ข้ามภพ มาหา รักแท้

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ปฐมบทแห่งการเกิด 100%

     ท่ามกลางธรรมชาติมีมหาบุตรุสองคนที่จองหน้ากันคนหนึ่งเป็นถึงมหาเทพเทวาแห่งชีวิตอีกคนคือมหาบุรุษผู้ปกป้องโอรสสวรรค์ จอมทัพคู่บรรณลัง มหาเทพจองด้วยแววเอ็งดู จอมทัพแห่งแผ่นดินจองด้วยความระแวง มหาเทพยิ้มเล็กน้อย

    “ นั่งก่อนสิ..บุตรุแห่งเรา ” มหาเทพเอ่ยชวนมหาบุรุษตรงหน้า จอมทัพนั่งลงตามคำแนะนำพลางจองมองบุรุษตรงหน้าที่เต็มไปด้วยอำนาจ

    “ ท่านเป็นใครหรือขอรับ ” มหาเทพยิ้มเล็กน้อยสำหรับคำถามของบุรุษตรงหน้า

    “ เราคือมหาเทพเทวาแห่งชีวิตทั้งมวล ” เมื่อได้ยินดังนั้นจอมทัพใหญ่ก็หน้าซีดเพราะเขาพบเทพที่ยิ่งใหญ่มากที่สุดในบรรดาเทพทั้งหมด

   “ เจ้ามิต้องกลัวเราไปหลอก อวี้หลง บุตรแห่งเรา ” ได้ยินอย่างนั้นบุรุษที่มีนานว่า อวี้หลง ก็สีหน้าดีขึ้น

   “ เออ!!....ไม่ทราบว่าพระองค์เรียกหม่อมฉันมาด้วยเหตุอันใดหรือพะยะค่ะ ” องค์มหาเทพมีท่าทีอึดอัดเล็กน้อย

   “ เออ...คือ..ว่า ระ ...เราจะฝากบุตรสาวของเราไปอยู่กับเจ้า ” เมื่อได้ยินอวี้หลงถึงกับมึน งง

  “ หมายความว่าไงพะยะค่ะ..หม่อมฉันไม่คอยเข้าใจ ” มหาเทพเริ่มหน้าแดง เนื่องจากมหาเทพเองก็เป็นพวกหวงบุตรสาวยิ่งกว่าอะไรดี

    “ เราอยากให้บุตรสาวของเราไปเกิดในท้องของฮูหยินเจ้า!!” อวี้หลงยิ้มกว้างออกมาและคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมมอบกราบมหาเทพตรงหน้า

   “ เป็นพระมหากรุณาธิกรุณพะยะค่ะ ” มหาเทพเดินมาประครองให้รุกขึ้น อวี้หลงก็รุกขึ้นแล้วมานั่งที่เดิม

    “ แล้วเราจะของบุตรชายของเทพแห่งสงครามมอบให้เจ้าอีก 2 คนดีไหม ” มหาเทพเอ่ยถามขึ้นอีก ยิ่งเป็นเหตุให้อวี้หลงดีใจมากกว่าเดิม

    “ พะยะค่ะองค์มหาเทพ.....ขอบพระทัยยิ่งแล้ว ” อวี้หลงก้มหัวให้เล็กน้อย

    “ แต่บุตรแห่งเราต้องเป็นบุตรคนโตละ ” มหาเทพเอ่ยแซว เนื่องจากอวี้หลงแต่งานมาหลายปีแล้วยังมิมีบุตรเสียงที่ อวี้หลงยิ้มหรับคำ

    “ บุตรสาวแห่งเราจะเป็นผู้ช่วยชีวิตผู้คนมากมาย...หากนางอย่างทำสิ่งใดให้ตรองให้ดีว่าจะตามใจนางหรือไม่ นางจะเกิดมาพร้อมความฉลาดเกินวัยแต่ภัยร้ายต่างๆก็จะเข้ามาเหมือนกันเพราะอย่างนั้นปกป้องนางให้ดีดีละภัยต่างๆจะมาจากสตรีเช่นเดียวกับนางเพราะเหตุใดอีกหน่อยเจ้าจะรู้เอง.....................ฝากบุตรสาวแห่งเราด้วยละ...มหาบุรุษแห่งแผ่นดิน!!..” เมื่อมหาเทพกล่าวจบ อวี้หลงสะดุดตื่นจากฝันฮูหยินที่นอนอยู่ข้างตัวก็สะดุดตื่นด้วย นางมองสามีด้วยความเป็นห่วง

   “ ท่านพี่เจ้าค่ะ...ฝันร้ายหรือเจ้าค่ะ ” อวี้หลงยิ้มให้ภรรยาตัวน้อย พลางสายหน้า

    “ เปล่าหลอก...พี่ฝันดีน่ะ”  อวี้หลงหลับตาและนึกถึงคำพูดของบุรุษในฝันและเอามือลูบท้องของสตรีที่ตนรักและยิ้มให้นางและเล่าความฝันให้นางฝันจนจบ
      " เป็นความฝันที่ดียิ่งเจ้าค่ะท่านพี่ "  อวี้หลงเหตุการความฝันให้ภรรยาของเขาฟังและยิ้มให้นางด้วยรอยยิ้ม

   9 เดือนต่อมา

   ยามฟ้าส่งแสงในบ้านหลังหนึ่งผู้คนต่างวิ่งวุ่นเข้าออกมาห้องหนึ่งเป็นเวลานานมากแล้ว อวี้หลงและภรรยานั้นเองที่ทำให้พวกบ่าวในบ้านต้องวิ่งวุ่น เพราะชางเจียภรรยาของเขากำลังจะคลอดบุตรคนแรกของตะกูล
    แง แง แง 
สักพักก็มีเสียงของทารกน้อยร้องดังขึ้นอวี้หลงรีบวิ่งเข้าไปดู เขาก็ได้เห็นภรรยาของเขายิ้มให้อวี้หลงเลยรีบตรงไปหาชางเจียภรรยารักของเขาทันที

  " ต่อไปพ่อให้เจ้าชื่อว่า ' เหมยเซียน ' นะลูกรัก ดอกเหมยเซียนของพ่อ 555 " ชางเจียได้แต่ยิ้มกับภาพคุณพ่อของลูกน้อยที่หัวเราะและมีความสุข