Last Game

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 1

VICTORY

Chapter 1
ตอนที่ 1

 

"แกเป็นอันธพาลสินะ!" เอริพูดด้วยน้ำเสียงที่ว่า 'ฉันคิดไว้นานแล้วว่าแกใช่แน่ๆ' กับเด็กสาวผมสีดำอายุไม่เกิน 20

ข้างหน้าทั้งๆที่หน้าตาไม่เหมือนอันธพาลซักนิด
 

"เอ๋ เอริซังกล่าวหาฉันหรอคะ?" เธอพูดน้ำเสียงน่าสงสารที่ชวนขนลุกเพราะรอยยิ้มที่กำลังแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว

ของเธอจนบางคนต้องตัวสั่นกระดิกๆ
 

"จะว่าไปเธอก็เหมือนจริงๆนั่นแหละ อันธพาลน่ะมีได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายล่ะน่า! สารภาพมาเถอะ" เรย์ช่วยตะโกน

เสริม เคทและเซร่าเองก็พยักหน้าเห็นด้วย
 

"คิก.. ฮ่าๆๆฮะๆๆ เด็กใหม่ปีนี้จะเก่งไปมั้ยน้า~" สาวน้อยข้างหน้าพูดจบอยู่ๆเธอก็เปลี่ยนไป ชุดกลายเป็นชุดโลลิ

ต้าสีดำแดงดวงตาข้างหนึ่งเป็นตาโบ๋กำลังหัวเราะเหมือนโรคจิต
 

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ!?" เซร่าตกใจด้วยความกลัว เหอะๆๆ ใครฟังก็ไม่น่ากลัวสิเห็นจริงล่ะอยากตาย เด็กสาวข้างหน้า

ได้พูดต่อไปว่า "ที่ได้ชื่ออันธพาลน่ะเพราะชอบแกล้งหลอกกินหัวใจคนอื่น แต่โรคจิตที่ต่อท้ายน่ะหมายถึง ฆ่าคนได้อย่างสะใจไม่กลัวอะไรซักนิดไงล่ะ!!!"
 

"มันมีเวทย์มนตร์นะ เราสู้ไม่ไหวหรอก!!!"  เคทตะโกนเสียงดัง มีคนเคยบอกพวกเขามาว่าถ้ามองคู่ต่อสู้แล้วจะชนะ

ไม่ได้จริงๆให้ล้มเลิกซะ พูดง่ายๆคือ อย่าเอาชนะศัตรูที่ไม่มีวันสู้ได้
 

"ยังไงก็เถอะ ถ้าไม่ทำอะไรซักอย่างก็ไม่มีทางสู้ได้แน่!" เอริใช้ความเร็วพุ่งเข้าหาเด็กสาวข้างหน้าทำให้เด็กสาวคน

นั้นสนใจเพียงข้างหน้าโดยไม่รู้ตัวว่าเรย์เตะเธอมาจากข้างหลังเมื่อเธอล้มลงไป เคทจึงฉวยโอกาศกระโดดขึ้นต้นไม้แล้วใช้ไม้ผูกกับเอ็นเป็นธนูแล้วยิงก้อนหินเข้าใส่
 

"หนอย.." เด็กสาวข้างหน้าพยายามลุกขึ้นมาถึงจะกระอักเลือดอยู่บ้างจากนั้นไม่ทันได้ตั้งตัวก็โดนเซร่าใช้วิชา

คาราเต้ของเธอเข้าเต็มๆ
 

ฝุ่บ!

ซักพักก็เหมือนมีกระสุนปืนที่ไหนยิงมา สาวทั้งสี่หันไปมองต้นเสียงก็พบก็เอสและฮิโยริกับฮิโยะยืนอยู่ข้างๆ หลัง

จากนั้นเอสจึงจะพูดต่อว่า "มันเป็นกระสุนอาบยาสลบน่ะ หายห่วงเถอะ"
 

"จัดการแล้วหรอ น่าเบื่อแฮะ" ฮิโยะพูดออกมาเมื่อทุกคนหันไปมองทางเขาก็พบว่าเขาแบกใครมาเป็นร่างที่หมดสติ

จากนั้นเขาจึงวางร่างนั้นลง "เป็นอันธพาลเหมือนกันน่ะ"
 

"เอ๋?"

