ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 น่ารังเกียจ :"(
Timeless Of Friend หมดเวลาของคำว่าเพื่อน : ตอนที่ 4 น่ารังเกียจ :"(
"ฉันไม่เคยรัก ไม่เคยรู้ ว่าชีวิตมันดีเช่นรายยยยยย ~" (เสียงโทรศัพท์ดัง) นิวรีบวิ่งมารับโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ "ฮัลโหล ... ว่าไง" นิวพูด
[รับช้าจังว่ะ รอตั้งนาน] คนปลายทางโวยวาย
"เออหน่า ก็รับแล้วไง" ตกลงว่ามีอะไรกูจะไปดูเบ็นเท็นต่อ
[มึงนิ ยังไม่เลิกนิสัยติดการ์ตูนอีกหรอ คือเย็นนี้กูจะชวนมึงไปเดินสยาม ไปเปล่า]โซ่พูดเสียงขบขัน กับการติดการ์ตูนของเพื่อน
"ไปไมว่ะ ??"
[กูอยากไปเดินเล่นเรื่อยเปื่อยอ่ะ มันเซ็งๆยังไงไม่รุ้]
"เออๆ ไปๆ กี่โมง"
[4 โมงล่ะกัน เดี๋ยวกูไปรับที่บ้าน]
"เออๆ เคๆ แค่นี้ก่อนนะจะไปดูการ์ตูนต่อ" นิวรีบวางสาย
[ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดดๆๆเอ๊าไอ้เชี่ยนิ ติดการ์ตูนจริง] โซ่ส่ายหน้ากับนิสัยเปิ่นๆ ของนิว
... ณ เวลา 16.00 น. (4 โมงเย็นนั้นเอง) ...
.
.
"ติ๊งต่อง ๆ ๆ ๆ ๆ ..... " เสียงออดหน้าบ้านนิว
"เออๆๆ กูมาแล้ว กดหาพ่อมึงนักหรอ !!!" นิวรีบใส่รองเท้าวิ่งมาหน้าบ้าน
"5555 ก็กูกดตั้งนานมึงไม่ออกมา นึกว่าตายคาการ์ตูนมึงไปล่ะ" โซ่พูดพร้อมกับทำหน้ากวนใส่นิว
"ไอ้ฟวย รีบๆไปได้ล่ะ" นิวเดินขึ้นรถ แล้วรีบปิดประตูโซ่รีบวิ่งอ้อมไปที่นั่งคนขับทันที
"วันนี้มึงแต่งตัวน่ารักดีเนอะ ^^" โซ่มองสำรวจร่างกายนิว ในขณะที่กำลังขับรถออกจากหมู่บ้าน
"น่ารักพ่องดิ กูหล่อเว้ยย!! บอกมึงตั้งหลายรอบล่ะว่ากูไม่ชอบๆๆ" นิวเชิดหน้าใส่
"555555 กูลืมๆๆ หล่อก้หล่อๆ กร๊ากกก ไอ้หล่ออ" โซ่ยังมิวายหันมาทำหน้าทะเล้นใส่
"ฟวย มึงนิกวนตีนกูจัง หุบปากแล้วตั้งใจขับรถไป กูยังไม่อยากตาย" นิวยังคงเชิด
ระหว่างทางทั้งคู่นั่งเงียบ ไม่มีใครเปิดประโยคสนทนาแต่อย่างไร ยิ่งการเดินทางครั้งนี้ยาวนานเกินคาด เพราะการจราจรบนท้องถนนยามเย็นนั้นมันช่างติดขัดเสียงยิ่งกระไร โซ่เห็นท่าไม่ดีกลัวเสียบรรยากาศจึงเปิดวิทยุฟัง
ติ๊ด! *(เสียงโซ่กดปุ่มเปิดวิทยุ)
~ รักในใจเก็บมันเอาไว้เรื่อยมา เพียงแค่มองในตาเธออาจจะพอเข้าใจ
รักที่ใครบางคน ต้องทนเก็บไว้ข้างใน ไม่อาจจะเปิดเผยไป ให้ใครได้รู้
