คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Bad Girls : Chapter 5
*แจ้งค่ะว่ากุ่ยกับพี่เซฟเปลี่ยนจากยงฮวาเป็นฮยอนจุง เนื่องจากความหมันไส้ ส่วนตัว ประกาศไว้นะที่นี้ ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนค่ะ -.-
ร่างบางของซอฮยอนกำลังนั่งไขว่ห้างอ่านนิตยาสารของ walk ฉบับล่าสุดระหว่างรอช่างทำผมของเธอเพื่อจะถ่ายแบบในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า และแล้วเธอก็ต้องสะดุดกับข้อความในนิตยาสาร
“นี่มันรูปของยัยเจสสิก้านี่น่า...”
ซอฮยอนร้อนรนในการอ่านพาดหัวข่าวเล็กๆที่ไม่ค่อยจะสะดุดตาเท่าไรนักอย่างรีบร้อน
“ไม่จริง!”
เสียงเล็กๆที่ตวาดขึ้นมาเสียงดังทำให้คนในอยู่ในห้องแต่งตัวพากันตกใจ
“คุณซอฮยอนเป็นอะไรรึเปล่าคะ ไม่พอใจอะไรตรงไหนเดี๋ยว...”
“ออกไปให้หมด!” ร่างบางกำมือแน่นเธอกำลังพยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเองให้ไม่ถึงขีดสุดอยู่ แต่เธอไม่ใช่คนที่เก็บอารมณ์เก่งได้เสียทีเดียวหรอกนะ
“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าคะ...”
“ไม่ได้ยินที่พูดหรอ บอกให้ออกไปไง! หรือไม่หูกันไปหมดแล้วหา!” คำสั่งเฉียบขาดของเธอทำให้คนที่อยู่ในห้องพากันวิ่งออกไปแทบไม่ทัน
ซอฮยอนกำมือแน่นกับชายกระโปรงจนระบายลูกไม้ตรงขอบกระโปรงสีดำชองขาดออกมา เธอรีบลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์มือถือของมาโทรหาคนที่เธอคิดว่าจะพึ่งได้มากที่สุด...
ร่างของหญิงสาวในชุดสไตล์สีชมพูเช่นเดิมกำลังเดินเข้ามาในบริษัททางต้นสังกัดของเธออย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจว่าจะมีใครเดินตามเธอมาบ้าง
หญิงสาวหยุดลงที่หน้าล็อคเกอร์สีชมพูพริ้งของเธอในขณะที่ตู้อื่นเป็นสีครีมธรรมดาๆ แน่สิก็ในเมื่อเธอเป็นคนโปรดนี่น่า แล้วใครจะกล้าขัดใจเธอไม่ยอมทำตามใจเธอล่ะ
หญิงสาวปลดรหัสล็อคเกอร์แล้วถอดแว่นกันแดดสีดำออกมาแล้วคว้าชุดเดรสสีชมพูซึ่งใครๆก็รู้ว่าสีชมพูกลายเป็นเอกลักษณ์ของเธอคนนี้เป็นเสียแล้ว
“ซอลลี่ เธออ่านนิตยาสารฉบับล่าสุดรึยัง ยัยนางแบบหน้าใหม่ที่ชื่อว่าเจสสิก้าอะไรเนี่ยน่ะ ยังไม่ทันจะดังอะไรเลยก็กลายเป็นข่าวกับคุณคิมฮยอนจุงซะแล้วน่ะ”
“อ่านแล้วสิ! เห็นว่ามีงานถ่ายแบบร่วมกัน แล้วก็คุยถูกคอกัน คุณฮยอนจุงขอเบอร์แล้วคุยกันทางBB ด้วยนี่”
ตุบ!
