Accident! มันเป็นความบังเอิญ

ลำดับตอนที่ #3 : >>> 2

 บทที่2 ทำความรู้จัก

Stop Part


"กรี๊ด" เข้ามาแล้วยังมาสมทบอีก


"หยุดได้แล้ว เดี๋ยวเพื่อนๆของผมก็ตื่นกันหรอก" 


"นี่นายยังเอาเพื่อนมาบุกบ้านฉันอีกหรอเนี่ย"


"อะไรคุณ นี่บ้านผม"


"อะไรยะ นี่บ้านชั้น"


"บ้านผม"


"บ้านชั้น"


"หยุดได้แล้วค่ะ" เฟรมที่เงียบมานานก็ตะโกนขึ้น


"ใช่ค่ะ เอางี้ดีกว่ามั้ยคะ คือ คุณผู้ชายคะ ช่วยใส่เสื้อก่อนได้ไหมคะ" สมายด์พูด เออหว่ะ 


"เอ่อ ครับๆ" ว่าแล้วนายโรคจิตก็ใส่เสื้อ ว่าไปหุ่นนายนี่ก็ดีเหมือนกันนะ เฮ้ยๆ ฉันคิดอะไรวะเนี่ย


"เราต้องไปคุยให้รู้เรื่อง"


ณ ห้องนั่งเล่น


"ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่" นายโรคจิตพูด 

"ใครจะไปรู้หล่ะ งั้นเดี๋ยวฉันลองคุยกับเจ้ม้าก่อนละกัน ว่าทำไมเราถึงมาอยู่ด้วยกันได้" ฉันพูดก่อนกดเบอร์โทรศัพท์


"ฮัลโหลเจ้ ตอนนี้เจ้อยู่ไหน"


[เจ้อยู่ที่ฮ่องกง มีอะไร]


"เจ้ๆ เจ้ต้องจัดการนะ ไหนบอกว่าจะให้หนูอยู่กัน3คน ไหนมีพวกผู้ชายโผล่มาจากไหนไม่รู้ตั้ง5คน"


[อ่าว แล้วพวกนั้นไม่ได้เป็นเพื่อนกับหนูหรอ]


"ใช่ค่ะเจ้"

[อ่าว แล้วจะทำยังไงหล่ะเนี่ย เจ้อยู่ที่ฮ่องกง กว่าจะได้กลับก็ปีหน้านู่นแหละ อยู่ด้วยกันไปก่อนละกัน อุ่ย พี่เพชรสามีพี่เรียกละ พี่ไปก่อน
จัดการกันเองก่อนละกัน]


"เจ้ เจ้ อ่าว เฮ้ย" อะไรวะ จะให้จัดการกันเอง 

"เป็นไงบ้างคุณ เจ้ม้าว่าไงบ้าง" นายโรคจิตพูด


"เจ้บอกว่า ให้เราอยู่ด้วยกันก่อน" 


"อ่าว ผมไม่อยากอยู่กับผู้หญิงอ่ะ" นายหน้าหล่ออีกคนพูด


"เอางี้ ไหนๆเราก็จะได้อยู่ด้วยกันละ เรามาแนะนำตัวกันก่อนดีกว่า ฉันชื่อสต๊อบ เรียกต๊อปเฉยๆก็ได้"


"ฉันชื่อเฟรมนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"


"หนูชื่อสมายด์ เป็นน้องของพี่ต๊อป"


"ผมชื่อฮั่นนะ"


"ผมชื่อฮัทครับ เป็นน้องของพี่ฮั่น ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ"


"ผมชื่อโดม จะเรียกณเดชหรือหมากก็ไม่ว่านะครับ"


"ไอ่โดมเยอะไป ผมชื่อแกงส้มครับ ถ้วยนี้อร่อยน้า"


"เอาหล่ะ ถึงตานายแล้ว" ฉันพูด


"อืม ผมชื่อแคน พอใจยัง" 


"พอใจ" ฉันตอบไปอย่างกวนๆ (ไม่กวนมั้ง) 


"เอาหล่ะ บ้านหลังนี้มี2ห้องพอดี เราจะแบ่งเป็นห้องชายหญิงนะ เอ้าทุกคน แยกย้ายกัน" ฉันพูด


หลังจากเก็บของเสร็จ


Frame Part


"อะแฮ่มๆ คร่อก ขากถุย หิวน้ำจัง" โอ้ย ใครเอาแก้วไว้สูงเนี่ย ก็รู้ว่าเฟรมมันเตี้ย :( อยู่ก็มีมือเรียวไปคว้าแก้วน้ำที่สูงเสียดฟ้า(เว่อร์) อู้วว สุภาพบุรุษตัวจิง


"เอ่อ คุณคะ ขอบคุณนะคะ" ฉันขอบคุณตามมารยาทสุภาพส้นตรีน เอ้ย สตรี


"ครับ น้องเฟรมใช่มั้ย น่ารักจังเลย" พี่ผู้ชายคนนั้นพูด


"พี่แกงส้มใช่มั้ยคะ เอ่อ ขอบคุณนะคะ" ไม่รู้จะพูดอะไรละ


"ไม่เป็นไรครับ คนเราจะสูง ก็ต้องใช้ความสูงให้เป็นประโยชน์ครับ" แล้วความเตี้ยจะใช้ให้เป็นประโยชน์ได้มั้ยคะ


"แหะๆ" ขอร้องเหอะ ยัยสมายด์อย่าพึ่งมาตอนนี้ อย่าพึ่งมา อย่าพึ่งมา


"พี่เฟรม แป้งพี่อยู่ไหนอ่ะ" นั่นไง หมดโอกาสแล้ว


"โอ้วน้อง นั่นน้องสมายด์ใช่มั้ย" นั่นไง T^T


"ค่ะพี่" ฉันตอบ


"น้องสมายด์ครับ พี่ขอคุยด้วยหน่อย" ว่าแล้วพี่แกงเขียวหวาน เอ้ย แกงส้มก็ต้องจากไป เฮ้อ


"ไอ้แกงส้ม" จู่ๆก็มีเสียงใหญ่ๆดังขึ้นมา เสียงนี้คล้ายๆกับพี่ที่ชื่อฮั่นจัง ช่างเถอะ ไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่า


ขณะนี้ฉันกำลังอยู่ข้างนอกค่ะ ลมเย็นจังเลย อุ้ย มีชิงช้าด้วย ไปนั่งดีกว่า


"เอ่อ น้องครับ ชื่อเฟรมใช่มั้ยครับ" พี่ที่คิ้วหนาๆพูด พี่อะไรน้า


"ใช่ค่ะ พี่ชื่อ..."


"ฮัทครับ"


"หรอคะ"

"มานั่งด้วยกันสิคะ"


"ครับๆ"

 

 
พูดคุยกับไรท์

คือว่าไรท์ต้องขอโทษด้วย แม่ไรท์ไม่ให้สนใจเกี่ยวกับเดอะสตาร์อะไรประมาณเนี่ย ไรท์จึงต้องมาแอบอัพลับๆล่อๆ กลัวแม่ไรท์จับได้ แม่ไรท์ต้องการให้ไรท์สนใจเรื่องเรียนมากกว่าอะไรประมาณเนี่ย ไรท์ต้องขอโทษด้วย แต่สัญญาว่าเรื่องนี้จะต้องจบ บ้ายบาย