ย้อนกลับไปเมื่อไม่นานเกิน 3 ชั่วโมง

"เดี๋ยวๆจะรีบไปไหนกันน่ะ" เสียงอันเย็นชาของเด็กสาวผมสั้นสีขาวสะอาดข้างหน้าดังขึ้น ที่บัตรอะไรซักอย่างเขียน

ชื่อเธอว่า 'ยูมะ' ทำให้ทั้งสามหยุดวิ่งทันที
 

"คนๆนี้ก็อันธพาลน่ะ.." ฮิโยริพูดพลางจ้องไปยังเด็กสาวยูมะด้วยสายตาที่เย็นเฉียบเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน เอส

เห็นคนข้างหน้าจึงตั้งท่าเตรียมยิง
 

โปะ!

แต่ก็ยิงไม่เข้า.. เพราะมันมีบาเรียป้องกันอยู่ ฮิโยะเห็นดังนั้นจึงหันมาสบตากับฮิโยริ สาวน้อยพยักหน้าก่อนที่จะ

โยนขวดแก้วที่บรรจุเข็มอะไรบางอย่างให้ก่อนที่ฮิโยะจะหายไปในความมืด
 

"เอส เราไปลุยกันเถอะ" เด็กสาวหันหน้ามาทางเด็กหนุ่ม เขาพยักหน้าขานรับพลางยิ้มอย่างมั่นใจประมาณว่า เรา

ต้องชนะได้แน่นอน เด็กสาวจึงหันหน้ากลับไปหาศัตรูข้างหน้า
 

ปัง!ปัง!ปัง!ปัง!ปัง!

เสียงกระสุนยิงรัวๆของยูมะพุ่งมายังทั้งสองคน ฮิโยริจึงใช้เสื้อคลุมของเธอรับกระสุนไว้จากนั้นเอสจึงใช้ความเร็วที่

เธอเอาเสื้อคลุมออกมายิงไรเฟิลอย่างรวเร็วที่ยูมะยังไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้เลือดไหลลงมาจากหน้าผากของเธอ
 

ฉึบ!
 

เสียงเข็มที่ไปเสียบไหล่ของเธออย่างรวดเร็วโดยฮิโยะแต่มันไม่ใช่เข็มธรรมดา มันเป็นเข็มที่ดึงออกแค่คนที่ยิงไป

แล้วคนที่โดนเข็มนี้ปักต้องเจ็บปวดจนขยับส่วนนั้นไม่ได้จนกว่าเข็มจะออกไป
 

"ฉันจะเคลียร์ให้เกมจบล่ะนะ!" ฮิโยริพูดพลางใช้มีดอาบยาสลบแทงเฉียดที่ขาของยูมะทำให้เอสอดถามไม่ได้

"ทำไมไม่ฆ่าซะเลยล่ะ?"
 

"ไม่ฆ่าหรอกนะ ฉันไม่ทำอะไรโหดร้ายแบบนั้นหรอก"
"ทำไมอ่ะ ตอนนั้นยังบอกอยากฆ่าคนอยู่นี่"
"ความลับจ้ะ!"
"นี่ ทั้งสองคนไปต่อเถอะพวกที่เหลือจะไหวรึเปล่าไม่รู้"
"ไม่ต้องห่วงหรอกฮิโยเซนจิซังพวกนั้นไหวนะ"
"ใช้พลังแปลกๆอีกแล้วหรอแฮะ"

เสียงคุยกันอย่างสบายใจดังทั่วป่า คำว่า'เพื่อนสนิท'เริ่มคืบคลานมาหาทั้งสามเสียแล้ว

จบการย้อยความ..
2 ชั่วโมงผ่านไป

"แต๊งกิ้วที่ทำแผลให้นะ" เด็กสาวที่สู้กับพวกสาวๆครั้งก่อน 'ฮิเมะ' ได้มีคนช่วยทำแผลให้รวมถึงยูมะก็ด้วย ฮิเมะที่

เป็นร่าเริงเฉลยว่าพวกเธอเป็นคนตัดสินให้คนผ่านไปยังด่านที่ 1 ความจริงหน้าตาอัปลักษณ์นั่นเธอบอกเธอใส่หน้ากากเอา จนกระทั่งถึงการตัดสินว่าใครผ่านไม่ผ่านการทดสอบนี้..
 

"เริ่มจากเอริจัง เป็นคนสังเกตุฉันคนแรกถือว่าสุดยอดมากแล้วยังจะมีความเร็วดั่งไฟฟ้า เธอผ่านจ้ะ" ฮิเมะยิ้มร่า

ก่อนจะกินอมยิ้มเข้าไปด้วย ทำให้เอริสบายใจอดถอนหายใจไม่ได้
 

"แล้วก็เรย์จัง มีความสามารถติดตัวไปด้วยแถมยังมีสายตาที่มุ่งมั่นอีก ผ่านจ้า!" ฮิเมะพูดครั้งนี้เรย์ดีใจจนไปกอด

คอเอริเข้า "ฮะๆๆฉันผ่านล่ะ ฉันผ่านล่ะ!"
 

