Fiction[SooxNew]Timeless Of Friend หมดเวลาของคำว่าเพื่อน [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 15 เริ่มต้นอีกครั้ง

Timeless Of Friend หมดเวลาของคำว่าเพื่อน

ตอนที่ 15 เริ่มต้นอีกครั้ง 

                 หลังจากที่นิวฟื้นแล้วหมอก็ให้รอดูอาการอีกระยะหนึ่ง ไม่นานนิวก็ได้กลับบ้าน และกลับมาเรียนตามปกติซึ่งเพื่อนๆในห้องต่างดีใจที่นิวกลับมาเรียน และยังดูเหมือนเดิมทุกประการ แต่ที่ทุกคนยังสงสัยก็คือ ทำไมนิวจำโซ่ไม่ได้

"เห้ยนิว ! งั้นหน้าที่ซื้อข้าวกลางวันให้มึงกูก็ต้องคืนเจ้าของมันไปซิวะ"  เคนพูดขึ้น

"ใครว่ะเจ้าของ ก็มึงไม่ใช่หรอที่ซื้อข้าวกลางวันให้กูแดกทุกวัน มึงนิความจำเสื่อมรึเปล่า" นิตอบกลับด้วยความงง

"เห้ย ใช้ที่ไหน หน้าที่ของไอ้โซ่มัน นี่เชี้ยนิว กูรู้นะว่ามึงอะแกล้งจำมันไม่ได้ ระวังนะเว้ย เล่นกลับมันแรงอย่างนี้จะเสียของนะ"  เคนเดินเข้ามาใกล้นิวมากขึ้นและกระซิบพูดข้างๆหู

"กูบอกมึงเป็นพันรอบละ ว่ากูไม่ได้แกล้ง กูจำไม่ได้จริงๆ เฮ้อ มึงนิ!" นิวพูดอย่างหัวเสีย

"เออๆๆ จำไม่ได้ก็จำไม่ได้ แต่เสือกจำพวกกูได้ซะงั้น"  เคนส่ายหัว

"แต่มันมีเรื่องนึงว่ะ ที่มันติดอยู่ในหัวกูแต่กูนึกไม่ออกว่าเป็นเรื่องอะไร พอนึกถึงทีไร กูจะปวดหัวตลอดเลย และก็เวลาที่กูเห็นหน้าไอ้คนนั้น กูรู้สึกแปลกว่ะ"  นิวอธิบายความรู้สึกที่เขาเก็บมานานหลังจากที่ฟื้นขึ้นมา

"ความรู้สึกอะไรว่ะ แปลกๆ"  เคนถามอย่างสงสัย 

"ก็เวลาที่กูเห็นหน้าไอ้นั่นอะ กูรู้สึกกลัว เศร้า โกรธ อยากร้องไห้ แต่อีกความรู้สึกที่แปลกยิ่งกว่าคือกูรู้สึกผูกพันธ์กะมันมากอ่ะ แต่ความกลัวมันทำให้กูไม่อยากเข้าใกล้มัน มึงพอจะรู้ไหมว่ากูกลัวมันทำไม และยิ่งไอ้ความรู้สึก เศร้า โกรธ มันมาจากไหน ตอนนี้กูสับสนไปหมดแล้ว"  นิวมีท่าทีปวดหัวจึงนั่งลง

"เฮ้อ ค่อยๆคิดนิว กูว่ามึงจำอะไรไม่ได้จริงๆแหละ เดี๋ยวกูจะเล่าให้ฟัง ...... บลาๆๆ~" จากนั้นเคนจึงเริ่มเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้นิวฟัง

"เหมือนที่แม่กูเล่าให้กูฟังในวันที่กูฟื้นเลย นี่กูเป็นเกย์จริงๆหรอเนี่ย  แล้วกูไปรักมันได้ยังไงวะ แล้วกูเป็นเพื่อนสนิทกะมันขนาดนั้นเลยหรอ เฮ้อ!! กูจำไม่ได้  โอ๊ย! ปวดหัววะ"  นิวเอามือกุมขมับด้วยความปวดหัว

"เห้ยนิว เป็นไรมากป่ะวะ มึงค่อยๆนึกก็ได้ไม่ต้องรีบ"  เคนถามอย่างเป็นห่วง

"กูไม่เป็นไรหรอก พอพยายามนึกทีไร มันมักจะเป็นแบบนี้ตลอดเลย"  นิวยังคงหน้าซีด

"อืม มีอะไรให้กูช่วยก็บอกกูได้นะ" เคนตบหลังนิวเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ

