คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 มังกรสีเลือด
อนเ้าอสามวัน่อมา ปีเอร์ และแมรี่ำลันั่รวสอบเอสารเี่ยวับ่าวสารอยู่ในห้อทำานอปีเอร์ สีหน้าอพวเาแสออถึวามัวลใอย่ามา
“สามวันแล้วนะ ปีเอร์ ฮันเอร์ยัไม่ลับมาเลย” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใอย่ามา
“อย่านั้นเหรอ” ปีเอร์อบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“อะไรัน ทำไมนายถึไม่เป็นห่วฮันเอร์เลยล่ะ” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย านั้นประูห้อทำานอปีเอร์็เปิออ ฮันเอร์เินเ้ามาในห้อทำานอปีเอร์ สีหน้าอเาแสออถึวามผ่อนลาย รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“ันบอแล้ว ฮันเอร์ะไม่เป็นอะไร” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ เาหยิบเ้าอี้มาให้ฮันเอร์นั่พั
“ปีเอร์ แมรี่ ันลอิๆูแล้วนะ บาทีานรวสอบ้อมูล่าวสารอาะไม่เหมาะสมับัน็ไ้” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ ปีเอร์บไหล่ฮันเอร์เบาๆ
“ถ้านายะเลิ ัน็ไม่ว่าหรอนะ” ปีเอร์อบ ฮันเอร์พยัหน้า
“แ่ันะไม่ยอมล้มเลิหรอ เพราะสิ่ที่พวเราำลัเผิอยู่นี้ ือ วามริที่ไม่อาหลีหนีไ้ ารหลบหนีวามริยิ่ะทำให้อะไรมันแย่ล อนนี้นบริสุทธิ์้านอนั่นำลัรอวาม่วยเหลือาพวเราอยู่” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอแมรี่
“พูไ้ีมา ฮันเอร์ เอาล่ะ พวเรามาพยายาม้วยันเถอะนะ” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามีใ
“ลอสามวันที่ันไปพัใ มีเหุาร์อะไรเิึ้นอีไหม” ฮันเอร์ถาม ปีเอร์เินไปเปิอมพิวเอร์อเา
“อนนี้ยัไม่มีเหุาร์อะไรเป็นพิเศษหรอนะ มัน็เหมือนเิมทุวันนั่นแหละ มีาร่มู่ประานรายวัน แ่ยัไม่มีน่อ้าน” ปีเอร์อบ านั้น้อวามใหม่็เ้ามาในระบบอมพิวเอร์อปีเอร์
“ูเหมือนะมี่าวใหม่นะ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น เารีบเปิู้อวามทันที สีหน้าอปีเอร์ แมรี่ และฮันเอร์แสออถึวามประหลาใอย่ามา
“่าวนี้ เป็น่าวใหม่นะ” แมรี่พู ะู้อวาม่าวที่ไ้รับมา เป็นพาหัว่าวที่เียนว่า
‘อันราย! มีนร้ายไม่ทราบำนวนพร้อมอาวุธรบมือไ้บุปล้นลัอาวุธอรับาลสหรัอเมริา เ้าหน้าที่ไ้รับบาเ็บสิบนาย ไม่มีผู้เสียีวิาเหุาร์ัล่าว รายละเอียอื่นๆอยู่ระหว่าารสืบสวน’
“ูเหมือนะมีลุ่ม่อ้านลุ่มใหม่ปราัวออมานะ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ
“แ่ปล้นลัอาวุธอย่าโ่แ้แบบนี้ ศัรูอาะเพ่เล็นพวนี้็ไ้นะ” แมรี่ั้้อสัเ น้ำเสียอเธอแสออถึวามัวลใ
“ถ้าเป็นไปไ้ พวเราอยาิ่อับนพวนี้ริๆ อย่าน้อยพวเา็เป็นวามหวัให้ับผู้บริสุทธิ์นะ” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น
“อนนี้ภาริ่าๆ้อไ้รับมอบหมายมาาที่ประุมอสถาบันพันธมิร อนนี้พวเราทำไ้แ่เรียมวามพร้อมสำหรับภาริ ถึแม้ที่ประุมะมีภาริให้สถาบันพันธมิร แ่บาภาริพวเราอาะไม่ไ้เป็นผู้รับผิอบ็ไ้” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามัวลใ
“ูเหมือนนายอยาทำภาริภาสนามมาว่าพวเราอีนะ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเา
“ไม่หรอ ันแ่รู้สึเบื่อ” ฮันเอร์อบ านั้นหมายบับหนึ่็บินเ้ามาในห้อทำานอปีเอร์ มันายภาพโฮโลแรมอเมส์ออมา
