ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 Alice in Wonderland I [100%]
โผล่มาอีกทีผมกำลังตกลงมาในโพลงๆหนึ่ง...
แต่ดูดีๆมีนชักไม่ใช่โพลงซะแล้วละ แต่มันเป็นห้องใหญ่ๆ ระหว่างทางที่ผมกำลังตกลงมาอยู่นั้น มันมีทั้ง เก้าอี้ลอยได้ โต๊ะลอยได้ เปียโนลอยได้ และของอื่นๆอีกมากมาย
ตุบ!!
สุดท้ายผมก็ตกลงมาถึงพื้น เจ็บจังแหะ...
ผมบังเอิญไปสังเกตเห็นประตูหลายบานอยู่รอบๆตัวผม ผมลองเดินไปเปิดดูทุกบาน แต่.. มันเปิดไม่ออกสักบาน ที่นี่ไม่มีทางออกเลยรึไงนะ ระหว่างที่ผมกำลังหาทางออกอยู่นั่นเอง ผมไปสังเกตเห็นประตูบานเล็กๆเล็กมากอยู่บานหนึ่ง แต่มันก็เปิดไม่ออกอีกเหมือนกัน แต่ถึงเปิดออกผมก็เข้าไปไม่ได้อยู่ดีละ
และผมก็ไปเห็นโต๊ะอยู่ตัวหนึ่ง ที่โต๊ะนั้นมีกุญแจวางอยู่ดอกหนึ่ง ผมเลยนำกุญแจไปไขประตูทุกบาน แต่ก็ไขไม่ได้สักบาน แล้วผมจะยังไงดีละเนี่ย
อ๊ะ ยังมีบานเล็กสุดอีกบานนึงที่ผมยังไม่ได้ไข
แกร๊กๆ ไขออกซะด้วยแหะ...
พอผมเปิดประตูบานเล็กนั่นออกมาผมมองเห็นป่าประหลาดๆที่มีต้นไม้แปลกๆอยู่ด้านใน ผมพยามยามดันตัวเองให้เข้าไปในประตูแต่ก็ เข้าไม่ได้แหะ...
ผมมองไปที่โต๊ะอีกครั้งคราวนี้ผมเห็นขนมปังวางอยู่บนโต๊ะกับกระดาษแผ่นนึง
"กินฉันสิ"ผมอ่านที่กระดาษ
พอผมอ่านที่กระดาษผมก็กินขนมปังนั่นทันที พอผมกินขนมปังนั่น ตัวผมก็เล็กลงขึ้นมาทันที..
เอาละทีนี้ผมก็เข้าไปในประตูบานนั้นไปแล้ว ผมเดินไปที่ประตูบานเล็กนั้นอีกครั้ง...
แกร๊กๆๆๆ ซวยละสิผมดันลืมกุญแจไว้บนโต๊ะซะได้... ผมพยายามปีนขึ้นไปบนโต๊ะแต่ผมก็ไม่สามารถปีนขึ้นไปได้
ซวยละ แล้วผมจะทำยังไงต่อดีละเนี่ย...
ขณะที่ผมกำลังเดินไปเดินมาคือหาวิธีอยู่นั้นผมก็ไปเห็นน้ำอะไรสักอย่างใส่แก้วตั้งอยู่พร้อมกับกระดาษอีกแผ่นนึง
"ดื่มฉันสิ"ผมอ่านกระดาษแผ่นนั้น
จากนั้นผมก็ดื่มน้ำรสชาติแย่ๆนั่นจนหมด แล้วตัวผมก็สูงขึ้นจนหัวของผมไปชนกับเพดานห้อง
สูงไปรึเปล่าเนี่ย ผมคิด จากนั้นผมก็ก้มหยิบกุญแจ ทีนี้..พอผมได้กุญแจมาแล้วแล้วผมจะเข้าไปในประตูนั้นยังไงดีละ..
