ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 คำตอบ
Timeless Of Friend หมดเวลาของคำว่าเพื่อน
ตอนที่ 7 คำตอบ
ตอนที่ 7 คำตอบ
... วันต่อมา ...
บรรยากาศในเช้าวันนี้เป็นเหมือนปกติทุกวัน เพียงแต่วันนี้นิวเดินเข้าโรงเรียนมาคนเดียว เพื่อนๆที่นั่งรออยู่เลยถามขึ้น
"อ่าว เชี้ยนิววันนี้ไอ้โซ่ไม่ได้มากะมึงหรอ" เคนถาม
"ไม่อ่ะ ปกติมันจะมารอกูที่บ้าน แต่วันนี้ไม่มา" นิวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
"เออๆๆ แล้วเป็นไงมึงได้เตรียมตัวมาบ้างเปล่า"
"เตรียมตัวไรว่ะ" นิวทำหน้างง
"ก็เตรียมตัวที่จะเป็นแฟนไอ้โซ่ไง 55555 ฮิ๊วววว~" เพื่อนทั้กลุ่มร้องขึ้นพร้อมกัน
"ไอ้บ้า ><" พูดจบนิวก็เดินขึ้นอาคารเรียนไป เมื่อถึงห้องเรียนนิวถึงกับเพราะคนที่เพื่อนๆถามถึงได้มานั่งอยู่ในห้องก่อนเขาแล้ว นิวจึงเดินเข้าไปทักทาย
"อ่าว โซ่มาโรงเรียนแต่เช้าเลย" นิวพยายามฝืนยิ้ม
"อืม โซ่อยากมาโรงเรียนก่อนนิวอ่ะ ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้มาเป็นเพื่อน" โซ่ยิ้มตอบ
"อืม ไม่เป็นไร" นิววางกระเป๋าและนั่งลงที่โต๊ะของตน
"คือเรื่องที่โซ่จะบอกนิวอ่ะ คือโซ่ตัดสินใจได้แล้วนะ" อยู่ดีๆโซ่ก็พูดขึ้น หัวใจของนิวตกวู้บไปที่ตาตุ่ม ตัวเริ่มใส่เล็กน้อยกับคำพูดของโซ่
"อืม ว่ายังไงล่ะ" นิวถามเสียงสั่น
"คือ....คือ .. คือว่า เรา เอ่อ .....โซ่ว่า เราเป็น “เพื่อน”กันเนี่ยแหละดีแล้วโซ่ไม่อยากทำให้เราต้องมองหน้ากันไม่ติด โซ่คิดว่าสิ่งที่โซ่พูดกับนิวนั้นมันอาจเป็นความรู้สึกที่อยากจะทำตามสัญญา หรือโซ่อาจจะเป็นห่วงนิวมากไปก็ได้ และอีกอย่าเราก็ต่างเป็นผู้ชายทั้งคู่จะมารักกันก็คงไม่เหมาะเดี๋ยวจะมีปัญหาตามมาอีกมากมาย แล้วเราจะอยู่ในสังคมนี้ลำบาก โซ่คิดว่านิวก็คงคิดเหมือนโซ่นะ" โซ่พูดเสียงนิ่ง เหมือนไม่รู้สึกอะไร
"อะ อะ เออๆ อืมๆ นิวก็คิดแบบโซ่" นิวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอ ขอบตาแดง แต่ยังคงฝืนยิ้ม
"เออ ยังมีอีกเรื่อง ตอนนี้โซ่คบกับน้องฟ้า แล้วนะ เราเพิ่งตกลงคบกันเมื่อวานนะ" โซ่ยังคงพูดต่อ
"หา! อะ อะ เอ่อ อืม ยินดีด้วยนะ" ตอนนี้นิวแทบเก็บความรู้สึกไม่อยู่แล้ว เขาทำได้เพียงแค่เงยหน้าขึ้นฟ้าเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมาก
"งั้น.. นิวขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" นิวรีบวิ่งออกจากห้อง และขนาดเดียวกันโซ่ก็นั่งนิ่ง ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น
