ลำดับตอนที่ #21
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 19 อีกคนที่ก้าวเข้ามา
Timeless Of Friend หมดเวลาของคำว่าเพื่อน
ตอนที่ 19 อีกคนที่ก้าวเข้ามา
.
.
.
.
.
.
.
.
- NEW’S PART -
หลังจากที่วิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวไอ้ลิงโซ่จะทำมิดีมิร้าย ตอนนี้ผมก็อาบน้ำเสร็จ และว่าจะชวนมันไปเดินซื้อของเล่นซะหน่อย ก็ต้องเจอกับสภาพมันนอนอยู่บนเตียงของผม โซ่คงเหนื่อยมากกับเรื่องที่ผ่านมา ขนาดเวลานอนคิ้วยังขมวดเข้าหากัน แสดงว่ามันต้องมีเรื่องให้คิดอยู่มากมายแน่ๆ ต่อจากนี้ไปผมจะเป็นคนแบ่งเบาเรื่องเหล่านั้นเอง ทุกคนคงถามผมว่าทำไม ถึงให้อภัยโซ่ ผมตอบได้คำเดียวเลยคือ “รัก” แค่คำๆนี้ มันทำให้ผมลืมเรื่องทุกอย่าง และพร้อมเสมอที่จะให้อภัยคนตรงหน้าได้อย่างไม่มีเหตุผล
- END NEW’S PART -
.
.
.
.
.
.
"ตื่นแล้วหรอ" ร่างเล็กถามขึ้น เมื่อร่างสูงตื่น
"อืม นี่หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ห๊าวววว" โซ่แสดงอาการง่วง โดยการหาว
"หลับไปนานมากเลยนะ เมื่อคืนไม่ได้นอนหรอ" นิวถาม ขณะเดินมานั่งบนเตียงกับโซ่
"อืม ช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับอ่ะ นี่กี่โมงแล้วเนี่ย"
"เที่ยงอ่ะ ที่นอนไม่หลับ เพราะเรื่องนิวหรือเปล่า"
"ก็บางส่วนอ่ะ แต่ช่างมันเถอะ"
"ต่อจากนี้ไปมีเรื่องอะไรก็บอกนะ นิวจะเป็นคนแบ่งเบาเรื่องเครียดๆของโซ่เอง"
"ขอบคุณนะนิว" พูดจบโซ่ก็ขยับเข้ามากอดนิวจากด้านหลัง
"อืม หิวไหม" นิวถาม
"ก็นิดหน่อยอ่ะ"
"งั้นเราไปกินข้าวที่สยามกันไหม๊ ? จะได้เดินซื้อของด้วย"
"อืม ก็เอาสิ จะได้ไปสวีทกับแฟนสักที"
"บ้า! สวงสวีทอะไร" แก้มใส เริ่มเปลี่ยนสี
"จุ๊บ!" โซ่ใช้โอกาสที่ร่างเล็กเผลอ จูบที่แก้มทันที
"ไอ้บ้า ทำผิดสัญญาแล้วนะ ไหนว่าจะไม่ฉวยโอกาสไง" นิวแสร้งทำเป็นงอน
"โอ๋ๆๆๆ ไม่งอนกันน๊า คนดีของโซ่" โซ่ยอกตัวของเขาและนิวไปมา
"ไม่โกรธ แต่ต้องเลี้ยงไอติมด้วย" นิวทำแก้มป่อง
"ได้เล๊ย งั้นโซ่ขอตัวไปล้างหน้าก่อนนะ" พูดจบโซ่ก็ลุกเข้าห้องน้ำ
"คนบ้า ชอบทำให้เขินอยู่เรื่อยเลย" นิวสบทออกมาเบาๆ พร้อมกับยิ้มจนแก้มปริ
.
.
.
.
... วันจันทร์ ...
...