สโนวสีชมพูหล่นจากมือของหญิงสาว ทำให้แก้วทรงกลมๆที่ใส่น้ำไว้ด้านในเพื่อความสวยงามในล็อคเกอร์ลายสุนัขตัวโปรดของเธอเอาไว้เพื่อคลายความเหงาเมื่อเธอไม่ได้กลับบ้านแตกออกมา
“อ้าวพี่ซอฮยอน ของแตกหมดแล้วเดี๋ยวฉันไปเรียกแม่บ้านมากวาดให้นะคะ เดี๋ยวเท้าของพี่ไปเหยียบแก้วเข้า” ซอฮยอนปัดมือเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นอะไร เธอไม่สนใจสโนวบอลของเธออีกต่อไปแล้ว แล้วปิกล็อคเกอร์สีชมพูของเธอก่อนจะเดินหายไป
“เค้าเป็นอะไรของเค้านะ”
ซอฮยอนนั่งอยู่ในมุมอับของร้านอาหารที่บริษัทของเธอเอง ในมือกดโทรหาใครคนนึงครั้งนี้เกือบร้อยแล้วที่เค้าคนนั้นไม่ยอมรับสาย ตาของเธอมองนิตยาสารที่อยู่ตรงหน้า ภาพในนิตยาสารทำให้เธออดคิดมากไม่ได้ สองคนนี้ดูสนิทกันมากจริงๆ แต่แล้ว
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
“ใครโทรมาตอนนี้เนี่ย!”
“ฮัลโหล!” เธอกรอกเสียงตะคอกลงไปในโทรศัพท์ด้วยความอารมณ์เสียแล้วปาดน้ำตาออกจากใบหน้าหวาน
{สวัสดีค่ะ น้องซอฮยอนใช่ไหมคะ ดิฉันคือผู้กำกับจางตอนนี้เรามีละครเรื่องใหม่น่ะค่ะ อยากให้น้องซอฮยอนมารับงานนี้เป็นนางเอก}
“คือ...ตอนนี้ซอคิวแน่นมากเลยอ่ะค่ะขอ...”
{มีนางร้ายเป็นคุณเจสสิก้า แล้วก็พระเอกเรายังหาไม่ได้เลยค่ะ จริงๆคาแร็กเตอร์นี้เหมาะกับน้องจริงๆนะคะ เท่าที่รู้บทนี้น้องยังไม่เคยเล่น...}
ซอฮยอนได้ยินดังนั้นถึงกับเบิกตากว้าง
“เดี๋ยวนะคะ พี่ว่าใครเล่นเป็นนางร้ายนะคะ” เธอต้องการยืนยันให้แน่ใจ
{น้องเจสสิก้าค่ะ นางแบบหน้าใหม่น้องอาจจะยังไม่รู้จัก...}
“ได้ค่ะ! ซอจะรับงานนี้แต่มีข้อแม้ข้อนึงนะคะ”
{ได้เลยจ่ะ แค่น้องยอมรับงานนี้พี่ก็เชื่องานเรดติ้งจะดีสุดๆไปเลย ว่าแต่ข้อแม้ของน้องคืออะไรจ๊ะ?}
“ซอ...ขอเลือกพระเอกของเรื่องนี้เองค่ะ”
ริมฝีบางของหญิงสาวยิ้มหยันราวกับตนเป็นเป็นชนะ ใช่แล้วเกมมันพึ่งจะเริ่มต้นต่างหาก คิดจะเล่นกับคนอย่างซอฮยอนน่ะหรอ ไปทำการบ้านมาใหม่เถอะยัยเจสสิก้า!
