คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ตัวผม กับ ถังขยะ
1
(ตัวผม กับ ถังขยะ)
ป๊อก!!
เสียงฝีเท้าของใครบางคนกระทบเข้ากับถังขยะใบเบ้อเริ้มที่ตั้งขวางทางอยู่หน้าประตูทางเข้าของโรงเรียน
“ไอ้ถึงขยะใบนี้เกะกะจังวะ ใครเอามาตั้งวะเนี่ย”
ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด พร้อมใช้เท้าเตะตัวถังขยะใบนั้นอีกรอบ จนถังขยะใบนั้นล้มลม เหล่าขยะทั้งหลายที่อยู่ในถังขยะใบนั้นต่างออกมากองอยู่ที่พื้นเป็นภูเขา ชายหนุ่มมองอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะเดินออกนอกโรงเรียนไป...
ผมเดินไปหยุดอยู่ที่ถังขยะใบนั้น สูดหายในเข้าจนเต็มปอดก่อนที่จะลงมือเก็บขยะทั้งหมดที่ออกมากองอยู่ เก็บเข้าใส่ในถังขยะเหมือนเดิม ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆทำไมผมต้องมาทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ด้วยนะ...
“เฮ้ ฮิโตะ นั้นนายทำอะไรอยู่นะ”เพื่อนชายร่วมห้องคนนึงของผมเดินเข้ามาทัก
“เก็บขยะ”ผมตอบขึ้นอย่างเซ็งๆ
“นายจะเก็บขยะไปทำไมนั่น บ้าไปแล้วเรอะ”
“เรื่องของฉันน่า”
“ฉันไปละ เก็บขยะให้มีความสุขนะเพื่อน ฮ่าๆๆๆ”เพื่อนของผมพูด พร้อมยกมือลาแล้วเดินออกนอกโรงเรียนไป
ผมยังคงตั้งหน้าตั้งตาเก็บขยะต่อไป ไม่รู้นะ แต่ผมรู้สึกมีความผูกพันธ์อะไรบางอย่างกับถังขยะใบนี้ ถ้าทิ้งมันไว้ในสภาพนี้ละก็ชีวิตผมไม่เป็นสุขแน่
2 นาทีผ่านไป…
“เสร็จซะที”ผมพูดขึ้นลอยๆพร้อมมองผลงานชิ้นโบว์แดงที่ผมอุตส่าห์พยาพยามทำ(เก็บขยะเนี่ยนะ) ผมเงยหน้ามองขึ้นฟ้า พระอาทิตย์เริ่มตกดิน ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงทุกทีๆ
ผมยกแขนปาดเหงื่อ ถอนหายในก่อนที่จะเดินเข้าไปล้างมือในอาคารเรียน...
ผมเดินออกมาหยุดอยู่ที่ถังขยะใบเดิมอีกครั้ง ผมมองมันสักพักก่อนที่จะค่อยๆย่อตัวลงไปกอดถังขยะใบนั้น...
......
“บะ บ้าไปแล้วเรอะ”ผมพูดขึ้นอย่างอายๆ แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน โชคดีที่ทุดคนกลับบ้านไปกันหมดแล้วไม่งั้นมีหวังงานเข้าแน่ตู ผมมองซ้ายมองขวาอย่างทุลักทุเล ก่อนที่จะเดินกลับบ้านไป...
ผมเดินออกมาจากโรงเรียนได้ซักประมาณเกือบๆครึ่งทางแล้ว ระหว่างทางนั้นผมคิดถึงแต่ถังขยะใบนั้นมาตลอด
อยากอยู่กับถังขยะใบนั้นจังเลย...
จู่ๆความคิดที่อยากจะอยู่กับถังขยะใบนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวผม ผมกัดฟัน สูดหายใจเข้าให้เต็มปอดก่อนที่จะวิ่งกลับไปที่โรงเรียนอีกครั้ง เมื่อผมถึงโรงเรียนผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
ผมรีบวิ่งไปที่ถังขยะไปนั้น เทขยะทั้งหมดออก(แล้วเมื้อกี้ผมเก็บไปเพื่อ?) ผมยกทั้งขยะใบนั้นขึ้นมา ก่อนที่จะรีบวิ่งกลับบ้านไปอีกครั้ง...
ผมมาหยุดอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้าน...
