ღ Rival or Lover ღ :: kai x sehun ::

ลำดับตอนที่ #1 : Rival or Lover :: Intro ::

Rival or Lover

Kai x Sehun

 
           กายสูงโปร่งนอนราบบนกระดานเลื่อนแผ่นยาวใต้ท้องรถคันโตที่ลูกค้าเอามาทิ้งไว้ให้ช่วยดูอาการ คิมจงอินพบว่ามันมีอะไหล่ชำรุดนิดหน่อยต้องจัดการให้เสร็จก่อนถึงเวลานัดรับในวันนี้ ใบหน้าคมเข้มที่จดจ่อกับน๊อตตัวเล็กยามไขเข้าล็อคแน่นนั้นมอมแมมและมีรอยดำติดเล็กน้อยตามประสา ก่อนที่เจ้าของผิวสีน้ำผึ้งจะหยุดชะงัก เมื่อปลายหางตาเหลือบไปเห็นรองเท้าผ้าใบแบรนด์เนมสีขาวราคาแพงด้านข้าง

            เลิกคิ้วสงสัยกับตัวเองที่อยู่ดีๆเจ้าของรองเท้าคู่นั้นก็หยุดก้าวลง ท่าทางไม่ค่อยสุภาพทำเอาจงอินหัวเสียเมื่อเทปกาวที่กระเด็นเข้ามาใต้ท้องรถถูกหน้าเขาเต็มๆ เห็นอยู่หลัดๆว่าไอรองเท้าแสนแพงนั่นแหละที่มันเป็นตัวการเตะเข้ามา

            ถึงกับขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างหงุดหงิด คิมจงอินใช้มือดันรถทีเดียวล้อเล็กใต้กระดานก็พาเคลื่อนออกมาอย่างรวดเร็ว กายสูงโปร่งในชุดเสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนธรรมดาลุกขึ้นยืนทันทีเพื่อจะดูหน้าของคนที่มันอาจหาญทำกับเขาอย่างโคตรจะเรียกว่าไร้มารยาท เอาของต่ำมาเล่นกับของสูง พ่อแม่มันไม่สั่งสอนหรือไงวะ!

            “ทำบ้าอะ..ร!......”

            !!!

            เสียงทุ้มถูกกลืนลงลำคอทันทีที่เห็นใบหน้าขาวภายใต้แว่นอันโตสีดำสนิท โครงหน้าคุ้นตาและเครื่องหน้าที่คุ้นเคยทำให้จงอินต้องขมวดคิ้วยุ่งอย่างสงสัย กายผอมสูงอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำคลุมทับด้วยเสื้อนอกสีเดียวกัน เช่นเดียวกับกางเกงยีนขายาวที่รัดรึงอวดสัดส่วนเพรียวผอมและสะโพกกลมกลึง นอกจากผิวเนื้อเนียนขาวที่โผล่พ้นเสื้อผ้า นอกนั้นก็แทบจะเป็นสีดำไปหมด อ้อ ยกเว้นก็แต่ไอรองเท้าผ้าใบนั่น

            “ยังทำตัวสกปรกเหมือนเดิมนะ ...คุณพ่อให้มาตาม” ทั้งน้ำเสียงห้วนและการพูดจายียวนกวนประสาท จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากน้องชายต่างสายเลือดตัวดีที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนบินไปเรียนไกลถึงเมืองนอกเมืองนา

            “โอเซฮุน”

            “ก็เออดิ” ก้านนิ้วเรียวยกขึ้นถอดแว่นตาอันโปรด เผยดวงตาเรียวคู่สวยกรีดอายไลน์เนอร์ที่เจ้าตัวคิดว่ามันช่วยให้หน้าเขาดูเข้มขึ้น ไม่รู้ว่าคิดได้ยังไง เท่าที่เห็นมันก็มีแต่จะทำให้หวานขึ้นล่ะไม่ว่า

            จงอินหรี่ตาลงเล็กน้อยพลางกวาดสายตาสำรวจอีกฝ่ายคร่าวๆ เห็นพ่อกับแม่บอกว่าจะกลับจากอังกฤษเดือนหน้า ไหงกลับมาก่อนซะอย่างนั้น ไม่ได้เจอกันนานห้าปีจากเด็กผู้ชายตัวผอมผิวซีดเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ดูดีขึ้น เออ คิมจงอินยอมรับ นั่นอาจจะเป็นเพราะเสื้อผ้ายี่ห้อดังที่ใส่ แต่ให้ตายยังไงก็ไม่เลิกนิสัยจิกกัดเขาสักที

            “เหอะ นึกว่าจะได้อยู่บ้านแบบสบายใจอีกสักเดือน เนื้องอกของครอบครัวก็กลับมาซะและ” นั่นก็หมายถึงจงอินเองด้วยเหมือนกันที่ไม่เลิกจิกกัดคนอ่อนเดือนกว่า

            ประโยคทำนองว่าเห็นโอเซฮุนเป็นคนนอกของคิมจงอินทำให้ริมฝีปากแดงอ่อนกระตุกยิ้มร้องเหอะในลำคอ ก่อนยิ้มสวยๆมันจะหายไปจากใบหน้าขาวพร้อมม่านกลมสีดำจ้องเขม็งไปทางพี่ชายจำใจ

            “เดี๋ยวก็รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นเนื้องอกของบ้าน”