นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์การอ่าน
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
ไม่มีดอกไม้ที่สวยงามในเรื่องของข้าพเจ้า(ปิดเพื่อรีไรท์ชั่วคราว)
ดอกไม้สองดอกถูกปล่อยออกจากมือเทพเจ้า ลงสู่ผืนพิภพ บทเพลงโหมโรงแห่งหายนะเริ่มบรรเลงโดยที่ไม่มีใครรู้ แล้วโลกทั้งใบก็ค่อยๆพินาศไปตามทำนอง
ผู้เข้าชมรวม
765
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
765
หมวด : สงคราม
อัปเดตล่าสุด : 26 มี.ค. 59 / 13:52 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
อยู่ในช่วงรีไรท์
ไม่มีดอกไม้ที่สวยงามในเรื่องของข้าพเจ้า(ชื่อชั่วคราว)
เจ้าอาวุธถือกำเนิดขึ้นมา
หน้าที่ตัวมันคือเข่นฆ่าไม่มีสิ่งอื่น
เจ้าตัวประหลาดน่าสงสารที่กำเนิดจากน้ำมือมนุษย์
นำพาหายนะสู่ทุกหย่อมหญ้าไม่เว้นกับตัวมัน
หนึ่งสิ่งที่อาวุธร้องขอ
คือการใช้ชีวิตเฉกเช่นคนสามัญไม่มีสิ่งอื่น
เขาปฏิเสธการเข่นฆ่า ปฏิเสธหายนะ
เบื่อกับเรื่องบ้าๆที่ตนไม่อยากทำเลยสักนิด
นำพาหายนะสู่ทุกหย่อมหญ้าไม่เว้นกับตัวมัน
หนึ่งสิ่งที่อาวุธร้องขอ
คือการใช้ชีวิตเฉกเช่นคนสามัญไม่มีสิ่งอื่น
เขาปฏิเสธการเข่นฆ่า ปฏิเสธหายนะ
เบื่อกับเรื่องบ้าๆที่ตนไม่อยากทำเลยสักนิด
ปรารถนาที่แท้จริงของอาวุธคืออะไร?
สันติภาพ?
หายนะ?
สู่นรกขุมที่ลึกที่สุด ณ บนผืนพิภพ
...
ตัวประหลาดจากฝีมือของมนุษย์กำลังร่ำร้องสาปแช่งโชคชะตาที่กลั่นแกล้งตน
...
โลกภายนอกไม่ได้น่าอยู่ดังที่มันหวังไว้
ดอกไม้สองดอกถูกปล่อยออกจากมือเทพเจ้า ลงสู่ผืนพิภพ มันผลิแย้มอย่างงดงามในวินาทีสุดท้าย เจิดจรัสเป็นประกายเสียยิ่งกว่าหมู่ดาว ดูอ่อนโยนราวจะโอบกอดทุกสรรพสิ่งบนโลกไว้ด้วยกัน
บทเพลงโหมโรงแห่งหายนะเริ่มบรรเลงไปโดยไม่มีใครรับรู้
แล้วโลกทั้งใบก็ค่อยๆพินาศไปตามทำนอง
สันติภาพ?
หายนะ?
สู่นรกขุมที่ลึกที่สุด ณ บนผืนพิภพ
...
ตัวประหลาดจากฝีมือของมนุษย์กำลังร่ำร้องสาปแช่งโชคชะตาที่กลั่นแกล้งตน
...
