คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Cheapter 3
ณ ห้องลูซีเฟอร์
ฟึบ
ร่างบางในชุดยูนิฟอร์มเลื่อนเปิดประตูเข้ามา
"เมื่อคืนคงหนักสิท่าถึงได้มานอนต่อที่นี่เนี่ย" ร่างบางพึมพำออกมา พร้อมกับเดินไปหยิบหมอนที่หล่นลงมา แล้วไปกดไว้ที่หน้าของบุคคลที่นอนนอยู่บนโซฟา สมใจแล้วก็ปล่อยมือ แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง
"แค่กๆๆ เธอจะฆ่า แค่กๆ ฉันรึไง หาา!!" จินยองที่นอนอยู่บนโซฟา ลุกขึ้นมาพร้อมสบถอะไรอีกหลายต่อหลายคำ แต่ผู้กระทำกลับยักไม่สนใจ นั่งเปิดอ่านหนังสือต่อไปอย่างสบายใจ
"ไอ้แชร์อ่ะ"
"ทำไม คิดถึงพี่ชายฉันหรือไง กลัวแฟนนายหายเหรอ"
"เออ!! เมื่อวานแฟนฉันไปมีเรื่องมาเป็นไงบ้าง"
"คิคิ ยอมรับด้วย" โซฟาเงยหน้าจากหนังสือขึ้นมามองหน้าของจินยองที่เนือยๆ ก็อดที่จะขำไม่ได้ ไหนจะประโยคที่บอกว่าพี่ชายของตนเป็นแฟนอีก ถ้าแฟนคลับมาได้ยินคงฟินแย่ นี่มันคู่จิ้นอันดับนึงนี่นา
"ไม่ต้องมาทำหน้าล้อเลียนเลย มันหายหัวไปไหนล่ะ"
"ยังไม่ตื่น" โซฟาก้มหน้าลงไปอ่านหนังสือต่อ
"มีสอบหรือไง?" จินยองเดินเข้ามาชะโงกหน้าเข้ามาดูหนังสือที่โซฟาอ่าน
"อืม.."
"อ่าาา....สู้ๆนะ ตั้งใจอ่าน ตั้งใจอ่าน" จินยองไม่พูดป่าว เอามือมาตบหัวโซฟาเบา พร้อมกับวิ่งเผ่นแนบออกไปก่อนที่จะโดนด่า
"ไอ้.......เฮ้อออ" แน่นอนว่าโซฟาไม่ชอบให้ใครมาลูบหัว พอๆกับที่มีคนมาเรียก ฟาฟานั่นแหละ แต่ก็ไม่มีใครทำหรอก นอกเสียจากคนในลูซีเฟอร์ ไม่สิ! ต้องบอกว่าคู่สองสามีภรรยานี้ตั้งหาก แชร์ จินยอง!!
มันน่าถ่ายรูปตอนใกล้ชิดสนิทกันตอนสองคนนี้เผลอแล้วเอาไปเผยแพร่จริงๆ เพราะสองคนนี้ก็ไม่ชอบให้คนอื่นมาจับพวกเค้าจิ้นเหมือนกันน่ะสิ แต่ที่จินยองพูดไปเมื่อกี้นี้คือการประชดใส่โซฟาที่กวนเบื้องล่างของเค้าอยู่นั่นเอง
~Je T'aime Mode~
"โมร์ขึ้นห้องไปก่อนเลยนะ เค้าเข้าห้องน้ำก่อน" ฉันพูดกับอาโมร์ให้ขึ้นไปก่อน เพราะว่าฉันปวดฉี่มาก อั้นมาตั้งแต่อยู่บนรถละ
"อืมๆ เอากระเป๋ามาดิ จะได้ไม่เกะกะ" อาโมร์ยื่นมือมาหยิบกระเป๋าไปจากฉัน ฉันจึงรีบวิ่งไปห้องน้ำหญิงทันที
"อืม...จินคะ เดี๋ยวคะ...ใครมาเห็นนะ"
"..."
"อ๊ะ...มือซุกซนจังนะคะจิน อืมมมม...."