“นี่ยัยเบอะ! ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว โทรเรียกฉันออกมาเพราะจะยิ้มให้ดูเนี่ยนะ” ร่างสูงของชายหนุ่มตีหน้าขรึมใส่ซอฮยอนที่นั่งยิ้มอย่างมีความสุขอยู่คนเดียว
“ก็ฉันมีแผนจะแก้แค้นยัยเจสสิก้าอะไรนั่นแล้วน่ะสิ!” ซอฮยอนหัวเราะคิกคักก่อนจะจิบน้ำชาในแก้ว
“ทำอะไรเป็นเด็กๆไปได้ นี่เธออายุเท่าไรแล้วหา ยังทำตัวเป็นเด็กๆไปได้” ชายหนุ่มดุก่อนจะลอบยิ้มแล้วหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบบ้าง
“นี่! นายเป็นแฟนที่แย่ชะมัดเลย ไม่ให้กำลังใจกันเลยอ่ะ นายควรจะพูดสิว่า...ทำให้เต็มที่เลยนะซอฮยอน ผมจะคอยเป็นกำลังใจให้คุณ อะไรประมานนี้มันถึงจะถูกสิ!” ซอฮยอนเบ้ปากใส่แฟนของเธอเอง
“ก็ฉันเป็นของฉันแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่ ถ้าเธอไม่ชอบจะมาเป็นแฟนฉันทำไม” ซอฮยอนถึงกับตาลุกเป็นไฟเมื่อได้ยินคำนั้น
“ฉันจีบนายมาสีปี สี่ปีเชียวนะ นายจะให้ฉันเลิกกับนายง่ายๆได้ยังไง นายมันแย่ที่สุดเลย นายทำให้เดทในรอบหนึ่งเดือนของเราพังหมดเลย!” ซอฮยอนบู้ปากแล้วกอดอกแน่น
“เฮ้! นี่เธอร้องไห้หรอ” เมื่อฮยอนจุงเห็นดังนั้นจึงรีบเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆซอฮยอนก่อนจะปาดน้ำตาออกหน้าใบหน้าหวานแล้วลอบยิ้มออกมา
“เธอเนี่ยนะ จะกี่ปีๆก็ยังเหมือนเดิมจริงๆ อยากให้คนทั้งประเทศมาเห็นนางฟ้าที่แสนจะเรียบร้อยอ่อนหวานของเค้าจังเลย” ว่าแล้วเขาก็ดึงซอฮยอนเข้ามากอดเป็นการปลอบโยน ใช่แล้วในโลกนี้นอกจากยุอาและพี่ชายของเธอไม่มีใครจะรู้จักเธอได้เท่าผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ผู้หญิงแม่บ้านแม่เรือนหรอ เหอะ! ขนาดไข่เจียวเธอยังทอดไม่เป็นเลย!
ทางด้านคยูฮยอน
กริ้ง!
ชายหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่สวยหลังบ้านมองสายเรียกเข้าในมือถือของตนเองก่อนจะรับสายเบอร์ที่ไม่คุ้นตา
“สวัสดีครับ”
{คุณคยูฮยอนหรอคะ เราโทรมาจากทางช่อง GS คุณพอจะรู้ใช่ไหมคะว่าน้องสาวของคุณน่ะได้รับบทเป็นตัวร้ายในละคร...}
“ครับ แล้วที่คุณโทรมา...”
{เราอยากจะติดต่อให้คุณช่วยรับบทเป็นพระเอกละครเรื่องนี้น่ะค่ะ}
“...!!! ครับ?”
“ไม่! ไม่เด็ดขาด ยัยเจส ยังไงพี่ก็ไม่เล่น” คยูฮยอนยื่นคำขาดกับน้องสาวด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“โถ่ พี่ชาย ช่วยเจสหน่อยน่า ละครจะถ่ายไม่ได้นะถ้าไม่มีพระเอกน่ะ อีกอย่างพี่จะให้เจสไปเผชิญหน้ากับยัยซอฮยอนนั่นคนเดียวรึไง”
“อะไรนะ! นางเอกคือยัยสตอนั่นน่ะนะ เหอะ! ไม่มีทาง งานนี้ขอบาย” คยูฮยอนรีบเดินขึ้นห้องแต่โดนน้องสาวของตัวเองฉุดแขนเอาไว้เสียก่อน
“ช่วยเจสสักครั้งน่า งานนี้เป็นละครเรื่องแรกของเจสเลยนะพี่ แค่นี้ก็ช่วยไม่ได้ใช่ไหม พี่จะให้เจสไปรับมือกับยัยสตอเน่านั่นคนเดียวรึไง ไม่รักกันแล้วใช่ไหม ได้! เจสจะได้จำไว้ว่าพี่เป็นคนแบบนี้” เจสสิก้ากระทืบเท้าแล้วเดินไปนั่งกอดอกที่โซฟาด้วยท่าทางบึ้งตึง
“โอ้ย! ให้ตายสิ ยัยน้องบ้า หาเรื่องมาให้ฉันได้ทุกวันสิน่า!”