สองมือเกาะกุมกันเดินเข้าโรงเรียนที่พลุกพล่านไปด้วยนักเรียนที่รีบเร่งกันเดินไปยังห้องเรียนของตน ร่างเล็กพยายามแกะมือของร่างสูงออก แต่การกระทำเช่นนั้นทำให้ร่างสูงยิ่งกำมือแน่นเข้าไปอีก
"นี่! จะจับมือทำไม" ร่างเล็กเริ่มหงุดหงิดกับการกระทำของร่างสูง
"ก็จับมือแฟน มันผิดตรงไหน" ร่างสูงยังคงมั่นใจในการกระทำของตน
"ก็ไม่ผิด แต่โซ่ดูสิ คนมองเราเต็มเลย อายเค้า" นิวพยายามแกะมือของโซ่ออกอีกครั้ง
"จะอายทำไมหล่ะ ก็เรารักกัน คนอื่นไม่เกี่ยวซะหน่อย นี่! เลิกแกะมือโซ่ออกได้แล้ว ยังไงก็ไม่ปล่อยหรอก" โซ่หันมาทำหน้าดุใส่
"เฮ้อ ... ตามใจละกัน สาวๆหายหมดอย่ามาว่านิวนะ" นิวทำเสียงเอือม
"จะหายก็หายไปซิ โซ่มีนิวคนเดียวก็พอ" เสียงจริงจังถูกส่งมายังร่างเล็กที่ยิ้มไม่หุบ
"อื้ม " นิวเพียงแต่ส่งเสียงตอบกลับ เพราะอาการเขินยังคงครุกรุ่นอยู่
"ไปหาเพื่อนๆที่ห้องกันเถอะ" ร่างสูงไม่ต้องรอคำตอบก็ดึงร่างเล็กไปด้วยทันที
.
.
.
.
... ณ ห้องเรียน ...
..
"สวัสดีเพื่อนๆ" นิวเอ่ยทัก เคน โอ๊ต และเจย์ที่นั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่
"เห้ย หวัดดีว่ะ เอ๊ะ! .. มือมึงสองคน" ทันทีที่เคนหันมา ก็ทักขึ้นทันที ทำให้เพื่อนๆที่นั่งอยู่ ลุกขึ้นมองไปที่มือของทั้งสองทันที
"มองอะไรเล่า ! เอ๊ะ! ไอ้นี่ก็ไม่ยอมปล่อยสักที กูอายนะ" สีหน้าของนิวเริ่มเปลี่ยนสีทันที แต่ผิดกับโซ่ที่ยืนยิ้มหน้าบาน ไม่อายใคร
"อย่าบอกนะว่ามึงสองคน ...." โอ๊ตทิ้งช่วงห่าง เพื่อรอคำตอบ
"คบกันแล้ว นิวเป็นแฟนกูแล้ว :”)" โซ่ตอบออกมาเต็มปากเต็มคำ
"หึ๊ย!! จริงดิ เฮ้ย.. กูดีใจด้วยว่ะโซ่" เจย์ร้องขึ้นทันที
"อืม... ขอบใจว่ะ" โซ่ตอบสั้นๆ" และหันไปยิ้มให้นิว
"อี๋! ~ พวกมึงจะหวานเกินไปละ สัส" เคนพูดขึ้น
"อะไรของมึง แค่นี้ทำเป็นอิจฉา " โซ่ตอบ
"เออว่ะ .. มึงจะไปอิจฉาไอ้โซ่มันทำไม มึงก็มีน้องอาร์ทแล้วนิ" โอ๊ตท้วงขึ้น
"ไอ้เชี้ยโอ๊ต อึง อุบ อาก ไอ เอย" เจย์รีบเอามือปิดปากโอ๊ต และพยักหน้าให้โอ๊ตอธิบายต่อ
"ใครว่ะน้องอาร์ท เด็กผู้ชายหรอ แล้วเกี่ยวไรกับไอ้เคน" นิวถามอย่างสงสัย
"อันนี้ก็ไม่รู้นะว่าเกี่ยวอะไร แต่เห็นไอ้เคนไปรับไปส่งทุกวัน เสาร์อาทิตย์ถ้าว่างก็ไปเดินเล่นกับน้องเค้าที่สยาม ยิ่งเวลาน้องเค้ามีเรียนพิเศษ ไอ้เคนจะต้องไปนั่งรอและรับน้องเค้ากลับบ้านตลอด" โอ๊ตเล่าอย่างละเอียด
"แล้วน้องเค้าอยู่โรงเรียนอะไรว่ะ" โซ่ถามบ้าง
"โรงเรียนในเครือเดียวกับเราแหละ แต่อยู่ศูนย์ใหญ่มั้ง" โอ๊ตตอบ
"ถุย! เอี่ย มือมึงเค็มว่ะ สัดเจย์ " เคนพูดทันทีที่โดนปล่อย
"ว่าไงไอ้เคน มีอะไรจะพูดไหม" นิวถาม ขณะที่เดินเอากระเป๋าไปเก็บที่โต๊ะ
"ก็ไม่มีอะไรหรอก เด็กแถวบ้านอ่ะ น้องเค้าอยู่กะแม่สองคน เวลาไปไหนมาไหนต้องไปคนเดียว กูสงสารน้องเค้าเลยอาสาดูแล ก็เท่านั้นแหละ" เคนรีบอธิบาย
"ให้มันแค่นั้นจริงๆเถอะ" เจย์พูดขึ้น และขณะเดียวกันครูก็เข้าห้องมาพอดี ทำให้การสนทนาต้องจบลงไปทันตา
.
