คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1
Chapter 1
~กริ๊งงงงงง~
เสียงสัญญาณบ่งบอกว่าถึงเวลาพักกลางวันแล้ว นักเรียนต่างกระตือรือล้นที่จะรีบไปทานข้าวกันที่โรงอาหารกับเพื่อนๆ แต่มีเด็กสาวคนหนึ่งค่อยๆเก็บอุกปรณ์ทุกอย่างลงกระเป๋าอย่างไม่เร่งรีบที่จะไปจับกลุ่มกับเพื่อน เพราะเธอเป็นเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามา ยังไม่มีกลุ่ม ไม่มีเพื่อน
“สวัสดีเอแคลร์~” เสียงใสๆดังขึ้นจากทางหน้าโต๊ะของเธอ
เด็กสาวที่ถูกเรียกเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับเด็กสาวอีก 2 คนที่ช่าง.....มีหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ คนแรกยิ้มจนตาเรียวเล็กนั้นมองไม่เห็น ผมสั้นประบ่าสีดำสนิทถูกแบ่งเป็นสองข้างและมัดไว้หลวมๆ ปากเล็กยิ้มซะกว้างจนดูน่าหยิกแสดงให้เห็นว่าเธอคนนี้ดูซุกซนยิ่งนัก ขัดกับอีกคนที่ระบายยิ้มบางๆ แต่ตาเรียวนั้นก็เกือบจะมองไม่เห็นเช่นกัน แสดงถึงว่าเธอสองคนนี้ต้องมีเชื้อสายจีนอย่างแน่นอน แต่ผมของเธอหากดูดีๆ จะยาวกว่านิดหน่อย
“สวัสดีจ้ะ^^ เอ่อ....?” เธอตอบกลับไปพร้อมระบายยิ้มจางๆพร้อมกับอึกอักเพราะยังไม่รู้จักชื่อ 2 สาว
“เราชื่อเฌอแตม ส่วนนี่ชื่ออาโมร์” หญิงสาวที่ร่าเริงกว่าตอบพร้อมชี้ไปยังหญิงสาวข้างไ
“อ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ” เด็กสาวผู้เป็นเด็กใหม่ยิ้มกว้างและเอ่ยอย่างเป็นมิตร หน้ารูปไข่เข้ากันดีกับผมตรงสีน้ำตาลที่ปล่อยยาวถูกจัดมาไว้ข้างหน้า ตากลมโตสีดำบวกกับแพขนตารับกันดีกับผมหน้าม้าของเธอ จมูกนิด ปากหน่อยมองแล้วช่างเหมือนตุ๊กตาน่าทะนุถนอม เธอจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆคนหนึ่ง
“ไปกินข้าวด้วยกันไหม? เราจะได้มีเวลาทำความรู้จักกันมากขึ้นกว่านี้อีก” อาโมร์เป็นคนชวนเอแคลร์ และไม่ต้องคิดอะไรมากมาย เอแคลร์ตอบตกลงทันใด เธอไม่ได้จะอยากอยู่คนเดียวในโรงเรียนนี้นิ หลังจากนั้นทั้ง 3 สาวก็มุ่งหน้าไปยังโรงอาหาร
~Eclair Mode~
สวัสดีทุกคนฉันชื่อ เอแคลร์ (ที่เป็นขนมอ่ะ!) ฉันเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่เพราะพ่อและแม่ของฉันท่านต้องมาทำธุรกิจอยู่ที่กรุงเทพฯ พร้อมย้ายโรงเรียนให้ฉันด้วย แต่ถึงฉันพึ่งย้ายเข้ามาใหม่ฉันก็มีเพื่อนแล้วนะ ก็อาโมร์กับเณอแตม (ชื่อของพวกเธอคือคำว่ารัก - -* พ่อแม่เข้าใจตั้งชื่อดีเนอะ) สองสาวฝาแฝดอาหมวยไงล่ะ แต่พอได้รู้จักสองสาวนี่นิสัยต่างกันลิบ อาโมร์จะเป็นคนเย็นๆไม่ถึงกับขั้นเรียบร้อย แต่ดูไม่ซนจนเกินไปเหมือนเฌอแตม ยัยนี่น่ะออกแนวซุกซนนิดๆ(?) ถ้าอยู่กันนิ่งๆคงจะแยกไม่ออก แต่ถ้าพูดหรือแสดงกิริยาเท่านั้นแหละ สามารถแยกได้ทันที! และสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นกลุ่มๆหนึ่ง พวกเค้ามีด้วยกัน 5 คน เป็นหญิง 1 ชาย 4 -0- ฉันบอกได้เลยว่าพวกเค้าดึงดูดสายตามาก และเป็นที่จับสายตามากๆ ไม่ว่าจะเป็นเด็กม.ต้นหรือม.ปลายยามที่พวกเค้าเดินผ่านต่างก็หันมองตามกันทั้งนั้น
“พวกเค้าเป็นใครหรอ? ทำไมทุกคนถึงต้องหันไปมองพวกเค้าล่ะ?” ฉันอดที่จะสงสัยไม่ได้จึงถาม 2 แฝดนั่นไป
“อ๋อ...เธอเข้ามาใหม่ก็ยังไม่รู้สินะ กลุ่มนี้มีชื่อว่า ‘ลูซีเฟอร์’” เฌอแตมเป็นคนตอบขึ้นมา
“ลูซีเฟอร์? เทพเจ้าแห่งความตายน่ะหรอ?” ฉันว่าชื่อนี้ไม่เหมาะกับพวกเค้าเลย ก็ดูแต่ล่ะคนสิ ดูดีอย่างกับลงมาจากสวรรค์
“ถูกต้อง เธอคงคิดว่าชื่อกลุ่มคงไม่เหมาะกับหน้าตาพวกเค้าใช่ไหม แต่ความสามารถของพวกเค้านี่สิ อย่างกับปีศาจแหนะ!” อาโมร์เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง และเธออ่านใจฉันออกเป๊ะ
“ความสามารถ? พวกเค้ามีความสามารถอะไรบ้างล่ะ?” ฉันถามต่อด้วยความอยากรู้ ความสามารถแบบไหนกันนะที่เป็นลูซีเฟอร์
“ก็ทุกด้านแหละไม่ว่าจะเป็นการเรียน กีฬา ดนตรีรวมถึงเรื่องชกต่อยและแข่งรถด้วย ทุกคนต่างมีความสามารถกันคนล่ะแบบแต่ครบทุกด้าน อ๊ะๆๆ...เธอกำลังจะถามล่ะสิ ว่าทำไมถึงเป็นลูซีเฟอร์ ไม่เป็นจีอา ซูสหรือชื่ออื่นที่ดูว่ามาจากสรวงสวรรค์” เฌอแตมอธิบายพร้อมกับบอกในสิ่งที่ฉันกำลังจะอ้าปากถาม
“ที่พวกเค้าไม่ตั้งชื่อเป็นทำนองนั้นอ่ะ เพราะพวกเค้าบอกว่า ถ้าเป็นเทพที่ดีจะไม่มีเรื่องชกต่อย แต่พวกเค้ามี” อาโมร์อธิบายต่อ
“แล้วทำไมพวกเค้าถึงมีเรื่องชกต่อยล่ะ?” ฉันถามต่อ
“ก็ถ้าในโรงเรียนนี้อ่ะนะไม่มีใครกล้าที่จะมีเรื่องกับพวกเค้าหรอก แต่ถ้าเป็นข้างนอกอ่ะ เพียบ!! ก็ดูหน้าตาแต่ล่ะคนสิ อย่างกับลงมาจากสวรรค์ มันก็มีบ้างที่จะมีคนมาหลงใหล มาปลื้มอ่ะ”
“และคนที่มาปลื้มส่วนมากก็จะเป็นพวกมีเจ้าของแล้ว แฟนเค้าก็ตามมาจัดการขอหาหมั่นไส้ แต่ก็ต้องแพ้กลับไป” อาโมร์และเฌอแตมต่างอธิบายในสิ่งที่ฉันสงสัย และเฌอแตมก็พูดขึ้นมาในขณะที่ฉันมองไล่ไปทีละคน
“ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มมีชื่อว่า โซฟา ทุกคนต่างบอกว่าเธอเป็นวีนัสของกลุ่ม สวย สง่า เก่งและเท่! ไม่ว่าหญิงหรือชายต่างก็ชื่นชอบเธอทั้งนั้น ด้านวิชาการเธอถนัดชีวะ เธอเป็นนักกีฬาแม่นปืนของโรงเรียนส่วนวงดนตรีเธอคือนักร้องนำ”
“ส่วนผู้ชายที่มีผมสีคาราเมลนั่นน่ะเป็นแฝดของโซฟา เค้าชื่อว่า แชร์ คนนี้ดูอบอุ่นและใจเย็นที่สุดในกลุ่มแล้วล่ะ ด้านวิชาการเค้าถนัดคณิตศาสตร์ และเป็นนักกีฬาเทนนิสของโรงเรียน วงดนตรีก็เป็นมือกีตาร์”
“ผู้ชายผมสีบลอนด์ชื่อว่า จินยอง เค้าเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลี อีตานี่เนี่ยเจ้าชู้ที่สุด เข้าถึงได้ง่ายสุดแล้วล่ะ ด้านวิชาการก็ถนัดประวัติศาสตร์โลก เป็นนักบาสของโรงเรียนและเป็นมือคีย์บอร์ดของวงดนตรี”
“ส่วนผู้ชายผมสีน้ำเงินดำนั่นน่ะชื่อ โทชิ เป็นลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส-ญี่ปุ่น เค้าดูเป็นเด็กเนิร์ด แต่ไม่ใช่! เค้าเงียบขรึม น่าค้นหา เค้าถนัดวิชาฟิสิกส์ เป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนและเป็นมือเบสของวง”
“ส่วนคนสุดท้ายอีตาเนี่ย เถื่อน! ดิบ! โหด! แต่สาวๆก็กรี๊ดเค้ามากมาย เค้าชื่อว่า เอเจ เป็นลูกครึ่ง ไทย-เยอรมัน ถนัดวิชาเคมี เป็นนักกีฬายูโดของโรงเรียนและเป็นมือกลองของวง ถึงโรงอาหารแล้วเนี่ยเธอต้องซื้อน้ำเลี้ยงฉัน 2 คนเลยนะเอแคลร์” หลังจากที่อาโมร์และเฌอแตมอธิบายสรรพคุณของกลุ่มลูซีเฟอร์จบก็หันมาแขวะฉันทันที
“ย่ะ!!” ฉันหันไปย่นจมูกใส่เฌอแตม และสะบัดหน้ากลับมา ฉันก็เหมือนถูกกระชากวิญญาณออกจากร่าง หัวใจเต้นถี่รัว ทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว เมื่อสายตาฉันไปสบเข้ากับตาคมสีดำ
ตึกๆๆ
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ฉันแทบจะหยุดหายใจ แต่ทุกอย่างก็กลับมาเคลื่อนไหวเมื่อฉันเห็นเอเจยกยิ้มทีมุมปากเบาๆ แล้วเค้าก็เดินผ่านฉันไป และฉันก็เดินไปที่โรงอาหารอย่างเงียบๆ เพราะฉันกำลังนึกถึงดวงตาคู่นั้น รวมถึงอาการเมื่อกี้ของฉัน ฉันเป็นอะไรนะ? และฉันก็ต้องตาโตขึ้นมาเมื่อฉันนึกขึ้นมาว่า หรือนี่คืออาการของคนที่........ 0.0
~Eclair End~
เป็นยังๆไงบ้างกับตอนแรก สนุกหรือป่าว??
เม้นกันด้วยนะ ไรเตอร์ขอ~ 
ติชมกันได้นะคะ ยินดีมากๆค่ะ
ใครเม้นนะขอให้เจอหนุ่มๆหล่อๆอย่าเอเจ โทชิ แชร์และจินยองเลยเอ้าา!!
ความคิดเห็น