ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Bad Girls จำเอาไว้...ผู้ชายคนนี้เป็นของฉัน! SJ SNSD

    ลำดับตอนที่ #4 : Bad Girls : Chapter 3

    • อัปเดตล่าสุด 1 พ.ย. 53


     
     
    ตอนที่ 3
    ปะทะกัน
     
     
     
               1 อาทิตย์ต่อมา
                ร่างบางยืนอยู่หน้ากระจกในห้องของตัวเองแล้วมองออกมาด้วยแววตาแค้นใจอะไรสักอย่าง
                “ถ้าเธอไม่ใช่น้องของดงแฮ ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไว้แน่ หึหึ”เธอพูดแล้วขำในลำคอ
                เธอเดินไปที่เตียงแล้วหยิบไดอารี่สีแดงสดขึ้นมาพร้อมกับปากกาด้ามนึงก่อนที่จะเขียนตัวอักษรลงไปว่า.........
               
                ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปไหนเด็ดขาดลี ดงแฮ ถึงแม้ว่านายจะเป็นของยัยจืดชืดยุนอา ฉันจะทำให้นายรักฉันให้ได้ ฉันจะแย่งนายมาจากยัยจืดนั่นให้ได้
     
                “รอหน่อยแล้วกันนะคะ พี่ดงแฮ”เธอพูดแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
                ร่างบางเก็บสมุดพร้อมกับล็อกเอาไว้ เพราะว่ามันเป็นความลับ ถ้าใครมายุ่งโดยที่เธอไม่รู้ คนนั้นต้องโดนดีแน่ๆ
     
     
                วันรุ่งขึ้น
                แสงแดดสาดส่องเข้ามาแยงตาร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง เจสสิก้าตื่นขึ้นมาแล้วทำภารกิจส่วนตัวให้เสร็จก่อนที่จะลงไปช้างล่าง
                “เจสลูก มาทานข้าวก่อนสิ”คุณแม่ของเธอเรียกเธอให้มาทานข้าวเช้าด้วยกัน
                “ก็ได้ค่ะ”เธอตอบอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่อยากให้แม่ของเธอเสียใจ
                “ป้าแววมาตักข้าวต้มกุ้งให้เจสสิก้าหน่อยสิ”นางเรียกคนใช้ให้มาตักข้าวต้มให้ลูกของเธอ วันนี้นางลงมือทำข้าวต้มกุ้งเองกับมือ
                ป้าแววตักข้าวต้มใส่จานให้เธอ แต่ตักไม่ทันเสร็จ........
                “นี่ ป้าทำไมป้าทำผมร่วงลงมาในจานข้าวต้มฉันล่ะ มันสกปรกรู้ไหม และฉันก็ไม่รู้ว่าบนหัวป้าน่ะมีเหาด้วยรึเปล่า แม่คะ เจสไม่ทานแล้วนะคะ หมดอารมณ์ เฮอะ”เธอพูดกับป้าแววก่อนที่จะหันมาพูดกับผู้ที่เป็นแม่ของเธอแล้วเดินปึงปังออกไป
               