"เออ ขอบใจ  ปะ ไปแดกข้าวกัน นิวและเคนลุกขึ้น" เดินไปโรงอาหาร

"มาแล้วหรอพวกมึง กูนั่งรอตั้งนาน"  โอ๊ตที่นั่งรออยู่ในโรงอาหารอยู่แล้วถามขึ้น

"กูคุยกะนิวเพลินไปหน่อย เดี๋ยวรอแป๊บนะ กูไปซื้อข้าวก่อน"  เคนกำลังเดินไปซื้อข้าวแต่ถูกโอ๊ตเรียกไว้

"ไม่ต้องไปซื้อ ไอ้เจย์มันซื้อมาให้แล้ว"  

"เออๆ ขอบใจ แต่เดี๋ยวกูไปซื้อให้นิวก่อน"  

"ไม่ต้องๆๆ ไอ้โซ่เดินมานู้นแล้ว มันถือมา 2 จานแสดงว่ามันซื้มาให้นิวด้วย"  โอ๊ตชี้ไปทางโซ่ที่กำลังเดินมา

"แหมๆๆ กลับมาทำหน้าที่ของมึงแล้วหรอ" โอ๊ตแซวขึ้นมา

"555 เออๆๆ ช่วงนี้ต้องทำคะแนนหน่อย  อะนิว โซ่ซื้อข้าวผัดมาให้"  โซ่ยื่นจานข้าวให้นิว

"อะ อะ เออ ขอบใจนะ"  นิวรับจานข้าวมาและยิ้มให้อย่างเขินๆ

"ฮิ๊วววว ~ นี่ขนาดจำความไม่ได้ มึงยังเขินไอ้โซ่เหมือนเดิมเลยนะ"   เจย์ที่นั่งเงียบมานานแซวขึ้นบ้าง

"ไอ้เชี้ย ! เขินพ่องดิ กูแค่รู้สึกแปลกๆ ที่อยู่ๆคนที่เราไม่รู้จัก ก็ซื้อข่าวมาให้"  นิวตอบไปโดยไม่ทันคิดว่าโซ่ก็นั่งอยู่

"อะ เออ ขอโทษนะ เราแค่......"  นิวกำลังหาเหตุผลแก้ตัว

"ไม่เป็นไรหรอกนิว ก็นิวยังจำโซ่ไม่ได้นิ โซ่ไม่ว่าอะไรหรอก แค่ขอให้โซ่ได้ทำอะไรเพื่อนิวเหมือนเดิม ก็พอใจละ" โซ่ยิ้มให้นิวอย่างจริงใจ

"อะ อืม ขอบใจนะ"  นิวยิ้มกลับ ยิ้มอย่างมีความสุข เขาคิดว่าทำไมเขาต้องมีความสุขกับยิ้มของโซ่ด้วย และทำไมเขาต้องยิ้มตอบไปอย่างนั้น

"เอาๆๆ ยิ้มกันเข้าไป จะแดกไหมข้าวอะ กูหิว" เคนที่มองหน้าโซ่สลับกับนิว ก็ทนไม่ไหวในความหวานจึงถ้วงขึ้น

"แดกดิ สาสสสสส" นิวพูดและแสดงอาการเขินๆ ออกมา

- NEW’S PART - 

หลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาลมาผมก็กลับมาใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมที่เคยทำ และผมก็ยังจำโซ่ไม่ได้ ผมยังนึกไม่ออกว่าเขาเข้ามามีตัวตนในชีวิตของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่อย่างที่ผมบอกไอ้เคนไปว่าผมรู้สึกยังไงกะโซ่ มันก็แปลกนะครับ ผมยังทำใจรับอะไรไม่ได้ทั้งนั้น จนกว่าผมจะจำอะไรได้ครบทุกอย่าง  ตอนนี้ก็ดูกันไปก่อนว่าโซ่จริงใจกับผมมากขนาดไหน ไม่ใช่ว่าผมเปิดใจนะครับ ผมแค่อยากรู้ว่าโซ่จะทำอะไรเพื่อผมได้มากขนาดไหนก็เท่านั้น

- END NEW’S PART -

- TBC -

ค้าง
.

ค้าง
.

ค้าง
.

ค้าง 
.

ค้าง
.
ค้าง

Talk With Writer

แฮะๆๆ ขอโทษนะครับ ที่วันนี้อัพน้อยมาก TT  เพราะการบ้านไรท์เยอะจริงอะไรจริง

แต่กลัวรีดเดอร์รอนาน เลยเอาน้ำจิ้มมาให้ก่อน  หวังว่าจะไม่ว่ากันนะครับ 

.

.

.

.

ปล. พรุ่งนี้อาจจะมาต่อ ช่วงดึกๆนะครับ ^^ เพราะไรท์เรียนพิเศษ กลับบ้านช้า

Page : https://www.facebook.com/groups/401687626533482/

Facebook : https://www.facebook.com/guidetoopm

Twitter : guidetoopm