"เซร่าจังมีคาราเต้ที่สุดยอดกว่าคาราเต้ธรรมดาหลายเท่า ถึงสายตาจะบอกว่ากลัวแต่ในใจลึกๆก็ยังอยากจะช่วย

ทุกคนได้ ผ่านจ้ะ" ฮิเมะพูดพลางมองเซร่าที่ลงไปกองกับพื้นด้วยความดีใจ
 

"ส่วนเคทแยกแยะออกว่าอันไหนควรไม่ควรแล้วยังมีความคล่องแคล่วและแม่นยำอีก ผ่านจ้ะ" เมื่อพูดจบเคทก็ถือ

ได้ว่า 'ฉันมีความสุขที่สุดเลย' จนมาถึงคิวของยูมะ
 

"ฮิโยะผ่าน เพราะเธอมีความแม่นยำสููงทั้งๆที่ยังอายุ 12 อยู่แท้ๆ" ยูมะกล่าวเสียงเรียบและเย็นชาหันไปมองทาง

ฮิโยะ ก่อนที่จะหันไปทางเอส "แล้วก็เอส.."
 

"เธอผ่านเพราะเธอมีวิชายิงปืนติดตัวมาด้วย แถมยังเป็นอะไรที่สุดยอดมากความคล่องแคล่วก็ดีเยี่ยม" จากนั้นเอส

ก็ระบายยิ้มออกมาดีใจว่าจะได้ไปด่านที่ 1 แล้ว
 

"ฮิโยริถ้าถามว่าพัฒนามั้ย?บอกตรงๆเลยว่าฉันยังไม่เห็น ทำไมไม่แสดงฝีมือใช้โซ่ที่ฉันสอนไปล่ะ นี่สู้โดยไม่คิดจะ

ใช้พลังเลยหรอ? แต่ก็นะ.. เธอผ่าน.. เหตุผลเธอน่าจะรู้อยู่นี่" ยูมะพูดเสียงหนักหน่วงกับฮิโยริเธอจึงจ้องยูมะไม่วางตาก่อนจะพูดต่อไปว่า "อาจารย์นะ.."
 

ซักพักก็มีเสียงทะเลาะกันของทั้งคู่ เป็นศึกหัวขาวกับหัวดำก็ว่าได้ แถมยังรักษาน้ำเสียงเย็นชาไว้ได้ แล้วยังจะมา

ทะเลาะกันด้วยคำประชดประชันกันจนเซร่าต้องพูดขึ้น "เอ่อ.. ทั้งสองคน"
 

"ความจริงพวกเราเป็นคนพวกเธอไปยังสนามสอบน่ะจ้ะ" ฮิเมะสาวน้อยร่าเริงพูดขึ้น จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นแล้วบอก

ให้ยูมะรอหลอกคนมาต่อไป แล้วเธอจะพาพวกเด็กใหม่ทั้ง 7 ไปสนามสอบ
 

"เฮ้อ! หวังว่าจะไม่มีการสอบข้อเขียนนะ.." เอสพูดระบายออกมา เขาอ่อนเรื่องการเรียนเอาซะเขาต้องถอนหายใจ

ทันที เรย์จึงไปพูดปลอบใจให้เขาฟัง "ไม่มีหรอก ไม่ใช่ที่โรงเรียนซักหน่อย"
 

"จะว่าไปฮิโยริกับคุณยูมะนี่เกี่ยวข้องอะไรกันงั้นหรอ" เรย์ถามด้วยความสงสัยโดยมีเคทคอยฟังตอบเพราะอยากรู้

เหมือนกัน เมื่อเอริเห็นฮิโยริไม่ตอบจึงไปช่วยเสริม "นะน่า~ เพื่อนกันไม่เสียหายหรอก"
 

"ยูมะเป็นอาจารย์สอนพันธสัญญาของฉันน่ะ" ฮิโยริเอ่ยทำให้เซร่าหันมามองด้วยสีหน้างุนงงหลายๆคนก็เหมือน

กัน ใครจะไปรู้ถึงภาษาของเธอกันล่ะ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง
 

"อะไรคือพันธสัญญาอ่ะ?" เคทหันมาถาม

"เป็นการตั้งเงื่อนไขแลกบางสิ่งกับเวทย์มนตร์น่ะ ยิ่งเป็นเงื่อนไขที่เข้มงวดเท่าไหร่ก็ยิ่งแข็งแกร่งเท่านั้นแต่ถ้าทำผิด

เงื่อนไขต้องสูญเสียเวทย์มนตร์ตลอดกาล" ฮิโยริกล่าวเรียบ
 

ทุกคนเดินตามฮิเมะมาหลายชั่วโมงพวกสาวๆกับหนุ่มๆก็ชวนกันคุยกันเล่นตามประสาเพื่อฆ่าเวลา ในเมื่อเห็น

พวกผู้หญิงคุยกันแล้ว ทำไมผู้ชายจะไม่มีล่ะ?
 