ฉันจึงต้องทนเป็นเฉยชา กลัวสักวันเธอรู้ว่าฉันรักเธอตลอดมา ...แล้วเธอก็จะบอกลากันไป
แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย
แต่สุดท้ายนั้นมันไม่มีค่าใด จะทำให้เธอมาเห็นใจ จะทำให้เธอสนใจ
กับรักที่มีมันเกินเอ่ยไป เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
"เหอะๆๆ กูว่าเปลี่ยนคลื่นดีกว่า" โซ่หันไปยิ้มให้นิว พลางกดเปลี่ยนคลื่น
"อะ อะ เอออๆ >< " นิวหันมายิ้ม แล้วพูดเออ-ออไปด้วย
ติ๊ด! *
~ ห่างแค่เพียงอื้มมือ แต่มันไกลแสนไกล
ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป.... ว่ารักเธอ
"เหอะๆๆ โซ่หันไปยิ้มให้นิว" แล้วกดเปลี่ยนคลื่นอีกครั้ง
"เหอะๆๆๆๆ" นิวหัวเราะแก้เขิน
ติ๊ด! *
~ หากเธอนั้นได้รู้อะไรบางอย่าง ว่าคนที่เคยเคียงข้าง บางอย่างได้เปลี่ยนไป
อยากจะรู้ว่าเธอรับได้หรือไม่ และฉันต้องทำยังไง …. เมื่อเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไป เป็นรักเธอ
คราวนี้โซ่รีบกดเปลี่ยนคลื่นทันที โดยไม่หันไปมองหน้านิวเลย
ติ๊ด!*
~ ได้ยินไหม๊ ...หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่
แต่ฉันไม่อาจจะเปิดเผยใจ ออกไปให้ใครได้รู้
ได้ยินไหม๊ ...หัวใจฉันยังคอยอยู่ตรงนั้น รอให้เธอเปิดดู
และหวังเพียงแค่เธอรู้ ..... สักวันหนึ่ง
ติ๊ด!*
~ เธอจะมีใจรึเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันรึเปล่า ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมิใจรึเปล่ามันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ ติดอยู่ในใจแต่ไม่อยากถาม ...กลัวรับมันไม่ไหว
ติ๊ด!*
- SOO’S PART -
วิทยุหนอ วิทยุ !! จะเปิดเพลงทั้งทีทำไมต้องเป็นเพลงแบบนี้ทั้งหมดด้วยนะ แต่ล่ะคลื่นนัดกันเปิดรึยังไงว่ะ!!กูเขินนะเว้ย! แมร่ง! ไม่ฟงไม่ฟังมันล่ะ ปิดแมร่งเลย สาสสสส !! ดูๆไอ้เชี่ยนิวสิ นังอมยิ้มอยู่นั้นแหละ ....แต่เอ๊ ~ ทำไมกูต้องเขินด้วยว่ะ กะไอ้แค่เพลงเพื่อนแอบรักเพื่อน - - ไม่เห็นเกี่ยวกะกูเลยนิหว่า แล้วกูจะเขินเพื่อ ?? รึว่า!! 0.0 กูจะแอบชอบไอ้นิวหรอ ?? ไม่ม้างงงง เราเป็นเพื่อนกันนิ แล้วอีกอย่างไอ้นิวมันเป็นผู้ชาย กูจะหลงรักมันได้ยังไง เฮ้อ! แมร่ง..บรรยากาศเงียบอีกล่ะ ไม่ได้การกูต้องหาเรื่องคุย ไม่งั้นเสียบรรยากาศหมด
