอูแมรี่ และเมอร์ี่ สายอพวเาแสออถึวามหลใหล
“เอ้า พ่อหนุ่มอมเวท พวเราะไปันหรือยั” เมอร์ี่ถามเมส์ที่ำลัทำาโแสออถึวามหลใหล เธอยื่นมือออมา เพื่อเิวนให้พาไปร่วมาน แมรี่ทำามเธอในเวลา่อมา
“เ้าหนุ่มนัประิษ์ พร้อมหรือยั” แมรี่พู น้ำเสียอเธอหวานอย่ามีเสน่ห์
“พร้อมรับ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสุภาพ เาับมือแมรี่ พวเาเินไปที่สนามฝึ เวลา่อมาเมส์ับมือพาเมอร์ี่เินามปีเอร์ออไป
“ไม่น่าเื่อเลยว่าพวเาะแ่สถานที่ไ้สวยามนานี้” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามื่นม เมื่อเธอเห็นบรรยาาศภายในานแ่้วยุ้มอไม้ ่ออุหลาบสีแ และสีาวถูแวนอยู่บนิ่ไม้ใ้้นไม้ให่ลาสนามฝึ แ่ละุอสนามฝึมีุ้มอาหาร และเรื่อื่มให้เลือสรรมามาย บริเวใ้้นไม้มีโ๊ะอาหารนาให่ และเวทีสำหรับารแส
“พวเราูนั่นสิ” ปีเอร์พู เมื่อเาเห็นาร์ล และอลิสับมือัน พวเาเินเ้าไปในุ้มอไม้
“ไม่อยาเื่อเลยว่าาร์ลำลับับอลิส ันนึว่าเสันบับอลิสะอี” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ เวลา่อมาเา และปีเอร์็รู้สึเ็บี๊ึ้นที่หูอพวเา
“พวนายเนี่ยนะ เอาแ่สนใู่อื่นอยู่ไ้” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใ ะึหูอปีเอร์
“เ้าไปในานันไ้แล้ว” เมอร์ี่เสริม านั้นสอสาว็ลาหูอายหนุ่มเินเ้าไปในุ้มอไม้อย่ารวเร็ว ท่าทาอพวเธอแสออถึวามื่นเ้น เวลา่อมาพวเา็ถ่ายรูปู่ับุ้มอไม้ำนวนหลายสิบรูป
“อ้าว ปีเอร์ เป็นอย่าไรันบ้า” าร์ลทัทายปีเอร์ เมื่อเาเห็นปีเอร์เินเ้ามาในาน
“สวัสี าร์ล นายูีเหมือนันนะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม เมื่อเาเห็นุสูทสีาวเสื้อเิ้สีมพูอาร์ล
“นายสอนูเหมาะสมันีนี่นะ” เมส์เสริม เมอร์ี่ใ้้อศอแทสี้าอเาประมาว่า ‘อย่าไปยุ่ับเาเลย’
“ูเหมือนเสันะเ้ามาในานแล้วนะ เามาับ...ไม่น่าเื่อ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามใ
“นั่นไทะาหน่วยะระุรินี่นะ เป็นไปไ้อย่าไร” เมส์เสริม น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“สวัสีพวนาย ูสิันพาใรมา” เสันพู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“นายไปีบไทะอนไหน ันไม่เห็นรู้เรื่อเลย” าร์ลั้้อสสัย
“ั้แ่หลับศึฟอเรสเทียนั่นแหละ พวเราแอบิ่อันผ่านโทริ พวนาย็เลยไม่รู้อย่าไรล่ะ” เสันอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ ใบหน้าอเา่อยๆเปลี่ยนเป็นสีมพูแสออถึวามเินอาย ไทะับมืออเาอย่าแนบแน่น รอยยิ้มปราบนใบหน้าอทั้สอน
