Last Game

ลำดับตอนที่ #3 : Intro

Intro
บทนำ
 

"เอ๊ะ ต้องนั่งสถานีนี้ไปถึงจะไปที่สอบได้สินะ" สาวน้อยวัยอายุ 16 ผมยาวสีดำและดวงตาสีดำหงายหน้ามองรถไฟ

ข้างหน้า พลางก้าวเท้าเดินเข้าไปหาที่นั่ง
 

"ขอโทษนะ ที่นั่งมันเต็มแล้วน่ะ ขอนั่งด้วยได้มั้ย" ชายหนุ่มผมสีเข้มเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มสาวน้อยพยักหน้าพลาง

ยิ้มเป็นการขานรับ เขาจึงมานั่งฝั่งตรงกันข้ามของเธอ
 

"ชื่ออะไรหรอ ทำไมมาสถานีนี้ล่ะแพงออกนา~" สาวน้อยถามเด็กหนุ่มเพื่อไม่ให้เกิดความเครียดหรือบรรยากาศที่

เงียบเกินไปด้วยรอยยิ้มและน้ำเสียงที่ใสและร่าเริง
 

"ฉันชื่อ เอส ซาเวียร์ เรียกว่าเอสได้เลย ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอว่ามาทำไมเพราะนี่มันสถานีสอบเข้าไปในเกม

ลาสเกมอะไรนั่นนะ แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ" เอสตอบคำถามของเธอแล้วถามกลับ
 

"ฉันชื่อ เอลิเซร่า ฟีโอล่า หรือเซร่า ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันมาที่นี่เพื่อมาสอบไงล่ะ" เซร่ายิ้ม
"งั้นหรอมันออกจะอันตรายนะ" เอสถามอีกรอบด้วยความสงสัยที่สงสัยจริงด้วยความกล้าถาม
"ก็สงสารน่ะสิ เธอต้องเหงาแน่ๆเลยล่ะ เดี๋ยวต้องเหงาจนระเบิดเกมทิ้งแน่เลย" เซร่าพูดพลางหัวเราะ
"แล้วก็ๆ.." ก่อนที่เอสจะพูดต่อไปก็มีเสียงหนึ่งมาขัด

"อา.. พวกเธอทั้งสองคนน่ะจ้ะ ขอนั่งด้วยได้มั้ย ฉันหาจนทั่วแล้วน่ะ แหะๆ" สาวน้อยผมเรือนสีขาวหัวเราะแหะๆ

ด้วยความร่าเริง สดใส ทำให้ทั้งสองคนหันหน้ามาแล้วพูดแทบจะเป็นเสียงเดียวกันว่า "เชิญเลย"
 

"ขอบคุณมากจ้า ฉันชื่อ ทาคะมิยะ เรย์นะ จ้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" สาวน้อยเรย์เข้ามานั่งข้างๆเซร่าพลางโบกมือแนะ

นำตัว รู้สึกว่า 3 คนนี้จะเจอเพื่อนถูกชะตาแล้วสิ
 

"ฉันชื่อเซร่า เอลิเซร่า ฟีโอล่า จ้ะ" เซร่าชูสองนิ้วแนะนำตัว
"โอ้ส! ฉัน เอส ซาเวียร์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ" เอสยิ้ม

"มีเพื่อนแล้ว นึกว่าจะไม่มีซะอีก" สาวน้อยเรย์ส่งยิ้มให้เพื่อนใหม่ทั้งคู่ ความกังวลว่าจะไร้เพื่อนหายไปแล้ว เมื่อเธอ

มองนาฬิกาก็หันมาบอกเพื่อนใหม่ทั้งสองว่า "อีก ชั่วโมงครึ่งจะถึงแล้วนะจ๊ะ"
 

"เร็วขนาดนั้นเลยหรอ?" เอสถามงงๆ

"จะว่าไปในนิตรยสารบอกว่าเร็วประมาณ 100,000 กิโลเมตรต่อ 5 นาทีน่ะ แบบนั้นคนที่อยู่ข้างนอกคงปลิวไป

นอกกาแล็กซี่เลยล่ะ" เซร่าตอบแทนเรย์
 

"ว่าแต่ทำไมเรย์ถึงมาสอบเพื่อเข้าไปในเกมล่ะ?" เอสถามด้วยความไม่กลัวว่าคนข้างหน้าจะเบื่อแต่เธอก็ไม่ได้เบื่อ

อะไรหรอก เธอจึงตอบตามความจริงไปว่า
 

"เอ๋ ก็น่าสนุกดีไม่ใช่หรอ? ได้ไปช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้นด้วยนะ ไม่ดีหรอ?" เธอตอบน้ำเสียงใสๆ ตามด้วยเสียง