“ปีเอร์ แมรี่ ฮันเอร์ อีสอั่วโมะมีารประุมผู้นำสถาบันพันธมิรที่ห้อประุมอสถาบันพีเอ็ม ันอยาให้พวนายเ้าร่วมประุมับพวเรา้วย” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“เ้าใแล้ว อีสอั่วโมเอันนะ” ปีเอร์อบ เมส์พยัหน้า ภาพโฮโลแรมอเมส์หายไปทันที
“ูเหมือน่าวารปราัวอลุ่ม่อ้านลุ่มใหม่ ะทำให้ที่ประุมอผู้นำสถาบันพันธมิรเลื่อนไหวนะ” แมรี่ั้้อสัเ ปีเอร์ลุึ้นยืน เารีบปิอมพิวเอร์ทันที
“พวเราไปันเถอะ ันว่าเมส์ำลัรอพวเราอยู่ที่ห้อประุมนะ” ปีเอร์พู สีหน้าอเาแสออถึวามระือรือร้น แมรีู่นาฬิา้อมืออเธอ
“เหลือเวลาอีั้สอั่วโมนะ เมส์ยัไม่เ้าไปในห้อประุมหรอ” แมรี่อบ
“เมส์มัะอบนั่อยู่ในห้อประุม่อนมีารประุมเสมอ ันเื่อว่าถ้าพวเราไปห้อประุมอนนี้ เมส์ะ้อีใมาๆ” ปีเอร์อบ เาหายัวไป แมรี่ับมือับฮันเอร์ และหายัวามปีเอร์ไปอย่ารวเร็ว เมื่อทั้สามนมาถึห้อประุม พวเาเห็นเมส์ำลันั่อยู่ในห้อประุมามลำพั สีหน้าอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“ันบอแล้ว เมส์้ออยู่ในห้อประุม” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใอย่ามา รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอเมส์
“อบใที่รีบมาันนะ ทั้ๆที่านยุ่อยู่” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ ปีเอร์ แมรี่ และฮันเอร์เินเ้าไปนั่ับเมส์
“ไม่ยุ่เลย านวันนี้อพวเราเสร็ไปั้นานแล้ว” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“พวเรารอนายเรียัวพอีเลยนะ เมส์” แมรี่เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“เมส์ ที่นายเรียพวเรามาเพราะ่าวารปล้นอาวุธอรับาลหรือเปล่า” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เรื่อนั้น็เป็นส่วนหนึ่” เมส์อบ านั้นเมอร์ี่ และผู้นำสถาบันพันธมิรนอื่นๆ็เินเ้ามาในห้อประุม สีหน้าอพวเาแสออถึวามระือรือร้น พวเานั่ประำที่อย่ารวเร็ว
“เอาล่ะ ันอเริ่มารประุมเลย็แล้วันนะ” เมอร์ี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามริั านั้น้อมูลาอมพิวเอร์็ถูายบนาบริเวหน้าห้อประุม เป็นภาพ่าวารปล้นลัอาวุธอรับาล
“เมื่อสอั่วโม่อนมี่าวารปล้นลัอาวุธโยนร้ายไม่ทราบำนวน ึ่ลัอาวุธที่เิเหุเป็นลัอาวุธที่เ็บอาวุธรุ่นเ่าอรับาลที่ไม่ไ้ใ้แล้ว” เมอร์ี่อธิบาย แ็หัวเราะเยาะ
“อะไรัน แ่อาวุธรุ่นเ่าถูปล้น ไม่เห็น้อประาศให้นภายนอรับรู้เลย” แ็พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“แ็พูถู เรื่อนี้เป็นเหุาร์รายวันที่พบเห็นไ้อยู่แล้ว ทำไมพวเราะ้อมาประุมันอย่าริั้วยล่ะ” วิลเลี่ยมอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเบื่อหน่าย
“ันว่าเหุาร์นี้ไม่วรถูเพิเยนะ พวนายำมิาอาาัรนิวเอิร์ธไม่ไ้เหรอ พวเรา้อสนับสนุนลุ่มที่ระทำาร่อ้านราาอาาว” วาารุอธิบาย
“ันรู้ แ่ว่าพวเรายัไม่รู้เลยนะว่าพวเาเป็นใร มีำลันเท่าไร มีวามสามารถอะไรบ้า และระบบารป้อันอศัรูที่มีอยู่ทั่วทั้เมือยัไม่ถูทำลาย ถ้าพวเราเินทาไปโยมี้อมูลเพียเล็น้อย และไม่ไ้เรียมแผนให้ี เท่าับพวเราเินทาไป่าัวายเลยนะ” แ็อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“แ็พูมีเหุผลนะ พวเราะไม่ยอมเสี่ยอันรายเพียเพื่อให้วาม่วยเหลือับนที่พวเราไม่รู้ัหรอนะ” ไบรอันพู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั ปีเอร์ลุึ้นยืน สีหน้าอเาแสออถึวามล้าหา
