ศึกพลังคนสี่ธาตุ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

          ในป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้ขึ้นสูงเสียดฟ้าและพืชพรรณเขียวขจีมากมาย พื้นดินที่เปียกชื้นส่งกลิ่นไปทั่วทั้งป่า เสียงอันไพเราะของนกที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วไปตามสายลมอ่ิอน ๆ ชวนให้เคลิ้มฝัน เสียงบรรเลงจากสายน้ำใสสะอาดที่ไหลรินจากหน้าผาสูงลงมากระทบกับโขดหินน้อยใหญ่ดังสะท้อนกึกก้องไปทั่วทั้งพื้นปฐพี
          และนี่ก็คือความงดงามของธรรมชาติในพงไพร สรวงสวรรค์ของมนุษย์ที่ยังคงเหลืออยู่
          ชายหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีดำดั่งท้องฟ้ายามราตรีกำลังทอดมองออกไปที่สายนที ซึ่งเป็นปราการธรรมชาติของป่าที่คอยคุ้มกันไม่ให้คนภายนอกเข้ามารุกรานทำลาย
          สายลมเอื่อย ๆ พัดผมสีเขียวมะกอกที่ตัดซอยสั้นให้ปลิวสยายไปตามสายลม นัยน์ตาที่นิ่งสงบเงยหน้ามองท้องนภาสีครามที่ประดับด้วยก้อนเมฆสีขาวบริสุทธิ์และดวงอาทิตย์ยามเช้าที่สดใส
          " ตื่นเช้าจังนะเรเดน... อรุณสวัสดิ์จ้ะ " เสียงสดใสจากหญิงสาวผมสีบรอนด์เป็นลอนเกลียวอ่อนๆ ดวงตากลมโตสีฟ้าจ้องมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าสดใสใส
          " อือ... อรุณสวัสดิ์... " ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ สีหน้าที่เรียบเฉยกลับแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่แสดงถึงความเหนื่อยอ่อน
          " ...นายเป็นอะไรหรือเปล่า ? น้ำเสียงดูไม่ค่อยดีนะเรเดน... " หญิงสาวคนเดิมสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของเรเดน จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
          " เปล่า... ฉันไม่เป็นอะไร... " ชายหนุ่มตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจ
          "แน่ใจนะ " หญิงสาวย้ำด้วยสีหน้าที่เริ่มกลับมาสดใสเหมือนเดิม
          " อือ... "
          ซ่า
          เสียงลมแรงที่พัดเอาต้นไม้โยกไปโยกมา ทำให้เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดดังแซ่ไปทั่วทั้งสารทิศ
          " ...วันนี้ลมแรงจังนะ " ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเช่นเดียวกับดวงตาเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาตรงทางระเบียงที่คนทั้งสองยืนอยู่
          " เธอทำหรือ... เรเดน " หญิงสาวคนเิดมถามอย่างสงสัย
          " เปล่า... มีบางสิ่งกำลังเคลื่อนที่มาทางพวกเรา มิรันด้า... เธอไปตามซีเฟียมา " เรเดนตอบคำถามของมิรันด้า พร้อมสั่งให้มิรันด้าไปตามซีเฟีย ซึ่งเป็นผู้อยู่ร่วมอาศัยกับพวกเขาเช่นกัน
          " ซีเฟีย ? ทำไมล่ะ... " มิรันด้ายังคงไม่กระจ่างกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้น จึงยังคงถามต่อไปเพื่อหวังจะได้คำตอบ
          " พวกไหนหรือครับ ? " ชายหนุ่มนัยน์ตาสีน้ำตาลถามด้วยความสงสัยเช่นเดียวกับมิรันด้า
          " ฉันว่า... เอาเวลาที่มามัวถามกันเนี่ย ไปตามซีเฟียก่อนจะดีไหม... และถ้ามีตัวอะไรออกมา... เชือดได้เลย " เรเดนไม่ตอบคำถามจากใครทั้งสิ้น แต่กลับสั่งการคนทั้งสองแทน พร้อมจบประโยคที่ทำให้มิรันด้าถึงขั้นเบ้หน้าอย่างรับไม่ได้
          " จ้ะ "
          มิรันด้าตอบเพียงสั้นๆ แล้วเธอก็ออกวิ่งตรงไปตามทางของตัวบ้านอย่างชำนาญ วิ่งไปได้สักพัก... หญิงสาวก็หยุดลงที่หน้าห้องห้องหนึ่ง... ประตูไม้ที่ทำจากไม้สนเปิดออกอย่างรู้ถึงการมาของมิรันด้า...
          " ซีเฟียเรเดนเขา... " แต่ไม่ทันที่มิรันด้าจะได้พูดอะไรต่อ... หญิงสาวนามซีเฟียก็เอ่ยตัดบทเสียก่อน
          " ฉันรู้แล้ว หมอนั้นคงหาเรื่องใช้งานฉันอีกแล้วสิ ชิ! " ซีเฟียพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แต่ใบหน้าของเธอนั้นไม่ได้แสดงถึงความหงุดหงิดเหมือนที่พูด กลับทำหน้าตาทะเล้นแต่ก็แฝงซึ่งความเจ้าเล่ห์ไว้ในที
          ซีเฟียค่อยเยื้องย่างออกมาจากห้องนอนของหล่อนมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องด้วยความใจเย็น
          ใบหน้าเรียวขาวกับดวงตาสีมรกตที่ตัดกับเส้นผมสีแดงดั่งเพลิงอเวจีที่ลุกไหม้พร้อมจะเผาผลาญทุกสรรพสิ่ง ดวงตาสีเพลิงฉายประกายความดุดันราวสัตว์ป่าหิวกระหาย เธอมองมาทางมิรันด้าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ซึ่งเล่นเอามิรันด้าเริ่มหวาดกับเพื่อนสาวคนนี้
          " ฉันพร้อมสำหรับความสนุกแล้ว " ซีเฟียกล่าวด้วยความตื่นเต้น แต่ก็แอบแฝงซึ่งความทะเล้นไว้ในที
          " จ้ะ " มิรันด้ารับคำด้วยเสียงที่สดใส แต่ทว่ากลับรู้สึกว่าคำๆนั้นช่างดูน่ากลัวขึ้นมายังไงก็ไม่อาจทราบ!!!
          " เพราะฉะนั้น... ลุยโลด!!! "