- END SOO’S PART -
"เหอะๆๆ จะถึงล่ะ ไม่ต้องฟังหรอกเนอะ ><" โซ่ปิดวิทยุแล้วหาเรื่องคุยแก้เขิน
"เอ่อ เออๆๆ 5555 กูก็ว่างั้นแหละ" นิวรีบตอบทันที
"วันนี้มึงอยากไปไหนรึเปล่า กูจะพาไป" โซ่เริ่มเปิดประเด็น
"แล้วแต่มึงอ่ะ พาไปไหนก็ไปทั้งนั้นแหละ" นิวตอบแต่ยังคงเก็บอาการเขิน
"อ่ออ แล้วแต่กู ?? หึหึ >< งั้นกูพาเข้าโรงแรมก็คงไปสินะ"
">< ไอ้สาสสสสส พ่องมึงดิ ไอ้หื่น วันๆคิดแต่เรื่องจัญไร ฟวยเอ๊ย"
"55555 กร๊ากกก กูล้อเล่นหน่า กูไม่พาไปหรอกโรงแรมอ่ะ กูทำบนรถนี่แหละ ได้ Feel ดี 55555555ๆๆๆ"
"><!! ไอ้เชี่ยโซ่ ไอ้ลามก ไอ้.... เฮ้อ กูละหมดคำด่า มึงนี่สุดยอดเลยว่ะ"
"55555 ๆๆๆ กูหล่อไง"
"มึงนิ หลงตัวเองตลอดๆๆ อย่ามัวแต่คุยใกล้ถึงล่ะ" นิวเห็นทางเข้าเลยพูดเตือนโซ่
"เออว่ะ จะถึงแล้วจริงๆด้วย" โซ่เลี้ยวเข้าไปลานจอดรถ
... 15 นาทีผ่านไป ...
ตอนนี้ทั้งคู่ลงจากรถ และเดินมาถึงสยามสแควร์แล้ว ทั้งคู่เดินซื้อของกันเรื่อยเปื่อย จนไปเจอกับเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ที่รู้สึกว่าจะเป็นกลุ่มแฟนคลับรุ่นน้องที่โรงเรียน
"อร๊ายยๆๆ พวกแกๆๆ นั้นใช่พี่โซ่กะพี่นิวไหม๊" เด็กสาวคนนึงถามเพื่อน
"ไหนๆๆ เห้ย!! ใช่ๆๆ วันนี้มากัน 2 คนด้วย ป่ะๆๆ เข้าไปทักกัน" เด็กสาวอีกคนในกลุ่มรีบดึงเพื่อนไป
"พี่โซ่ พี่นิว!!" ทั้งกลุ่มตะโกนเรียก
"ครับ!" โซ่นิว หันหลังมาตามเสียงเรียก
"พี่โซ่ พี่นิวจำพวกหนูได้ไหม๊คะ พวกหนูเป็นแฟนคลับของพวกพี่ที่โรงเรียนคะ"
"อ่อๆๆ จำได้ซิคะ" โซ่ตอบ
"พวกน้องอยู่ม.3 ใช่ไหม๊" นิวถามเสริม
"ใช่คะ ดีใจจังเลยที่พวกพี่จำพวกหนูได้ กรี๊สๆๆ"
"5555 ก็พวกน้องมาเชียร์พวกพี่บ่อยเลยจำได้ไง" นิวขำกับอาการสะดีดสะดิ้งของพวกหล่อน
"เออออ พวกพี่มากัน 2 คนหรอค่ะ" เด็กสาวคนหนึ่งถาม
"คะ พี่มากัน 2 คน" โซ่ตอบ
"อร๊ายยยๆๆ มาเดดหรอคะ น่ารักกันจังเลย" เด็กสาวอีกคนแซว
"เอ่ออออ ><เหอะๆๆ เปล่าครับ พี่มาเดินเล่นกันเฉยๆ" นิวรีบแก้ตัว
"55555 แหมๆๆ ไม่ต้องเขินหรอกค่ะพี่นิว พวกหนูสาว Y(aoi) ค่ะ จิ้นนะคะจิ้น" เด็กผู้หญิงอีกคนพูดเสริม
