ข้ามภพ มาหา รักแท้

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ 100%

         ชายหนุ่มรูปร่างเล็กคลายสตรีกลิ่นกายหอมกำลังนั่งเล่นในป่าเข่าที่ตอนนี้มีสัตว์มากมายรายล้อมอยู่หากใครมาเหตุคงตกใจแน่ๆเพราะอะไรน่ะหรอก็มีเสือนอนอยู่ใกล้ๆด้วยนะสิเสียงหัวเราะดังขึ้นเบาสัตว์น้อยใหญ่ต่างพากันเลียใบหน้าสวยๆนั้นของชายหนุ่มตัวเล็กอย่างสนุกสนาน

     “ ตายแล้วเราต้องไปแล้วนะเดียวไปเรียนสาย ” ชายหนุ่มตัวเล็กรีบเอ่ยลาเพื่อนในป่าและรีบวิ่งไปมหาลัยทันที กลิ่นหอมอ่อนๆรอยมาตามสายลมทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาหันไปมองตามกลิ่นแต่ก็ต้องตกใจเพราะสิ่งที่เห็นเป็นชายหนุ่มตัวเล็กที่งดงามกว่าสตรีใดที่เคยเห็น ชายหนุ่มตัวเล็กเห็นผู้คนมองมาทางมันก็นึกว่ามันทำสิ่งใดไม่ดีออกไปเลยก้มหัวขอโทษ

   “ ขอโทษฮะ..ที่ผมช้าไปหน่อยรุ่นพี่จะให้ผมนั่งตรงไหนหรอฮะ ” ชายหนุ่มตัวเล็กเดินมาถามรุ่นที่อยู่ใกล้ๆซึ่งทำให้รุ่นพี่หน้าแดงแต่ก็ต้องตอบ

   “ มีป้ายชื่อหรือยังถ้ายังไปให้พี่ที่ชื่อ น้ำชา และบอกชื่อพี่เข้า แล้วคอยมานั่งหลังเพื่อนๆ ” ชายหนุ่มตัวเล็กได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มกว้างและเอ่ยขอบคุณเดินผ่านรุ่นพี่คนนั้นไปซึ่งทำให้ได้กลิ่นหอมอมอวนแถวมากขึ้น ชายหนุ่มตัวเล็กรีบตรงไปหาพี่ที่ชื่อน้ำชาทันทีและยกมือไหว้รุ่นพี่ที่ชื่อน้ำชารีบยกมือไหว้ตอบแถบไม่ทัน

    “ สวัสดีฮะ..พี่น้ำชาผมมาเอาป้ายชื่อฮะ ” น้ำชายิ้มเขินเล็กน้อยยังคงมองหน้ารุ่นน้องอย่างอายๆจนชายหนุ่มร่างเล็กเขินยืนบิดไปบิดมาแต่ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงไอที่ดูเหมือนจะดังผิดปกติ

    “ เออ..แล้วน้องชื่ออะไรค่ะ ” ชายหนุ่มตัวเล็กเดินมาใกล้และเอ่ยบอกเบาๆ

    “ ชื่อ เข็มหอม ฮะ” เพื่อนที่ได้ยินต่างคิดว่าชื่อเหมาะสมมาก น้ำชายิ้มเล็กและพายายามเขียนให้สวยที่สุดพร้อมใสรูปหัวใจลงไปด้วยและยื่นให้พร้อมรอยยิ้ม

    “ อ่ะนี่จ๊ะ..เส็รจแล้วใสเลยนะจ๊ะ ” เข็มหอมยิบป้ายขึ้นมาดูและยิ้มเล็กน้อยอย่างงดงาม

    “ ฮะ....ขอบคุณฮะพี่น้ำชา ผมไปนั่งแล้วนะฮะ ”เข็มหอมรีบวิ่งไปนั่งหลังเพื่อนทันที เพื่อนๆของเขาไม่มีใครกล้าเข้ามาทักทายเข็มหอมสักคน ทำให้เข็มหอมต้องนั่งนิ่งๆคนเดียวอยู่ด้านหลังเพื่อนๆของเขาจนตกเย็น

    “ น้องเข็มหอมครับเดียวเลิกแล้วไปพบพวกพี่ที่หลังโรงเรียนด้วยนะครับ ” รุ่นพี่คนหนึ่งเดินมาบอกกับเข็มหอม