ตอนนี้นิววิ่งลงมาจากอาคารและตรงไปห้องน้ำ ด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น จนทำให้คนที่อยู่แถวนั้นมองตามหลังนิวกันเป็นแถวและหนึ่งในนั้นยังมีเคนที่เห็น เขาวิ่งตามนิวไป นิวมาหยุดอยู่ที่หลังห้องน้ำชาย ซึ่งเป็นที่ ที่เงียบไม่ค่อยมีใครเข้ามา นิวนั่งร้องไห้อยู่ ณ ตรงนั้นเขาร้องปานจะขาดใจ สะอื้นจนแถบหมดแรง ตาแดงจนไม่สามารถมีน้ำตาได้อีก นิวยังคงร้องไห้ต่อไปเรื่อยจนต้องพงะกับเสียงคนเรียกเขาจึงหันไปมอง เขาเห็นแค่รางๆเพราะน้ำตาทำให้การมองเห็นไม่ค่อยชัด รู้ตัวอีกทีว่าเป็นเคน เพราะเคนเข้ามานั่งข้างๆ
"นิว นิวร้องไห้ทำไม ระบายให้กูฟังได้นะ" เคนพูดด้วยน้ำเสียงสั่น เหมือนจะร้องไห้ด้วยความสงสารเพื่อน
"คือ คือ ฮึกๆๆ คือโซ่บอกกะกูว่า เราเป็นแค่เพื่อนกัน ดีแล้ว ฮือๆๆๆ" พูดจบนิวก็ร้องไห้โฮออกมาอีกครั้ง
"ใจเย็นๆนะนิว ค่อยๆคิด โซ่มันอาจจะบอกว่าเป็นเพื่อนไปก่อนก็ได้ แล้วค่อยว่ากันอีกที ประมาณเนี่ย อย่าเพิ่งคิดไปไกลซิ" เคนลูบหัวนิว
"มันบอกว่า มันคบกะฟ้าแล้ว และไม่มีทางที่เราทั้งสองจะคบกันเพราะเราเป็นผู้ชายเหมือนกันทั้งคู่ ฮือๆๆ" นิวตะคอกใส่เคน เพื่อตอกย้ำตัวเอง เคนที่ได้ฟังถึงกับตกใจในสิ่งที่โซ่ทำ และก็ไม่คิดด้วยว่าโซ่จะทำ
"ใจเย็นๆก่อน มึงต้องอยู่ให้ได้นะนิว มึงต้องผ่านมันไปให้ได้ ร้องวันนี้ให้พอร้องเพื่อคนอื่น แล้ววันหลังเราต้องยิ้ม ยิ้มเพื่อตัวเราเองนะนิว" เคนพูดพลางเช็ดน้ำตาให้นิว
"อืม ขอบใจนะเคน ขอบใจๆๆ ฮึก ฮึก ๆๆ" นิวดูมีท่าทีสงบลงมาก แต่ยังคงสะอื้นอยู่
"ไม่เป็นไรๆ วันนี้พักก่อนนะ ไม่ต้องไปเข้าเรียน เดี๋ยวกูไปส่งที่บ้านเอง" เคนประคองนิวให้ลุกขึ้นและพากลับบ้าน
- SOO’S PART -
สิ่งที่ผมตัดสินใจไปนั้นเป็นสิ่งที่ผมคิดไตร่ตรองมาดีแล้ว ผมคิดว่าเราทั้งสองคนอาจจะสนิทกันมากเกินไปจนทำให้เราคิดอะไรที่มันลึกซึ้งมากกว่านั้น มันคงเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ และอีกอย่างผมไม่มีทางไปชอบผู้ชายได้หรอก ผมคิดว่านิวก็คงคิดได้เอง ผมเห็นนิวร้องไห้มันทำให้ผมใจสั่นแต่ที่ผมไม่แสดงอาการใดๆ เพื่อไม่ให้อะไรที่เรารู้สึกต่อกันมันกลับมาอีก ต่อจากนี้ไปผมจะทำกับนิวแบบที่เพื่อนเขาทำกันเท่านั้น และเรื่องที่ผมตัดสินใจคบกับน้องฟ้า ก็เพราะสองวันก่อนน้องฟ้าชวนผมไปดูหนัง