ระหว่างที่ผมกำลังคิดหาวิธีอยู่นั้นผมก็ไปเห็นขนมปังก้อมเดิมที่ผมกินตอนแรกวางไว้ ผมหยิบขนมปังก้อนนั้นขึ้นมาทานอีกครั้ง แล้วตัวผมก็หดเล็กลงอีก
ผมรีบเดินไปที่ประตูเล็กๆบานนั้้้้นอีกครั้ง ครั้งนี้ผมไม่ลืมกุญแจล่ะ...
ผมไขประตูเล็กๆบานนั้นแล้วเดินเข้าไป...
ภายในประตูเล็กบานนั้นมี ต้นไม้รูปร่างประหลาดๆอยู่เต็มไปหมด ระหว่างที่ผมมองไปมองมาอยู่นั้น ผมได้เหลือบไปเห็น กระต่ายสีขาวใส่ชุดสูตตัวหนึ่ง มันถือนาฬิกาเรือนเล็กๆอยู่...
กระต่ายสีขาวตัวนั้นมองดูนาฬิกาก่อนที่จะพูดว่า "สายแล้วๆ" แล้วมันก็รีบวิ่งเข้าไปในป่า..
ส่วนตัวผมที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดีก็วิ่งตามประต่ายตัวนั้นเข้าไป...
พอผมเข้าป่ามาได้สักระยะผมก็ผลัดหลงกับกระต่ายตัวนั้นซะแล้ว ผมเดินตรงไปเรื่อยๆจนไปเจอกับ งานเลี้ยงน้ำชา ที่งานนั้นมีคนทำหมวกท่าประสติไม่เต็มอยู่คนหนึ่งนั่งอยู่กับเด็กผู้หญิงผมทองใส่ชุดสีฟ้าขาว แล้วก็ กระต่ายสีขาวใส่หมวกแต่ขอรับรองว่าไม่ใช่กระต่ายตัวที่ผมกำลังตามหาอยู่อย่างแน่นอน...
"เอ่อ ขอถามอะไรหน่อยครับ"ผมพูดพร้อมเดินเข้าไปในงานเลี้ยงน้ำชา
"โอ้ ดูสิมีแขกไม่ได้รับเชิญคนใหม่มาด้วย"กระต่ายสีขาวใส่หมวกพูด
"ไม่เป็นไรงานเลี้ยงน้ำชาของเราต้อนรับทุกคน...แม้แต่แขกที่ไม่ได้รับเชิญเหมือนกับเด็กผู้หญิงคนนี้"ช่างทำหมวกพูดพร้อมชี้ไปที่เด็กผู้หญิงผมทองใส่ชุดสีฟ้าขาว
"เอ้าเข้ามานั่งก่อนสิ"ช่างทำหมวกพูดพร้อมพาผมไปนั่งที่โต๊ะน้ำชา ผมได้นั่งอยู่ข้างๆเด็กผู้หญิงผมทองคนนั้น
"สวัสดี"เด็กผู้หญิงผมทองพูดกับผม
"ครับ สวัสดี"ผมตอบ
"ฉันอลิซ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ครับ"
"เธอก็หลงเข้ามาในวันเดอร์แลนด์เหมือนกันหรอ"อลิซถามผม
"ไม่รู้สิ"
"นี่มัวคุยอะไรกัน งานเลี้ยงน้ำชาเริ่มแล้วนะ"ช่างทำหมวกพูดพร้อมกำกระโดดโลดเต้นไปมา
จากนั้นผมก็ดื่มชา นั่งกินขนม ไปเรื่อยๆจนลืมเรื่องกระต่ายสีขาวตัวนั้นไปซะสนิท...
"เอาละ ทุกคนเชิญฟัง ต่อไปการแสดงของฉันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว"ช่างทำหมวกพูด แล้วเขาก็เริ่มร้องเพลงและเต้นไปเรื่อยๆดูแล้วตลกดี
แต่ท่าทางกระต่ายสีขาวใส่หมวกตัวนั้นจะทำหน้าตาเซงๆ ก่อนที่จะเริ่มถอนหายไปแล้วพูดว่า
"เฮ้อออ นี่ฉันดูมาเป็นสิบๆรอบละ"
ระหว่างที่เรากำลังสนุกอยู่กับงานเลี้้ยงน้ำชากันอยู่นั้น จู่ๆก็มีใครบางคนปรากฏตัวขึ้น...