“ู่่อไปำลัมาแล้ว” อลิสพู พวเามอไปยัู่รัู่่อไปนั่นือ แท แอเอร์ และออสิน แบ็สัน พวเาำลัับมือัน และเินเ้ามาในาน พวเาใส่เสื้อยืสีมพูมีัวอัษรสีาวที่เียนว่า ‘วามรั เริ’
“ู่ายรัายอย่านั้นเหรอ เป็นู่รัที่สูส่ริๆ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประทับใ
“อให้เป็นู่รัแท้เถอะนะ” เมส์เสริม น้ำเสียอเาแสออถึวามาบึ้ใ
“ไม่อยาะเื่อเลยว่าผู้ายบ้าเลืออย่านายะมีมุมอ่อนโยนนานี้” แมรี่พู เมื่อทั้สอนเินมาที่โ๊ะอาหาร
“ที่ริพวเราสอนบันมาเือบปีแล้ว แ่ยัไม่พร้อมที่ะเปิัวเท่านั้น” ออสินอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย
“ออสิน ไม่เห็น้อบอให้พวเารู้เลย” แทพู น้ำเสียอเาแสออถึารอออ้อน ทั้สอนูบัน่อหน้าู่รัู่อื่นๆสร้าวามประหลาใให้ทุนเป็นอย่ายิ่
“ถ้าอย่านั้น ผมอัวไปหาอาหาร และเรื่อื่มใหุ้่อนนะรับ” ออสินพูับแท เาเินไปทีุ่้มอาหาร และเรื่อื่ม แมรี่ และเมอร์ี่ส่สายาอย่ามีวามหมายให้ับู่รัอพวเธอ
“ันว่า ันวระไปเหมือนันสินะ” ปีเอร์พู เาพาเมส์ าร์ล และเสันเินไปทีุ่้มอาหาร และเรื่อื่มเ่นัน
“ผู้หินี่สุยอริๆเลยนะ ันว่า” ปีเอร์พูับเมส์ น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัว ะำลัหยิบถา เลือเรื่อื่ม และอาหารใส่ถา
“ริอนาย แ่อย่าไรพวเรา็้อยอมล่ะนะ เพื่อให้วามรัอพวเรายั่ยืน” เมส์อบ ะหยิบอาหารมาวาบนถา
“ูเหมือนวาารุ และมิะำลัะเ้ามาในานพร้อมันนะ” เสันพู เาี้ไปทีุ่้มอไม้ ึ่วาารุ และมิะำลัถ่ายรูปู่ัน
“ันไม่แปลใเลยับู่นี้ พวเาสนิทันมานานมาแล้ว” ปีเอร์อบ รอยยิ้มแสออถึวามสบายใปราบนใบหน้าอเา
“อให้สรามรั้นี้บลโยทุนยัอยู่รอทีเถอะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึารอ้อนวอน และวามัวลใ
“อย่าพูอะไรที่มันเป็นลาร้ายสิ มาเถอะ อย่าปล่อยให้สุภาพสรี้อรอนาน มันเป็นมารยาทที่สุภาพบุรุษอย่าพวเราวรระทำนะ นายูรนั้นสิ พวเธอำลัมีวามสุนานี้ อย่าทำให้เสียบรรยาาศเลยนะ” ปีเอร์พูับเมส์ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“พวเราะ้อรอ เมส์ ไม่ว่าอะไระเิึ้น” เสันเสริม น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ านั้นทั้สามน็ลับไปที่โ๊ะพร้อมถาอาหาร และเรื่อื่มำนวนมา