ผมตอบตกลง เราไปเดินซื้อของกันก่อนที่หนังจะเริ่มฉาย และน้องฟ้าก็ถามผมว่า “ฟ้าก็คุยกับพี่โซ่มานานแล้ว เมื่อไหร่เราจะได้คบกันคะ” ผมอึ้งไปกับคำถามของน้อง และผมก็ตอบน้องไปว่า “ขอเวลาให้พี่คิดหน่อยนะ แล้วพี่จะบอก”จากนั้นเราก็ไปดูหนังกัน และก่อนที่นิวจะโทรหาผมวันนั้นผมตัดสินใจโทรไปหาน้องฟ้าและบอกกับเธอว่า “พี่จะคบกับน้องฟ้านะครับ เราเป็นแฟนกันนะ”หลังจากที่ผมพูดจบเธอก็กรี๊ดลั่น ผมจึงขอวางสายก่อน แล้วนิวก็โทรมา และในวันนี้ผมจึงบอกทุกอย่างไปเพื่อความสบายใจทั้งสองฝ่าย ตอนนี้ผมน่าจะรู้สึกดีใจ ว่าผมไม่ได้ชอบผู้ชอบด้วยกัน ผมน่าจะดีใจที่ผมยังเป็นเพื่อนกับนิวอยู่ และผมก็น่าจะดีใจที่ผมมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที แต่ตอนนี้ผมไม่รู้สึกยินดีกับสิ่งใดๆที่ผมทำลงไปเลย หรืออาจเป็นแค่ช่วงแรกๆ ผมคงต้องปรับตัวจากการที่อยู่กะนิวมากขึ้นเปลี่ยนไปเป็นอยู่กะน้องฟ้ามากขึ้น ผมนั่งเงียบอยู่คนเดียวจนเอะใจได้ว่ะนิวไปเข้าห้องน้ำนานแล้วยังไม่กลับมา ผมเห็นไอ้โอ๊ตเดินมาพอดีผมเลยหันไปถามมัน
- END SOO’S PART -
"เชี้ยโอ๊ต มึงเห็นนิวป่ะว่ะ" โซ่ถามขึ้นเมื่อเห็นโอ๊ต
"ไม่เห็น แต่รู้ว่าไอ้เคนพากลับบ้านไปแล้ว" โอ๊ตตอบเสียงแข็ง เขารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เพราะเคนโทรหาระหว่างไปส่งนิวที่บ้าน
"อ่าว กลับบ้านทำไมว่ะ และทำไมไอ้เคนต้องไปส่ง" โซ่เกิดอาการงง ว่าทำไมนิวต้องกลับบ้านและที่สำคัญทำไมต้องเป็นเคนที่เป็นคนไปส่งนิวที่บ้านเขาเริ่มรู้สึกโกรธ
"เหอะ นี่มึงไม่รู้จริงๆหรอว่ามึงทำอะไรลงไปบ้าง มึงนี่มันน่า!!" โอ๊ตกำลังจะใส่หมัดลงที่โซ่แต่ดีที่เจย์เข้ามาดึงไว้ทัน
"เห้ย! อย่าๆไอ้โอ๊ต เพื่อนนะเว้ย" เจย์พูด
"เหอะ! เพื่อนหรอ คนที่คอยหนีปัญหาแล้วปล่อยให้คนอีกคนเผชิญกับความทุกข์อยู่คนเดียวปล่อยให้คนอีกคนร้องไห้แทบจะสิ้นใจ เพราะการตัดสินใจที่เห็นแก่ตัว คนแบบนี้กูไม่นับเป็นเพื่อนแล้วโว้ย!" โอ๊ตตะโกนพูดออกมาด้วยน้ำตาคลอเบ้า
"เห้ย ค่อยๆพูดค่อยๆจา ใจเย็นเว้ยไอ้โอ๊ต" เจย์ลูบหลังโอ๊ต
"นี่มึงพูดเรื่องอะไร ใครร้องไห้ ใครเห็นแก่ตัว กูไม่รู้เรื่อง" โซ่ทำหน้าเหรอหรา
"มึงก็กลับไปคิดเองสิว่าทำอะไรลงไปกับใคร มึงน่าจะรู้อยู่แก่ใจ" พูดจบโอ๊ตก็ดินออกจากห้องทันทีตามด้วยเจย์ โซ่ยังคงยืนอยู่และทบทวนคำพูดของโอ๊ตว่าหมายถึงใคร
... ณ บ้านนิว ...