“ันออาสาทำภาริามหาลุ่ม่อ้านนี้เอ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ านั้นเมส์ และแมรี่็ลุึ้นยืนามเา
“ถ้าปีเอร์ะทำภาริ พวเรา็ะไป้วย” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามมั่นใอย่ามา
“น่าสนใี แ่ถ้าภาริล้มเหลวใระรับผิอบล่ะ” แ็ั้้อสสัย ผู้นำสถาบันนอื่นๆพูุยัน สีหน้าอพวเาแสออถึวามัวลใอย่ามา
“ันไปับพวเา้วย ันรับผิอบเอ” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ เมอร์ี่รุ่นิ
“เ้าใแล้ว ปีเอร์ เมส์ แมรี่ พวนายนั่ล่อนเถอะนะ” เมอร์ี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามใเย็น านั้นทั้สามน็นั่ลอย่าใเย็น
“สถาบันพีเอ็มไ้พิสูน์วามล้าหาอพวเาแล้ว มีใรในที่นี้้อารั้านภาริามหาลุ่ม่อ้านนี้บ้า” เมอร์ี่พู ไม่มีผู้นำสถาบันนใั้าน เมอร์ี่พยัหน้า สีหน้าอเธอแสออถึวามพอใ
“ปีเอร์ เมส์ แมรี่ พวเราอนุมัิภาริ้นหาลุ่ม่อ้านอพวนาย” เมอร์ี่พู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“อบุนะ เมอร์ี่” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ
“เอาล่ะ มีใรในที่ประุมแห่นี้้อารเสนอประเ็นอะไร่อที่ประุมอีไหม” เมอร์ี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามระือรือร้น แ่ไม่มีใรยมือ หรือพูอะไร่อที่ประุม
“ันอเลิประุมเพียเท่านี้ แยย้ายไ้” เมอร์ี่พู านั้นผู้นำสถาบันพันธมิร็เินออาห้อประุมไปอย่ารวเร็ว แ่ปีเอร์ เมส์ แมรี่ ฮันเอร์ แ็ และวาารุยันั่อยู่ในห้อประุม
“แ็ วาารุ ารประุมบลแล้วนะ ทำไมพวนายถึยัอยู่อีล่ะ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เมื่อสัปาห์ที่แล้ว ันลอรวสอบสมาิสถาบันอัน พบว่าสมาิสถาบันอันที่มีรายื่อประำารอยู่หายไปหนึ่น” วาารุพู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใอย่ามา
“่าอาวุธประำสถาบันอัน็หายัวไปเหมือนัน” แ็เสริม น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ
“ว่าแ่ สมาิสถาบันอพวนายที่หายไปือใรล่ะ ถ้าพวเราออเินทาไปทำภาริ และเอพวเา ันะไ้่วยพาพวเาลับมา” ปีเอร์อบ สีหน้าอเาแสออถึวามสสัย
“โิ ทาาะ ระหว่าที่มีารโมีสถาบันภาะวันออ เาออเินทาไปฝึวิาอยู่แถวันไ” วาารุอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ไรัส เรย์โนล์ เาพลัหลับพวเราระหว่าารอพยพ” แ็อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ ปีเอร์เปิเอสารรายื่อลุ่มเาสีเินที่เสียีวิไป
“ถึสมาิลุ่มเาสีเินะมีอีสมาิสถาบันพันธมิรอยู่บ้า แ่พวเาถอนัวออาสถาบันพวเราั้แ่หลับสรามับแอนี้ฮิวแมนแล้วนะ” ปีเอร์อบ
“แ่อย่าน้อย็ยัไม่มีรายื่ออนที่พวนายามหาในรายื่อผู้เสียีวินะ” แมรี่เสริม
“ถ้าพวเายัรออยวาม่วยเหลืออยู่ พวเราะเป็นน่วยเหลือพวเาเอ พวนายไม่้อัวลไปนะ” เมส์พู เาบไหล่วาารุเบาๆ
“อบใพวนายมานะ พวเราอัว่อน” วาารุอบ เา และแ็เินออไปาห้อประุม้วยัน
“ทำไมพวนายถึทำเพื่อพวเรานานี้ล่ะ” ฮันเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“พวเราเป็นสถาบันพันธมิร พวเราะไม่ทิ้ใรเอาไว้เบื้อหลัอย่าเ็า ่อให้้อพาศพอพวเาลับมาทำพิธีศพให้เหมาะสม พวเรา็้อทำ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“โิเยอยู่หน่วยรบเียวับัน เา่อสู้เียบ่าเียไหล่ับัน ัน้อพาเาลับมาให้ไ้” ปีเอร์เสริม