“ูน่าอร่อยันะ วาารุ นาย่วยไปหยิบอาหาร และเรื่อื่มมาให้ันหน่อยสิ” มิะพู น้ำเสียอเธอหวานราวับเ็สาว รอยยิ้มแสออถึวามเินอายปราบนใบหน้าอวาารุ
“รับผม ะรีบไปทันทีรับ” วาารุอบ เารีบเินไปหยิบอาหาร และเรื่อื่มอย่ารวเร็ว
“น่ารัริๆ าบ้า วาารุ” มิะพูเบาๆ น้ำเสียอเธอแสออถึวามื่นม เวลา่อมาุโนส์็เินึ้นไปบนเวที
“สวัสีาวสถาบันพันธมิร อ้อนรับสู่านวาเลนไทน์ปาร์ี้ เพื่อผู้เยาว์วัยที่ำลัมีวามรั อให้วามรัอทุนประสบแ่วามสุ ปราศาวามทุ์ลอไป” ุโนส์ล่าวเปิานเลี้ย ทุนปรบมือให้ับเธอ
“ในวันพรุ่นี้ ันะิรายื่ออหน่วยรบทั้ห้าที่ระาน่าวสารในห้อโถลา อให้ทุนที่ทราบรายื่อไปรายานัวับหัวหน้าหน่วยที่สนามฝึามุที่หัวหน้าหน่วยำหน้วย เอาล่ะ อให้สนุันานอย่าเ็มที่ อบุ” ุโนส์พู และเินลาเวทีไป านั้นวนรี็ึ้นมาบรรเล และร้อเพล เพื่อสร้าบรรยาาศับานรื่นเริ
“พวเรา ออไปเ้นรำันเถอะ” อลิสเสนอ เธอลาาร์ลออไปหน้าเวที พวเาเ้นรำ้วยันอย่าโรแมนิ
“ไ้อยู่แล้ว ไปันเถอะ สาวไฟฟ้าแรสู” เมส์พู เาวเมอร์ี่ออไปเ้นรำ้วยัน
“พวเราะรออะไรล่ะ ไปันเถอะ” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามวามสบายใ เธอลาปีเอร์ออไปเ้นรำับเธออย่ารวเร็ว
“ันเ้นไม่เป็น!” ปีเอร์ะโนเสียั เมื่อทั้สอนเินมาถึหน้าเวที
“เอาน่า มอาัน และ่อยๆเ้น” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามใเย็นราวับไม่ใ่เรื่อให่ พวเาับมือันพร้อมเ้นรำ ปีเอร์มอนัยน์าเธอ ปาิหาริย์เิึ้น เมื่อปีเอร์้าวเท้าไป้าหน้าในัหวะที่แมรี่้าวถอยหลัไ้อย่าลัว านั้นพวเา็เ้นรำันอย่าสนุสนาน สร้าวามประทับใให้ับผู้เ้าร่วมานเป็นอย่ามา ู่รัอื่นๆเริ่มเ้นรำามปีเอร์ และแมรี่อย่ารวเร็ว
“แมรี่” ปีเอร์พู เมื่อเา และแมรี่อยู่ามลำพับริเวหน้าเรือนระ
“ว่าอย่าไร ปีเอร์” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามอ่อนโยน ปีเอร์่อยๆใ้มือสัมผัสใบหน้าอแมรี่เบาๆ เา่อยๆเลื่อนใบหน้าอเาไปใล้ๆับหูอแมรี่
“ันอบเธอ” ปีเอร์ระิบ เาูบหน้าผาอแมรี่เบาๆ สีหน้าอทั้สอนแสออถึวามเินอาย
“ันเอ็อบนาย ปีเอร์” แมรี่อบ เธอหอมแ้มทั้สอ้าอปีเอร์เบาๆ านั้นทั้สอน็ไ้ยินเสียเมส์ และเมอร์ี่ำลัพูุยมาาภายในเรือนระ พวเาแอบเ้าไปูเรือนระ พบว่าเมส์ำลัให้อุหลาบสีาวับเมอร์ี่
“เมอร์ี่ ันอบเธอ” เมส์พูับเมอร์ี่ น้ำเสียอเาแสออถึวามอ่อนโยน