ฉันที่รีบวิ่งมาเข้าห้องน้ำมาก จนไม่ทันได้ดูอะไร เปิดประตูห้องน้ำเข้าไปก็เจอกับฉาก....เอิ่ม.... อีโรติค ฉันได้แต่ยืนจับลูกบิดข้างอยู่อย่างนั้น
"ว้ายยยย!!" ยัยผู้หญิงหน้าขาวรีบกระโดดลงมาจากอ่างล้างมือ พร้อมก้มหน้างุดๆอยู่หลังผู้ชาย อ่ออ ผู้ชายก็ไม่ใช่ใครหรอก จินยองหนุ่มเพลย์บอยของโรงเรียนเราเองคร้าา [ซาวด์ปรบมือมา]
(มันใช่เวลาไหม?)
"ออกไปก่อน" จินยองบอกยัยหน้าขาวนั่นให้ออกไปก่อน แล้วทำไมไม่ออกไปด้วยกันฟระ?
"เธอทำฉันขาดตอน" ขาดตอนอะไรของเค้าวะ? แต่ช่างเถอะ
"ขาดตอนอะไรของนายฉันไม่รู้ แต่ฉันจะเข้าห้องน้ำ อ่อ...ถ้าออกมายังเจอนายอยู่อีกนะ รู้เรื่อง!!"
ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปิดประดูอย่างแรง ฉันรีบจัดการทำธุระให้เสร็จเรียบร้อย อ่า...สบายจังง โล่งมากๆเลออ ฉันกดชักโครกพร้อมปลดล็อกประตูออกมา
กริ๊ก!
"เห้ยย นี่..นี่นายยังไม่ออกไปอีกหรอ" ฉันยืนทำหน้าตาเหลอหลา อ้าปากหวออยู่อย่างนั้น ก็อีตาจินยองน่ะสิยังไม่ยอมออกไปอีก เค้าจะอยู่ทำซากอะไรอีก
~Je T'aime End Mode~
Jinyung Mode~
กริ๊ก!
เสียงปลดล็อกประตูห้องน้ำดังออกมา
"เห้ยย นี่..นี่นายยังไม่ออกไปอีกหรอ" ยัยนั่นทำหน้าตาเหลอหลาใส่ผม ผมส่งยิ้มกวนๆกลับไป
"ฉันก็แค่อยากจะรู้ ว่าถ้าเธอเห็นฉันยังอยู่ในห้องน้ำ เธอจะทำอะไร" ดูสิ! ยัยนั่นทำหน้าตกใจเบาๆ ฮ่าๆๆๆ ตลกจัง
"ฉะ...ฉัน...ฉันก็จะ..."ระหว่างที่พูดยัยนั่นเหมือนจะมองหาอุปกรณ์ที่จะช่วยเธอนะ ผมพนันได้เลยว่าตอนที่ยัยนั่นขู่ผมก่อนจะเข้าห้องน้ำน่ะ เธอยังไม่ได้คิดวิธีจัดการกับผมน่ะสิ
"ฉันก็จะไล่นายออกไปไง!!" อ่า....น่ากลัวจังเลยคับ ฮ่าๆๆ
ผมยกยิ้มมุมปากส่งไปให้เธอ พร้อมกับก้าวฉับๆเข้าไปหาเธอ
"ไหนอ่ะ? เธอจะจัดการฉันยังไง?" ไม่พูดป่าว ผมยังยื่นหน้าเข้าไปหาเธอ แต่เธอก็เอนตัวหลบซะเต็มที่ รู้สึกเฟลนิดๆแฮะ ส่วนมากมีแต่คนอยากเข้าหาผม ดูเธอทำสิ เหมือนไม่อยากโดนตัวผมเลย คิดได้ดังนั้นผมจึงเอื้อมมือไปคว้าข้อมือเธอทั้งสองข้อมือ ส่วนอีกมือหนึ่งก็เอื้อมไปโอบเอวเธอ ผมอยากจะลงโทษยัยนี่จัง เข้ามาขัดจังหวะอารมณ์ผมได้
"ปล่อยฉันนะ!!" เธอพยายามจะบิดข้อมือของเธอออก แต่ไม่สำเร็จหรอก ฮิฮิ
ผมค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปใกล้เธอทีละนิดๆ เธอก็เอนหนีผมไปเรื่อยๆ ผมค่อยๆดันตัวเธอให้ติดกับผนังห้องน้ำ ฮ่าๆๆ เธอเอนหนีผมไม่ได้ละ
"ฉันบอกให้นายปล่อยฉันไง คิดว่าเป็นถึงจินยองแห่งลูซีเฟอร์แล้วใครก็จะยอมนายง่ายๆอย่างนั้นหรอ" เธอมองหน้าผมเขม็ง
"เธอกลัวหวั่นไหวต่างหาก" เธอถลึงตาใส่ผม
"อย่ามโน!!" เจ็บจังเค้าหาว่าผมมโน ผมจึงค่อยโน้มตัวเข้าไปหาเธอ ตอนนี้จมูกผมโดนจมูกเธอแล้วล่ะ ขยับอีกนิดเดียวเธอเสร็จจผม
ปึก!!