"สวัสดี"....
แต่ดูดีๆมีนชักไม่ใช่โพลงซะแล้วละ แต่มันเป็นห้องใหญ่ๆ ระหว่างทางที่ผมกำลังตกลงมาอยู่นั้น มันมีทั้ง เก้าอี้ลอยได้ โต๊ะลอยได้ เปียโนลอยได้ และของอื่นๆอีกมากมาย
ตุบ!!
สุดท้ายผมก็ตกลงมาถึงพื้น เจ็บจังแหะ...
ผมบังเอิญไปสังเกตเห็นประตูหลายบานอยู่รอบๆตัวผม ผมลองเดินไปเปิดดูทุกบาน แต่.. มันเปิดไม่ออกสักบาน ที่นี่ไม่มีทางออกเลยรึไงนะ ระหว่างที่ผมกำลังหาทางออกอยู่นั่นเอง ผมไปสังเกตเห็นประตูบานเล็กๆเล็กมากอยู่บานหนึ่ง แต่มันก็เปิดไม่ออกอีกเหมือนกัน แต่ถึงเปิดออกผมก็เข้าไปไม่ได้อยู่ดีละ
และผมก็ไปเห็นโต๊ะอยู่ตัวหนึ่ง ที่โต๊ะนั้นมีกุญแจวางอยู่ดอกหนึ่ง ผมเลยนำกุญแจไปไขประตูทุกบาน แต่ก็ไขไม่ได้สักบาน แล้วผมจะยังไงดีละเนี่ย
อ๊ะ ยังมีบานเล็กสุดอีกบานนึงที่ผมยังไม่ได้ไข
แกร๊กๆ ไขออกซะด้วยแหะ...
พอผมเปิดประตูบานเล็กนั่นออกมาผมมองเห็นป่าประหลาดๆที่มีต้นไม้แปลกๆอยู่ด้านใน ผมพยามยามดันตัวเองให้เข้าไปในประตูแต่ก็ เข้าไม่ได้แหะ...
ผมมองไปที่โต๊ะอีกครั้งคราวนี้ผมเห็นขนมปังวางอยู่บนโต๊ะกับกระดาษแผ่นนึง
"กินฉันสิ"ผมอ่านที่กระดาษ
พอผมอ่านที่กระดาษผมก็กินขนมปังนั่นทันที พอผมกินขนมปังนั่น ตัวผมก็เล็กลงขึ้นมาทันที..
เอาละทีนี้ผมก็เข้าไปในประตูบานนั้นไปแล้ว ผมเดินไปที่ประตูบานเล็กนั้นอีกครั้ง...
แกร๊กๆๆๆ ซวยละสิผมดันลืมกุญแจไว้บนโต๊ะซะได้... ผมพยายามปีนขึ้นไปบนโต๊ะแต่ผมก็ไม่สามารถปีนขึ้นไปได้
ซวยละ แล้วผมจะทำยังไงต่อดีละเนี่ย...
ขณะที่ผมกำลังเดินไปเดินมาคือหาวิธีอยู่นั้นผมก็ไปเห็นน้ำอะไรสักอย่างใส่แก้วตั้งอยู่พร้อมกับกระดาษอีกแผ่นนึง
"ดื่มฉันสิ"ผมอ่านกระดาษแผ่นนั้น
จากนั้นผมก็ดื่มน้ำรสชาติแย่ๆนั่นจนหมด แล้วตัวผมก็สูงขึ้นจนหัวของผมไปชนกับเพดานห้อง
สูงไปรึเปล่าเนี่ย ผมคิด จากนั้นผมก็ก้มหยิบกุญแจ ทีนี้..พอผมได้กุญแจมาแล้วแล้วผมจะเข้าไปในประตูนั้นยังไงดีละ..
ระหว่างที่ผมกำลังคิดหาวิธีอยู่นั้นผมก็ไปเห็นขนมปังก้อมเดิมที่ผมกินตอนแรกวางไว้ ผมหยิบขนมปังก้อนนั้นขึ้นมาทานอีกครั้ง แล้วตัวผมก็หดเล็กลงอีก
ผมรีบเดินไปที่ประตูเล็กๆบานนั้้้้นอีกครั้ง ครั้งนี้ผมไม่ลืมกุญแจล่ะ...
