Lucifer’s Love บัญชีรักร้ายซ่อนหัวใจเหล่าปีศาจ

ลำดับตอนที่ #4 : Cheapter 2

Cheapter 2
 

ณ ห้อง Lucifer
                ทั้ง 5 ร่างเดินเข้ามาในห้องพักส่วนตัวของพวกเค้า
"ฟาวันนี้กลับกับไอ้จินนะ แชร์มีธุระ" แชร์เอ่ยปากพูดกับแฝดน้องของเค้า วันนี้เค้ามีธุระสะสางกลับโรงเรียนคู่อริที่มาหาว่าเค้าไปแย่งแฟนของหัวหน้ากลุ่ม ทั้งที่เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่ผู้หญิงของฝั่งนู้นเข้าหา
"ธุระกับโรงเรียนไหนอีกล่ะ? ศึกษาชนะ หรือ พลวิทยา?" ร่างบางที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะของตัวเองถามกลับในขณะที่ยังเล่นโทรศัพท์ตัวเองโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองแฝดพี่ของตัวเอง
"คริสต์เซนส์น่ะ" แชร์ตอบกลับไปพร้อมเดินไปนั่งข้างจินยองที่นั่งอยู่บนโซฟาที่กำลังนั่งแชทยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ไอ้นี่!! คุยกับสาวอยู่ชัวร์เลย "เด็กใหม่หรอ คนไหนวะ?"
"น้องจาร์เกรด 10 น่ะ น่ารักป้ะ?" จินยองตอบพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา ขยิบตาแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนดู
"ก็ดี" แชร์ตอบพร้อมยกยิ้มแล้วยื่นโทรศัพท์ต่อไปให้โทชิที่กำลังยืนพิงกำแพงอ่านหนังสืออยู่ ถ้าสาวๆมาเห็นภาพนี้คงกรี๊ดสลบ แม่ง!! โคตรเท่เลย
"คริสต์เซนส์หรอ...ไปด้วยสิ" โซฟายังไม่จบเรื่องนี้
"จะไปทำไม? ไปหาหนุ่มหรือไง? ไม่ต้องไปหรอก" แชร์ตอบกลับเสียงเข้ม เค้าไม่ได้กลัวน้องเค้าจะไปหาหนุ่มหรอก แต่เค้าเป็นห่วงน้องของเค้า ก็โรงเรียนนี้ชอบเล่นไม่ซื่อนี่นา
"คิดว่าแชร์จะห้ามฟาได้หรอ?" หญิงสาวยกยิ้ม
"ก็ลองดู" แชร์ยิ้มอย่างผู้ชนะ เมื่อในมือของเค้าถือกุญแจรถมินิของน้องสาวตัวเองพร้อมกับหมุนไปมา
"เห้ย!! เอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ" หญิงสาสวทำหน้าตาตกใจ แน่นอนว่าไม่เคยมีใครเห็นเธอในมุมนี้ นอกจาก Lucifer
แชร์ไม่ตอบแต่เก็บกุญแจใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง "ไม่สมกับเป็นวีนัสเลยนะฟาฟา 555555" แชร์ขำกับท่าทางน้องสาวของเค้าที่ตอนนี้หน้าบึ้งกอดอกทำท่าหงุดหงิดอยู่ตรงโต๊ะ "อ่ออ...ไอ้จินถ้าวันนี้ฉันเห็นฟาไปโผล่ที่นัดเจอเมื่อไหร่ ฉันจัดการบอกเรื่องสาวๆกับ พี่จียอนให้มาไทยจัดการกับแกแน่" จียอนที่เค้าพูดถึงคือพี่สาวของจินยองที่สวยแต่ดุ ถ้าจียอนรู้เรื่องนิสัยของจินยองมีหวังไม่รอด!!
"เออๆๆ รู้แล้วน่าา พูดถึงเจ๊จีอารมณ์เสียเลย นอนเอาแรงคืนนี้ดีกว่า คิคิ" จินยองทำหน้ากลุ้มกลิ่มพร้อมกลับหลับตาลงอย่างพริ้ม
"หิวว่ะ!! ฉันจะออกไปข้างนอก ใครจะกินไรป้ะ?" เอเจพูดขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน และเดินออกไปนอกห้อง
"ฉันไปด้วย" ฟารีบวิ่งตามเอเจออกไป
"ไอ้นี่นิ ถามว่าเอาไรไหม แต่ก็ไม่รอฟังคำตอบ" โทชิเงยหน้าจากหนังสือ พร้อมกับทำหน้าเหนื่อยหน่ายแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อถึงคนที่เพิ่งเดินออกไป