   “ ฮะ..รุ่นพี่ ” เข็มหอมเองก็ยิ้มให้เล็กน้อย โดยไม่รู้เลยว่าจะโดนสิ่งใดหากไปตามนัด และแล้วเวลาผ่านไป รุ่นพี่ให้กลับบ้านกันได้แล้วซึ่งแน่นอน เข็มหอมกำลังไปตามนัดที่รุ่นพี่คนนึ่งบอกกับเขา เข็มหอมเดินผ่านทางโรงอาหารไปหลังโรงเรียนทันที ซึ่งก็ได้พบกับรุ่นพี่ สามสี่คนที่นั่งรอเขาอยู่

    “ มาแล้วหรอครับน้องเข็มหอม ”  รุ่นพี่คนตัวสูงหน้าตาคมเข้มมากที่สุดในกลุ่มเอ่ยถาม และรุ่นพี่อีกสามคนก็เดินมาหาเขาทั้ง ซ้ายขาว และด้านหลัง เข็มหอมเองก็ไม่ได้ร้ายเดียงสาถึงขนาดที่จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโดนแต่ทุกครั้งที่โดนมักจะมีคนมาเห็น

    “ รุ่นพี่จะทำอะไรฮะ...ผะ..ผมว่าผมกลับบ้านดีกว่า...ผมขอตัวฮะ ” เข็มหอมรีบก้มหัวลาและรีบเดินหนีทันทีซึ่งทำให้รุ่นพี่อยู่ด้านหลังรีบเข้ามากอดเข็มหอมเอาไว้จึงเป็นเหตุให้ล้มลงไปทั้งคู้ เข้มหอมล้มลงโดยที่ด้านหลังมีรุ่นพี่คนหนึ่งนอนทับอยู่ซึ่งทำให้ตัวเข็มหอมเองจุกจนไม่มีเสียงร้องออกมา

    “ ดีมาก..เจ ” รุ่นพี่ที่พูดกับเข็มหอมว่าให้มาที่หลังโรงเรียนเอ่ยชมเพื่อนเขา เจพยักหน้ารับนิดหน่อยพลางก้มลงหอมเข้าที่ซอกคอของคนตัวเล็กที่ตอนนี้ได้แต่นอนร้องไห้ตัวสั่นอยู่ภายใต้ตัวเขา

   “ ปล่อยผมไปเถอะฮะ..อึก..อึก ” เข็มหอมได้แต่ตัวสั่น ความหวาดกลัวเริ่มคลานเข้ามาเรื่อยๆ

   “ เน คม เคสัน มึงทำละหรือจะให้เข็มหอมเป็นของกูคนเดียววะ  ” เจ ร้องเลี้ยงเพื่อนเขาที่ตอนนี้ได้แต่ยืนนิ่งมองดูเข็มหอมที่ได้แต่ทุบตีบ เจเพื่อที่จะได้หลุดจากอ้อมกอดเขาอย่างสงสาร

   “ ไม่มีวัน” ทั้งสามรีบตอบพร้อมกัน ทั้งสี่คนความจริงก็สงสารเข็มหอมแต่ว่า ความต้องการ มันเหนือกว่าเคสันรีบคว้าหน้าของเข็มหอมว่าจูบอย่างรุนแรงเพื่อดับความต้องการแต่เมื่อทำแล้วยิ่งเพิ่มความต้องการเข้าไปอีก เนกับคมกับก็ดูด เมิมที่ซอกคอขาวของเข็มหอมกันคนละข้างส่วน เจ ก็กำลังดึงกางเกงนักเรียนของเข็มหอมออก และทำให้เห็น เข็มหอมตัวน้อยที่นอนหลับอยู่ เจจึงก้มไปดูดเมิม เข็มหอมยิ่งร้องไห้และพลิกตัวไปมาเพื่อให้ที่จะหลุด

    “ อึก...อึก...ช่วยด้วยฮะ...ใครก็ได้..ชะ ” เคสันก้มปิดปากของเข็มหอมอีกครั้ง เนกับคมเอามือเล็กของเข็มหอมให้ไปสัมพันธ์ของตัวเองบาง และในเวลานั้นเองฝนก็ตกลงมาหนักมากพร้อมกับสายฟ้าที่ฝ่าลงมาใกล้ๆพวกเขาทำให้กิจกรรมทั้งหมดต้องชะงักและในเวลานั้นเอง เข็มหอมรีบใช่โอกาสนี้วิ่งหนีเข้าป่าทำให้ตกลงไปในน้ำและจมลง