ผมไขประตูเล็กๆบานนั้นแล้วเดินเข้าไป...
ภายในประตูเล็กบานนั้นมี ต้นไม้รูปร่างประหลาดๆอยู่เต็มไปหมด ระหว่างที่ผมมองไปมองมาอยู่นั้น ผมได้เหลือบไปเห็น กระต่ายสีขาวใส่ชุดสูตตัวหนึ่ง มันถือนาฬิกาเรือนเล็กๆอยู่...
กระต่ายสีขาวตัวนั้นมองดูนาฬิกาก่อนที่จะพูดว่า "สายแล้วๆ" แล้วมันก็รีบวิ่งเข้าไปในป่า..
ส่วนตัวผมที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดีก็วิ่งตามประต่ายตัวนั้นเข้าไป...
พอผมเข้าป่ามาได้สักระยะผมก็ผลัดหลงกับกระต่ายตัวนั้นซะแล้ว ผมเดินตรงไปเรื่อยๆจนไปเจอกับ งานเลี้ยงน้ำชา ที่งานนั้นมีคนทำหมวกท่าประสติไม่เต็มอยู่คนหนึ่งนั่งอยู่กับเด็กผู้หญิงผมทองใส่ชุดสีฟ้าขาว แล้วก็ กระต่ายสีขาวใส่หมวกแต่ขอรับรองว่าไม่ใช่กระต่ายตัวที่ผมกำลังตามหาอยู่อย่างแน่นอน...
"เอ่อ ขอถามอะไรหน่อยครับ"ผมพูดพร้อมเดินเข้าไปในงานเลี้ยงน้ำชา
"โอ้ ดูสิมีแขกไม่ได้รับเชิญคนใหม่มาด้วย"กระต่ายสีขาวใส่หมวกพูด
"ไม่เป็นไรงานเลี้ยงน้ำชาของเราต้อนรับทุกคน...แม้แต่แขกที่ไม่ได้รับเชิญเหมือนกับเด็กผู้หญิงคนนี้"ช่างทำหมวกพูดพร้อมชี้ไปที่เด็กผู้หญิงผมทองใส่ชุดสีฟ้าขาว
"เอ้าเข้ามานั่งก่อนสิ"ช่างทำหมวกพูดพร้อมพาผมไปนั่งที่โต๊ะน้ำชา ผมได้นั่งอยู่ข้างๆเด็กผู้หญิงผมทองคนนั้น
"สวัสดี"เด็กผู้หญิงผมทองพูดกับผม
"ครับ สวัสดี"ผมตอบ
"ฉันอลิซ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ครับ"
"เธอก็หลงเข้ามาในวันเดอร์แลนด์เหมือนกันหรอ"อลิซถามผม
"ไม่รู้สิ"
"นี่มัวคุยอะไรกัน งานเลี้ยงน้ำชาเริ่มแล้วนะ"ช่างทำหมวกพูดพร้อมกำกระโดดโลดเต้นไปมา
จากนั้นผมก็ดื่มชา นั่งกินขนม ไปเรื่อยๆจนลืมเรื่องกระต่ายสีขาวตัวนั้นไปซะสนิท...
"เอาละ ทุกคนเชิญฟัง ต่อไปการแสดงของฉันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว"ช่างทำหมวกพูด แล้วเขาก็เริ่มร้องเพลงและเต้นไปเรื่อยๆดูแล้วตลกดี
แต่ท่าทางกระต่ายสีขาวใส่หมวกตัวนั้นจะทำหน้าตาเซงๆ ก่อนที่จะเริ่มถอนหายไปแล้วพูดว่า
"เฮ้อออ นี่ฉันดูมาเป็นสิบๆรอบละ"
ระหว่างที่เรากำลังสนุกอยู่กับงานเลี้้ยงน้ำชากันอยู่นั้น จู่ๆก็มีใครบางคนปรากฏตัวขึ้น...
"สวัสดี"....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น