ตอนนี้เคนพานิวพานิวมาส่งถึงที่บ้านแล้ว พอทั้งคู่เดินเข้าบ้านมาก็เจอกลับแม่ของนิว
"อ้าว ลูกนิวทำไมกลับบ้านตอนนี้หล่ะลูก" แม่นิวถาม
"คือนิวไม่ค่อยสบายฮะ นิวอยากพัก" พูดจบนิวก็เดินขึ้นบ้าน
"สวัสดีครับคุณน้า" เคนกล่าวทักทายแม่ของนิว
"สวัสดีจ๊ะเคน ขอบคุณนะที่มาส่งนิว มาๆนั่งกินน้ำกินท่าก่อนนะ" แม่นิวเดินไปหยิบน้ำมาให้เคน
"นิวเป็นอะไรอ่ะลูก ดูซึมๆ ไม่สบายหนักรึเปล่า" แม่ของนิวเริ่มซักถามเคน
"ก็คงไม่มากหรอกครับ แค่นิวได้พักหน่อยคงจะดีขึ้น" เคนตอบพลางยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
"อืมๆ ดีล่ะน้าก็เป็นห่วง นิวยิ่งเป็นคนไม่ค่อยพูดความรู้สึกของตัวเองซะด้วย เป็นคนชอบเก็บมาแต่ไหนแต่ไร นี่ถ้าเป็นเจ้าโซ่นะ น้าไม่ต้องถามให้มากความเลย บอกน้าก่อนที่น้าจะสังเกตอีกว่าลูกของน้าเป็นอะไร สองคนนี้เขาเหมือนรู้ใจกัน เออ แล้วเจ้าโซ่ไปไหนล่ะ ปกติเห็นตัวติดกันแจ" แม่ของนิวถามด้วยความสงสัย
"เอ่ออ ...โซ่เขาติดธุระอะครับ เลยให้ผมมาส่งแทน" เคนยิ้มเจือนๆ
"อ่อๆ แต่ยังไงน้าก็ขอบใจเคนมากๆนะ"
"ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไม่กวนคุณน้าละ ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ" เคนยกมือไหว้
"จ๊ะ ขับรถดีๆนะ ..."
เคนขับรถกลับมาที่โรงเรียนเพื่อเล่าเหตุการณ์ให้เจย์และโอ๊ตฟัง ซึ่งทั้งคู่ก็นั่งรอเคนอยู่ที่ม้าหินอ่อนประจำกลุ่มอยู่แล้ว
"นิวเป็นไงบ้างว่ะ" โอ๊ตถามเมื่อเคนมาถึง
"ก็นั่งร้องไห้ตลอดทางเลย กว่าจะเข้าบ้านได้นั่งร้องไห้อยู่ในรถตั้งนาน มันกลัวแม่มันไม่สบายใจอ่ะ พอเข้าบ้านก็รีบวิ่งขึ้นข้างบนทันทีเลย เฮ้อ!" เคนพูดพลางส่ายหน้าในความรู้สึกสงสารเพื่อน
"แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ ที่มึงวิ่งตามมันไปอ่ะ เล่าให้ระเอียดหน่อยดิ๊ ที่มึงบอกในโทรศัพท์กูไม่ค่อยเข้าใจ" เจย์เริ่มซัก
"ก็ตอนที่มันวิ่งลงมาจากอาคาร กูเห็นมันร้องไห้กูเลยวิ่งตามมันไป พอไปถึงห้องน้ำมันก็หายไปกูเลยเข้าไปในห้องน้ำเพื่อหามันแต่ก็ไม่เจอ นึกได้อีกทีว่าหลังห้องน้ำมีม้านั่งอยู่เลยลองเดินไปดู ก็เห็นมันนั่งร้องไห้หมอบกับโต๊ะเหมือนจะขาดใจ ร้องแบบเสียงขาดๆหายๆ เหมือนมันทรมานมากอ่ะ ตาแดงก่ำเลย สะอื้นจนตัวมันสั่นไปหมด กูเห็นแล้วกูแทบร้องไห้อ่ะมึง ตอนนั้นกูทำอะไรไม่ถูกเลย กูก็เลยถามมันว่าเป็นอะไร กว่ามันจะตอบกูได้สะอื้นต่ออีกตั้งนาน แล้วมันก็พูดอย่างที่กูเล่าไปทีแรกอ่ะ เฮ้อ! ตอนนั้นกูแทบอยากวิ่งไปต่อยหน้าเชี้ยโซ่ แมร่งเห็นแก่ตัว" พูดจบเคนก็ทุบโต๊ะดังปัง!