.
.
... เวลาเลิกเรียน ...
..
..
"วันนี้ไปไหนกันดีว่ะ กูอยากกินข้าวกับพวกมึงบ้าง" โซ่พูดขึ้น เพราะในระหว่างที่เกิดเรื่องทั้งหมดโซ่แทบจะไม่ได้อยู่ในกลุ่มเพื่อนเลย
"เออว่ะ ไปหาไรแดกกันหน่อยก็ดี ไม่ได้แดกข้าวพร้อมหน้าพร้อมตามานานล่ะ" โอ๊ตตอบ
"งั้นไปร้านเดิมม่ะ ไม่ได้ไปนานล่ะ" เจย์เสนอขึ้น
"เออๆๆ ดีๆๆ กูคิดถึงน้องเมย์เด็กเสิร์ฟที่ร้านเต็มแก่ล่ะ" โซ่พูดเสียงใส แต่ร่างเล็กที่ยืนข้างๆ กลับแผ่รังสีอัมหิตออกมา จนทำให้บทสนทนาเงียบลงในทันที
"เอ่อ ... มึงเคลียกันเองนะ กูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน" พูดจบเคนก็เดินออกไปทันที เหลือแต่เจย์กับโอ๊ตที่ยืนกระพิบตาปริบๆ
"เอ่อ ..ไอ้เจย์ กูว่าเราไปรอข้างนอกดีไหม ผัว เอ๊ย คนรักเค้าจะเคลียกัน" โอ๊ตรีบดึงมือเจย์ออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
"เอ่อ ... โซ่แค่ เห้ยนิว จะไปไหน รอก่อนดิ" ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้เอ่ยคำอธิบาย ร่างเล็กก็รีบเก็บกระเป๋าออกไปทันที
"กูรู้ว่าพวกมึงอยู่แถวนี้ จะไปแดกไหมข้าว ถ้าจะไปก็เดินตามมา" นิวพูดขึ้น เพราะรู้ทันว่าเพื่อนๆของตน ต้องหลบอยู่หน้าห้อง
.
.
.
.
... ณ หน้าโรงเรียน ...
..
"นิวหายงอนโซ่นะ นะ นะ นะ โซ่แค่พูดเล่นเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ" โซ่ยืนง้อนิวอยู่หน้าโรงเรียน ในขณะที่เพื่อนๆ รอเคนเข้าห้องน้ำอยู่
"ทำไมมันช้าจังว่ะ ไปขี้อยู่รึไง" นิวไม่ได้สนใจเสียงโอดครวญของโซ่แม้แต่นิด แถมยังเริ่มบ่นเรื่องเคน
"นั้นสิ กูว่านานไปแล้วนะ" เจย์สมทบ
"ถ้ามาเมื่อไหร่นะ กูจะด่าให้ คนยิ่งหิวๆอยู่ เอ๋ .. ใครว่ะมายืนที่หน้าโรงเรียน แต่งชุดเหมือนพวกเราด้วย เด็กใหม่หรอว่ะ แต่เด็กใหม่ทำไมไม่เข้ามาในโรงเรียน แล้วยังมายืนชะเง้อหาหอกอะไร" นิวรัวคำถามไม่ยั้ง
"ไหนว่ะ อ่อ ... น้องอาร์ทที่กูพูดถึงเมื่อเช้าไง" โอ๊ตตอบ
"อ่อ คนเนี่ยนะ น้องอาร์ท น่ารักดีนะ" หลังจากที่เงียบไปนาน โซ่พูดขึ้นบ้าง
"โซ่!" นิวตะคอกออกมาเสียงดัง
"อุ๊ย! ขอโทษคร๊าบบบบ แค่บอกว่าน่าเฉยๆเอง แฮะๆ ไม่ได้คิดอะไรหรอก" โซ่รีบแก้ตัว
"คดีเก่ายังไม่เคลียนะ ยังจะมาสร้างอีกคดี เดี๋ยวโดน !" ด้วยน้ำเสียงไม่พอ นิวมองด้วยสายตาที่น่ากลัว
"กูว่ามึงน่ากลัวขึ้นนะนิว" เจย์พูดขึ้น