หัวเราะเล็กน้อยของเซร่า
 

"แล้วทำไมเอสมาสอบเข้าล่ะ?" เซร่าถามกลับ
"อืมม.. ก็แค่อยากพิสูจณ์ตัวเองเท่านั้นเอง" เขาพูดโดยมีทั้งสองคนทำหน้างงๆพร้อมกัน

"อา ฉันเป็นลูกคนเดียวของเศรษฐีน่ะนะ แล้วก็ถูกเลี้ยงมาแบบอิสระ แล้วก็ชอบการต่อสู้แล้วก็ยิงปืนสุดๆเลยแต่ผล

การเรียนดันไม่ได้เรื่องนี่สิ ฉันเลยอยากพิสูจณ์ตัวเองว่าการต่อสู้มันจะขนาดไหนน่ะสิ" เอสพูดพลางยิ้มกล้าๆ ซักพักก็ได้ยินเสียงคนมากมายก้าวฝีเท้าของรถไฟมา
 

"เอ๊ะ! สงสัยเขาจะจอดรับคนอีกแล้วล่ะ"  เรย์พูดพลางมองฝูงชนที่เข้ามาในรถไฟ
"ขอนั่งด้วยคนนะคะ" สาวน้อยผมหน้าม้าสีดำกล่าวอย่างร่าเริง
"อา ฉันด้วยค่ะ ขอรบกวนด้วยนะคะ" สาวน้อยมัดแกละสีดำยาวพูดต่อ
"เชิญเลยๆ" เซร่าและเรย์พูดพร้อมกัน

"ฉันชื่อว่าเซร่า คนนี้เรย์ แล้วคนนั้นชื่อว่าเอส ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ" เซร่ายิ้มอย่างร่าเริงพลางแนะนำเรย์ที่กำลังยิ้มโบก

มือเบาๆแล้วก็เอสที่ชูสองนิ้วยิ้มกว้าง
 

"ฉันชื่อ ฮิมาวาริ เอริ จ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนเลย~"
"เคทรีน่า ไวท์ จ้ะ เรียกว่าเคทจังตามสบายเลยนะจ๊ะ"

เมื่อทุกคนมาอยู่กันพร้อมหน้า คุยกันไปเฮฮาเรื่อยๆจนคำว่า "เพื่อนสนิท" เริ่มคืบคลานเข้ามาเรื่อยๆอย่างไม่รู้ตัว

จนกระทั่งถึงเมืองยอร์กอีตันที่ต้องไปยังอำเภอซิลเลในเมืองนี้อีก
 

"อืม เขาบอกว่าให้ไปทางเทือกเขานู้นแน่ะ" เคทพูดเสียงใสตามองแผนที่ มือชี้ไปยังเทือกเขาสีเขียว ทำให้คนอื่นๆ

มองตามๆกันไปทางมือของเคท
 

"สูงแฮะ ดูเงียบๆซะด้วย" เอริหันไปบอกทุกคนจากนั้นเอสจึงเดินนำไปที่นั่น เซร่ากับเรย์เองก็ตามไปติดๆพร้อมกับ

เพื่อนอีกสองคนที่มองเอสงงๆว่าไม่คิดจะบอกกล่าวกันก่อนเลยหรอ
 

"ขอโทษครับ เป็นอะไรมั้ย?" เพื่อนๆที่อยู่ข้างหลังจึงรีบมาดูเพราะเหตุการณ์ข้างหน้าที่เอสไปชนกับสาวน้อยคน

หนึ่งที่เหมือนจะไปทางเดียวกับเราเข้า
 

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ ขอโทษนะเมื่อกี้ฉันคงเดินไม่มองทาง" สาวน้อยวัยใส

หน้าตาน่ารักยิ้มบางๆพลางกล่าวขอบคุณและขอโทษ
 

"เธอจะไปอำเภอซิลเลเหมือนกันหรอ" เซร่าเอ่ยถาม

"จะไปสอบเข้าเกมลาสต์เกมน่ะค่ะ" เธอตอบสีหน้านิ่งๆทำให้ทุกคนแทบจะเบิกตาทันทีด้วยความดีใจที่มีเพื่อนร่วม

ทางอีกคน ทำให้เด็กอายุ 15 ปีตกใจเล็กน้อย
 

"เหมือนกันเลย ฉันชื่อเรย์นะจ๊ะ" เรย์แนะนำตัวพลางจับมือเด็กสาวข้างหน้า
"ฉันชื่อเซร่าจ้ะ"
"ฉันชื่อเอส ยินดีที่ได้รู้จัก"
"เรียกฉันว่าเอริเลยจ้ะ ไปทางเดียวกันนะ"
"ฉัน เคท สวัสดีจ้ะ ฝากตัวด้วยนะ"