     
                เธอเดินออกจากบ้านแล้วเดินขึ้นรถแล้วขับรถออกไปที่บริษัทตระกูลโจว เธอจะไปเพื่อไปหาพี่ของเธอที่บริษัท
                เธอเดินเข้ามาในบริษัทมีสายตาหลายคู่ว่าเธอเป็นใคร แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอเดินหายเข้าไปในลิฟต์ เธอขึ้นมาอยู่บนชั้นที่หกสิบห้าชั้นสูงสุดของบริษัท
                “นี่เธอ พี่คยูมีแขกไหม”เธอถามเลขาสาวที่อยู่หน้าห้อง ถึงเธอจะเป็นแบบนี้ก็มีมารยาทพอที่จะถามก่อนที่จะเดินเข้าไปเปิดประตัวเอาซะเลย
                “ไม่มีค่ะ”เลขาสาวตอบ
                เจสสิก้าเดินเข้าไปที่ห้องคยูฮยอนทันทีที่รู้ว่าพี่ชายของเธอไม่มีแขก หรือ ลูกค้าอยู่ในห้องทำงาน
                “พี่คยู!”เธอเรียกชื่อพี่ชายของเธอ
                “เจสสิก้า แกมาทำอะไรที่นี่”เขาเงยหน้าจากแฟ้มงานก่อนที่จะเอ่ยพูดกับน้อง
                “เมื่อวานพี่กลับบ้านอย่างไง”เธอถาม แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาในห้อง
                “นางมารไปส่งพี่น่ะ”เขาถามแล้วกระตุกยิ้มเล็กน้อย
                ใช่ ซอฮยอนนางมาร นางร้ายในละครบางคนยังนิสัยดีกว่าซอฮยอนเลย แต่เขาก็พอจะรู้ว่าซอฮยอนทำไปเพื่อสร้างภาพพจน์ทั้งนั้น คนอย่างซอฮยอนคงไม่มีอะไรที่ทำออกมาด้วยความจริงใจ
                “ใคร ?”เจสสิก้าถามออกมาอย่างสงสัย
                “ลี ซอฮยอน”
                “อ่อ นางมารจริงๆด้วย ถ้าไม่เห็นว่าเป็นน้องพี่ดงแฮนะ ฉันไม่ปล่อยยัยนี่ไว้แน่”พูดแล้วก็เจ็บใจ
                “เดี๋ยวแกนั่งนิ่งๆเงียบๆแล้วกันนะ เดี๋ยวนายลีดงแฮจะเข้ามาคุยงานที่นี่”เขาพูด เพราะเขารู้ดีว่าเธอชอบลีดงแฮ เจสสิก้าบอกเขาตั้งแต่งานวันนั้นเลย
                “โอเค~”เธอพูด
                “คุณคยูคะ คุณดงแฮมาค่ะ เข้าพบเลยได้ไหมคะ”เสียงจากโทรศัพท์ดังขึ้น
                “ให้เขาเข้ามาได้เลย”คยูฮยอนสั่ง พร้อมกับส่งซิกไปให้เจสสิก้าเพื่อให้เธอทำตัวเรียบร้อยๆหน่อย เพราะเขาร่วมงานดงแฮหลายครั้งแต่ว่าไม่สนิทกันเท่าไหร่แต่ก็พอจะรู้ว่าคนอย่างดแฮชอบอะไรแล้วไม่ชอบอะไร    
                “สวัสดีครับ คุณคยูฮยอน”ดงแฮเปิดประตูเข้ามาในห้องของคยูฮยอน
                “สวัสดี”คยูฮยอนตอบเสียงเรียบแล้วหันหน้าไปทางเจสสิก้าเพื่อให้ดงแฮเห็นว่ามีน้องสาวของเขานั่งอยู่ในห้องนี้เหมือนกัน
                เจสสิก้าจัดผมให้ดูดี แล้วยิ้มออกมา แต่เขาไม่ได้สนใจอย่างไร
                “ผมว่าเราเริ่มคุยงานกันเลยดีกว่านะครับ”เขาพูดแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามคยูฮยอน
                เจสสิก้ากัดริมฝีปากล่างด้วยความเจ็บใจ หยิ่งจริงนะ ถ้าฉันไม่ชอบนาย นายได้โดนฉันวีนไปแล้ว เธอได้แต่นึกในใจ
                “สวัสดีค่ะ พี่ดงแฮ”เมื่อเขาไม่ทักเธอก่อน เธอก็ทักเขาก่อนก็ได้ ยังไงก็มีปากเหมือนกันแหละ
                “สวัสดีครับ เจสสิก้า”เขาหันหน้ามาทางต้นเสียงก่อนจะทักทายเล็กๆน้อยๆ แล้วหันกลับไปสนใจงานเหมือนเดิม
                ร่างบางนั่งเจ็บใจอีกครั้งเมื่อเขาไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย
                “งั้นตกลงเอาอย่างนี้แล้วกัน”คยูพูดหลังจากเขาคุยงานกับดงแฮเสร็จ
                “งั้นก็ตกลงตาม..”
               
                ครืด ครืด~
                เสียงโทรศัพท์เขาดังขึ้นมา
                “สักครู่นะครับ”คยูพยักหน้าให้เป็นการว่าให้คุยได้
                “ครับๆ....ตอนเที่ยงผมว่างครับ.....แล้วเจอกันนะครับ....ผมก็รักคุณครับ.......ยุนอา”เขาพูดแล้วกดวางสายไป
                เจสสิก้าถึงกับหูผึ่งทันทีที่ได้ยินเขาคุยโทรศัพท์ ตอนแรกเธอก็คิดว่าเขาจะคุณโทรศัพท์คนอื่น แต่พอประโยคสุดท้ายนี่สิ มันทำให้เธอเจ็บ
                “ตกลงตามนี้นะครับ ผมขอตัวก่อนครับ”ดงแฮพูดแล้วลุกขึ้น
                “ครับ”คยูพยักหน้าให้เขา
                “ฮึ่ย~”พอดงแฮเดินออกไปเจสสิก้าทำหน้าไม่พอใจอย่างมาก
                “ใจเย็นๆสิ วันนี้แกมีงานกับยัยนางมารไม่ใช่เหรอ”เขาพูดเตือนเธอ
                “ใช่ๆ เดี๋ยวฉันไปดูดข้อมูลจากยัยนั่นดีกว่า ไปก่อนนะ”เจสสิก้าเดินออกไปจากห้องทำงานคยูฮยอน แล้วรีบลงมากข้างล่างทันที
     