โลกภายนอกไม่ได้น่าอยู่ดังที่มันหวังไว้
ดอกไม้สองดอกถูกปล่อยออกจากมือเทพเจ้า ลงสู่ผืนพิภพ มันผลิแย้มอย่างงดงามในวินาทีสุดท้าย เจิดจรัสเป็นประกายเสียยิ่งกว่าหมู่ดาว ดูอ่อนโยนราวจะโอบกอดทุกสรรพสิ่งบนโลกไว้ด้วยกัน
บทเพลงโหมโรงแห่งหายนะเริ่มบรรเลงไปโดยไม่มีใครรับรู้
แล้วโลกทั้งใบก็ค่อยๆพินาศไปตามทำนอง
ผลงานอื่นๆ ของ วลาตี ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ วลาตี
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"Immortal F รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)ตัวละคร คูฮา (5/10) มาๆ ไปๆ จนเริ่มงงว่าใครเป็นตัวเอก กิลเลียต (2/10 น่าสนใจแต่ยังกลวงโบ๋) เราหาข้อมูลของเขาไม่เจอ เราลองค้นชื่อดูแล้วแต่ในภาษาอังกฤษดูเหมือนจะเจอแต่ Gailain (กิลเลียน) แถมชื่อนี้ไม่มีความหมาย ส่วนวิกิบอกเราว่านี่เป็นฮอลโลชนิดหนึ่งในเรื่อง Bleach *กุมขมับ* เพราะฉะนั้นขอเดาว่านี่คือสิ่งที่คนเขียนจินตนาการขึ้นใหม่ เป็นพวก ... อ่านเพิ่มเติม
ตัวละคร คูฮา (5/10) มาๆ ไปๆ จนเริ่มงงว่าใครเป็นตัวเอก กิลเลียต (2/10 น่าสนใจแต่ยังกลวงโบ๋) เราหาข้อมูลของเขาไม่เจอ เราลองค้นชื่อดูแล้วแต่ในภาษาอังกฤษดูเหมือนจะเจอแต่ Gailain (กิลเลียน) แถมชื่อนี้ไม่มีความหมาย ส่วนวิกิบอกเราว่านี่เป็นฮอลโลชนิดหนึ่งในเรื่อง Bleach *กุมขมับ* เพราะฉะนั้นขอเดาว่านี่คือสิ่งที่คนเขียนจินตนาการขึ้นใหม่ เป็นพวกทำลายล้างได้กระทั่งเทพเจ้า มาร ...อ่า นักวิทยาศาสตร์จะอยากชนะพวกเทพเจ้าไปทำไม? แล้วศัตรูล่ะ พวกมนุษย์ฝั่งตรงข้าม อะไรที่มันเห็นอยู่ทนโท่และจับต้องได้ ไม่ก็ผู้ก่อการร้าย เอาไปเป็นอาวุธให้กองทัพไม่ก็ขายให้พวกเศรษฐี หรืออะไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์ไม่น่าจะมานั่งคิดเรื่องพวกเทพจะเสกให้น้ำท่วมหรือมีพวกมารเอาสามง่ามจิ้มเท้าพวกเขาขึ้นมาจากธรณี พวกเขากำลังทดลองคน แต่มันอาจจะเป็นคำเปรียบเปรยถึงความแข็งแกร่งของกิลเลียต นั่นพอมีเหตุผล ความสมเหตุสมผลของกิลเลียต เราคิดว่าการที่พวกเขา “ไม่มีหัวใจ” มันไม่ค่อยมีผลต่อความนึกคิดของกิลเลียตเท่าไหร่ พวกเขาถูกริบหัวใจ? ถ้าคิดแบบอิงวิทยาศาสตร์ หัวใจไม่ได้มีหน้าที่สร้างความสงสาร สมองของเราต่างหากที่ทำ การถูกริบหัวใจไปไม่ค่อยมีเหตุผล