ละ ละ ละ แล้วนี่เราแบกถังขยะมาทำแป๊ะอะไรฟร๊ะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ แล้วนี่ผมจะเอาไว้ตรงไหนดีเนี่ย ผมมองไปมองมารอบๆแล้วนำถังขยะที่ผมไม่รู้แบกมาทำไมเอาไปวางไว้หน้าบ้าน ผมมองอย่างโล่งอก ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป
คืนนั้น...
ผมนอนผลิกไปผลิกมา แปลกแหะทำไมคืนนี้นอนไม่หลับเลย ทั้งๆที่ปกติผมหลับสนิทมาทุกคืนแท้ๆ
“ปวดฉี่จัง”ผมพูดขึ้นมาลอยๆ พร้อมลุกขึ้นจากเตียง
“ฉี่คืออะไรหรอ”จู่ๆเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้น ไม่คุ้นหูเอาซะเลย
ผมหันไปมองเจ้าของเสียง ที่หน้าต่างมีผู้หญิงหน้าตาสวยน่ารักนั่งอยู่ เธอไม่ใส่เสื้อผ้ามีแต่ผ้าสีขาวบางๆปกคลุมร่างกาย...
“ฉี่นี่ใช่น้ำอุ่นๆจากสัตว์ประหลาดเห่าได้ที่ชอบมาปล่อยใส่ฉันบ่อยๆหรือเปล่า”สัตว์ประหลาดเห่าได้นั้นคงหมายถึงสุนัขสินะ
“ธะ เธอเป็นใคร”ผมพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ
“เอ๋ ก็นายไม่ใช่หรอที่เป็นคนแบกฉันมาจากโรงเรียนโน่นมาไว้ที่นี่นะ”
“ผะ ผมหรอ”เท่าที่จำได้ผมยังไม่ได้แบกผู้หญิงกลับมาบ้านเลยสักครั้งนะ
“ก็ใช่นะสิ กว่าฉันจะปีนขึ้นมาได้นี่ลำบากนะ ว่าแต่นายเป็นใครไม่ทราบ”อันที่จริงคำถามนี้น่าจะออกมาจากผมมากกว่านะ
“ซะ เซจิโระ ฮิโตะ”ผมพูดชื่อของผม
“อือ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉัน... ฉัน... “
“ชื่ออะไรละชื่อนะ”
“ฉะ ฉันชื่อ... ชื่ออะไรหว่า”ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมเอามือกุมหัว ท่าทางเธอจะคิดหนักมากทีเดียว
“งั้นชื่อไว้ก่อนก็ได้ เธอนี่ใช่ถังขยะรึเปล่า”ผมพ่นคำถามโง่ๆที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ออกมา
“อือ ใช่แล้วละ ฉันคือภูตถังขยะน่ะ”
“ภูตถังขยะ”ผมพูดอย่างงง
“สงสัยเพราะตอนเย็นนายช่วยเก็บขยะใส่เหมือนเดิมให้ จึงเกิดความผูกพันธ์อย่างแรงกล้าขึ้นมาระหว่างฉันกับนาย และเพื่อตอบแทนบุญคุณพระเจ้าจึงเสกให้ฉันมาเป็นคน... ละมั้ง นะ ^^”
“แล้วเธอจะกลับไปเป็นขยะเหมือนเดิมได้รึเปล่า”
“ก็ต่อเมื่อฉันตอบแทนบุญคุณนายเรียบร้อยแล้วละนะ”
“งั้นหรอ ถ้าเธออยากจะตอบแทนบุญคุณฉัน เธอก็กลับไปเป็นถังขยะเหมือนเดิมสิ จะช่วยได้มาก”
“พูดแบบนั้นก็แย่น่ะสิ”
“เอิ่มม.. แล้วฉันจะเรียกเธอว่ายังไงดีเนี่ยยย”
“อะไรก็ได้ทั้งนั้นละ”
“งั้นเอา โกมิบาโกะ ละกัน เรียนสั้นๆว่าโกมิ”*โกมิบาโกะ(gomibako) ภาษาญี่ปุ่น แปลว่า ถังขยะ