"ฉันชื่อว่า อาซาฮินะ ฮารุกะ ชื่อเล่นว่า ฮิโยริ ยินดีที่ได้รู้จัก พวกเธอก็มาสมัครเข้าสอบสินะ" ฮิโยริพูดเสียงเรียบ

พลางก้มหัวตามระเบียบ จะเรียกว่าคนเดียวที่เรียบร้อยในกลุ่มก็ว่าได้
 

"จะไปด้วยกันมั้ยล่ะ" เคทเอ่ยพลางยิ้ม

"ถ้าเป็นฉันล่ะได้อยู่หรอก แต่ยังมีเพื่อนอีกคนนึงที่มาด้วยน่ะ เราเจอกันที่รถไฟก่อนจะมาเมืองนี้น่ะ ต้องถามเขาดู

ก่อน" ฮิโยริกล่าวพลางกวาดสายตามองเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังกอดอกพิงกำแพงกำลังมองเธอกับพวกเพื่อนใหม่อยู่ นั่นทำให้เอสแอบดีใจเพราะในที่สุดก็เจอผู้ชายด้วยกันเสียที
 

"ไปก็ไป.." เด็กหนุ่มเดินขมวดคิ้วเข้ามาทำให้แต่ละคนอดคิดไม่ได้ว่า 'ทำไมสองคนนี้นิสัยเหมือนกันเด๊ะ เป็นเพราะ

ไปทางเดียวกันเรอะ!?' หลังจากนั้นเขาก็หันหลังกลับไปก่อนที่จะหันหน้ามาพูดว่า "ฉัน ฮิโยเซนจิ โคโคโดระ"
 

"สองคนนั้นเนี่ยนิสัยเหมือนกันเนอะ" เซร่ากระซิบกับเอริโดยมีเคทและเรย์มาแอบฟังด้วย
"นั่นสินะ" เอริกระซิบตอบ
"แต่ก็โชคดีอยู่นะ" เคทพูดเบาๆกลัวจะมีใครได้ยิน
"ทำไมอ่ะ?" เซร่าและเอริพูดพร้อมกัน

"ก็สองคนนั้นเหมือนมีสายตาที่แสดงให้เห็นว่าผ่านอดีตที่เคยทนไม่ได้มาก่อนน่ะสิ ถ้าสองคนนั้นระเบิดการต่อสู้คง

สบายแหละเพราะคงมีพลังมาก" เรย์ตอบแทนเคท
 

"แต่พวกเราก็เก่งกันทุกคนนะ ไม่ต้องพึ่งใครทั้งนั้นแหละ" เสียงที่แทรกเข้ามาของเอสเอาซะแทบตกใจ ไม่นึกว่า

เขาจะหูดีซะขนาดนี้ ก็เขาเล่นเก่งปืนซะขนาดนั้นคงมีทักษะการซุ่มโจมตีหรือหูที่ฟังเสียงฝีเท้าของศัตรูเป็นพิเศษทั้งๆที่ไม่เคยออกสนามรบเลยนี่สิ
 

"เอสมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" เคทและเรย์แทบจะพูดเป็นเสียงเดียวกัน

"โปรดระวังอัธพาลโรคจิต.." เสียงหวานดังขึ้นทำให้ทุกคนแทบหันไปมองที่เธอ เธอจึงชี้ไปยังป้ายหนึ่งทำให้ทุกคน

มองไปยังทางข้างหน้าที่วังเวง
 

"กว่าจะได้เรียนเวทย์มนตร์มันจนกว่าจะผ่านการสอบไม่ใช่หรอ แล้วจะใช้อะไรสู้ล่ะ?" เซร่าพูดขึ้น

"มันเป็นหนึ่งในการทดสอบที่จะไปยังด่านที่ 1 น่ะจ้ะ" เคทพูดทำให้ทุกคนแทบจะหันไปมองเธอทั้งหมด มันก็แอบ

คิดว่าก็จริงอยู่หรอก เอริจึงอดคิดไม่ได้ว่า 'นักสืบหรอ?'
 

"ยังไงก็เถอะมันต้องเป็นปริศนาแน่ๆเลยล่ะ" เคทพูดเอริและเรย์จึงพยักหน้าเห็นด้วย

"งั้นถ้ามันโจมตีใส่เราต้องโจมตีกลับบ้างล่ะ" ฮิโยะพูดทำให้ทุกคนหันควับมาทันทีเพราะต่างคิดว่า 'มันคือประโยค

ที่ 2 ที่เราได้ยินสินะ' เอาซะเด็กหนุ่มทำหน้างง "พวกเธอคิดอะไรน่ะ"

"นั่นสินะก็อย่างที่ฮิโยเซนจิซังพูดแหละนะ ถึงฉันจะไม่ค่อยอยากฆ่าคนซะเท่าไหร่ก็เถอะ" ฮิโยริพูดพลางปัดมือไป

มาซักพักก็.. "จะว่าไปถ้าฆ่าคนซักหน่อยก็ไม่มีทางเสียหายหรอก"
 

โครมมมม!!!
โถ่! ฮิโยริจัง!