"อร๊ายยยๆๆ ฟิน ค้า ฟินนนน ><" ทั้งกลุ่มกรี๊ดกร๊าดด
"55555 แหมๆๆ น้องๆๆ เป็นเอามากนะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ขอตัวนะครับ" นิวรีบตัดบทหนี
"ค่ะๆๆ พวกหนูไม่กวนล่ะ เชิญตามสบายนะคะ จุ๊ฟๆ บ๊ะบายค้า" เด็กสาวโบกมือบ๊ายบายยังกะนางงามทั้งกลุ่มแล้วจึงเดินไปอีกทาง
"เฮ้อออ !! ไปซะที" นิวอุทานออกมา
"55555555 แหมๆ มึงแก้ตัวไม่หยุดปากเลยนะ เขินอ่ะดิ๊" โซ่ที่ยืนฟังอยู่นานแซวขึ้น
"เขินพ่องดิ!! ไม่ช่วยกูแล้วยังมาแซวอีก ไอ้ห่า !!" นิวเดินหนี
"เอ๊า งอนอีก ... เห้ย!! รอกูก่อนนน" โซ่รีบเดินตามนิว จนมาถึงหน้าร้านไอติมร้านประจำ
"กูอยากกินติมว่ะ" นิวบอกโซ่
"ก็ไปดิ กูก็ร้อนๆเหมือนกัน" โซ่ดึงมือนิวเข้าร้าน
ณ ร้านไอศครีม
"สวัสดีค่า เชิญด้านในเลยคะ" เจ้าของร้านต้อนรับลูกค้า
"รับอะไรดีคะ" เด็กเสิร์ฟเดินมาถามทั้งสอง
"เอา ช็อคกาแล็ต 1 ถ้วย กะ สตอเบอร์รี่ 1 ถ้วย ครับ" โซ่สั่งไอศครีมกับเด็กเสิร์ฟ
"รอรายการที่สั่ง 5 นาทีนะคะ ขอบคุณค่ะ" เด็กเสิร์ฟเดินจากไป
"รู้ใจกูเรื่อยเลยนะมึงอ่ะ ^^" นิวยิ้มให้โซ่
"กูยังจำได้นะ วันนั้นที่กูเลี้ยงไอติมมึง เป็นการขอโทษที่กูปั่นจักรยานจะชนมึง และก็ไม่ได้แดกเพราะมีคนมาไถตังมึง" โซ่พูดสายตาจริงจัง
"อื้อ กูก็ยังจำได้ สุดท้ายก็อดแดก 55555" นิวหัวเราะเพราะเขินในสายตาของโซ่
"และกูก็ยังจำได้อีกว่า กูสัญญาว่ากูจะดูแลและปกป้องมึงตลอดไป" โซ่ยังคงมองนิวด้วยสายตาจริงใจ
">< อื้อ กูก็จำได้ แฮะๆๆ" นิวเกาหัวแก้เขิน
"มึงเห็นไหม๊ กูไม่เคยทำผิดสัญญาเลยนะ กูดูแลและปกป้องมึงมาโดยตลอด"
"เออๆๆ ขอบใจ ๆๆ หยุดทำสายตาอย่างนั้นได้แล้ว มันดูแปลกๆ"
"5555 ทำไม มึงเขินหรอ ??" โซ่ขำกับคำพูดของนิว
"เปล่าซะหน่อย มึงดูคนในร้านดิ เขามองมาทางเรากันหมดและ"
"ก็ช่างเขาดิ จะสนทำไม" โซ่พูดพลางยักไหล่
"กูไม่ได้หน้าด้านนะมึง ดูเขามองเรายังกะเราเป็น เอ่อ ...เป็น ... เอ่อออ" นิวพูดเสียงติดขัด
"เป็นอะไร ?? หื๊??" โซ่เลิกคิ้วขึ้น เป็นการย้ำคำถาม
"เป็น ..เป็น เอ่อออ เป็นแฟนกันไง" นิวพูดเสียงกระซิบ
"55555 ไม่ดีหรอ มึงได้เป็นแฟนกะคนหล่อนะเว้ย !!" อยู่ดีๆ โซ่ก็หัวเราดังลั่นร้าน
