ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 13 ความเข้าใจ
Timeless Of Friend หมดเวลาของคำว่าเพื่อน
ตอนที่ 13 ความเข้าใจ
... 2 ชั่วโมงผ่านไป ...
โซ่หลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว เพราะเขาเพลียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้เ วันๆหนึ่งโซ่แทบจะไม่ได้พักผ่อนเขาเป็นห่วงนิวมาก มากเสียจนคิดว่าถ้าเป็นแทนนิวได้ยิ่งดี และโซ่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้น เมื่อมีพยาบาลมาตรวจร่างกายนิว
"ขอโทษนะคะ พยาบาลสะกิดโซ่เบาๆ"
"อื้ออ .. อ่อ ขอโทษครับ" โซ่รีบลุกหลีกทางให้พยาบาล
"วันนี้ผู้ป่วยมีปฏิกิริยาอะไรบ้างไหมคะ เช่นมือหรือเท้ากะดิก" พยาบาลถามรายละเอียดจากโซ่
"ไม่ครับ ไม่ขยับเลยครับ" โซ่พูด
"คะ งั้นเดี๋ยวขอนำตัวผู้ป่วยไปเอ็กซ์เลย์ดูสมองหน่อยนะคะ"
"ครับ" โซ่ตอบรับพยาบาล
.... 15 นาทีผ่านไป ...
"เพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ" โซ่รีบถามพยาบาลถึงอาการของนิว ในขณะที่กำลังเข็นเตียงนิวเข้ามาในห้อง
"สมองของผู้ป่วยเป็นปกติแล้วคะ ไม่มีเลือดคลั่งไม่มีการติดเชื้อจากการผ่าตัด แต่คลื่นสมองของผู้ป่วยยังน่าเป็นห่วงนะคะ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปผู้ป่วยอาจจะนอนอยู่อย่างนี้ไม่มีวันฝื้นเลยก็ได้ ส่วนแผลภายนอกตอนนี้หายเกือบหมดแล้วยังเหลือแต่แขนที่หัก 2 ท่อน จะต้องใช้เวลาอีกสัก 2 สัปดาห์เพื่อเอาเฝือกออก และอีกอย่างญาติควรนวดกล้ามเนื้อให้ผู้ป่วยบ่อยๆ เพื่อให้เลือดไหลเวียนได้สะดวกกล้ามเนื้อจะได้ไม่ลีบ" พยาบบาลพูดจบก็ดึงผ้าขึ้นมาห่มให้นิว
"ครับ ขอบคุณครับ" โซ่กล่าวขอบคุณพยาบาล
"นิว นิวต้องสู้นะ นิวจะนอนอยู่อย่างนี้ไม่ได้นะ" โซ่นั่งลงข้างเตียงแล้วจับมือนิวขึ้นมาแนบกับแก้มของเขา สักพักแม่ของนิวและแม่ของโซ่ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกัน
"อ้าว แม่" โซ่รีบวางมือลงแล้วหันไปทักแม่ของตนทันที
"ก็แม่นะสิ แหม บ้านช่องไม่กลับเลยนะ" แม่ของโซ่แซว
"ก็ถ้านิวยังนอนอยู่อย่างนี้ โซ่ก็คงไปไหนไม่ได้ แม่คงไม่โซ่นะ" โซ่พูดเสียงอ้อน
"แม่จะไปว่าอะไรโซ่ได้ละ ก็โซ่เป็นห่วงนิวนิ แล้วนิวเป็นไงบ้างละ"
"เมื่อกี้พยาบาลเอานิวไปตรวจคลื่นสมอง เขาบอกว่ายังน่าเป็นห่วง ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆอาจจะไม่มีวันฟื้น และเขาก็ให้นวดกล้ามเนื้อของนิวด้วย เพราะกล้ามเนื้อจะได้ไม่ลีบ"
"อืม ก็ยังน่าเป็นห่วงอยู่ดี คุณก็อย่าคิดอะไรมากนะคะ ฉันเชื่อว่านิวต้องฟื้นแน่ๆ" แม่ของโซ่หันไปให้กำลังใจแม่ของนิว