    “ ลูกข้าตื่นเถอะ.....” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นทำให้ร่างน้อยๆของเข็มหอมเริ่มขยับและเปิดตามองดูชายที่เรียกเขา

     “ คุณเป็นใครครับ ” เมื่อสินคำถาม เข็มหอมก็ปวดหัวอย่างแรงเพราะภาพต่างๆในความทรงจำไหลเข้ามามากมายจนหยุดไปร่างเข็มหอมตรงเข้ากอดชายหนุ่มที่อายุจริงๆปราเข้าไปหลายร้อยล้านปีแล้ว

    “ เสด็จพ่อเพคะ ” เมื่อความทรงจำกับมาร่างกายที่เคยเป็นชายหนุ่มแปลเปลี่ยนเป็นหญิงสาวที่งามที่สุดในสามภพ ไม่ว่าจะเป็น มนุษย์ เทวดา เทพธิดา ปีศาจ อสูร ก็หามีความงามเทียบเท่านางได้ ชายหนุ่มที่ขึ้นชื่นว่าเป็นมหาเทพเทวาแห่งชีวิตทั้งมวลเองก็กอดบุตรสาวเพียงคนเดียวของเขาไว้เช่นกันความเศร้าก็เข้ามาอีกครั้ง

“ ลูกตัวน้อยของพ่อ ... ลูกต้องลงไปเกิดอีกครั้งแล้วละหนา ” เข็มหอมได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้พูดสิ่งใดออกไปเนื่องจากรู้อยู่แล้วได้แต่ยิ้มให้พระบิดาตรงหน้าที่จะต้องทรงเหงาอยู่บนนี้เพียงลำพัง

    “ เพคะเสด็จพ่อลูกตัวน้อยของเสด็จพ่อเข้าใจดีเพคะ ” เข็มหอมยิ้มออกมาเล็กน้อย เพื่อให้กำลังใจพระบิดาที่ทำหน้าเศร้าสร้อยจากนั้นองค์มหาเทพแห่งชีวิตเมื่อคิดอะไรขึ้นได้จึงยิ้มออกมา

    “ พ่อจะให้พรเจ้า 5 ข้อ เจ้าเลือกเองได้เลยลูกรัก ” เข็มหอมได้ยินเช่นนั้นก็กระโดดกอดเสด็จพ่อของตัวเองทันที

    “ขอบพระทัยเสด็จพ่อเพคะ งั้งลูกขอ หนึ่ง ความงามที่สุดในโลกหล้า สอง พูดคุยกับสัตว์ต่างๆได้ สาม เกิดเป็นสตรีด้วยนะเพคะไม่เอาชายแล้วนะเพคะ สี่ ดนตรีและทำอาหารเป็นหนึ่งในโลกหล้า ข้อสุดท้ายเอาเป็น วิชาหมอในที่ที่ลูกต้องไปเกิดลูกต้องเก่งที่สุดในโลกหล้าและรักษาได้ทุกโรคด้วย ” องค์มหาเทพเทวาแห่งชีวิตทั้งมวลได้ยินสิ่งที่บุตรสาวขอก็ยิ้มเล็กน้อย

   “ ได้...พ่อจะให้เจ้าและพ่อจะเพิ่มพรไปให้เจ้าอีกสามข้อ หนึ่งหากเจ้าอยากจะเรียนรู้สิ่งใดขอให้เป็นในเวลารวดเร็ว  สอง รักแท้ที่จะมอบให้เจ้าเพียงคนเดียว สุดท้าย กลิ่นกายเจ้าจะหอมดังดอกไม้สวรรค์ ....ไปเถอะไปได้แล้ว พ่อขอให้เจ้าโชคดี ” เข็มหอมยิ้มเล็กน้อย เข็มหอมตั้งใจว่าจะช่วยเหลือผู้คนให้มากๆ องค์มหาเทพเทวาแห่งชีวิตโปกมือขึ้นเหนือศีรษะเพื่อส่งบุตรสาวของตัวเองลงไปเกิดในโลกมนุษย์หนึ่งครั้ง พอร่างของเข็มหอมหายไปองค์มหาเทพเทวาแห่งชีวิตก็หายไปด้วย