"โอ๊ยย!!" ผมถึงกับทรุดเลยครับ ก็ยัยนี่เล่นแทงเข้าใส่ผมน่ะสิ ผู้หญิงอะไรโหดชะมัด โอ๊ยย ผมจุก ตรงนี้มันจุดสำคัญของผมเลยนะ เกิดมันใช้การได้ไม่ร้อยเปอร์เซนต์ทำไงง TT
"ยัยบ้า!!" ผมได้แต่ตะโกนไล่หลังเธอออกมา โอ๊ยย ผมต้องจัดการตัวเอง แล้วรีบออกจากห้องน้ำแล้วแหละ ใครมาเห็นผมสภาพนี้คงไม่ดีแน่!! ฝากไว้ก่อนเถอะ!!
~Jinyung End Mode~
~Je T'aime Mode~
ปึก!!
"โอ๊ยย!!" ฉันยกเข่าขึ้นแทงจินยองทันทีที่เค้าเอาใบหน้าหน้าอันหล่อเหลา (?) เข้ามาใกล้หน้าฉัน จินยองทรุดลงไปนอนกองกับพื้นทันที ฮึ สมน้ำหน้า เล่นกับใครไม่เล่น ฉันจึงรีบวิ่งออกไปจากห้องน้ำทันที
"ยัยบ้า!!" ยังมีแรงด่าฉันไล่หลังดวยนะ ฟู่!! รอดตายแล้วฉัน เกือบเสียเฟิร์สคิสแล้วไหมละ
~Je T'aime End Mode~
ห้องเรียน
“แตมเป็นอะไรหรือป่าวหน้าแดงๆ” อาโมร์เอามือไปแตะหน้าผากของเฌอแตม
“ปละ...เปล่า อากาศคงร้อนน่ะ” เฌอแตมรีบบอกปัดไป ได้แต่นึกในใจว่าทำไมต้องหน้าแดงด้วย ก็แค่...จินยองยื่นหน้าเข้ามา แล้วภาพนั้นก็ลอยเข้ามาในหัวของเฌอแตม
“หวัดดีสาวๆ” เอแคลร์เดินเข้ามาในห้องด้วยอารมณ์ที่สดใส
“เอแคลร์มาแล้วไปเข้าแถวกันเถอะ” เฌอแตมที่เห็นอาโมร์ยังส่งสายตามาด้วยความสงสัยจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง
พักกลางวัน
“พวกเธอรู้ทางไปที่ห้องลูสิเฟอร์ป้ะ?” ในขณะที่ อาโมร์ เอแคลร์และเฌอแตมนั่งกินข้าวกันอยู่ เอแคลร์ก็ถามขึ้นมาขณะที่กำลังเคี้ยวข้าวอย่างเอร็ดอร่อย
“เห…เธอจะไปทำไมอ่า?” อาโมร์ไม่เข้าใจว่าเอแคลร์จะถามไปทำไม
“ฉันมีธุระนิดหน่อยน่ะ”
“ธุระ? เธอเนี่ยนะมีธุระกับลูซิเฟอร์ อ่า…หวังว่าเธอไม่ได้ไปทำตัวมีปัญหากับพวกเค้าแล้วถูกเรียกพบหรอกนะ” เฌอแตมได้แต่คิดแล้วก็สงสัย
“ฮ่าๆๆ บ้าน่า!” เอแคลร์หัวเราะแห้งๆ พร้อมกับมองไปทางอื่น
“มีพิรุธแฮะ แต่เอาเถอะ! ถ้าเค้า ‘อยากบอก’ เดี๋ยวก็บอกเองแหละเนอะ” อาโมร์ทำหน้าสงสัย และประโยคท้ายก็หันหน้าไปพูดกับแฝดของตัวเอง พร้อมกับเน้นคำว่า ‘อยากบอก’