"ขอบคุณคะ ฉันก็เชื่อว่าลูกต้องฟื้นแน่ๆ เพราะมีเจ้าโซ่เนี่ยแหละดูแลไม่ห่างเลย" แม่ของนิวหันไปยิ้มให้โซ่
"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับคุณน้า ผมก็ทำเท่าที่ทำได้แหละครับ" โซ่ถ่อมตัว
"เออ โซ่ แม่มีเรื่องจะคุยกะแม่นิวนะ ลูกออกไปก่อนนะ" แม่ของโซ่พูดขึ้นโซ่จึงเดินออกไปข้างนอก
"มีอะไรหรอคะคุณ" แม่ของนิวถามโซ่ทันทีหลังจากที่โซ่เดินออกไป
"ฉันถามตรงๆนะ คุณว่านิวกับโซ่เนี่ย คบกันเกินคำว่าเพื่อนรึเปล่า" แม่โซ่ไม่อ้อมค้อม ถามคำถามที่ค้างคาใจทันที
"ฉันก็ตอบตรงๆเลยนะ ว่าเค้าทั้งสองไม่เคยรู้สึกกันแค่เพื่อนเลย ไม่ใช่ว่าฉันสนับสนุนลูกให้เป็นแบบนี้นะ แต่ในเมื่อเด็กมันรักกัน แล้วมันก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันจะไปห้ามมันได้ยังไง" แม่ของนิวพูดอธิบายเพราะกลัวแม่ของโซ่ไม่เข้าใจ
"ฉันก็ว่าแล้ว... แล้วคุณรู้ได้ยังไงคะ"
"ฉันรู้เรื่องนี้เพราะ ช่วงก่อนที่นิวจะโดนรถชน นิวมีอาการเหม่อ ซึม เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ฉันไปยืนอยู่หน้าห้องของเขาฉันก็ได้ยินเสียงร้องไห้ทุกวัน ข้าวปลาก็ไม่กิน ฉันทนไม่ได้เลยไปถามเคน เจ้าเคนก็เล่าให้ฉันฟังว่า ที่นิวเป็นแบบนี้เพราะเจ้าโซ่ ฉันจึงถามต่อว่าเป็นเพราะโซ่ได้ไง เคนมันก็ไม่กล้าบอกฉันเลยซักไซ้ มันเลยบอกว่า นิวกับโซ่มีความรู้สึกดีๆต่อกัน แล้วทั้งสองก็บอกให้กันรู้ แต่กลัวคนอื่นจะรับไม่ได้กลัวครอบครัวเสียใจ นิวจึงให้โซ่เป็นคนตัดสินใจว่าจะเลือกทางเดินไหน ระหว่างความรู้สึกกับความเป็นจริง ซึ่งโซ่ก็ตัดสินใจว่าเขาจะเลือกความเป็นจริง จะได้ไม่มีปัญหาในภายหลัง และในการตัดสินใจในครั้งนี้ของโซ่ มันก็ทำให้นิวเป็นอย่างที่ฉันบอกไปนั้นแหละ" แม่ของนิวเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ของโซ่ฟัง
"อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วที่นิวโดนรถชนก็คงจะเป็นเพราะเจ้าโซ่อีกใช่ไหมเนี่ย เฮ้อ ฉันละสงสารนิวจริงๆ ช่วงนั้นโซ่มันคงสับสนแหละ เลยบอกไปอย่างนั้น และคงกลัวว่าฉันจะเสียใจ แต่จริงๆแล้วฉันว่าเจ้าโซ่ก็คิดกับนิวไม่ต่างไปจากที่นิวคิดกับมันหรอก ที่เจ้าโซ่เป้นแบบนี้เพราะฉันเลี้ยงโซ่มาคนเดียวคุณก็รู้ เขาคงขาดความรักความเอาใจใส่จากผู้ชาย และเผอิญสนิทกับนิว แถมยังรู้ใจกันทุกเรื่องมันเลยเป็นแบบนี้ ตัวฉันเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอก ถ้าลูกมันเป็นฉันก็ห้ามไม่ได้" แม่ของโซ่พูดอย่างเข้าใจ