"เฮ้ย!! เบาๆหน่อยกูอายเขา และอีกอย่างกูเป็นผู้ชาย มึงก็เป็นผู้ชาย มันไม่คู่กันอยู่แล้ว แถมยังน่าเกลียดในสายตาคนอื่นอีก" นิวพูดหน้าเศร้าลง จนเห็นได้ชัด
"ไม่เห็นเกี่ยวเลย ความรักมันไม่ได้แบ่งเพศซะหน่อย คนตะหากที่เป็นคนแบ่ง กูว่าถ้าคนไหนคิดว่ามันน่าเกลียด ก็แสดงว่าคนๆนั้นไม่เคยผ่านคำว่ารักมาเลยเขาถึงไม่รู้ว่า เวลาคนเขารักกันมันมีความสุขแค่ไหน" โซ่อธิบายด้วยสีหน้าขรึม
"มึงพูดยังกะว่ามึงชอบกูจริงๆ อย่างนั้นอ่ะ" ในที่สุดคำถามที่นิวอยากถามก็หลุดออกมาจากปากจนได้
"......เห้ย! บ้าหรอ กูกะมึงเพื่อนกันนะเว้ย กูไม่เอาเพื่อนเป็นแฟนหรอก 55555 คิดมาก" โซ่หัวเราะกลบเกลื่อน
"เอ่อ เอออๆ ช่ายๆๆ 5555 ใครมันจะเอาเพื่อนมาทำแฟน บ้าเนอะ แค่คิดก็ผิดและ" นิวพูดติดๆขัดๆ เพราะรู้สึกเจ็บแปล๊บ กับคำตอบของโซ่ และขณะเดียวกันสาวเสิร์ฟไอศครีมก็เดินมาที่โต๊ะพอดี จึงทำให้นิวลืมเรื่องที่เพิ่งเกิดไปสนิท ทำให้นิวนั้นกลับมามีรอยยิ้มดังเดิม
"ขออนุญาตเสิร์ฟไอศครีมคะ" สาวเสิร์ฟนำไอศครีมที่พวกเขาสั่งมาเสิร์ฟที่โต๊ะ
"ไอศครีมที่สั่งมี ช็อกโกแล็ต 1 สตอเบอร์รี่ 1 รายการถูกต้องนะคะ ขอให้มีความสุขคะ" ขอบคุณ สาวเสิร์ฟเดินจากไป
"เอาๆ รีบๆแดก จะได้ไปดูหนังกัน" โซ่พูด
"มึงจะไปดูหนังอีกหรอ เดี๋ยวก็กลับบ้านดึกหรอก" นิวพูดพลางตักไอศกรีมใส่ปาก
"งั้น...แล้วแต่มึงอ่ะ ไม่อยากดูก็กลับ"
"อ่าว ถ้ามึงอยากดูก็ไป กูแล้วแต่มึง"
"ไม่เอาล่ะไม่ดูดีกว่า กูกลัวมึงมีปัญหากะพ่อมึงอีก" โซ่ยิ้ม
"อืม แล้วแต่มึงนะ" นิวก้มหน้าก้มตากินต่อ
และแล้วโซ่ที่อยากดูหนังมาก(จริงๆแล้วเขาอยากดูกะนิวมากกว่า ) แต่ปากก็พูดไปเพื่อให้นิวสบายใจและอีกใจคือไม่อยากให้นิวมีปัญหากับพ่อ เพราะครั้งที่แล้ว โซ่ชวนนิวออกมาเที่ยวตอนเย็นแล้วกลับดึก พอโซ่ไปส่งนิวที่บ้านก็พบพ่อของนิวที่ยืนรออยู่หน้าบ้านด้วยสีหน้าไม่พอใจ โซ่จึงขอกลับก่อน พอกลับถึงบ้านนิวก็โทรมา ร้องไห้แล้วบอกว่าพ่อเอ็ดใหญ่ที่กลับบ้านดึก และจะไม่ให้ออกจากบ้านหลัง 5 โมงเย็น นิวเครียดกับเหตุการณ์ครั้งนั้นมาก โซ่เลยไม่อยากทำให้นิวไม่สบายใจ
"กลับกันเถอะ จะสองทุ่มล่ะ" นิวชวน
"อืมๆ" โซ่เดินนำหน้านิวไปที่รถ
"เออโซ่ กูได้เพลงที่จะร้องวันงานโรงเรียนแล้วนะ" นิวบอกโซ่เรื่องเพลง