"เหมียว~" เสียงแมวดังมา เอาซะแต่ละคนแอบขนลุกแมวที่ไหนวะเนี่ย!?

"เอ.. แมวฉันเองแหละ" เรย์พูดขึ้นพลางหยิบแมวออกมาจากกระเป๋า เอาซะเด็กผู้หญิงบางคนถึงกับตาวาวเพราะ

ความน่ารักของมันเลยทีเดียวไม่เว้นแต่ฮิโยริที่ตอนนี้แอบหน้าแดงอยู่อย่างชัดๆ
 

"เอ๊ะ!" อยู่ๆแมวน้อยของเรย์ก็กระโดดหนีไป เอริจึงรีบวิ่งตามไปช่วยเก็บให้แต่เรย์ก็วิ่งไปเช่นกัน เซร่าที่พยายาม

ห้ามก็ห้ามไม่ได้จึงรีบวิ่งตามไปเช่นกัน เคทเห็นท่าทีเริ่มแย่จึงวิ่งตามเซร่าไป
 

"โฮ่ย! ป่าทึบแบบนี้เดี๋ยวก็หลงกันหรอกนะ!!!" เอสตะโกนห้ามแต่ก็ไม่ได้ผล จึงจะวิ่งไปตามแต่ดันโดนคว้าแขนเอา

ไว้เขาพยายามสะบัดออกแต่ยังไงก็ไม่ออก
 

"ถ้าเธอไปสถานการณ์ก็ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่นะ! เรามาช่วยกันตามหาทีละคนดีกว่า ถ้าเป็นแบบนี้ต้องหายไปแน่เลย

ล่ะ!" เสียงตะโกนของฮิโยริทำให้เขาพึ่งนึกได้
 

"อันธพาลที่นี่น่ะเป็นพวกใช้เวทย์มนตร์ที่จะดึงให้คนเข้าไปติดกับของมันเรื่อยๆ เพราะฉะนั้นเรามาอยู่รวมๆกันดี

กว่า" นับเป็นประโยคที่ยาวที่สุดที่ฮิโยะพูด
 

"เมื่อกี้พวกนั้นโดนมันสกดจิตน่ะนะ" ฮิโยริเอ่ยเสียงเรียบก่อนที่จะหลับตาลงไปสร้างความงงให้เอสเป็นอย่างมาก

เขาจึงเอ่ยถามออกไป "ทำอะไรน่ะ"
 

"ฮิโยริเขาเป็นคนเผ่าคูลเวียน่ะ" ฮิโยะบอกทำให้เอสเบิกตาโตเล็กน้อย

"ไอเผ่าที่มีตาแดงเวลาโกรธ หนึ่งในสิ่งที่สวยงามที่สุดในโลกแล้วยังมีความสามารถเหนือมนุษย์ ที่ตอนนี้ถูกฆ่าล้าง

เผ่าไปโดยใครไม่รู้ที่เป็นที่สงสัยนั่นน่ะหรอ" เอสทำหน้าตกใจฮิโยะจึงพยักหน้าขานรับช้าๆ "ฮิโยริเป็นผู้เหลือรอดคนเดียวหรอกหรอน่ะ!?"
 

"เอริกับเรย์แล้วก็เซร่ากับเคทอยู่ด้วยกัน แต่..กำลังเผชิญหน้ากับอันธพาลทั้งหมดตรงยอดสูงสุดทิศตะวันตกของ

เขาเทือกนี้!" ฮิโยริรีบตะเบงเสียงดัง ก่อนที่ทั้งสองหนุ่มจะเบิกตากว้างตกใจ
 

"ต้องรีบไปแล้วล่ะ!"

ถึงการสอบนี้จะเป็นการสอบโดยไม่มีการร่วมมือกัน
แต่เราก็จะไม่ทิ้งเพื่อนไปเด็ดขาด..
 

----------------------------------------------
Talk
สวัสดีนักอ่านผู้น่ารักทุกคน ไรท์คนนี้ตัดสินใจแล้วว่า จะไม่มีนางเอก นางรอง
ตัวปลากรอบ(#ฮะ!) อีกแล้ววว!!! จะให้สิทธิเท่าเทียมกันค่ะ ตัวละครทุกตัวมีความสำคัญเท่ากัน
ประมาณนั้นค่ะ ไว้พวกเวทย์จะมีกันตอนผ่านการสอบแล้วนะคะ ตัวละครตัวไหนผิดพลาด
แจ้งที่ข้อความลับเท่านั้นค่ะ! แล้วก็ 1 เม้น = 1 ตอน ค่ะ ไม่เม้นไม่อัพนา~

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© themy  butter