“ฮันเอร์ ระหว่าที่พวเราออเินทา ันฝานายูแลพวเ็ๆ้วยนะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั เาบไหล่ฮันเอร์เบาๆ
“ไ้สิ ันะูแลพวเาให้” ฮันเอร์อบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเา เาบไหล่เมส์เบาๆแทนำอวยพร านั้นฮันเอร์็เินออไปาห้อประุมทันที
“เอาล่ะ หวัว่านายะมีแผนีๆในารทำภาริรั้นี้นะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“ันว่าพวเราไปุยรายละเอียที่ห้อทำานอันีว่า” ปีเอร์อบ เาับมือับเมส์ และแมรี่ ทั้สามนหายัวไปที่ห้อทำานอปีเอร์ทันที านั้นทั้สามน็หยิบเ้าอี้มานั่หน้าอมพิวเอร์อปีเอร์
“เอาล่ะ ูเหมือนะมี้อมูลารปราัวอลุ่ม่อ้านรั้ใหม่พอี” ปีเอร์พู ะเปิู่าวสาราหนัสือพิมพ์ ึ่มี้อวามว่า
‘ลุ่ม่อ้านลมืออีรั้ เ้าหน้าที่ำรว และทหารถูทำร้ายบาเ็บเล็น้อย ผู้มีพลัพิเศษำนวนมาหลบหนีไ้อีรั้’
“า่าวพวนี้ รวมับ่าวารปล้นลัอาวุธ ันาเาว่าลุ่ม่อ้านมัะทำานันแบบอโร เลื่อนไหว้วยนำนวนน้อย เน้นภาริปล้นสะม และให้วาม่วยเหลือผู้บริสุทธิ์” ปีเอร์อธิบาย แมรี่รุ่นิ
“ารูปแบบารเลื่อนไหว เหมือนพวเาไ้รับารฝึมาอย่าี ไม่ใ่ารเลื่อนไหวอประานธรรมาเลย และวิธีารปล้นลัอาวุธ็เหมือนับพวเารู้รายละเอียอลัเ็บอาวุธเป็นอย่าี้วย” แมรี่พู
“พวเธอำลัะบอว่าเ้าหน้าที่รับาส่วน่อั้ลุ่ม่อ้านึ้นมา เพื่อให้วาม่วยเหลือผู้บริสุทธิ์อย่านั้นเหรอ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“อนนี้ยัฟันธไม่ไ้ แ่ถ้าิแบบนั้นทุอย่าะลัวพอีเลย เพราะพวมันไม่ำเป็น้อใ้เ้าหน้าที่รัทำภาริวาล้าผู้มีพลัพิเศษอีแล้ว ในเมื่อพวมันมีอทัพนายิอาวุธอยู่ั้สอแสนนายให้ใ้าน” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามมั่นใ
“ถ้าเป็นเ้าหน้าที่รัรวมัวัน่อ้านรับาลอประเทศัวเอแบบนี้ ถือว่ายอมเสี่ย่อารถูับ้อหาบเลยนะ” เมส์ั้้อสัเ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใอย่ามา
“แ่ว่าส่วนให่เหุาร์เิึ้นที่ประเทศสหรัอเมริานะ ทำไมถึไม่มี่าวาประเทศในทวีปยุโรปเลยล่ะ” แมรี่ั้้อสสัย สีหน้าอเธอแสออถึวามไม่สบายใ ปีเอร์รีบเปิ้อมูลุ่อไป
“อันที่ริ็เิึ้นนะ แ่มันเป็น่าวเล็ๆ เนื่อาอนนี้ในทวีปยุโรปำลัประสบปัหาอื่นๆที่ให่ว่าารปล้นสะมลัเ็บอาวุธอหน่วยานรั” ปีเอร์อธิบาย
“โีนะที่ประเทศในทวีปเอเียไม่ไ้เ้าร่วมับราาอาาว ไม่อย่านั้นเิลียุทั่วโลอย่าแน่นอน” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามโล่ใ
“้ออบุเอะ ีลเลอร์ที่ทำให้เป็นแบบนั้นริๆ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“แู่เหมือนเอะ ีลเลอร์ะเป็นนามใัวเอไปหน่อยนะ เาถึไ้ไม่เ้าร่วมับพวเรา” เมส์ั้้อสัเ น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใเล็น้อย
“เอะ ีลเลอร์็เหมือนับอธรรมาิ เมส์ ถึพวเราวบุมไม่ไ้ แ่อย่าน้อยเา็เป็นมิรับพวเราแ่นั้น็พอแล้วนะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ปีเอร์พูถู บาสิ่บาอย่ายิ่พวเราเ้าไปวบุม หรือ้าว่ายมาเินไป อาะไม่เป็นผลีับพวเรา เหมือนับที่มนุษย์พยายามวบุมธรรมาิ แ่สุท้ายธรรมาิ็นำภัยพิบัิมาให้พวเรา” แมรี่เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามริั
“เ้าใแล้ว ันเอ็ไม่อยาวบุมเอะ ีลเลอร์หรอนะ ันแ่อยามั่นใว่าเาะไม่ั้ัวเป็นศัรูับพวเราเท่านั้นเอ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“พวเราเห็นพลัอเอะ ีลเลอร์้วยัวเอแล้วนะ เมส์ ถ้าเาเป็นศัรูอพวเรา ป่านนี้พวเราไม่รอีวิมานั่พูุยันแบบนี้หรอนะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ สีหน้าอเมส์แสออถึวามโล่ใ
“นายว่าเอะ ีลเลอร์เป็นน่อั้ลุ่ม่อ้านึ้นมาหรือเปล่า” เมส์ั้้อสสัย น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็นอย่ามา
“ันว่าไม่ใ่หรอ าบุลิอเอะ ีลเลอร์ เาถนัทำานนเียวมาว่า ลุ่ม่อ้านนี้น่าะ่อั้โยทหารระับสู หรือไม่็นัารเมือที่่อ้านารระทำอราาอาาว” ปีเอร์อบ
“ันว่าอนนี้พวเราพัผ่อน่อนีว่านะ เอาไว้ระหว่าเินทาในวันพรุ่นี้พวเรา่อยมาำหนเส้นทาารเินทาอีรั้” แมรี่เสริม านั้นทั้สามน็แยย้ายันไปพัผ่อนทันที
เ้าวัน่อมา ปีเอร์ำลััเรียมยานพาหนะอยู่ในห้อใ้ิน สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“โลเ้นไล์ ่วยรวสอบสภาพอเรือำน้ำที” ปีเอร์พู เวลา่อมาบนหน้าออแผวามุม็ปรา้อวามว่า ‘ารรวสอบเสร็สมบูร์ ยานพาหนะพร้อมใ้าน 100%’
“อบในะ โลเ้นไล์ นาย่วยูแล้อมูล่าวสารระหว่าที่ันออเินทา้วยนะ อย่าลืมส่้อมูลเ้าอมพิวเอร์อันอย่า่อเนื่อ้วย” ปีเอร์พู านั้นบนหน้าออแผวบุม็ปรา้อวามว่า ‘รับทราบ อให้เินทาปลอภัย’ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“เอาล่ะ ไ้เวลาเรียมเส้นทาแล้ว” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ เาเินเ้าไปในเรือำน้ำ และั้่าเส้นทาารเินทาอย่ารวเร็ว านั้นเมส์ และแมรี่็เินเ้ามาในห้อใ้ินทันที ปีเอร์เินออมาาเรือำน้ำ
“พวเราพร้อมแล้ว ปีเอร์ นายเรียมเส้นทาารเินทาแล้วใ่ไหม” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ
“แน่นอน ารเินทารั้นี้ พวเราะเินทาทาน้ำ โยใ้เวลาเินทาันหั่วโม ุอเรือ ือ ท่าเรือร้าแห่หนึ่ในรัฟลอริ้า” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ ทั้สามนเินเ้าไปในเรือำน้ำ้วยัน านั้นเรือำน้ำ็เินทาออาลานอเรือทันที
“พวนายะนอนรอไป่อน็ไ้นะ” ปีเอร์พู เานอนหลับไปทันที สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามเหนื่อยล้า
“ันว่านอนหลับระหว่าเินทา็ไม่เสียหายหรอนะ” เมส์อบ เานอนหลับไปทันที
“เอาไว้ถ้าเรืออแล้ว ันะปลุพวนาย็แล้วัน” แมรี่พูับัวเอเบาๆ สีหน้าอเธอแสออถึวามสบายใ เธอเฝ้าูเส้นทาารเินทาผ่านหน้าออมพิวเอร์ านั้นแมรี่็หยิบหนัสือพิมพ์ึ้นมาอ่าน
“เอาล่ะ อนนี้ยัไม่มีเหุาร์เลวร้ายเิึ้น ันเอ็วระนอนพัเหมือนัน” แมรี่พูับัวเอเบาๆ เธอนอนหลับไปทันที เวลาผ่านไปประมาหั่วโมเรือ็อสนิทอยู่ที่ท่าเรือุหมายปลายทา ปีเอร์ เมส์ และแมรี่ื่นมาพร้อมัน สีหน้าอพวเาแสออถึวามมึน
“ูเหมือนพวเราะเินทามาถึแล้วนะ” ปีเอร์พู ะเปิูเส้นทาารเินทาผ่านอมพิวเอร์ านั้นเา็เปิประูเรือำน้ำ และเินออไป เมส์ และแมรี่เินามเาลไปอย่ารวเร็ว เมื่อทั้สามนเินออมาาเรือำน้ำ พวเาพบว่าัวเอำลัยืนอยู่ที่ท่าเรือนส่สิน้าที่มีโัร้าั้อยู่ำนวนมา แมรี่ั้สมาธิอย่ารวเร็ว
“เอาล่ะ ันอ่อนเรือำน้ำ่อน” ปีเอร์พู เาีนิ้วหนึ่ที เรือำน้ำบินึ้นไปบนท้อฟ้า และหายเ้าไปในลุ่มเมทันที สีหน้าอเมส์แสออถึวามประหลาใอย่ามา
“ปีเอร์ ันถามนายหน่อยสิ ทำไมพวเราถึเินทามาที่นี่ล่ะ ในเมื่อมีที่อื่นให้ไปอีั้เยอะ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เพราะที่นี่เป็นท่าเรือร้า พวศัรูไม่ไ้ิั้ระบบป้อันเอาไว้ เหมาะสำหรับใ้เป็นสถานที่่อนัวอย่ามา” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ
“ันรวสอบแล้ว ที่นี่ไม่มีใรอยู่เลยนอาพวเรา” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“อนนี้ัน่อนเรือำน้ำเอาไว้ในลุ่มเมแล้ว ศัรูไม่มีทาหาเรือำน้ำอพวเราเออย่าแน่นอน” ปีเอร์พู
“พวเราะเริ่มารไหนีล่ะ นายไม่ไ้เินทามาแบบไรุ้หมายหรอนะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ันยอมรับว่าารเินทารั้นี้เป็นารเาสุ่มอัน” ปีเอร์อบ สีหน้าอเมส์ และแมรี่แสออถึวามผิหวัอย่ามา
“แ่ว่า ันรู้สึไ้ว่าำลัะมีบาอย่าเิึ้นที่นี่” ปีเอร์อธิบาย านั้น็มีเสียเอะอะโวยวายัึ้นอย่า่อเนื่อ สีหน้าอปีเอร์แสออถึวามประหลาใอย่ามา
“นั่นเสียอะไร” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เสียเหมือนับมีนำลั่อสู้ันเลยนะ” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามัวลใ
“ไปูันเถอะ อาะเป็นพวลุ่ม่อ้าน็ไ้นะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ เาเรียมอาวุธ และุเราะออมา านั้นปีเอร์็รีบวิ่ไปยัโัหมายเลหนึ่ ึ่เป็น้นออเสียั เมส์ และแมรี่รีบวิ่ามเาไปอย่ารวเร็ว เมื่อพวเาวิ่มาถึโัหมายเลหนึ่ ึ่อยู่ห่าาท่าเรือประมาห้าร้อยเมร พวเาหยุวิ่ทันที
“พวเาำลั่อสู้ัน ใ่ไหม” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย ปีเอร์่อยๆเปิประูโัเ้าไป เมส์ และแมรี่เินามเาไปอย่า้าๆ เมื่อพวเาเินเ้าไปในโั พวเาเห็นายหนุ่มำนวนห้าน และหิสาวำนวนสอนในเสื้อยืสีแเลือหมู บนหน้าอเสื้ออพวเามีรูปหัวมัรสีแประับอยู่ พวเาใส่าเายาวสีำ ที่แทบเท้าอพวเามีทหารในุเราะสีาวำนวนสิบนนอนหมสิอยู่
“เห็นไหม ิ ันเ่ที่สุในลุ่มมัรสีเลือเลย” ายหนุ่มนแรพูเสียั น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใอย่ามา
“นายอวเ่มาเินไปแล้ว ูเปอร์ พวเรามาทำภาริ่วยีวิเ็ๆนะ ไม่ใ่มาระบายอารม์ับพวอาาว” ิอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“พวนายพอไ้แล้ว เฮ็เอร์ ปารีส พวนายรีบไปปลปล่อยพวเ็ๆ แล้วไปเอันทีุ่นัพบ อย่าให้พวอาาวามพวเรามาไ้นะ” หิสาวพู น้ำเสียอเธอแสออถึวามริั านั้นายหนุ่มอีสอน็รีบวิ่เ้าไป้านในอโั เวลา่อมาพวเา็เินออมาาเามืพร้อมับเ็หนุ่มสาวอายุระหว่าสิบสอถึสิบแปปีำนวนมาว่ายี่สิบน
“พวเ็ๆปลอภัยแล้ว พวเรารีบไปาที่นี่ันเถอะ” เฮ็เอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั านั้นลุ่มนัสู้ และเ็ๆำนวนมา็วิ่ออไปาโัพร้อมัน
“พวเรารีบามพวเาไปเถอะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใอย่ามา
“ไม่ไ้หรอ เมส์ ถ้าพวเราามพวเาไปอนนี้ พวเราะถูพวเาโมีไ้ ถ้าเป็นแบบนั้นเ็ๆอาไ้รับวามเือร้อนไป้วย” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“แ่ว่า ถ้าปล่อยให้พวเาไปแบบนี้ พวเราอาะพลาโอาสเียวที่ะไ้พบับลุ่ม่อ้านนะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ
“นายไม่้อห่วเรื่อนั้นหรอ เมส์ พวเาบอว่า้อไปทีุ่นัพบ ใ่ไหม” ปีเอร์ั้้อสัเ เมส์พยัหน้า
“มัน็ใ่อยู่นะ แ่ว่าพวเราไม่รู้ว่าุนัพบอพวเาเป็นที่ไหน พวเราะามหาพวเาไ้อย่าไรล่ะ” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย ปีเอร์ั้สมาธิ
“อนนี้ันรู้สึถึยานพาหนะนาให่ที่ำลัเินทามาที่ท่าเรือแห่นี้” ปีเอร์อบ ะั้สมาธิไป้วย