“ตึกบริหารชั้น 5 ทั้งชั้นมีห้องเดียว นั่นแหละห้องลูซีเฟอร์” เฌอแตมพูดยิ้มๆ
“ขอบคุณนร้า” เอแคลร์อมยิ้ม แล้วก็เหมือนนึกอะไรออก “ไว้กลับมาฉันจะเล่าให้ฟังนะ” พร้อมกับช้อนสายตามองสองสาวที่ตอนนี้แกล้งทำเป็นกินข้าวอย่างไม่สนใจ แต่พอได้ยินประโยคนั้น ทั้งคู่ก็มองหน้ากันแล้วหัวเราะคิกคัก
~Éclair Mode~
ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าห้องลูซีเฟอร์แล้ว ข้างหน้าห้องมีกล่องไว้ใส่ของที่สาวกลูซีเฟอร์เอามาให้ มีทั้งช็อกโกแลค เสื้อผ้า ของใช้ต่างๆ อย่างกับศิลปินแหนะ ฉันยืนเก้ๆกังอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน ฉันตัดสินใจยกมือจะเคาะประตูแต่ประตูก็เปิดออกก่อน
“เห? สาวน้อย เธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย ถ้าจะเอาของมาให้ก็วางไว้ในกล่องสิ” คนที่เปิดประตูออกมาคือจินยอง มองใกล้ๆหน้าเค้าใสชะมัด ไม่แปลกใจทำไมสาวๆถึงติดกับดัก
“อะ...เอ่อ...เอเจอยู่ไหม?” ฉันตัดสินใจถามไป
“ไอ้เจน่ะเหรอ...ไม่อยู่หรอก มันออกไปข้างนอก ไว้ค่อยมาหาใหม่นะสาวน้อย แต่ยากหน่อย มันไม่ค่อยชอบคุยกับคนแปลกหน้า” จินยองกระตุกยิ้มมุมปาก คนแปลกหน้าอะไรยะ เค้ารู้จักยันบ้านฉันย่ะ
“หรอ...งั้นไม่เป็นไร ขอบคุณนายมากนะ” ฉันรู้สึกเสียดายจัง แล้วฉันก็หันหลังกลับแต่ก็ดันไปชนกับคนๆนึงอย่างจัง ฉันเซนิดหน่อยแต่เค้าก็เอามือจับแขนของฉันไว้เพื่อกันฉันล้ม
“เป็นไรไหม?” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ฉันค่อยๆเงยหน้ามองเค้า อ่า...แชร์นั่นเอง รู้สึกผิดหวังแฮะ เฮ้ๆๆ ยัยเอแคลร์เธอจะผิดหวังทำไมกัน?
“มะ...ไม่เป็นไร ขอโทษที ฉันไม่ทันระวังเอง”
“เธอนั่นเอง” เค้ามองหน้าฉันแล้วก็พูดขึ้นมา พร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก “เมื่อวานไอ้เจไปส่งถึงบ้าน ปลอดภัยดีใช่ไหม มันไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ป้ะ?”