~Eclair Mode~
~กริ๊งงงงงง~
 สัญญาณหมดเวลาดังขึ้น ฉันจึงรีบเก็บของเตรียมตัวจะกลับบ้าน วันนี้พ่อกับแม่บอกว่าจะกลับดึกมาก เพราะต้องไปงานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยม อ้อ พ่อกับแม่ฉันน่ะท่านรักกันตั้งแต่อยู่มัธยมแล้ว น่าอิจฉาจังง
"เอแคลรรรร์ เธอจะกลับบ้านเลยหรอ?" ฉันเงยหน้าก็พบกับสองสาวหมวยเจ้าเดิม
"อืมม...วันนี้พ่อกับแม่ฉันจะกลับดึกน่ะ เลยต้องรีบไปเฝ้าบ้าน"
"ฉันว่าจะชวนเธอไปเซนทรัลสักหน่อย แต่ไม่เป็นไรกลับบ้านดีๆนะ" อาโมร์พูดเสร็จก็ยิ้มจนตาหยี
"ขอโทษนร้า ไว้วันหลังเนอะ บ๊ายบาย" ฉันโบกมือลาสองสาวฝาแฝด

ไม่นานฉันก็นั่งรถเมล์มาถึงปากซอยทางเข้าหมู่บ้าน ช่วงที่ฉันเดินผ่านสนามเด็กเล่นของหมู่บ้าน ฉันเอะใจมาก เพราะว่าไม่มีเด็กเลยแฮะ มีแต่วัยรุ่นที่สวมยูนิฟอร์มโรงเรียนเอกชนที่อยู่แถวหมู่บ้านนี้ ฉันจึงรีบจ้ำเท้าเพื่อจะเดินผ่านตรงนี้ไปไวๆ แต่ยังไม่ทันพ้นก็มีผู้ชายคนนึงมายืนขวางหน้าฉันเอาไว้
"จะไปไหนหรอคนสวย" ฉันไม่ตอบแต่พยายามจะเดินหนี ฉันขยับซ้าย มันก็ขยับซ้าย ขยับขวา มันก็ขยับขวา 
"ขอทางด้วยค่ะ" ฉันเงยหน้าตอบกลับไป แล้วมันก็ยิ้มกลับมา อ่าาา....ฉันเกลียดรอยยิ้มหมอนี่ชะมัด
"นี่มันยูนิฟอร์มโรงเรียนฟอร์ซเซสนี่หว่า" เพื่อนของไอ้หมอนั่นเดินเข้ามาเกาะไหล่ พร้อมยกยิ้มมุมปาก และหันไปพยักหน้าให้กับเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม อ่อฉันลืมบอกไปว่าพวกมันมากันประมาณ 20 คนได้ มาทำไรที่สนามเด็กเล่นวะ? มาเล่นสไลด์เดอร์หรอ? คงไม่ใช่
หมับ!!!
อยู่ดีๆไอ้หน้าปลวกคนแรก(เปลี่ยนศัพนามการเรียก)ก็คว้าข้อมือฉันพร้อมกับลากเข้าไปทางกลุ่มพวกมัน
"นี่!! ปล่อยฉันนะ!!" ฉันพยายามดิ้นแต่ก็ไม่เป็นผล โอ๊ยย!! หมอนี่มันแรงควายจริงๆ 
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยย!!" ฉันแหกปากร้องตะโกนให้คนช่วย 
"แหกปากไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก ก่อนจะแหกปากช่วยแหกตาด้วยดูว่ามันมีใครอยู่ไหม หมาสักตัวยังไม่มีเลยครับคุณผู้หญิง" ไอ้หน้าปลวกคนที่สองพูดจบก็เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนมันได้เป็นอย่างดี ตลกรึไงห๊ะ!! คิดว่าดูพี่โน๊ต อุดม กันอยู่หรอยะ ฉันคิดในใจ (แน่นอนฉันคิดได้แค่ในใจ TT)
"เรามาหาอะไรเล่นสนุกกันดีกว่าไหมเบบี้" ไอ้หน้าปลวกคนที่สามเข้ามาเชยค้างฉันขึ้น ฉันสะบัดหน้าหนีทันที 
"อุ๊ยๆๆ ทำเป็นเล่นตัว ทำอย่างนี้น่ะครางมานักต่อนักแล้วนะสาวน้อย" มันยังจะพูดต่อ ปากเหม็นชะมัด
"เงียบ เงียบสงสัยอยากเริ่มเลย" ฉันพยายามดิ้นแต่ไม่สำเร็จ
พลั่กก!! 
มันผลักฉันลงกับพื้นหญ้า พร้อมตามมาขึ้นคร่อมฉันทันที ฉันดิ้นขลุกๆอยู่ใต้ร่างมัน มือก็พยามผลักมันออกแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ ฉันจึงใช้เข่าแทงขึ้นมา
"โอ๊ย!!" สมน้ำหน้าจุกจนตัวงอเลย ฉันพยามยามจะลุกขึ้น
ตุบ!
"อึก" แต่ไอ้หน้าปลวกคนที่สองมันก็ต่อยเข้าที่ท้องฉันอย่างจัง จุกชะมัด แม่จ๋าหนูจุก
"ฤทธิ์เยอะนักนะมึง จะจัดให้ครางไม่หยุดเลย" มันจัดการคร่อมฉันพร้อมกับรวบมือฉันไว้ แล้วซุกไซร้คอฉัน น้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมาด้วยความกลัว ไม่นะ มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ


ทันใดนั้นก็มีแสงไฟสาดกระทบกับตัวฉัน มีรถมินิคูเปอร์สีน้ำเงิน และ BMW Z4 สีดำขับเข้ามาจอด พร้อมกับการปรากฏตัวของ 2 ร่างสูง อ่า...นั่นมันน เอเจ กับแชร์ สองร่างสูงตรงปรี่เข้ามาหาพวกแก๊งค์หน้าปลวก พวกแกงค์หน้าปลวกก็วิ่งเข้าใส่โทชิ และแชร์ เดี๋ยวนะ!! 20 ต่อ 2 พวกเค้าจะสภาพเป็นอย่างไรเนี่ยย
ตุบ!!! พลั่ก!!!
เสียงเนื้อกระทบกันดังมาก โอ้ยย ฉันไม่อยากจะนึกสภาพของ 2 หนุ่มนั้นเลย แต่เดี๋ยวก่อนๆ ขณะที่คนอื่นเค้าตะลุมบอนกัน ทำไมเหมือนมีอะไรไต่เข้ามาในเสื้อฉันล่ะ พอฉันก้มลงมอง กรี๊ดดด!! ฉันลืมไปได้ไงว่าไอ้หน้าปลวกคนที่สองมันกำลังลวมลามฉันอยู่ ฉันพยายามดิ้น แต่แรงก็ไม่ค่อยมี เกิดเป็นเอแคร์ลช่างน่าสงสารยิ่งนัก
พลั่ก!!!
อยู่ดีๆก็มีคนมากระชากไอ้หน้าปลวกออกจากตัวฉัน และต่อยเข้าไปหนักๆหมัดนึง สมน้ำหน้า!!
พลั่ก!! ตุ้บ!! พลั่ก!!
แถมยังเตะเข้าลำตัวไอ้หน้าปลวกคนที่สองไปอีกหลายที แถมต่อยอีกหลายหมัด กระอักเลือดเลยจร้าา
เข้าหันมาทางฉันด้วยใบหน้าที่...เปื้อนเหงื่อ หล่อ ใส ไร้แผล เอเจฉันจะไม่ทน!! เดี่๋ยวๆๆ ตอนนี้ ในวงที่ตะลุมบอนกันเหลือ 10 คนนิดๆ ไอ้ที่เค้าจัดการไปนี่จัดการเค้ากันไม่ได้เลยหรอ?
เค้าตรงเข้ามาช่วยพยุงฉันขึ้น
"เป็นอะไรไหม" เคลิ้มเลยจร้า มองใกล้ๆยิ่งหล่อ โอ้ยๆๆ
"ระวัง...!!"
ตุบ!! ระหว่างที่ฉันกำลังเคลิ้มอยู่นั้น มีหน้าปลวกที่ไหนไม่รู้โผล่มา แล้วเงื้อมมือขึ้นฟาดไม้ใส่เอเจ แต่เค้ากลับหันหลังไปฟาดหางจระเข้ใส่ต้นคอไอ้หน้าปลวกคนนั้น เดี๋ยวนะโดนฟาดขนาดนั้นไม่เป็นไรเลยหรอ? เหยดด นี่มันคนเหล็ก เค้ากึ่งลากกึ่งวิ่งฉันไปที่ล้ม BMW แล้วยัดฉันลงไปในรถ
"อยู่ในนี้นะ ห้ามออกมา!!" เค้าสั่งเสียงเข้ม จ้ะๆ ใครจะออกไป
แล้วเค้าก็วิ่งกลับเข้าไปตะลุมบอนต่อ ฉันเห็นเค้าโดนต่อยด้วยอ่ะ อุ้ยเตะด้วย แต่เวลาผ่านไปไม่ถึง 10 นาที เอเจกับแชร์ก็ล้มกองทัพปลวกได้ ด้วยสภาพที่...แชร์มีรอยแตกที่หัวคิ้วนิดหน่อย ฉันว่าหน้าหวานๆนี่มันไม่เหมาะกับเรื่องชกต่อยเลยนะ ส่วนเอเจ...แผลที่มุมปาก จมูกแค่นั้น แต่โดยรวมคือหล่อคร้าา เค้าคุยอะไรกันอยู่สักพัก แชร์ก็ตบไหล่เอเจ แล้วเดินขึ้นรถไป เอเจจึงเดินมาขึ้นรถฝั่งคนขับ
"เธอไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหม? บ้านเธออยู่ไหน?"
"ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอก ขอบคุณนะที่มาช่วยฉัน" แล้วฉันก็บอกทางเข้าบ้านฉัน
"ขอบคุณอีกทีนะที่ช่วยฉันไว้น่ะ" เค้าไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่พยักหน้า
"นายเข้าไปทำแผลก่อนไหม" เค้าหันมามองหน้าฉันแบบทันทีทันใด คือ...ฉันไม่ได้ตั้งใจชวนไปทางอย่างนั้นนะ
"ไม่เป็นไร"
ฟึ่บ! ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ด เลือดที่มุมปากเค้า เค้าทำหน้าตกใจปนอึ้งหน่อยๆ ทำไมล่ะ? ฉันแค่เห็นเลือดมันไหลง่า
"พอดีฉันเห็นเลือดมันไหลน่ะ" ฉันกำลังเตรียมตัวจะเปิดประตูรถลงไป
หมับ!! แต่เค้าดึงมือฉันไว้ พร้อมกับดึงผ้าเช็ดหน้าออกไป
"เดี๋ยวฉันเอาไปซักให้"
"อะ...อืมม" แล้วฉันก็รีบลงจากรถ เปิดประตูตรงเข้าบ้าน เหมือนเค้าจะรอจนกว่าฉันจะเข้าบ้านนะ เค้าถึงขับรถออกไป
ฉันเปิดไฟ แล้วเดินตรงขึ้นห้องของฉัน ฉันจัดการเตรียมตัวเข้าห้องน้ำ รู้สึกเพลียจังวันนี้ ฮือๆ เจอเรื่องร้ายๆด้วย แต่ในเรื่องร้ายมันก็มีเรื่องดีอยู่นะ ฮิฮิ อ่า...วันนี้ฉันคิดว่าฉันหน้าจะฝันดีนะ ><