"อืม ได้เพลงไรบ้างว่ะ" โซ่ถาม ในขณะที่ตามองไปบนท้องถนน เพราะกำลังเลี้ยวออกจากที่จอดรถ
"ก็เพลง รักเมียที่สุดในโลกของพี่อิลความคิดของStamp คำถามของFFK คืนที่หนึ่งของพี่ชิน และก็เพลงจากนี้ไปจนนิรันดร์ มึงว่าโอไหม๊ ??" นิวหันหน้ามาคุยกับโซ่
"อืมๆ ก็ดีนะ กูจะได้ไปเตรียมคอร์ด" โซ่กำลังสนใจเส้นทางมากกว่า เพราะตอนนี้ถึงสี่แยกไฟแดง
"มึงช่วยกูคิดหน่อย ว่าจะเอาเพลงไรเปิด ตามด้วยเพลงไหน และจบเพลงอะไรดี" นิวถามความเห็น
"เอ่อ เอางี้ เอาเพลงความคิดเปิดก่อน กูจะอินโทรเพลงนี้ยาวๆ เป็นการเรียกเสียงกรี๊ด และตามด้วยเพลงรักเมียที่สุดในโลก แล้วก็เพลงคืนที่หนึ่ง เพลงนี้กูว่าจะเพิ่มคอร์ดให้มันน่าสนใจขึ้น แล้วก็ตามด้วยคำถาม กูว่ามันใสๆดี เล่นแบบมันๆไปเลย และก็จบด้วยเพลงจากนี้ไปจนนิรันดร์ กูคิดว่าเพลงนี้น่าจะปิดได้ดีว่ะ แต่กูขอร้องกับมึงด้วยนะ ไปเตรียมเนื้อมาดีๆ จะได้นัดพวกเพื่อนๆซ้อม" โซ่พูดไปหันมามองหน้านิวไป เพราะตอนนี้ขึ้นทางด่วนไม่ค่อยมีรถสักเท่าไหร่
"อืมๆ เคๆ เพลงสุดท้ายอาจจะเปลี่ยนทำนองหน่อยให้มัน โรม๊านซ์มากขึ้น เอาแบบว่าจบสวยๆๆ เสียงกรี๊ดตรึมแน่ 55555" นิวหัวเราะกับความชานฉลาดของตน
"55555 กูก็ว่างั้น" โซ่เสริม
รถมาถึงหน้าบ้านพอดี โซ่จึงอาสาเข้าไปส่งนิวถึงในบ้าน เพื่อเป็นการยืนยันว่าไม่ได้พานิวไปเหลวไหลและเป็นการดูท่าทีของพ่อนิวด้วย เพราะโซ่กลัวนิวจะโดนเอ็ดอีก พอเข้ามาถึงในบ้านก็เจอพ่อและแม่ของนิวนั่งดูโทรทัศน์อยู่ โซ่จึงเข้าไปสวัสดี
"สวัสดีครับคุณน้า" โซ่ยกมือไหว้พ่อและแม่ของนิว
"สวัสดีจ๊ะ กลับกันมาแล้วหรอ วันนี้ไปไปไหนกันมาล่ะ" แม่ของนิวเงยหน้าขึ้นถาม
"ก็ไปสยามมาฮะ นิวไม่ได้ไปเหลวไหลนะฮะ ยังอยู่ในกรอบเสมอ ^^" นิวตอบพลางส่งยิ้มให้ผู้เป็นแม่
"อ่าจร้า หิวไหม กินอะไรมารึยัง"
"กินแล้วครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ" โซ่ยกมือไหว้พ่อและแม่ของนิว แล้วจึงเดินออกไป
"แหมๆๆ วันนี้ยิ้มไม่หุบเชียวนะลูกชายแม่" แม่ของนิวแซวผู้เป็นลูกที่ยืนยิ้มออกหน้าออกตา
"ไม่มีอะไรซะหน่อย ^^ คุณพ่อกินข้าวแล้วหรอฮะ" นิวเปลี่ยนเรื่องหันไปหาคนเป็นพ่อ
"กินแล้วละ แล้วเราได้อะไรมาบ้างล่ะ ไม่ดูหนังกันหรอกหรอ กลับเร็วเชียว" พ่อถามขณะที่ยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม
"ไม่ฮะ โซ่กลัวคุณพ่อดุนิวเลยรีบเดินรีบกลับ"
"ทีหลังไม่ต้องกลัวพ่อเอ็ดหรอก นิวโตแล้วพ่อไว้ใจ พ่อรู้ว่าลูกของพ่อไม่ใช่คนเหลวไหล แต่ที่วันนั้นพ่อเอ็ดลูก เพราะนิวไม่ได้โทรมาบอกก่อนว่าจะกลับกี่โมง พ่อกับแม่เป็นห่วง ที่หลังจะไปไหนมาไหนก็โทรมาบอกก่อนนะลูก" พ่อลูบหัวนิวด้วยความเอ็นดู
"ฮะพ่อ นิวรักพ่อที่สุดเลย ^^" นิวโผเข้าก่อนพ่อของตน
"แหมๆๆ กอดกันแค่สองคน ไม่รักแม่กันแล้วหรอ" แม่ของนิวทำหน้างอน
"รักสิฮะ นิวรักแม่เหมือนกันมาๆ มากอดกัน" นิวดึงแม่เข้ามาร่วมกอดด้วย
ครอบครัวของนิวถือเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก มีทั้งความเข้าใจ ความห่วงใย ความใส่ใจ ความรัก จึงทำให้ครอบครัว “ตรีนงลักษณ์” ไม่เคยมีปากเสียงกันรุนแรงเลยสักครั้ง เวลามีปัญหาอะไรก็จะพูดคุยกันตรงๆ เพื่อที่คนในครอวครัวจะได้ช่วยกันแก้ปัญหา
หลังจากเหตุการณ์ตอนค่ำที่ผ่านมานิวมีความสบายใจมากขึ้นที่รู้ว่าพ่อของเขาเข้าใจเขา และยังเชื่อใจในตัวเขาอย่างมาก นิวจึงขอตัวพ่อและแม่ขึ้นมาอาบน้ำและจะเตรียมเนื้อเพลงไปให้เพื่อนๆดูในวันซ้อม หลังจากอาบน้ำเสร็จได้ไม่นานนิวก็เริ่มหาเนื้อเพลงที่เขาจะร้อง และเริ่มเปลี่ยนคีย์ของเพลงให้ตรงกับเสียงของเขา สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
"ฉันไม่เคยรัก ไม่เคยรู้ ว่าชีวิตมันดีเช่นรายยยยยย ~ " นิวยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นว่าเป็นชื่อโซ่จึงรีบรับสาย
"ฮัลโหล"
[เป็นไงบ้างว่ะ พ่อมึงว่าอะไรรึเปล่า]
"ไม่อ่ะ เขาแค่บอกว่าวันนั้นที่ดุกูเพราะ ไม่ยอมโทรมาบอกเขาก่อนว่าจะไปไหน"
[อืมๆ กูค่อยโล่งอก กูนึกว่ามึงจะโดนดุอีก เป็นห่วงอ่ะ]
"เออๆๆ ขอบใจ"
[แล้วมึงทำไรอยู่]
"ก็นั่งเปลี่ยนคีย์เพลงเนี่ย ว่าจะเพิ่มคอรัสด้วยแล้วมึงทำไร"
[กูนั่งแกะคอร์ดเพลงอยู่อ่ะ วันนี้กูไปนอนกะมึงได้ไหม จะได้ช่วยๆกัน]
"อืม ตามใจ มาถึงแล้วโทรบอกนะจะลงไปเปิดประตูให้"
[เออๆ เดี๋ยวเจอกัน ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ดๆๆ] โซ่กดวางสาย
"เฮ้ออ :”))) " พอวางโซ่วางโทรศัพท์นิวก็ยิ้มแก้มปริทันที
... 10 นาทีผ่านไป ...
