ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เจอกันคั้งแรก
เย้! ในที่สุดก็เปิดเทอมซักที ชีวิตในวัย ม.ต้นของสาวน้อยผู้น่ารักอย่างฉันคนนี้(แน่ใจเหรอ ๐_๐)จะเริ่มต้น ณ บัดนี้
“ติวจ้า! หวัดดีสำหรับการเปิดเทอมวันแรกจ้ะ” เสียงใหม่เพื่อนตั้งแต่สมัยประถมของฉันนี้อิอิ ดีใจจังที่มันก็สอบติดที่เดียวกับฉัน
“ใหม่ ดีใจจังเลยที่ได้พบเธออีกอ่ะ”
“โห้ พูดยังกับจะไม่ได้เจอกันอีกเลยง่ะ” ดูมันพูด
“ขอโทนิสัยเษ ไปดูห้องเรียนกันเถอะจะได้จองที่นั่งใกล้ๆกัน” “อืม”
//////////////////////////////////////////////////////////////
เฮ้อ ทำไมเปิดเทอมวันแรกก็ต้องเรียนเลยเหรอ สอนก็น่าเบื่อ ดูไอ้ใหม่ดิหลับน้ำลายยืดเชียว
“เออ ขอโทษนะขอยืมลิควิดหน่อยนะ ” โห้ยังไม่ทันตอบตกลงเลยมันเล่นหยิบไปเฉย ผู้ชายอะไรนิสัยเสียจริงๆ หน้าตาก็ดีอยู่หรอก (ด่าเค้าไปหยกๆยังจะชมเค้าอีก ๐_๐”)
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไร” ฉันก็ตอบแบบไม่ชอบใจนักมันก็มองน่าอีก
และแล้ว
“ไชโย้!! หมดคาบแล้วฉันจะได้กินข้าวซักที ใหม่ตื่นได้แล้วไปกินข้าวกัน” ดูไอ้ใหม่ดิมันหลับได้ไงตลอดทั้งช่วงเช้านะ ต๊ายน้ำลายยืดใหญ่แล้วยัยบ้า
“เที่ยงแล้วเหรอฉันยังง่วงอยู่เลย” เฮ้อยังหลับได้อีกนะ “งั้นฉันจะไปก่อนนะ”
“ติวรอด้วยดิ”
ที่โรงอาหาร
“โอ๊ย! “แง้เจ็บจัง ใครอ่ะเดินไม่ดูเลยว่าคนสวยกำลังเดินอยู่
“เอ่อ เราขอโทษเจ็บป่าว” ดูมันถามดิ ร้องโอ๊ยเนี่ยมันเจ็บเหรอไง ขอดูหน่อยเถอะว่าใคร อ้าวนั้นมันไอ้คนนิสัยไม่ดีนี้เอง
“ถามได้ ลองเจ็บเองดูบ้างดิ”
“ขอโทษจริงๆอีกครั้งก็แล้วกันนะ”
“เออ ไปกันเถอะใหม่ฉันหิวแล้ว”
“เอ่อ เธอเดี๋ยวก่อ.......”
ณ โต๊ะในโรงอาหาร
“เธอนี้จริงๆ เลยนะติว ชอบกินนักนะข้าวขาหมูซักวันจะกลายเป็นหมู”
“ขอบใจที่อวยพรนะ กินข้าวมันไก่ของเธอไปเลยไม่ต้องพูดมาก”
“เอ่อขอโทษที่มาขัดจังหวะ แต่เราขอนั่งด้วยคนนะ คือที่นั่งมันเต็มหมดแล้ว”
อะไรกันนักกันหนานะเจออีตานี้อีกหล่ะแล้วมากับใครอ่ะหล่อจัง(กำ เห็นผู้ชายหล่อไม่ได้จริงๆ นางเอกเรา)
“ได้ดิ นั่งด้วยกันก็ได้ไม่ต้องเกราใจนะ” ช่างน้ำใจงามเหลือเกินนะเพื่อนฉัน
“ขอบใจนะ” เสียงคนหล่อน่ารักจัง (กำ มันยังไม่หยุด ๐_๐”)
“เราชื่อโจ ส่วนคนหล่อๆ ขาวๆ นั่งข้างฉันชื่อ ดิว แล้วพวกเธอชื่อไรเหรอ”
“ฉันชื่อใหม่นะ ส่วนคนนี้ชื่อติว” แม้รีบเลยนะเพื่อนฉัน ก็นายโจมันสเปกเธอนี้ เชอะกินข้าวขาหมูต่อดีกว่าน่าสนใจกว่าเยอะเลย
แล้วเวลาก็ผ่านไป
“อิ่มจังเลย” ฉันพูดพลางลูบพุงไปด้วย (ไม่รักษาอิมเมจเลยนางเองฉัน) เอ๊ะเสียงใครหัวเราะอ่ะ อ๋อนายโจนี้เอง