"จริงอ่ะ ฉันยังไม่คิดว่าต้องมีการฆ่ากันเลย" เอสพูดลอยๆพลางหันไปทางฮิโยะ
"เข้าไปในลาสต์เกมเชียวนะ ไม่มีก็บ้าแล้ว.." ฮิโยะพูด รู้สึกเหมือนหนุ่มๆจะดูเครียดกว่านะ..
"เกมนั้นมันขนาดนั้นเชียวงั้นหรอ?" เอสถาม

"ใช่แล้วล่ะ จอมเวทย์และนักฆ่าที่เก่งๆตั้งหลายคนโดนดูดเข้าไปเพื่อเป็นด่านให้ในเกมแถมมันเป็นเกมที่จะกลับมา

ไม่ได้จนกว่าจะชนะ เพราะงี้แหละฮิโยริถึงได้อยากจะเข้าไปในเกมนักหนาเพราะคนที่ล้างเผ่าคูลเวียของเธอคือกกลุ่มนักฆ่าเงามืดที่ถูกใช้เป็นด่านรองสุดท้ายนั่นแหละ ส่วนเด็กคนนั้นคงติดอยู่ในด่านบอสล่ะ เพราะเธอคือเด็กสาวจอมเวทย์ที่เก่งกาจที่สุดในจักรพัทร" ฮิโยะอธิบายยืดยาวเอาซะเอสทำหน้าเหวอ
 

"น่ากลัวใช่ย่อยแฮะแต่ว่าถ้าเราพยายามซะอย่างก็ผ่านไปได้แน่!" เอสยิ้มอย่างมั่นใจ มันคือรอยยิ้มที่มุ่งมั่นปลอบ

ใจคนรอบข้างได้เสมอจนฮิโยะเผลอแอบยิ้มเล็กๆออกมาไม่ได้
 

"นายยิ้มหรอเนี่ย!!!"
"ป..เปล่าซะหน่อย"

"ทุกคนถึงแล้วล่ะจ้ะ!!!" เสียงตะโกนของฮิเมะหยุดการสนธนาของทั้งฝั่งชายและฝั่งหญิง เพราะความที่ตื่นเต้นทำ

ให้แต่ละคนตาวาวขึ้นมาทันทีแต่พอสังเกตุป้าย..
 

ร้านเบเกอรี่..
สถานะของแต่ละคน.. หมดสภาพ

"เข้ามาเลยๆ" ฮิเมะชวนทุกคนเข้าไปในร้านที่เหมือนร้านธรรมดาๆซึ่งมีลูกค้าจำนวนน้อยคนขายเป็นสาวน้อยผมสี

ฟ้าตัวเล็กๆจากนั้นฮิเมะก็เข้าไปสั่งอาหารแต่ละคนก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่
 

"ขอขนมปังไส้ฮันนี่รสขมสีแดงใส่ไส้ซอสมยองเมสจนจี๊ดแล้วเอาไปอบจนเย็นปิ้งจนไหม้มิด ด้านนอกเป็น

หนังจระเข้สดๆจบด้วยราดซอสน้ำผึ้งแบบขมๆนะ" ณ บัดนี้แต่ละคนแข็งเป็นหินแล้ว
 

"เชิญทางห้องน้ำหญิงห้องสุดท้ายในโถส้วมเลยค่ะฮิเมะซัง" สาวน้อยกล่าวพลางยิ้มอย่างเป็นมิตรสุดๆ แต่ดันทำให้

เด็กใหม่ทั้ง 7 รู้สึกอยากอ้วกทันที หมายความว่าจะให้ไปกินในห้องส้วมเนี่ยนะ แถมผู้ชายต้องไปห้องน้ำหญิงเรอะ!?
 

"ฮ..ฮิเมะซัง" เอริและเรย์แทบจะพูดเป็นเสียงเดียวกันเมื่อฮิเมะเดินนำไปห้องน้ำหญิงซึ่งมีเซร่าและเคทมองสีหน้า

ซีดๆของหนุ่มทั้ง 2 ข้างๆ ใครบ้างไม่อยากอ้วกล่ะฟระ!?
 