“นายะบอว่ามีเรือนส่ำลัเินทามาที่นี่ใ่ไหม” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย
“ไม่ใ่เรือนส่ แมรี่ แ่มันมีนาให่ว่านั้น แ่ไม่ให่เท่าานบัาารลอยน้ำออทัพ อนนี้พวเาำลัอที่หน้าโัหมายเลสาม” ปีเอร์อบ
“พวเรารีบไปูันเถอะ” แมรี่พู านั้นทั้สามน็รีบวิ่ออไปาโัหนึ่ มุ่หน้าไปยัโัสามทันที เมื่อพวเามาถึ พบว่ามีเรือสีเทานาให่ว่าเรือสำราออยู่ที่ท่าเรือ ลุ่มนัสู้ และเ็ๆำลัเินึ้นไปบนเรือ
“ถึเวลาิามพวเาห่าๆแล้ว” ปีเอรพู เาีนิ้วนึ่ที เรือำน้ำอเาลอยลมาาท้อฟ้า ปีเอร์ เมส์ และแมรี่รีบเินเ้าไปในเรือำน้ำทันที านั้นเรือลำให่็เินทาออาท่าเรือทันที
“รีบามไปเร็วเ้า รัษาระยะห่าเอาไว้ อย่าให้พวเารู้ัวนะ” ปีเอร์สั่ารเรือำน้ำอเา านั้นเรือำน้ำ็ออเินทา เพื่อิามเรือลำให่ในทันที
“ูเหมือนะทันเวลาพอีสินะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า และวามโล่ใ
“อให้พวเาอย่ารู้ัวว่าพวเราำลัิาม็แล้วัน” แมรี่เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“ไม่้อเป็นห่ว เรือำน้ำอันมีระบบำเอลัษ์เพาะอเป้าหมาย ่อให้เรืออลุ่ม่อ้านหลบหนีาาริามไปไ้ ัน็ยัสามารถิามำแหน่อพวเาผ่านระบบอมพิวเอร์ไ้” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ เวลา่อมาเรือำน้ำ็หยุารเินทา
“เิอะไรึ้น ทำไมเรืออพวเราถึหยุารเินทาล่ะ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใอย่ามา
“ูเหมือนเรืออลุ่ม่อ้านะหยุารเินทานะ” แมรี่อบ
“อย่าน้อยพวเรา็รู้แล้วว่าทำไมลุ่ม่อ้านลุ่มนี้ถึไม่เยถูับไ้ เพราะานทัพอพวเาเป็นเรือที่มัะออยู่ลาทะเล” ปีเอร์อธิบาย
“พวเราวระทำอย่าไร่อีล่ะ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เอาเป็นว่า พวเราวระส่้อวามให้ับเมอร์ี่่อน หลัานั้นพวเรา่อยปรึษาันว่าะทำอย่าไร่อไป” ปีเอร์อบ เาเพ่สมาธิไปที่เรือำน้ำ านั้นเรือำน้ำ็่อยๆลอยึ้นมาบนผิวน้ำ เวลา่อมาปีเอร์หยิบหมายโฮโลแรมออมาส่ให้เมส์
“เมส์ นาย่วยส่้อวามให้เมอร์ี่ที บอเธอว่าพวเราเอลุ่ม่อ้านแล้ว” ปีเอร์พู านั้นเมส์็รีบส่หมายโฮโลแรมออไปทันที เวลา่อมาหมายโฮโลแรมบับใหม่็บินเ้ามาในเรือำน้ำ มันายภาพโฮโลแรมอเมอร์ี่ทันที
“ันไ้รับ้อวามพวนายแล้ว พวนายทำไ้ีมา” เมอร์ี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามื่นม
“ให้พวเราเ้าไปิ่อับพวเาีไหม หรือว่าะให้พวเราับาู่อไป” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย เมอร์ี่รุ่นิ
“าที่นายอธิบายมา พวเาเห็นุ่าอีวิผู้บริสุทธิ์มาว่า่อวามรุนแร ถึแม้สมาิบานะอบพูเสียัไปหน่อย็เถอะ พวนายเินทาไปิ่อเราับพวเาไ้เลย อให้พวเา้อนรับพวนายอย่าเป็นมิรนะ” เมอร์ี่อบ านั้นหมายโฮโลแรม็หายไปทันที แมรีู่นาฬิา้อมืออเธอ
“เหลืออีสิบนาที วอาทิย์ะินแล้ว เี๋ยวพวเรา่อยเินทาไปหาพวเาอนเ้า” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ านั้นทั้สามน็นอนหลับไปทันที
เ้าวัน่อมา ปีเอร์นำเรือำน้ำอเาเินทาเ้าไปใล้ับเรืออลุ่ม่อ้าน เาหยิบผ้าลุมสีทอ ผ้าลุมสีฟ้า และผ้าลุมสีเทาออมา เาส่ผ้าลุมสีฟ้าให้เมส์ และส่ผ้าลุมสีเทาให้แมรี่ สีหน้าอพวเาแสออถึวามสสัย
“นายเอาผ้าลุมมาให้พวเราทำไม” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“นี่เป็นผ้าลุมที่สามารถป้อันระสุน และลูธนูไ้ ถ้าพวนั้นลอบโมี้วยอาวุธปืน พวเราะไม่ไ้รับบาเ็บ” ปีเอร์อบ