"กูก็ปกตินิ นี่ไอ้โอ๊ต มึงเรียกน้องเค้าเข้ามาข้างในสิ ยืนคนเดียวเหงาแย่เลย "
"อืม น้องอาร์ทครับ น้องอาร์ท ทางนี้ๆๆ" โอ๊ตตะโกนเรียก และในทันทีอาร์ทรีบวิ่งมายังกลุ่มนิวที่รอเคนอยู่
"อ่อ สวัสดีครับพี่โอ๊ต พี่เจย์ เอ่อ .. พี่ ...." อาร์ทยกมือไหว้ทุกคน จนมาถึงนิวและโซ่ที่อาร์ทยังไม่รู้จัก
"เอ่อ ... นี่โซ่ และก็นิว" โอ๊ตแนะนำทั้งสองให้อาร์ทได้รู้จัก
"ครับ สวัสดีครับพี่นิว สวัสดีครับพี่โซ่"
"สวัสดีครับ แล้วมาทำอะไรหน้าโรงเรียนพี่ละ" นิวถาม
"อ่อ ผมมารอพี่เคนนะครับ วันนี้พี่เคนบอกว่าจะไปส่งที่บ้าน" อาร์ทตอบ
"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ไอ้เคนมันเข้าห้องน้ำอยู่อะครับ เออ! วันนี้พี่ว่าจะไปกินข้าวกัน ไปกับพวกพี่ไหม ไอ้เคนก็ไปนะ" นิวเอ่ยปากชวน
"ผมไม่รบกวนดีกว่า พี่เคนก็ไปใช่ไหมครับ เอ่อ... งั้นผมกลับละนะ" ทันทีที่นิวบอกว่าเคนไปด้วย อาร์ทมีสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด และกลับมายิ้มอีกที
"ไม่รบกวนหรอกครับ ถือว่าเป็นการทำความรู้จักกันแล้วกันนะ" นิวพูดจบก็ส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู นิวคิดในใจว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงได้น่ารักนัก ทั้งที่เป็นผู้ชายแท้ๆ หน้าตากลับหวานยิ่งกว่าผู้หญิง แถมมารยาทยังดีไม่มีที่ติจริงๆ
"งั้นผมก็รบกวนด้วยนะครับ" อาร์ทยิ้มตอบ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
- TBC -
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Talk With Writer
สวัสดีครับ ^^ ช่วงนี้หายไปบ่อยมาก และนานมาก ขอโทษด้วยคร๊าบบบ
พอดีว่า วันจันทร์ที่จะถึงนี้ ไรท์ต้องสอบ Mid term เลยไม่ค่อยมีเวลามานั่งแต่งเท่าไหร่
แต่วันนี้ โดดการอ่านหนังสือมานั่งแต่งให้ เพราะกลัวว่ารีดเดอร์จะหนีหายกันไปหมด แฮะๆๆ
ยังไงก็ติดตามกันต่อๆไปนะครับ ยังบอกไม่ได้ว่าเรื่องจะจบตอนไหน เพราะไรท์ยังไม่ได้คิดตอนจบ 55555
.
.
.
.
.
ปล. ไรท์นอยด์มากกกกก !!! เพราะ คนอ่านเพิ่มขึ้น แต่เม้นไม่เคยกระดิก
มันเสียกำลังใจนะครับ :"(( เอาเป็นว่าฝากๆเรื่องนี้ด้วยแล้วกัน
ปล2. อ่านแล้วอย่าลืม คอมเม้น กดโหวต วิจารญ์ และ กด favorite ด้วยนะครับ :")
.
.
TW : guidetoopm
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น