"เมื่อกี้เชี้ยโอ๊ตก็เกือบต่อยแมร่งล่ะ ทำเป็นไม่รู้เรื่อง เชี้ยไรเลย" เจย์พูดเสริม
"ก็กูหมั่นใส่มันนี่หว่า เห็นแก่ตัวคิดเข้าข้างตัวเอง กูล่ะไม่อยากนับมันเป็นเพื่อนเลย ต่อจากนี้ไปก็ให้แมร่งอยู่แต่กะน้องฟ้าแฟนมันไปซะ!! แล้วอย่ามาเข้าใกล้เพื่อนกู เชี้ย!!" โอ๊ตพูดด้วยความโมโห
"แล้วพวกมึงคิดว่าไอ้นิวมันจะเป็นยังไงต่อไปว่ะ" เจย์ถามขึ้น
"กูคิดว่ามันคงไม่มาโรงเรียนอีกสัก2หรือ3วันแหล่ะ แม่มันบอกกูว่ามันเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง ไม่ค่อยพูด กูก็เป็นห่วงมันอยู่เนี่ยว่ามันจะคิดทำอะไรไม่ดี เฮ้อ! เพื่อนหนอเพื่อนกูสงสารมึงว่ะ" เคนมองขึ้นท้องฟ้า
"นั้นดิ กูกลัวมันคิดสั้น ดูจากที่มึงเล่าแล้วกูว่ามันรักไอ้โซ่มากเลยหล่ะ เฮ้อ! กูไม่รู้จะช่วยมันยังไงดี" โอ๊ตนั่งก้มหน้าลง พร้อมกับส่ายหน้า
"กูว่าเราคงต้องไปหามันบ่อยๆ อยู่กับมันตลอดเวลานั้นแหละ คือสิ่งที่พวกเราทำได้" เจย์เสนอ
"อืม คงต้องเป็นอย่างนั้น" โอ๊ตเห็นด้วยกับความคิดของเจย์
"เออ! แล้วงานโรงเรียนวันพฤหัสหน้าล่ะ จะเอาไงต่อ" เคนพูดขึ้นเมื่อนึกได้ว่ายังมีงานข้างอยู่
"อันนี้ก็แล้วแต่ไอ้โซ่อ่ะ ว่ามันจะเอาไง กูอ่ะชิวๆ" เจย์พูด
"กูว่าถามไอ้โซ่คนเดียวไม่ได้ว่ะ ต้องถามไอ้นิวด้วย ไม่งั้นใครจะมาร้อง" โอ๊ตเสริมคำพูดของเจย์
"เออว่ะ กูว่าปล่อยไว้อย่างนี้อีกสองสามวัน ให้นิวมันดีขึ้นก่อนแล้วค่อยถาม เพราะยังเหลือเวลาอีกอาทิตย์หนึ่งคงไม่เป็นอะไรหรอก" เคนพูดจบก็ลุกขึ้นเดิน
"เห้ย มึงจะไปไหน" โอ๊ตถามด้วยความสงสัยเพราะอยู่ดีๆเคนก็ลุกขึ้นเดินโดยไม่บอกใคร
"ไปเรียนไง เหลือเวลาอีกตั้งเยอะ กูไม่มีอะไรทำขึ้นไปเรียนดีกว่า" เคนพูดจบก็เดินขึ้นอาคาร
"กูไปด้วยๆๆ ตอนแรกว่าจะโดดแต่แมร่งไม่มีไรทำเลย ขึ้นไปเรียนดีกว่า ป่ะเชี้ยเจย์" โอ๊ตตบไหลเจย์เพื่อเป็นการบอกให้ตามมาได้แล้ว
- TBC -
Talk With Writer
Hello!! 555 สวัสดีครับ มาตามสัญญาแล้วว่าจะมาอัพต่อๆ ในวันนี้
แต่ช้าไปหน่อย ขอโทษด้วยคร๊าบบบบ ^^
ตอนนี้ ไรเตอร์มีกลุ่มในเฟสแล้ว ๆๆ ทุกคนสามารถเข้าร่วมได้นะ
เอาไว้อัพเดตฟิคของไรเตอร์และก็เอาไว้คุยกัน >< ลิ้งค์ข้างล่างเลย
https://www.facebook.com/groups/401687626533482/
Hello!! 555 สวัสดีครับ มาตามสัญญาแล้วว่าจะมาอัพต่อๆ ในวันนี้
แต่ช้าไปหน่อย ขอโทษด้วยคร๊าบบบบ ^^
ตอนนี้ ไรเตอร์มีกลุ่มในเฟสแล้ว ๆๆ ทุกคนสามารถเข้าร่วมได้นะ
เอาไว้อัพเดตฟิคของไรเตอร์และก็เอาไว้คุยกัน >< ลิ้งค์ข้างล่างเลย
https://www.facebook.com/groups/401687626533482/
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น