"ฉันไม่เคยรัก ไม่เคยรู้ ว่าชีวิตมันดีเช่นรายยยยยย ~ " เสียงโทรศัพท์ของนิวดังขึ้น
"มาถึงแล้วหรอ"
[เออๆ ตอนนี้อยู่หน้าบ้านมึงล่ะ]
"รอแป๊บนะ เดี๋ยวกูลงไป"
[เออๆ เร็วๆนะ ยุงเยอะ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ดๆๆ] โซ่วางสาย
... TBC ...
Talk With Writer
สวัสดีครับ รีดเดอร์ที่น่ารักของผมทุกคน ^^
ในตอนนี้ก็เป็นแค่น้ำจิ้มๆ ไปก่อน
เพราะไรเตอร์เพิ่งสอบคณิตฯเสร็จ และยังมีสอบอีกมากมายเลยมาอัพได้ไม่เต็มที่
ไรเตอร์อยากบอกว่าตอนนี้เริ่มท้อแล้ว เพราะยอดวิวน้อยลงทุกวันๆ แถมเม้นไม่กระดิกเลย
ไม่ใช่ไรเตอร์ไม่เรียกเม้นแล้ว หมายความว่าไรเตอร์ไม่ต้องการเม้นนะ
ไรเตอร์อยากรู้ว่าฟิคที่ตัวเองแต่งมันเป็นยังไง ก็หวังว่ารีดเดอร์คงจะช่วยๆกันคอมเมนท์ด้วยนะ :"))
.
.
.
.
.
.
ปล. ต่อจากนี้ไรเตอร์อาจจะอัพช้าหน่อย เพราะเครียดเรื่องการสอบคณิตฯที่ผ่านไป
ซึ่งไรเตอร์ทำไม่ได้เลย มีแต่แสดงวิธีทำ TT ใครที่เรียนม.6 คงจะรู้ว่าการ Take Limit มันน่างงขนาดไหน
(หรือว่าไรเตอร์โง่เอง YY) เอาเป็นว่าถ้าอยากอ่านก็ แอดเฟสหรือทวิตเตอร์มาบอกที่
Twitter : guidetoopm
Facebook : www.facebook.com/guidetoopm
สวัสดีครับ รีดเดอร์ที่น่ารักของผมทุกคน ^^
ในตอนนี้ก็เป็นแค่น้ำจิ้มๆ ไปก่อน
เพราะไรเตอร์เพิ่งสอบคณิตฯเสร็จ และยังมีสอบอีกมากมายเลยมาอัพได้ไม่เต็มที่
ไรเตอร์อยากบอกว่าตอนนี้เริ่มท้อแล้ว เพราะยอดวิวน้อยลงทุกวันๆ แถมเม้นไม่กระดิกเลย
ไม่ใช่ไรเตอร์ไม่เรียกเม้นแล้ว หมายความว่าไรเตอร์ไม่ต้องการเม้นนะ
ไรเตอร์อยากรู้ว่าฟิคที่ตัวเองแต่งมันเป็นยังไง ก็หวังว่ารีดเดอร์คงจะช่วยๆกันคอมเมนท์ด้วยนะ :"))
.
.
.
.
.
.
ปล. ต่อจากนี้ไรเตอร์อาจจะอัพช้าหน่อย เพราะเครียดเรื่องการสอบคณิตฯที่ผ่านไป
ซึ่งไรเตอร์ทำไม่ได้เลย มีแต่แสดงวิธีทำ TT ใครที่เรียนม.6 คงจะรู้ว่าการ Take Limit มันน่างงขนาดไหน
(หรือว่าไรเตอร์โง่เอง YY) เอาเป็นว่าถ้าอยากอ่านก็ แอดเฟสหรือทวิตเตอร์มาบอกที่
Twitter : guidetoopm
Facebook : www.facebook.com/guidetoopm
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น