“อมเวทบ้า” เมอร์ี่อบ ะบิัวไปมา สีหน้าอเธอแสออถึวามเินอาย
“เธอล่ะ อบันหรือเปล่า” เมส์ถาม มือทั้สอ้าอเธอสัมผัสับใบหน้าอเมส์ รอยยิ้มแสออถึวามสบายใปราบนใบหน้าอพวเา
“แน่นอน ันเอ็อบนายเหมือนัน” เมอร์ี่อบ ทั้สอนูบันอย่าูื่ม ปีเอร์ และแมรี่มอูพวเา รอยยิ้มปราบนใบหน้าอทั้สอน
“ว้าว เหมือนมีไฟฟ้าสถิเลย” เมส์พู เมื่อเาเห็นเาัวเอในระผมอเาั้ึ้น้วยผลาไฟฟ้าสถิ
“ันอัว่อนนะ พอีันมีานที่ทำ้าไว้ อบใสำหรับุหลาบนะ” เมอร์ี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“แล้วเอันนะ” เมส์พู เาสู่บให้เมอร์ี่ รอยยิ้มแสออถึวามสบายใปราบนใบหน้าอเมอร์ี่
“แล้วเอัน” เมอร์ี่อบ เธอเินออาเรือนระไปอย่ารวเร็ว ปีเอร์ และแมรี่เินมาหาเมส์อย่ารวเร็ว
“พวนายูบันแล้ว อย่านั้นเหรอ สุยอริๆ” ปีเอร์พูับเมส์ เาบไหล่เมส์เบาๆแสออถึวามื่นม ใบหน้าอเาเปลี่ยนเป็นสีมพูแสออถึวามเินอาย
“อย่าไปแวเมส์สิ นายแู่บหน้าผาันอยู่เลยนะ” แมรี่พู เธอแทศอเ้าสี้าอปีเอร์เบาๆ
“ันรู้สึเหมือนัวำลัะลอยเลย” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใอย่ามา รอยยิ้มแสออถึวามสบายใปราบนใบหน้าอเา สายาอเาเลื่อนลอย เา่อยๆล้มัวลนั่ับพื้น และนอนหลับไป
“ูเหมือนเมส์ะใลอยไปแล้ว ถ้าอย่านั้น ันพาเมส์ลับไปพัผ่อน่อน แล้วเอันใหม่นะ” ปีเอร์พู ะพยุเมส์ึ้นมาาพื้น
“ล ันไป่อนนะ” แมรี่อบ เธอเินออาเรือนระ เธอหายัวไปอย่ารวเร็ว
“ไปันเถอะ เมส์ ไ้เวลานอนแล้ว” ปีเอร์พูับเมส์ที่ำลันอนหลับ เาหายัวลับห้อพัอเา
“ฝันีนะ เมส์ ันอัวไปทำาน่อน” ปีเอร์พูับเมส์ ะวาัวเาลบนเีย และห่มผ้าให้เาอย่าอ่อนโยน านั้นปีเอร์็หันหน้าเ้าโ๊ะทำาน เาวาแปลนบนอาาศเป็นรูปม้ามีเาเรือแส
“เอาล่ะ เสร็เสียที” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า เานอนหลับบนโ๊ะทำานอเา
“ันมาอยู่ที่นี่ไ้อย่าไร” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ เมื่อเาื่นนอนในเ้าวัน่อมา
“เมื่อวานนายใลอยนหมสิไป ัน็เลยพานายลับมาพัที่ห้อัน” ปีเอร์อธิบาย เมส์มอโ๊ะทำานเา สายาอเาแสออถึวามสนใ เา่อยๆใ้มือสัมผัสร่อรอยอารใ้พลั
“นายสร้าอะไรึ้นมาอย่านั้นเหรอ ระหว่าที่ันนอนหลับ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“หมายถึสิ่นี้อย่านั้นเหรอ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ เาเอามือแะพื้น ม้ามีเาสีเิน นัยน์าสีฟ้าปราออมาลาห้ออเา