อย่างน้อยพวกเขาน่าจะโดนล้างสมอง? ถูกปลูกฝังผิดๆ อะไรก็ได้ ทำไมต้องริบหัวใจ กิลเลียตไม่ได้เกิดมาเพื่อรับรู้ แสง สี เสียง ไออุ่น : ไออุ่น นั่นอาจจะได้ แต่นักฆ่าที่ไม่รับรู้ถึงแสง สี เสียง นั่นไม่ต่างจากสุนัขจมูกพิการ ข้อเท็จจริงคือ แสงจะช่วยพวกเขาในการล่า สีจะช่วยพวกเขาจดจำ และเสียงจะช่วยให้พวกเขาตามหาเหยื่อ รับรู้ เตรียมตัว พวกเขาควรจะรับรู้เรื่องพวกนี้เพราะมันเป็นประโยชน์ พวกนักวิทยาศาสตร์คิดว่าตัวเองทำอะไรอยู่ เลวี่ (5/10) เขาน่าสนใจ แต่มานิดเดียว เรซ่า (5/10) หล่อนมานิดเดียวเช่นเดียวกับเลวี่ เป็นนักวิทยาศาสตร์สาวแสนดี นั่นสมเหตุสมผล หนุ่มๆ ชอบผู้หญิงมีอารมณ์ขัน แต่เธอดูไม่ค่อยเข้ากลุ่มกับพวกนักวิทยาศาสตร์เท่าไหร่ อาจจะเพราะการมองอย่างให้เกียรติ์เมื่อคุณจะทดลองใครสักคน นั่นน่ารักดี?... แม้ว่าหล่อนอาจจะผ่าไส้คุณออกมาผูกริบบิ้นก็ตาม พล๊อตเรื่อง (7/10) น่าสนใจมาก เราชอบที่ที่แห้งแล้งนิดๆ และมีฝุ่นฟุ้ง สำนวน/เนื้อเรื่อง (4/10) ตอนทุกตอนล้วนสั้น แต่กลับไม่มีใจความสำคัญมากนัก ตอนแรกเริ่มมาอย่างราบเรียบเสียจนจืดชืด เรารู้แค่ว่าคูฮาเดินทางและโดนไล่ล่า จนมาเจอถ้ำแล้วพักผ่อน หลังจากนั้นทุกอย่างก็จบ คนอ่านเลื่อนไปอ่านตอนสองต่อ แต่เนื้อหาก็ไม่ได้สำคัญมากขึ้น เราคิดว่าการเขียนสั้นมันโอเคค่ะ มีนิยายหลายเรื่องที่เขียนบางตอนแค่ 3 หน้า มันควรมีเนื้อหาที่ลงตัว เราเข้าใจว่าคนเขียนคงแยกไว้เพื่อแนะนำตัวละครตัวอื่นๆ? เพราะหลังจากเรารู้จักคูฮาและอ่านเรื่องที่เราคิดว่าเป็นของเขา คูฮาเล่าว่าที่ที่ตัวเองอยู่มีอะไร จากนั้น พอถึงตอนกิลเลียต เลวี่ก็มา ลำดับการดำเนินมันค่อนข้างปุบปับ ตกลงนี่มันเรื่องของใครกันแน่ เมื่อกี้ดูเหมือนจะเป็นของคูฮา หลังจากนั้นเลวี่ก็เข้ามาแทนที่ทั้งที่เมื่อกี้คูฮาเป็นคนเล่าเรื่อง หลังจากนั้นนักเขียนก็พยายามแนะนำตัวละครอื่นๆ อีก เราโดดไปมากับสถานที่ต่างๆ มาพร้อมข้อมูลใหม่ ตัวละครใหม่ มันเร็วไปหน่อยสำหรับตอนสั้นๆ เพราะข้อมูลใหม่วิ่งมาหาทุกครั้งที่เปิดตอนต่อไป ลองกลับไปเรียงลำดับเรื่องให้ตัวละครดีๆ เอาให้ชัวร์ว่านี่ช่วงนี้จะเป็นเรื่องของใคร จากนั้นค่อยไปหาอีกคน สำนวนของเรื่อง ทุกอย่างราบรื่นมากและสามารถอ่านได้เรื่อยๆ อย่างลื่นไหล แม้เราจะพบว่ามีคำซ้ำ มีหลายครั้งที่ใช้คำศัพท์แปลกๆ จนประโยคดูขัดขืนกันไป บางครั้งจะมีคำเฟ้อให้เห็น ตัวอย่างที่พบคร่าวๆ คือ... - ซัดเอาทั้งนักวิจัยตายเป็นเบือไม่พอยังซัดเอากิลเลียต - ส่งสายตาเหมือนเหยี่ยวแก่ๆที่เจนโลกมาทางนี้ (มันฟังดู...