"ทีนี้ก็เข้าไปในโถส้วมเลยนะคะ ลานะคะทุกคน" อยู่ๆเธอก็หายไปอย่างลับตา ประตูห้องน้ำถูกล็อค ซวย.. แต่ละ

คนทำหน้าซีดอย่างบอกไม่ถูก นี่_ูมีทางเลือกเดียวใช้ม๊ายยย!
 

"เอาไงล่ะทุกคน.." เซร่าพูดเสียงสั่น

"ก็เข้าไปไงล่ะ จะให้ทำอะไรอีกล่ะจ๊ะ?" เสียงหวานของฮิโยริพูดจากนั้นเธอจึงค่อยๆเข้าไปในส้วมอยู่ๆเธอก็หายไป

ทำให้แต่ละคนหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม
 

"ในเมื่อฮิโยริลงไปแล้ว.." เอสพูดจบ ทุกคนจึงหันไปมองทางเขาปรากฏว่าเขาลงไปเรียบร้อยแล้ว แต่ละคนจึงต้อง

ทำใจเข้าไปในส้วมทันที
 

ตุบ!

เมื่อทุกคนมากันหมดก็พบว่ามีคนมากมายอยู่ที่นี่แต่ละคนมีป้ายหมายเลขและคำว่า "Last game" จากนั้นก็มีคน

เอาป้ายหมายเลขเป็นเข็มกลัดมาให้แต่ละคน
 

"ขอบคุณค่ะ" เคทกล่าวขอบคุณ ป้ายหมายเลขของเธอคือ 310 เซร่าหมายเลย 311 เอริ 312 เรย์ 313 ฮิโยะ 314

และฮิโยริ 308 กับ เอส 309 ที่มาก่อนแล้ว
 

"โย่ว! เด็กใหม่ ให้ฉันแนะนำอะไรให้มั้ย?" เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมายังทุกคน
"คุณเป็นใครคะ?"

"ฉันชื่อคิเกะ มีประสบการณ์สอบที่นี่ 32 ครั้ง อายุ 43 มาแข่งครั้งนี้รอบที่ 33 เพราะไม่เคยติดซักรอบไงล่ะ" ชาย

หนุ่มผมสีน้ำตาลคนหนึ่งแนะนำตัว
 

"ส.. สวัสดีค่ะ คุณ?" เรย์พูดขัดๆเพราะกำลังคิดว่า 'มันยากถึงกับสอบตกหลายรอบเลยหรอ'

"แต่ถ้าถามเรื่องสอบน่ะไม่ได้หรอก เพราะเขาเปลี่ยนทุกปี แต่ถ้าให้แนะนำคนที่มาสอบปีที่แล้วน่ะได้ อย่างคนนั้น

น่ะปอนซิเน่ เก่งเรื่องยาต่างๆ ทั้งยาพิษมาสอบแล้ว 2 ครั้ง" คิเกะชี้ไปยังเด็กสาวผมสีเขียวหมายเลข 112
 

"แล้วหมายเลข 44 นั่นก็ฮาซุรุ ปีที่แล้วมาถึงด่านสุดท้ายแต่โดนตัดสิทธิ์เพราะไปฆ่ากรรมการคุมสอบหน้าตาเฉย"

คิเกะพูดพลางทำหน้ากลัวๆแต่เมื่อเขาจะพูดต่อก็มีเสียงจากลำโพงมาพูดแทรก
 

[สวัสดีครับผู้เข้าสอบทุกคน ตอนนี้การสอบครั้งแรกได้เริ่มขึ้นแล้วครับ โจทย์ก็คือ..]

การสอบรอบแรกเริ่มขึ้นแล้ว
เด็กใหม่ทั้ง 7 จะผ่านหรือไม่
ติดตามตอนต่อไป..
 

------------------------------------------------------------------
Talk
สวัสดีค่ะทุกคน ตอนที่ 1 คลอดแล้วเน้อ เหอะๆๆ
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะคะ กำลังเตรียมแก้ มผ. พิมพ์ 16 นาที
บางช่วงตันค่ะ คิดหนักเลยค่ะ 555555 พรุ่งนี้อาจไม่ได้อัพนะคะ
ไปแก้ มผ. ค่ะ ติด มผ. 3 ตัว ต้องขึ้นรถไฟฟ้าไป แก้เสร็จแล้วมีนัดไป
ห้างกับเพื่อนค่ะ#เฮเลย กรณีเดิมค่ะ 1 เม้น=1 ตอน เจอกันตอนหน้าค่ะ