“หัวเราะทำไมนายโจ”
“เราขอโทษ แต่ที่เธอทำเมื่อกี้ตลกชะมัดเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”ดูมันหัวเราะเข้าไป นายทำให้คนสวยอย่างฉันโกรธแล้วนะ
“ใหม่! ฉันจะไปก่อนแล้วนะ อยู่ที่นี้นานเข้าเดี๋ยวมันคันมือ”โห้ฉันพูดยังกับนักเลงเลยต้องรีบไปแล้วเดี๋ยวคนหล่อตกใจ อิๆๆๆ
“เฮ้ยรอฉันด้วยสิติว จะรีบไปไหนอ่ะ เอ่อเราขอตัวก่อนนะแล้วก็ขอโทษแทนไอ้ติวด้วยมันก็นิสัยงี้แหละอย่าถือสาเลยนะ เฮ้ย ติวแกอย่ารีบเดินดิรอฉันด้วย”
“ก็รีบวิ่งตามมาดิ!”ลืมตัวตะโกนซะดัง อายจังคนมองกันใหญ่แล้วอ่ะ
ตอนบ่ายก็มาถึง
โอ๊ยทำไมเรียนตอนบ่ายบรรยากาศมันถึงได้ง่วงยังเงี้ย ชักจะเคลิ้มๆหล่ะสิเรา โอ๊ย! ไรตกใส่หัวอ่ะ เสียงใครหัวเราะว่ะ นายโจนี้เองจะจองล้างจองผลาญกันไปถึงไหนนะอยู่ส่วนใครส่วนมันไม่ได้เหรอไง
“นายเอายางลบขว้างใส่ฉันทำไม”ฉันพยายามพูดเบา เพราะมันก็นั่งใกล้ๆกันนี้เอง
“ขอโทษก็โจเห็นติวทำท่าจะหลับก็เลยช่วยปลุกให้มาเรียนต่อไง” กำใจบุญจริงๆแต่ไม่ต้องมาทำกับฉันก็ได้หายง่วงกันพอดีฉัน
“ไม่ต้องมาหวังดีกับฉันหรอกย่ะ เชิญนายตั้งใจเรียนไปคนเดียวเหอะไม่ต้องมายุ่งฉัน”
กริ๊งๆๆๆๆๆๆ!!!!!!เลิกเรียนแล้วจ้า
“ฉันไปก่อนนะใหม่ จะรีบไปรอรถที่หน้าโรงเรียน” ไม่ต้องคิดว่าฉันเป็นคุณหนูเลย ฉันรอรถรับส่งโรงเรียนต่างหาก ก็บ้านฉันอยู่ใกล้กับโรงเรียนแค่ 21 โลเอง (ใกล้บ้านมันเหรอนั้นน่ะ)
“จ้าแล้วคืนนี้ใหม่จะโทรไปหานะ”
ณ หน้าโรงเรียน
เฮ้อ น้ำแดงแฟนต้าสุดโปรดของฉันดูดแล้วสดชื่นจริงๆ เลย
“ติว!” ใครมารบกวนความสุขของฉันอ่ะ อ๊าย นายโจอีกแล้ว
“มารอรถหน้าโรงเรียนเหมือนกันเหรอ” “อืม”
“โจรู้สึกว่าติวจะมันชอบหน้าเรายังไงไม่รู้ แต่เราแค่อยากจะเป็นเพื่อนกับติวเท่านั้นเอง เอ่อ ขอโทษที่พูดอะไรแปลกๆนะ รถเรามาพอดีไปก่อนนะบาย”
อึ้งเลยฉันอะไรของเค้า แต่ก็ทำไมฉันถึงไม่ชอบเค้าเหรอฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจดิ อ๋อ คงต้องเป็นนิสัยของนายนั้นแหละถ้านายนิสัยดีกว่านี้ฉันก็คงจะชอบนายเหมือนกันแหละ เอ๊ะชอบเหรอ ว้ายคิดอะไรของเรากันนะ รถมาแล้วรีบขึ้นกลับบ้านดีกว่าคิดเรื่องไรสาระอยู่ได้ฉัน
(อะไรที่ทำให้ติวแอบคิดอย่างนั้นได้นะ.......โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
หวัดดีจ้า อยากจะบอกว่าเราเพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรกอ่ะถ้ามีอะไรผิดพลาดยังไง ก็เม้นติ ชมมาได้เลยนะเรายินดีรับฟังและนำไปพิจารณานะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น