พิลึก หมายถึง อีกอย่างเรารู้แล้วว่าคนคนนี้คือชายแก่) - เมื่อทรงตัวได้ก็ตรงไปที่ประตัว (ตรงนี้ดูหวนไปนิด) - กำลังดื่มอะไรบางอย่างจากแก้วที่จำจากไม้ (มันคือแก้วไม้ คูฮา แก้ว-ไม้) - อดไม่ได้ที่จะหวาดระแวงตื่นตัว (เอ่อ...บางทีเราต้องเลือกสักคำ) - เครื่องดื่มขมๆ ที่เรียกว่ากาแฟ (เรียกมันสั้นๆ ว่ากาแฟเหมือนเดิมเถอะ ข้อเท็จจริงอีกอย่าง กาแฟมีกลิ่น คูฮาน่าจะรู้ตั้งแต่ออกจากห้องว่าซูบัคดื่มอะไร) มีหลายอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลในเรื่องนี้ ตอนที่คูฮาถามซูบัคว่าเป็นปิศาจหรือเปล่า เขาตอบว่า “สมัยข้าเป็นทหารข้าเคยเห็นตัวพวกนั้นมาบ้างนะ พวกออกุส พวกนอส พวกกลายพันธุ์ แต่ละตัวอุบาทว์(ตื๊ด! คำผิด)พอๆกัน แต่พวกเราไม่ได้เรียกมันว่าปิศาจ มันคืออสูร” โอเค ทีละตัวนะ อสูร – เป็นเทวดาจำพวกหนึ่ง มีนิสัยดุร้าย เป็นปฏิปักษ์กับเทวดาบนสวรรค์ ในตามของอสูร มีพวก : ออกุส – หาไม่เจอ นอส – เจอนอสตรามุส เป็นหมอดู (ไม่น่าจะใช่พวกเดียวกันนะ) บางทีอาจจะเป็น North > พวกทางเหนือ พวกกลายพันธุ์ – อันนี้เข้าใจอยู่ ปีศาจ – เป็นสิ่งชั่วร้ายที่หน้าตาน่าเกลียด นำพาความฉิบหาย : นักวิทยาศาสตร์ ลุงเลือกจะเรียกนอส ออกุส และพวกกลายพันธุ์ว่าอสูร งั้นกิลเลียตก็น่าจะอยู่ในหมู่อสูรด้วย? อันที่จริงน่าจะเป็นพวกกลายพันธุ์ด้วยซ้ำ ไม่นับพวกน่าสงสัยอย่างออกุสกับนอส บอกเราทีว่ามันคือตัวอะไร หรือทั้งสองถูกคิดขึ้นใหม่? ถ้าเป็นแบบนั้นต้องหาโอกาสพูดถึงบ้างเพราะเราไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไร (ที่สำคัญ ลุงน่าจะพูดสั้นๆ ว่าลุงเคยเจอแต่พวกอสูร) เอาจริงๆ เราไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมคูฮาต้องถามซูบัค ในเมื่อเขาคิดว่าพวกนักวิทยาศาสตร์คือปิศาจ และลักษณะของซูบัค คูฮาน่าจะสู้ได้สบายๆ รอบๆ เป็นน้ำ ผลักคนแก่ลงน้ำไม่ใช่เรื่องยาก ที่มาของคำถามเลยไม่ค่อยมีน้ำหนัก เมืองวลาตคุมเข้มการเข้าออกเพราะ... - กลัวการลักลอบวางระเบิดรอบเมืองเมื่อ 