คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ★บทนำ★
ทำไมชิวิต แยมโรล ถึงอาภัพนักนะเป็นเด็กกำพร้าขาดความรักมาแต่ไหนแต่ไร มีความรักทั้งทีก็ไม่สมหวังคบก้นไปได้ไม่นาน มันก็จบลงด้วยความ ฮะ เฮะ โฮะ โอ้ม่ายก้อดด!! ในวันครบรอบการคบกันได้ 2 เดือน ทำกับฉันได้TOT
ทุกคนคงอยากรู้ว่าเรื่องมันเกิดและจบยังไง ฉันจะเล่าให้ฟังและกันนะ
วันคบรอบคบกันได้ 2 เดือน
9.00 pm.
"โนอาร์ วันนี้วันอะไรเอ่ย"
"ก็วันจันทร์ไง"
แหมๆ มีหยอกๆ^O^
"โถ่..อย่ามาอำนะ"
"ไม่ได้อำ วันอะไรอะ"
"-_-"
"ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า ทำไมจะจำไม่ได้ก็วันที่เธอยอมเป็นแฟนฉันเมื่อสองเดือนที่แล้วไง"
"น่ารักที่สุดเลย^^"ฉันเอื้อมมือไปหยิกแก้มเขาเบาๆ
"แยมโรล คือฉันมีความจริงบางอย่างจะบอกเธอแหละ"โนอาร์เอื้อมมือมาบีบมือฉันเบาๆ
"อะไรเหรอ"
"ตั้งใจฟังดีๆนะ"เขาบอกสีหน้าจริงจัง ทำเอาฉันงง ตั้งแต่เรารู้จักกันเขาเป็นคนยิ้มเก่ง ยิ้มตลอดเวลา จะเป็นฉันซะมากกว่าที่ทำหน้าเครียดอยู่คนเดียว ชักจะแปลกๆแล้วแฮะ
"อืม"ฉันตอบออกไปเบาๆ บางทีเขาอาจจะขอฉันแต่งงานก็ได้นะ >//< แต่เราเพิ่งคบกันได้ 2 เดือนเองนะ แต่จะเป็นไรในเมื่อ รักไม่ต้องการเวล้าาาาา ^O^(เริ่มเพ้อเจ้อ)
"คือ...เราเลิกกันเถอะ!!"
"O-O"
"ความจริงที่ฉันขอเธอเป็นแฟนวันนั้น...ฉันแค่อยากลืมคนๆหนึ่งเท่านั้น"
"..."น้ำตาจากที่ไหนไม่รู้โรมรันขึ้นมาท่วมที่ตาทั้งสองข้าง
"เธอเป็นผู้หญิงน่ารัก ฉันก็เลยคิดว่าเธอจะทำให้ฉันกลับไปชอบผู้หญิงได้"
"ก...กลับไปชอบผู้หญิง...ยะ..ยะ..อย่าบอกนะว่าO[]O"
"ใช่...ฉันชอบผู้ชาย!!!"ห๊ะ ไม่นะ ไม่จริง ไม่จริ๊ง>O<"และฉันก็รู้ว่าเธอรักฉันมาก ฉันเลยไม่อยากทำร้ายเธอไปมากกว่านี้"น้ำตาที่ไม่อาจกลั้นก็ไหลอย่างกับเขื่อนแตก ใช่ฉันรักนายมาก
"นะ...โนอาร์"
"ฉันขอโทษนะ ฉันมันเห็นแก่ตัวเองที่ทำกับเธอแบบนี้แต่ฉันห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้จริงๆฉันห้ามความรู้สึกนี่ไม่ได้ แต่เธอจะเป็นเพื่อนฉันตลอดไปนะ"และเขาก็เดินจากไปกับคำขอโทษนั้น