“ลามา ปีเอร์ อบในะ” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามีใ เธอรับผ้าลุมไปาปีเอร์ านั้นเมส์็รับผ้าลุมไปเ่นัน
“พวนายพร้อมสำหรับารเราหรือยั” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ เาหยิบผ้าลุมสีทอึ้นมาห่มร่าายอเา
“พร้อมแล้ว” เมส์ และแมรี่อบพร้อมัน พวเาห่มผ้าลุมับร่าายอพวเาเ่นัน านั้นประูเรือำน้ำ็เปิออ ปีเอร์เพ่สมาธิไปที่เรือำน้ำ สะพานแผ่นโลหะ่อยๆทอยาวาเรือำน้ำไปนถึทาึ้นเรืออลุ่ม่อ้าน
“ไปันเถอะ” ปีเอร์พู านั้นพวเา็เินึ้นไปบนเรืออลุ่ม่อ้าน้วยัน เมื่อพวเาเินไปถึาฟ้าอเรือ ไม่พบใรอยู่บนเรือเลย เวลา่อมามีายหนุ่มในเสื้อยืสีแเลือหมูปราัวออมา พวเาเล็ปืนลมือมาที่ปีเอร์ เมส์ และแมรี่
“ที่นี่เป็นอาาเอลุ่มมัรสีเลือ หาพวุบุรุเ้ามามาว่านี้ พวเราะ้อเอาีวิพวุ” ายหนุ่มนแรพู น้ำเสียอเาแสออถึวามล้าหา
“พวเราเินทามาอย่าสันิ ไ้โปร่วยนำทาพวเราไปพบับผู้นำลุ่มอุ้วย่ะ” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามอ่อนโยน
“อนนี้ผู้นำอพวเราไม่ว่าพบใรน่าไหนทั้นั้น” ายหนุ่มนที่สอพู เาระมยิปืนลมืออย่ารวเร็ว แมรี่ีนิ้วหนึ่ที เราะพลัานปราออมา ระสุนทั้หมถูป้อันอย่ารวเร็ว
“ันอปลอาวุธอพวเานะ” ปีเอร์พู เาีนิ้วหนึ่ที ปืนลมืออายหนุ่มทั้สอสลายไปทันที สีหน้าอพวเาแสออถึวามใอย่ามา
“อะไรัน เี๋ยวนี้ราาอาาวมีอาวุธที่แ็แร่นานี้เลยอย่านั้นเหรอ” ายหนุ่มนที่สอพู น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัวอย่ามา
“พลัอพวเราไม่ใ่เทโนโลยี” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามใเย็น านั้นนัยน์าอปีเอร์็เปล่แสสว่าสีทอออมา พร้อมับแสสว่าสีทอที่ส่อสว่าออมา าบำนวนมาปราออมาาแสสว่าสีทอนั้น เวลา่อมาแสสว่าสีทอ และาบ็หายไปทันที สีหน้าอายหนุ่มทั้สอนแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“ราาอาาวทำแบบนี้ไม่ไ้สินะรับ และพวเา็ะไม่ไว้ีวิอพวุระหว่าาร่อสู้้วย” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ูเปอร์ รีบอโทษพวเาเถอะ” ายหนุ่มนแรพู น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัว
“เ้าใแล้ว เฮ็เอร์” ูเปอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัว
“พวเราอโทษที่โมีโยพลาร” เฮ็เอร์ และูเปอร์พูพร้อมัน านั้นายหนุ่ม และหิสาวำนวนสิบน็วิ่ึ้นมาบนาฟ้าเรือพร้อมับอาวุธรบมือ
“เี๋ยว่อน อย่าเพิ่ใ้ำลัับนเหล่านี้” ายวัยลานพู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั ะเินเ้ามาหาแผู้มาเยือนพร้อมับายวัยลานในเรื่อแบบทหารยศพลเอแห่อทัพบ เาือประธานาธิบีแห่สหรัอเมริา และนายพลนสนิทอประธานาธิบี
“ไม่ริใ่ไหม ไม่อยาะเื่อเลยว่าพวท่านะอยู่ับลุ่ม่อ้านนี้้วย” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“แยย้ายลับไปประำที่ัวเอไ้แล้ว” นายพลพูับสมาิลุ่ม่อ้าน พวเาแยย้ายไปอย่ารวเร็ว
“เอาล่ะ พูุยันที่นี่ไม่สะว เิพวุมาที่ห้อรับรอแเถอะนะ” ประธานาธิบีพู น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า เา และนายพลเินลับเ้าไปในห้อรับรอ ปีเอร์ เมส์ และแมรี่เินามพวเาไปอย่ารวเร็ว เมื่อพวเาเินมาถึห้อรับรอ ประธานาธิบี และนายพลนั่ลที่โ๊ะรับรอ ปีเอร์ เมส์ และแมรี่นั่ลามพวเา
ความคิดเห็น