20 ปีก่อน เราว่านี่มันเกือบๆ จะคุมอยู่ แต่ในความเป็นจริง เมืองนี้ควรจริงจังกับการตรวจตรามากกว่าการมานั่งตรวจคนเข้าเมืองเพราะกลัวว่าเขาจะขนระเบิดเข้ามาด้วย มันหมายถึงพวกคนตรวจจะอยู่แค่ตรงทางเข้าออก ไม่ใช่ในเมือง ฉะนั้นถ้ามีครั้งหน้า เมืองนี้ก็ยังถูกวางระเบิดรอบเมืองได้ง่าย - โรคระบาดแปลกประหลาดเมื่อ 3 ปีก่อน สาธารณะสุขของเมืองนี้ย่ำแย่ และโรคระบาดมาได้เสมอแม้เมืองจะปิด เรื่องที่บอกว่าเป็นดิสโทเปีย เรายังเห็นไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ บางทีอาจจะยังไม่สุดแต่เป็นประเด็นที่น่าคิดต่อค่ะ ทำไมตัวละครถูกทดลองอย่างโหดเหี้ยม ทำไมถึงได้รับเลือก แล้วคนอื่นๆ? หรือคนพวกนั่นเลือกคนที่ตัวเองคิดว่า “สมควร” ให้มารับความเจ็บปวดแทน เพื่อผลประโยชน์บางอย่าง? หรือเพราะตัวเองจะได้ไม่ต้องลำบากเอง เนื่องจากเป็นแนวดิสโทเปีย เราขอยกตัวอย่างง่ายๆ ที่เกิดขึ้นในโลกจริงๆ และทุกคนเห็นมัน มีคนผิวสีถูกตำรวจยิงในอเมริกา ข่าวล่าสุด ตำรวจระดมกระสุนยิงใส่คนผิวสีหลายคนที่นั่งอยู่ในรถจนเสียชีวิตทั้งหมด แต่ศาลตัดสินไม่เอาผิดตำรวจเพราะเหตุผลเดิมๆ คือ “หลักฐานไม่เพียงพอ” แอฟริกาต้องการช่วยเหลือ ประเทศอื่นอยู่ไหน? นี่คือตัวอย่างดิสโทเปียง่ายๆ ค่ะ การจัดหน้า (9/10) ทำได้ดีแล้ว อ่านน้อยลง
FailCookie | 13 มิ.ย. 58
-
1
-
0
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"Immortal F รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)ตัวละคร คูฮา (5/10) มาๆ ไปๆ จนเริ่มงงว่าใครเป็นตัวเอก กิลเลียต (2/10 น่าสนใจแต่ยังกลวงโบ๋) เราหาข้อมูลของเขาไม่เจอ เราลองค้นชื่อดูแล้วแต่ในภาษาอังกฤษดูเหมือนจะเจอแต่ Gailain (กิลเลียน) แถมชื่อนี้ไม่มีความหมาย ส่วนวิกิบอกเราว่านี่เป็นฮอลโลชนิดหนึ่งในเรื่อง Bleach *กุมขมับ* เพราะฉะนั้นขอเดาว่านี่คือสิ่งที่คนเขียนจินตนาการขึ้นใหม่ เป็นพวก ... อ่านเพิ่มเติม