เจ็บค่ะเจ็บ จี๊ดเลย ผู้ชายหน้าไหนมาแย่งแฟนช้านไป(เจ็บตรงผู้ชายเนี่ยแหละ) ฮือๆๆ ร้องให้น้ำตาท่วมโลกเลย T^T
3 วันต่อมา
ฉันตื่นนอนในสภาพตาบวมเป่ง ก็ร้องไห้ติดต่อกันตั้งหลายวัน พยายามลืม พยายามตัดใจ แต่ทำไมถึงคิดถึงใบหน้านั้นอยู่ดี เฮ้อมันเหมือนหมดทุกอย่างในชีวิต ความร่าเริงสดใสในตัวฉันมันหายไปไหนหมดนะ เหลือแต่ความเย็นชา ไม่อยากรับรู้ไม่อยากพบเจอใคร น่าเจ็บใจมากที่แฟนทิ้งไปหาผู้ชายเนี่ย
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงข้อความเข้าทำให้ฉันหลุดจากห่วงความคิด ฉันหยิบมันมาดู O-o เอ๊ะ นี่มันจากโนอาร์นี่ ส่งรูปเขากับแฟนหนุ่มกอดคอจู๋จี๋ และข้อความ
'ขอบคุณนะแยมโรล เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดเลย'
มาให้ฉันดูทำไม อร๊ากกกก แต่แกเป็นเพื่อนที่บ้าที่ซู้ดดดด โฮๆๆ ไม่น่าไปช่วยเป็นแม่สื่อให้มันเลย บาดตาบายใจ ฉันหลงรักเกย์ไปได้ยังง้ายยย ตายๆๆๆๆๆ อยากตาย
"ฮึก...ความตายงั้นเหรอ"ฉันอาจกำลังค้นพบทางออกที่ดีให้กับตัวเองแล้วก็ได้นะ
ตึก ตึก ตึก
ฉันวิ่งหน้าตั้งไปบนดาดฟ้าคอนโด บอกคำเดียวว่าเหนื่อยมาก=o=;; (ลิฟต์ก็มีไม่ใช้) ฉันวิ่งไปหยุดตรงกลางดาดฟ้า แล้วค่อยๆเดินไปตรงระเบียง โห! สูงเหมือนกันแฮะ แต่ก็ดีแล้วฉันจะได้เป็นลมก่อนถึงพื้น =^= อยากตายแต่กลัวเจ็บอะ=w= หวังว่าคงไม่มีใครมาช่วยนางเอกเหมือนละครหรอกนะ ฉันค่อยๆปีนขึ้นไปบนระเบียงลูกกรง เฮ้อ ลาก่อนความรัก ลาก่อนทุกคน ลาก่อนนะคะคุณพ่อคุณแม่ที่หนูไม่รู้จัก ลาก่อนชีวิตที่แสนเจ็บปวด ฉันกำลังก้าวขาเตรียมกระโดด
ฟึ่บ!!!
"กรี๊ดดด!!!!"เฮ้ยย ใครบังอาจมาตะคุบฉันแล้วช้อนตังพาดบ่าหน้าตาเฉยOoO สิ่งที่ฉันหวังไม่เป็นจิง มีคนมาช่วยงั้นเหรอ แล้วนั่นใครกันตามมาเป็นพรวนเลย อีตานี่ก็ยังวิ่งอย่าไม่แคร์ใครทั้งนั้น
ตึก ตึก แล้วเขาก็ล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ทั้งที่ยังแบกฉันอยู่ โอ้
"เตรียมรถไว้ด้วย ได้ตัวมาแล้ว"มันพูดกับปลายสายในน้ำเสียงสะใจสุดชีวิต โอ้ไม่นะฉันโดนลักพาตัวเรอะ o[]o ไอ่หมอนี่ก็โจรนะสิ ม่ายยย!!! นี่มันอะไรก๊านน ฉันอยากตายด้วยตังเองนะไม่ต้องการให้ใครมาช่วยฆ่าช้านT[]T
CRY .q
ความคิดเห็น