“อ่าห๊ะ” เค้าไม่ทำไรฉันหรอก มีแต่ฉันเนี่ยแหละที่จะทำเค้า “ฉันขอตัวนะ”
“เดี๋ยวก่อนสิ” เค้าดึงแขนฉันไว้ “เธอมาหาไอ้เอเจใช่มะ เอาเบอร์เธอมาสิ มันกลับมาจะได้ให้มันติดต่อเธอไป” ฉันยิ้มกว้าง พร้อมกับหยิบเอาโทรศัพท์ที่แชร์ยื่นมาให้ เมมเบอร์ฉันเข้าไป
“ขอบคุณนะ” ฉันยิ้มให้แชร์เป็นการขอบคุณ แชร์พยักหน้า พร้อมกลับกอดคอจินยองที่ทำหน้างงเข้าห้องไป ฉันหมุนตัวเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี เพียงแค่รอเอเจติดต่อมาก็เท่านั้นเอง ฮิฮิ
~End Éclair Mode~
ภายในห้องลูซิเฟอร์
“เดี๋ยวนี้ พัฒนาการจีบหญิงนี่หว่า~” จินยองเอ่ยแซวแชร์ พร้อมกับยิ้มกลุ้มกลิ่ม
“จีบหญิงไรวะ” แชร์หันไปทำหน้างงใส่เพื่อน
“เอ้า! ก็สาวน้อยคนเมื่อกี้ไง วิธีขอเบอร์แกนี่สุดยอดเลย แต่ก็ดูไปให้ความหวังเธอหน่อยนะ ไอ้เจไม่โทรไปหรอก” จินยองเอ่ยขึ้น
“ฉันไม่ได้จีบเธอ และฉันก็มั่นใจว่าไอ้เจต้องโทรกลับเพราะผ้าเช็ดหน้าเธออยู่ที่มัน”
“โอ้โห! ร้ายจริงๆเลยไอ้เจ เห็นเงียบๆฟาดเรียบนะคร้าบบบ” จินยองทำหน้าขำๆ
“ผ้าเช็ดหน้า?” โซฟาที่นั่งเล่นโทรศัพท์เงียบๆอยู่นานแล้วเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเอียงคอถามแฝดพี่ของเธอ
“อึ้ม! ก็เมื่อวานนี้ที่เค้ากับไอ้เจไปช่วยผู้หญิงคนนึงไง คนเนี้ยแหละ แล้วตอนที่ไอ้เจไปส่งเธอที่บ้าน เธอก็เอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเลือดไอ้เจ ไอ้เจเลยขอเอากลับไปซักน่ะ” แชร์อธิบายให้โซฟาฟัง โซฟาได้แต่นิ่งไป แล้วก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ต่อ
“หวังว่าไอ้เจจะไม่หลงสาวน้อยนั่นนะ เธอก็น่ารักซะด้วยสิ” จินยองพูดขึ้นมาแล้วก็เดินออกจากห้องไป ซึ่งตอนนี้แชร์ได้แต่เหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ผ่านช่องหน้าต่างนั้นเค้าเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินออกจากโรงเรียนไปอย่างอารมณ์ดี
“ไอ้เจน่ะฉันไม่รู้ แต่เธอคนนั้นคงจะหลงรักไอ้เจแล้วแหละ” แชร์พึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็ดังพอที่ทำให้โซฟาได้ยิน โซฟาชะงักไปเพียงเล็กน้อยและก็กลับไปเล่นโทรศัพท์ต่อ
05/03/58
หลังจากที่ไรต์หายไปนานมากกกก ก็กลับมาอัพจนครบ 100% แล้วนะ
ช่วยกันคอมมเนต์ด้วยนะ ไรต์จะได้มีกำลังใจแต่ง27/09/57
มาอัพต่อแล้วนะ วันนี้เจอกับหนุ่มจินยองแบบเต็มๆ มีเกือบเรตนิดนึงด้วย คิคิ
วันนี้ทำอิมเมจด้วย ไม่ค่อยมีคนเม้นเลย ไรต์เสียจวย เม้นสักนิด จิดแจ่มใสนะคะ ไรต์ขอร้องง
ความคิดเห็น