"ฉันก็ดีใจนะคะที่คุณเข้าใจ และไม่รังเกียจลูกฉัน แต่เห็นว่าโซ่คบกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อฟ้าไม่ใช่หรอ แล้วมันจะเป็นยังไงและทีเนี้ย"
"ฉันว่านะ เรื่องนี้ต้องถามเจ้าตัวเขาเองว่าจะทำไงต่อไป"
"คะ เราเองคงต้องดูอยู่ห่างๆ ไปยุ่งอะไรมากไม่ได้"
"เออ แล้วเรื่องคดีความเป็นยังไงบ้างคะ"
"ฝ่ายเราเป็นคนผิดคะ เอาเรื่องเขาไม่ได้แถมยังต้องจ่ายค่าเสียหายให้เขาอีก"
"อ่อๆ ดิฉันเป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้ามีอะไรให้ช่วงก็บอกฉันได้ อีกไม่นานเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว" แม่ของโซ่พูดออกมาอย่าขำๆ จนทำให้ทั้งคู่หัวเราะออกมา และโซ่ก็เดินเข้ามาในห้องพอดี
"หัวเราะอะไรกันหรอครับ" โซ่ถาม
"ก็หัวเราะที่ครอบครัวของเราจะเป็นครอบครัวเดียวกับครอบครัวของนิวไง 55555" แม่โซ่หัวเราะอย่างชอบใจ
"ห๊ะ ! อะไรนะครับ ผมงงไปหมดแล้ว" โซ่ตกใจกับคำพูดของแม่
"ก็แม่หมายความว่า แม่รู้หมดทุกอย่างแล้ว แม่ของนิวเล่าให้แม่ฟังหมดแล้ว"
"งั้นแม่ก็รู้ด้วยสิ ว่าโซ่ เอ่ออ.... คิดยังไงกับนิว"
"ก็รู้นะสิ แต่ไม่ต้องกลัวนะ แม่ไม่ว่าอะไรหรอก โซ่จะเป็นแบบไหน จะเป็นอะไร โซ่ก็ยังเป็นลูกแม่ แค่ขอให้โซ่เป็นคนดีก็พอ"
"โซ่ขอโทษแม่ด้วยนะ ที่ทำให้แม่ผิดหวังในตัวโซ่" โซ่นั่งลงกับพื้นแล้วกราบเท้าแม่ของตน
"ผิดหวังที่ไหน โซ่ไม่เคยทำให้แม่ผิดหวังเลยนะ แต่แม่จะผิดหวังถ้าโซ่ทำให้นิวเสียใจอีก เพราะฉะนั้นลูกต้องดูแล นิวดีๆ นะลูกอย่าทำให้นิวต้องเป็นแบบนี้อีก"
"ครับแม่ โซ่จะไม่ทำให้นิวเสียใจอีก โซ่รักแม่ที่สุดเลย" โซ่โผเข้ากอดแม่อย่างแรง
"เออนี่ แล้วเรื่องฟ้าละ ลูกจะเอายังไง" แม่ของโซ่ถามขึ้น
"ฟ้าบอกเลิกโซ่ไปแล้วครับ หลังจากที่เขารู้ว่าโซ่คิดกับนิวยังไง" โซ่อธิบาย
"งั้นก็ดีแล้วจ๊ะ แก้ปัญหาไปได้อีกทางแล้วสินะ"
"ครับ โซ่ดีใจนะครับที่แม่เข้าใจโซ่และไม่รังเกียจที่โซ่ป็นแบบนี้"
"จ๊ะ แม่รักลูกเสมอนะ" สองแม่ลูกกอดกันอีกครั้ง
- TBC -
Talk With Writer
มาแล้ว กับตอนที่ 13 เป็นไงกันบ้างครับ ไม่ดราม่าแล้วๆๆ 555
ตอนนี้ลงสั้นหน่อย เพราะวันนี้จะมาลงให้อีก 1 ตอน ช่วงเย็นๆไม่ก้ดึกๆนะครับ ยังไงก็รออ่านกันด้วยนะ ^^
จากตอนที่แล้ว ที่ทุกคนเม้นให้กำลังใจไรท์ ก็ขอขอบคุณทุกๆคนมากนะครับ ;") น่ารักกันจริง ><
***มีเรื่องให้ช่วยอีกเรื่องคือ ช่วยโหวตและก็ช่วยวิจารย์บทความกันหน่อยนะครับ ^^ ใครที่เล่น My.iD อยู่ก็คลิก Favorite ได้เลย
จะได้ติดตามการอัพเดตของฟิคตลอดๆด้วย เย้ๆๆ :")))
Twitter : guidetoopm
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น