     
                ณ สตูริโอแห่งหนึ่ง
                “สวัสดีค่ะ น้องเจส วันนี้มาเร็วจังนะคะ”พี่ทีมงานคนนึงทักเธอ
                “ก็เจสอยากมาทำงานเร็วๆนี่คะ”เธอพูด ทั้งๆที่ในใจกลับคิดว่า ถ้าฉันไม่เห็นว่ายัยซอทำงานที่นี่นะ ไม่งั้นฉันไม่มาให้ลำบากหรอกย่ะ
                “จริงหรอคะ”เธอหันไปทางต้นเสียงที่พูดกับเธอ
                ซอฮยอนนั่นเอง
                “จริงสิคะ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมชุดให้ก่อนนะคะ”เธอพูดแล้วเดินหายไปทันที
     
                เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
                ซอฮยอนถ่ายแบบเสร็จแล้ว แต่เจสสิก้ารั้งตัวเธอไว้เพราะว่าเธอมีเรื่องคุยกับซอฮยอน
                “เธอมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน”ซอฮยอนถามเสียงแข็ง
                “เอาเรื่องไหนดีก่อนละ เรื่องที่เธอเสแสร้ง รึ เรื่องที่เธอชอบว่าคนอื่นดี เอ๊ะๆ เอาเป็นเรื่องที่ฉันสวยกว่าเธอดีไหม”เจสสิก้าพูดกวนประสาทซอฮยอน
                “นี่เธอ! ถ้ามีเรื่องแค่เนี้ย ฉันคงไม่มีเวลาพอสำหรับคนอย่างเธอหรอกนะ”ซอฮยอนตอกกลับอย่างไม่น้อยหน้า
                “เหอะ ฉันแค่อยากจะถามเธอว่าพี่ชายเธอเกิดวันที่เท่าไหร่ ชอบอะไรเป็นพิเศษเท่านั้นเอง”
                “ชอบพี่ฉันสินะ แต่โทษที พี่ฉันมีเจ้าของแล้ว แล้วคนนั้นก็คือยุนอาเพื่อนฉันเองแหละ โฮ๊ะๆ”ซอฮยอนพูดแล้วหัวเราะเยาะอย่างสะใจ
                “ฮึ่ม ฉันรู้ดี แต่ฉันอยากได้อะไรฉันก็ต้องได้ ไม่มีคำว่าไม่ได้สำหรับฉัน! ถึงเธอไม่บอกก็ไม่เป็นไร อย่างไงฉันก็มีตัวช่วยตัวอื่นอยู่แล้ว”เจสสิก้าแสยะยิ้มออกมาที่มุมปาก
                “แต่ฉันก็อยากจะบอกเธอไว้นะว่า พี่ดงแฮกับยุนอารักกันมากๆเลยแหละ ไม่มีทางที่ใครจะพรากสองคนนั้นออกจากกันได้ แล้วอีกอย่างพี่ดงแฮจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองและตัวฉันเอง ดังนั้นพี่ดงแฮไม่เลือกเธอเด็ดขาด พี่ดงแฮเขารักยุนอา”ซอฮยอนพูด
                “รักกันมาก ฉันก็จะทำให้เกลียดกันมาก อ่อ สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพี่ดงแฮคือฉันคนเดียวเท่านั้น!”เจสสิก้าพูดแล้วทำตาโต
                “เธอนี่มัน.....เลวจริงๆ”ซอฮยอนพูดแล้วง้างมือข้างที่พึ่งจะถอดเฝือกออก เพื่อจะตบหน้าเธอ แต่.....
                “ถ้าเธออยากเป็นข่าวก็ตบฉันเลยสิ อ่อ ถ้าฉันเลวก็คงสู้เธอไม่ได้”เจสสิก้าพูดแล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจซอฮยอนเลย
                “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ยัยบ้า แกไม่มีวันได้พี่ฉันเป็นแฟนแน่ๆ ฉันไม่เอาแกเป็นพี่สะใภ้แน่ ฮึ่ม”ซอฮยอนกำมือแน่นแล้วเดินปึงปังขึ้นรถไป
               
     

               
    เดี๋ยวน้องกุ่ยจะมาแต่งอาทิตย์ที่ผ่านมาในตอนหน้านะคะ

          ตอนนี้ดุเดือด ( ?) ไปไหน ซอกับเจสแรงแหะ ทำไมน้องกุ่ยแต่งเงี้ยะเนี่ย (ได้ข่าวว่าแต่งเอง) เอาเป็นว่าผีน้อยเซฟฟี่ตั้งใจแต่งกันมากๆเลยนะคะ ยังไงก็ฝากติดตามแล้วก็ช่วยเม้นท์แสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ ^^
     
            Gui And Safe สู้ตายยยย
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×