“โธ่ ถังขยะเนี่ยนะ”
“ไหนบอกว่าจะเรียกว่าอะไรก็ได้ไงละ”
“อ่า ว่าแต่ฉี่คืออะไรหรอ ใช่อย่างที่ฉันบอกเมื่อกี้หรือเปล่า”เรื่องฉี่ยังไม่จบอีกเรอะ
“เธอไปอาบน้ำเถอะไป เหม็น”
“อาบน้ำหรอ คืออะไรอ่า อาบให้หน่อยสิ”ลืมไปยัยนี่มันเป็นถังขยะ
“จะบ้าเรอะ ฉันเป็นผู้ชายนะเฟ้ยยย”ผมขึ้นเสียง
“ฮึก... ฮึก... ฮืออออออ”โกมิเริ่มร้องไห้ ขี้แงจริงๆ
“โอ๋ อย่าร้องๆ”ผมเดินเข้าไปค่อยๆใช้มือลูบหัวโกมิเบาๆ เหมือนน้องสาวเลยแหะ
“อาบให้ฉันเถอะนะ”โกมิพูดพร้อมเข้ามากอดผม
“ม่ายยยยยยยยยยย~(-_-)(-_- )( -_-)(-_-)” ผมลากเสียงยาวพร้อมส่ายหน้า
“นะ นะ ฮิโตะ ขอร้อง ฉันมันเป็นแค่ถังขยะนายจะไปแคร์อะไรละ”
“ถึงเธอจะเป็นถังขยะ แต่เธอก็เป็นผู้หญิงงง งั้น ง่ายๆเธอเข้าไปหยิบฝักบัว เปิดน้ำ ลาดๆๆๆๆ หยิบสบู่ ถูๆๆๆ แล้วเปิดน้ำ ลาดๆๆๆ อีกที เสร็จ”
“งั้นหรอ”
“อ่า”
“แล้วฝักบัวกับสบู่นี่อันไหนหรอ”ผมชักปวดหัวกับยัยนี่ซะแล้วสิ
“มานี่มาดู”ผมพาโกมิเข้าไปในห้องน้ำแล้วบอกว่าฝักบัวกับสบู่นี่มันคืออะไร แล้วผมก็ออกมาจากห้องน้ำ
10 นาทีผ่านไป...
โกมิก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ทำเอาพื้นห้องนอนเปียกไปเป็นทาง
“ทำไมเธอถึงไม่รู้จักเช็ดตัวก่อนออกมาจากห้องน้ำเล่า”ผมพูดพร้อมเงยหน้ามองโกมิ....
เฮือกกกกกกก...
“ธะ เธอออ นี่ไม่อายบ้างรึไง ผ้าเช็ดตัวทำไมไม่เอามาห่มก่อนละ”ผมขึ้นเสียงใส่โกมิอีกครั้ง เพราะตอนนี้โกมิอยู่ในสภาพเปลือยไปทั้งตัว
“เอ๋”ยัยโกมิทำหน้างงๆ
ผมรีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้โกมิ
“เอ้า เช็ดตัวซะ เดี๋ยวฉันไปหาเสื้อผ้ามาให้”
“อื้อ”โกมิตอบรับเบาๆพร้อมยื่นมือมารับผ้าเช็ดตัวจากผม
ในตู้เสื้อผ้าของผมมีแต่เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ(ก็ผมมันเป็นผู้ชายนี่นา)ผมพยายามหาเสื้อผ้าตัวที่เล็กที่สุดให้ แต่ดูท่าทางมันจะใหญ่ไปสำหรับโกมิละนะ...
“อะ นี่เอาชุดนี้ไปใส่ก่อนละกัน ใหญ่หน่อยนะ แต่ก็ยังดีกว่าเปลือยแบบนี้ละกัน”ผมพูดพร้อมยื่นเสื้อผ้าให้
“ขอบใจ”
จากนั้นโกมิก็หยิบเสื้อผ้าของผมไปใส่...
“ดูท่าจะใหญ่ไปจริงๆด้วยแหะ”ผมพูดขึ้นเบาๆ เมื่อโกมิใส่เสื้อของผมเสร็จ
“เอ๋ นี่ใหญ่ไปหรอ แบบนี้แหละใส่สบายดีออก”
“ตามใจเธอ หาวววววววววว”ในที่สุดผมก็ค่อยรู้สึกง่วงขึ้นมาบ้างละ
“เธอไปนอนได้แล้วไป ฉันจะนอนและ”ผมพูดก่อนที่ผมจะค่อยๆล้มตัวลงนอนบนเตียง
“นี่ ฮิโตะ ขอฉันนอนบนเตียงด้วยสิ”
“ZzZzzzzzzzzzzz -0-“
+
ความคิดเห็น