“มัน่าส่าามริๆ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประทับใ เมื่อเาเห็นม้ายูนิอร์นเินอปีเอร์
“ไหนๆ็ไ้เป็นผู้บัาารแล้ว ันเลย้อสร้าพาหนะสำหรับทำศึเสียหน่อย” ปีเอร์อบ
“แ่ม้าศึมันออะโบราไปหน่อยนะ” เมส์แสวามิเห็น ะลูบหลัม้าเบาๆ แสออถึวามสนใ
“แ่ร่า้นเป็นม้า เมส์ ริๆแล้วสิ่นี้สามารถเปลี่ยนรูปแบบเป็นพาหนะนิอื่นไ้เหมือนที่ระเป๋าอันเปลี่ยนเป็นอาวุธไ้นั่นแหละ” ปีเอร์อธิบาย เาบหลัม้าหนึ่ที มันเปลี่ยนรูปเป็นบอร์นายืนไ้สอน
“เ๋ี ันอยาไ้บ้าั” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม ะหยิบบอร์ึ้นมา ปีเอร์ีนิ้ว บอร์หายไปทันที
“ันเรียมอที่เ๋ว่าให้นายไว้แล้ว” ปีเอร์พู เาีนิ้วอีหนึ่ที สู๊เอร์ันหนึ่ปราออมา
“นี่มัน ให้ันอย่านั้นเหรอ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม เามอสู๊เอร์ที่ไม่มีล้อ สายาอเาแสออถึวามื่นเ้น เาหยิบมันไปอย่ารวเร็ว สีหน้าอเาแสออถึวามีใ
“ใ่แล้ว นายอยาลอี่มันูไหม” ปีเอร์พู ะเินไปเปิประูห้อพัอเา
“แน่นอน” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น
“ระวัหน่อยนะ เพราะเ้านี่มัน....” ปีเอร์พูับเมส์ น้ำเสียอเาแสออถึวามริัเล็น้อย แ่เมส์ับมันออไปอย่ารวเร็ว
“บินไ้” ปีเอร์่อประโยนบ เมื่อเมส์ี่สู๊เอร์ออไปแล้ว
“ออไปูหน่อยีว่า” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ เาหายัวไปที่ใ้้นไม้ให่ลาสนามฝึ พบว่าเมส์ำลับินอยู่เหนือสนามฝึ้วยสู๊เอร์ที่เาให้
“เมส์ ลมาไ้แล้ว!” ปีเอร์ะโนเรียเาที่ำลัี่สู๊เอร์อย่าสนุสนาน
“อลอี่อีหน่อยนะ ันำลัสนุเลย!” เมส์ะโนอบ ปีเอร์ส่ายศีรษะเบาๆ เาีนิ้วหนึ่ที สู๊เอร์่อยๆลมาอ่อหน้าเาอย่า้าๆ
“โถ่ หมสนุเลย” เมส์บ่นเบาๆ สีหน้าอเาแสออถึวามเบื่อหน่าย
“ไปินมื้อเ้าัน่อน เมส์ อีอย่าวันนี้พวเรา้อพบปะสมาิในหน่วยอพวเรานะ ระหว่ารบนาย่อยเอาออมาใ้ อนนี้ันะเ็บไว้่อน” ปีเอร์พูับเมส์ น้ำเสียอเาแสออถึวามริั เาับสู๊เอร์ันนั้น มัน่อยๆละลายหายไป เมส์มอูมันละลายหายไป สายาอเาแสออถึวามเสียาย
“ันยัับมันไม่ล่อแล่วเลย” เมส์โ้แย้ น้ำเสียอเาแสออถึารอออ้อน
“เอาไว้หลัพบปะสมาิในหน่วยแล้ว นาย่อยเอาไปฝึ้อม ีไหม” ปีเอร์อบ รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอเมส์ านั้นทั้สอน็เินไปที่โรอาหาร้วยัน
ความคิดเห็น