สองวันต่อมา
“ฮิ~ ต่อไปนี้ฉันก็จะได้เจอฮยอนจุงทุกวันแล้ว เราถ่ายละครด้วยกัน คู่กัน ใช้เวลาที่กองถ่ายด้วยกัน ถ้าฮยอนจุงเป็นพระเอกเรื่องนี้ละก็.. ก็จะไม่มีใครสนใจยัยเจสสิก้า ยัยนั่นก็จะเป็นหมาหัวเน่า ฮิๆ” ซอฮยอนนั่งหัวเราะอยู่ที่ริมหน้าต่างสีขาวในห้องนอนของเธอเอง
“นั่งเพ้อฝันอะไรอยู่อีกล่ะน้องรัก” ซอฮยอนสะดุ้งแล้วหันไปมองพี่ชายที่อยู่ในชุดนอนลายหมีพูที่ตัวเองซื้อให้
“เข้ามาไม่ยอมเคาะประตู ว้าว~ พี่ชายของเรานี่หล่อจังนะในชุดนี้เนี่ย ใครเลือกนะตาถึงจริงๆ” ซอฮยอนเข้าไปกอดพี่ชายสุดที่รัก
“ไม่ต้องเลย” ดงแฮเคาะหัวน้องสาวหนึ่งที “เคาะเป็นร้อยรอบแล้ว ไม่ยอมมาเปิดพี่ก็เลยคิดว่าเราต้องเพ้ออะไรอยู่แน่ๆ แล้วชุดนี้เนี่ยเราก็เป็นเลือกซื้อมาเสร็จสรรพ ไม่ถามอะไรพี่เลย -.-“
“แหมหล่อจะตาย เออใช่!พรุ่งนี้ไปส่งเล็กที่กองถ่ายด้วยนะ เล็กขับรถไปขูดเสามันเป็นรอยทางยาว เค้าเอาไปพ่นสีอยู่” ดงแฮได้ยินดังนั้นถึงกับถอนหายใจ
“งานเข้าอีกแล้ว ถ้าเราไม่เรื่องมากเอารถอีกคันไปขับพี่คงไม่ลำบาก พรุ่งนี้พี่มีประชุมด้วยนะ” ดงแฮทำสีหน้าหน่ายๆเมื่อรู้ว่าน้องรักหางานมาให้ซะแล้ว
“ก็คันนั้นมันสีบอร์นเงินนี่ ซอไม่ชอบ ซอจะขับคันสีชมพูเท่านั้น! ไม่งั้นก็ต้องให้คนขับรถไปส่ง แต่ตอนนี้เค้าลาป่วยอยู่เพราะงั้นทำหน้าที่พี่ชายที่ดีซะ”
“เฮ้อ ให้แฟนเรามารับสิ เล่นละครด้วยกันไม่ใช่หรอ”
“จิ๊! ฮยอนจุงมีผ่าตัดตอนเช้า พี่ก็รู้ว่าเค้าเป็นหมอ แต่เอะ ทำไมเค้าถึงยอมรับงานนี้ง่ายๆนะ ซอยังไม่ได้โทรหาเค้าเลยนี่นา...ช่างมันเถอะ เค้าคงอยากจะไถ่โทษที่ไม่ค่อยมีเวลาให้เล็กแน่ๆเลย”
“เฮ้อ เอาเถอะ พรุ่งนี้พี่จะไปส่งให้ อย่าสายล่ะ” ดงแฮจูบที่หน้าผากซอฮยอนก่อนจะห่มผ้าให้น้องสาวนอน “ฝันดีนะ”
ดงแฮเดินไปดับไฟแล้วเดินออกจากห้องนอนไป
ใครจะรู้ล่ะว่าเรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่ซอฮยอนคิดไว้น่ะสิ เรื่องยุ่งๆที่น่าปวดหัวจะมาอีกแล้ว เฮ้ออ
ความคิดเห็น