ตัวละคร คูฮา (5/10) มาๆ ไปๆ จนเริ่มงงว่าใครเป็นตัวเอก กิลเลียต (2/10 น่าสนใจแต่ยังกลวงโบ๋) เราหาข้อมูลของเขาไม่เจอ เราลองค้นชื่อดูแล้วแต่ในภาษาอังกฤษดูเหมือนจะเจอแต่ Gailain (กิลเลียน) แถมชื่อนี้ไม่มีความหมาย ส่วนวิกิบอกเราว่านี่เป็นฮอลโลชนิดหนึ่งในเรื่อง Bleach *กุมขมับ* เพราะฉะนั้นขอเดาว่านี่คือสิ่งที่คนเขียนจินตนาการขึ้นใหม่ เป็นพวกทำลายล้างได้กระทั่งเทพเจ้า มาร ...อ่า นักวิทยาศาสตร์จะอยากชนะพวกเทพเจ้าไปทำไม? แล้วศัตรูล่ะ พวกมนุษย์ฝั่งตรงข้าม อะไรที่มันเห็นอยู่ทนโท่และจับต้องได้ ไม่ก็ผู้ก่อการร้าย เอาไปเป็นอาวุธให้กองทัพไม่ก็ขายให้พวกเศรษฐี หรืออะไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์ไม่น่าจะมานั่งคิดเรื่องพวกเทพจะเสกให้น้ำท่วมหรือมีพวกมารเอาสามง่ามจิ้มเท้าพวกเขาขึ้นมาจากธรณี พวกเขากำลังทดลองคน แต่มันอาจจะเป็นคำเปรียบเปรยถึงความแข็งแกร่งของกิลเลียต นั่นพอมีเหตุผล ความสมเหตุสมผลของกิลเลียต เราคิดว่าการที่พวกเขา “ไม่มีหัวใจ” มันไม่ค่อยมีผลต่อความนึกคิดของกิลเลียตเท่าไหร่ พวกเขาถูกริบหัวใจ? ถ้าคิดแบบอิงวิทยาศาสตร์ หัวใจไม่ได้มีหน้าที่สร้างความสงสาร สมองของเราต่างหากที่ทำ การถูกริบหัวใจไปไม่ค่อยมีเหตุผล อย่างน้อยพวกเขาน่าจะโดนล้างสมอง? ถูกปลูกฝังผิดๆ อะไรก็ได้ ทำไมต้องริบหัวใจ กิลเลียตไม่ได้เกิดมาเพื่อรับรู้ แสง สี เสียง ไออุ่น : ไออุ่น นั่นอาจจะได้ แต่นักฆ่าที่ไม่รับรู้ถึงแสง สี เสียง นั่นไม่ต่างจากสุนัขจมูกพิการ ข้อเท็จจริงคือ แสงจะช่วยพวกเขาในการล่า สีจะช่วยพวกเขาจดจำ และเสียงจะช่วยให้พวกเขาตามหาเหยื่อ รับรู้ เตรียมตัว พวกเขาควรจะรับรู้เรื่องพวกนี้เพราะมันเป็นประโยชน์ พวกนักวิทยาศาสตร์คิดว่าตัวเองทำอะไรอยู่ เลวี่ (5/10) เขาน่าสนใจ แต่มานิดเดียว เรซ่า (5/10) หล่อนมานิดเดียวเช่นเดียวกับเลวี่ เป็นนักวิทยาศาสตร์สาวแสนดี นั่นสมเหตุสมผล หนุ่มๆ ชอบผู้หญิงมีอารมณ์ขัน แต่เธอดูไม่ค่อยเข้ากลุ่มกับพวกนักวิทยาศาสตร์เท่าไหร่ อาจจะเพราะการมองอย่างให้เกียรติ์เมื่อคุณจะทดลองใครสักคน นั่นน่ารักดี?... แม้ว่าหล่อนอาจจะผ่าไส้คุณออกมาผูกริบบิ้นก็ตาม พล๊อตเรื่อง (7/10) น่าสนใจมาก เราชอบที่ที่แห้งแล้งนิดๆ และมีฝุ่นฟุ้ง สำนวน/เนื้อเรื่อง (4/10) ตอนทุกตอนล้วนสั้น แต่กลับไม่มีใจความสำคัญมากนัก ตอนแรกเริ่มมาอย่างราบเรียบเสียจนจืดชืด เรารู้แค่ว่าคูฮาเดินทางและโดนไล่ล่า จนมาเจอถ้ำแล้วพักผ่อน หลังจากนั้นทุกอย่างก็จบ คนอ่านเลื่อนไปอ่านตอนสองต่อ แต่เนื้อหาก็ไม่ได้สำคัญมากขึ้น เราคิดว่าการเขียนสั้นมันโอเคค่ะ มีนิยายหลายเรื่องที่เขียนบางตอนแค่ 