--End talk Eclair--

"อิ่มไหม เงินฉันเนี่ย" จินยองพูดกับหญิงสาวที่นั่งมาด้วยในรถ
"มาก นิดหน่อยเองน่า" โซฟาพูดพลางหันไปตบไหล่เพื่อนชาย
"ลงไปได้แหละ ฉันจะไปธุระต่อ"
"เออๆๆ รู้แล้วๆๆ" โซฟาเปิดประตูเตรียมลงจากรถ
"แล้วก็ไม่ต้องไปตามหาไอ้แชร์นะ" จินยองกล่าวกำชับอีกที ไว้ใจได้ที่ไหน ผู้หญิงคนนี้
"ย่ะ!! ฉันไม่มีรถ จะไปยังไงยะ" โซฟาหันไปย่นจมูกใส่
"พูดเหมือนบ้านเธอมีรถคันเดียวงั้นแหละ"
"ฉันไม่รู้ที่เก็บกุญแจ ฉันไปละ อ้อ...คืนนี้อย่ารุนแรงกับน้องเค้ามากล่ะ ยังเด็ก คิคิ" หญิงสาวพูดเสร็จก็ปิดประตูแล้วเดินเข้าบ้านหลังใหญ่ไป
"ฮัลโหล น้องจาร์หรอคะ? เดี๋ยวพี่ไปรับนะคะ ค่ะ แล้วเจอกันน" จินยองกดวางสาว ผิวปากแล้วขับรถออกไป คืนนี้คงเป็นอีกคืนที่เค้าจะได้ฝันดี

16/09/2014
หลังจากที่หายไปนานมาก ไรต์กลับมาต่อเรื่องแล้วนะคะ เอาไป 50% ก่อนเนอะ นางเอกจะเป็นอย่างไร จะมีใครมาช่วยไหมม? อ่านแล้วเม้นติชมกันด้วยนร้า ไรต์จะได้มีกำลังใจอัพ ><
19/09/2014
ครบ 100% แล้วเย่ๆๆ เอแคร์ลนี่ก็ใช่ย่อยนะจ้ะ มีแอบบ้าผู้ชาย ส่วนจินยองนี่ก็นะ... เม้นกันด้วยนะคะ ไรต์จะได้รู้ว่าต้องปรับตรงไหนไหม