3 หน้า มันควรมีเนื้อหาที่ลงตัว เราเข้าใจว่าคนเขียนคงแยกไว้เพื่อแนะนำตัวละครตัวอื่นๆ? เพราะหลังจากเรารู้จักคูฮาและอ่านเรื่องที่เราคิดว่าเป็นของเขา คูฮาเล่าว่าที่ที่ตัวเองอยู่มีอะไร จากนั้น พอถึงตอนกิลเลียต เลวี่ก็มา ลำดับการดำเนินมันค่อนข้างปุบปับ ตกลงนี่มันเรื่องของใครกันแน่ เมื่อกี้ดูเหมือนจะเป็นของคูฮา หลังจากนั้นเลวี่ก็เข้ามาแทนที่ทั้งที่เมื่อกี้คูฮาเป็นคนเล่าเรื่อง หลังจากนั้นนักเขียนก็พยายามแนะนำตัวละครอื่นๆ อีก เราโดดไปมากับสถานที่ต่างๆ มาพร้อมข้อมูลใหม่ ตัวละครใหม่ มันเร็วไปหน่อยสำหรับตอนสั้นๆ เพราะข้อมูลใหม่วิ่งมาหาทุกครั้งที่เปิดตอนต่อไป ลองกลับไปเรียงลำดับเรื่องให้ตัวละครดีๆ เอาให้ชัวร์ว่านี่ช่วงนี้จะเป็นเรื่องของใคร จากนั้นค่อยไปหาอีกคน สำนวนของเรื่อง ทุกอย่างราบรื่นมากและสามารถอ่านได้เรื่อยๆ อย่างลื่นไหล แม้เราจะพบว่ามีคำซ้ำ มีหลายครั้งที่ใช้คำศัพท์แปลกๆ จนประโยคดูขัดขืนกันไป บางครั้งจะมีคำเฟ้อให้เห็น ตัวอย่างที่พบคร่าวๆ คือ... - ซัดเอาทั้งนักวิจัยตายเป็นเบือไม่พอยังซัดเอากิลเลียต - ส่งสายตาเหมือนเหยี่ยวแก่ๆที่เจนโลกมาทางนี้ (มันฟังดู...พิลึก หมายถึง อีกอย่างเรารู้แล้วว่าคนคนนี้คือชายแก่) - เมื่อทรงตัวได้ก็ตรงไปที่ประตัว (ตรงนี้ดูหวนไปนิด) - กำลังดื่มอะไรบางอย่างจากแก้วที่จำจากไม้ (มันคือแก้วไม้ คูฮา แก้ว-ไม้) - อดไม่ได้ที่จะหวาดระแวงตื่นตัว (เอ่อ...บางทีเราต้องเลือกสักคำ) - เครื่องดื่มขมๆ ที่เรียกว่ากาแฟ (เรียกมันสั้นๆ ว่ากาแฟเหมือนเดิมเถอะ ข้อเท็จจริงอีกอย่าง กาแฟมีกลิ่น คูฮาน่าจะรู้ตั้งแต่ออกจากห้องว่าซูบัคดื่มอะไร) มีหลายอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลในเรื่องนี้ ตอนที่คูฮาถามซูบัคว่าเป็นปิศาจหรือเปล่า เขาตอบว่า “สมัยข้าเป็นทหารข้าเคยเห็นตัวพวกนั้นมาบ้างนะ พวกออกุส พวกนอส พวกกลายพันธุ์ แต่ละตัวอุบาทว์(ตื๊ด! คำผิด)พอๆกัน แต่พวกเราไม่ได้เรียกมันว่าปิศาจ มันคืออสูร” โอเค ทีละตัวนะ อสูร – เป็นเทวดาจำพวกหนึ่ง มีนิสัยดุร้าย เป็นปฏิปักษ์กับเทวดาบนสวรรค์ ในตามของอสูร มีพวก : ออกุส – หาไม่เจอ นอส – เจอนอสตรามุส เป็นหมอดู (ไม่น่าจะใช่พวกเดียวกันนะ) บางทีอาจจะเป็น North > พวกทางเหนือ พวกกลายพันธุ์ – อันนี้เข้าใจอยู่ ปีศาจ – เป็นสิ่งชั่วร้ายที่หน้าตาน่าเกลียด นำพาความฉิบหาย : นักวิทยาศาสตร์ ลุงเลือกจะเรียกนอส ออกุส และพวกกลายพันธุ์ว่าอสูร งั้นกิลเลียตก็น่าจะอยู่ในหมู่อสูรด้วย? อันที่จริงน่าจะเป็นพวกกลายพันธุ์ด้วยซ้ำ ไม่นับพวกน่าสงสัยอย่างออกุสกับนอส บอกเราทีว่ามันคือตัวอะไร หรือทั้งสองถูกคิดขึ้นใหม่? ถ้าเป็นแบบนั้นต้องหาโอกาสพูดถึงบ้างเพราะเราไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไร (ที่สำคัญ ลุงน่าจะพูดสั้นๆ ว่าลุงเคยเจอแต่พวกอสูร) เอาจริงๆ เราไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมคูฮาต้องถามซูบัค ในเมื่อเขาคิดว่าพวกนักวิทยาศาสตร์คือปิศาจ และลักษณะของซูบัค คูฮาน่าจะสู้ได้สบายๆ รอบๆ เป็นน้ำ ผลักคนแก่ลงน้ำไม่ใช่เรื่องยาก ที่มาของคำถามเลยไม่ค่อยมีน้ำหนัก เมืองวลาตคุมเข้มการเข้าออกเพราะ... - กลัวการลักลอบวางระเบิดรอบเมืองเมื่อ 20 ปีก่อน เราว่านี่มันเกือบๆ จะคุมอยู่ แต่ในความเป็นจริง เมืองนี้ควรจริงจังกับการตรวจตรามากกว่าการมานั่งตรวจคนเข้าเมืองเพราะกลัวว่าเขาจะขนระเบิดเข้ามาด้วย มันหมายถึงพวกคนตรวจจะอยู่แค่ตรงทางเข้าออก ไม่ใช่ในเมือง ฉะนั้นถ้ามีครั้งหน้า เมืองนี้ก็ยังถูกวางระเบิดรอบเมืองได้ง่าย - โรคระบาดแปลกประหลาดเมื่อ 3 ปีก่อน สาธารณะสุขของเมืองนี้ย่ำแย่ และโรคระบาดมาได้เสมอแม้เมืองจะปิด เรื่องที่บอกว่าเป็นดิสโทเปีย เรายังเห็นไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ บางทีอาจจะยังไม่สุดแต่เป็นประเด็นที่น่าคิดต่อค่ะ ทำไมตัวละครถูกทดลองอย่างโหดเหี้ยม ทำไมถึงได้รับเลือก แล้วคนอื่นๆ? หรือคนพวกนั่นเลือกคนที่ตัวเองคิดว่า “สมควร” ให้มารับความเจ็บปวดแทน เพื่อผลประโยชน์บางอย่าง? หรือเพราะตัวเองจะได้ไม่ต้องลำบากเอง เนื่องจากเป็นแนวดิสโทเปีย เราขอยกตัวอย่างง่ายๆ ที่เกิดขึ้นในโลกจริงๆ และทุกคนเห็นมัน มีคนผิวสีถูกตำรวจยิงในอเมริกา ข่าวล่าสุด ตำรวจระดมกระสุนยิงใส่คนผิวสีหลายคนที่นั่งอยู่ในรถจนเสียชีวิตทั้งหมด แต่ศาลตัดสินไม่เอาผิดตำรวจเพราะเหตุผลเดิมๆ คือ “หลักฐานไม่เพียงพอ” แอฟริกาต้องการช่วยเหลือ ประเทศอื่นอยู่ไหน? นี่คือตัวอย่างดิสโทเปียง่ายๆ ค่ะ การจัดหน้า (9/10) ทำได้ดีแล้ว อ่านน้อยลง
FailCookie | 13 มิ.ย. 58
-
1
-
0
ความคิดเห็น