คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เราไม่ได้...รักกันใช่ไหม : ความจริง8
ในสมุเล่มนี้มีรูปที่อฮยอนออแบบให้เา้วยมีเธอวารูปเาเ็มไปหมแววาเาเศร้าหมอไปหม
“นี่อรัพี่นานี้เลยหรอเนี่ย”เาูรูป่อไปเรื่อยพอเาูบเาเอาสมุไปให้อฮยอนแ่อฮยอนหลับไปแล้วเามอหน้าอฮยอนใบหน้าที่เาุ้นเย
“พี่อโทษนะอ..”เาูบที่หน้าผาออฮยอนแล้วเา็ลับไปนอนที่ห้อนเอ
อนเ้าอฮยอนื่นแ่เ้าไปทำอาหารแสแส่อเ้ามาทำให้ยูื่นเาหยิบเสื้อผ้าอาบน้ำแล้วลมา้าล่าอฮยอนยิ้มให้เา
“ื่นแล้วหรอะอทำอาหารวาบนโ๊ะน่ะ่ะทานให้หมนะะเี๋ยว้อทำานหนั”เธอยิ้มให้แล้วยู็ินนหม
“ไปทำานันเถอะ”อฮยอนที่รอยูอยู่ลุามยูไปึ้นรถเธอมีวามสุมายูับมืออฮยอนเาเห็นแหวนที่เาให้อฮยอนเาปล่อยมือเธอเาส่อฮยอนที่ร้านเหมือนเิมแล้วเา็ึ้นมาทำาน
“ไอ้ี้เ้ามานี่”
“อ้าวพี่ฮันทำไมวันนี้พี่มานี่ไ้อ่ะ”ยูยัไม่ทันพูอะไรฮันยอ็ทำหน้าุใส่เาเาึเินามเ้ามาในห้ออิบอม
“เมื่อืนแไปไหนมาไอ้ี้บ้าน็ไม่ลับมือถือ็ปิ”
“อะไรผมโแล้วนะยัมาุมเหมือนเ็ไปไ้..ผมไปใ้สมอมา”
“ไไปใ้สมอมาแล้วิแ้ปัหาไ้รึยั”ิบอมพูึ้น
“แล้วลเมื่อืนแไปไหนมา”ฮันเ้นเอาวามริ
“ไปนอนบ้านอมา”เาอบอย่าเบื่อๆฮันยอใ
“นี่แะบ้าหรอไปอยู่ับอ2่อ2ทั้ที่แไม่ไ้รัเาเนี่ยนะแนี่มัน..”ฮันยอหมอารม์
“ผมะแ่านับอฮยอน”ิบอมับฮันยอหันมามออย่าใ
“อะไรนะ”ทุนพูเป็นเสียเียวัน
“อะไรเล่า็ผมับอหมั้นันอยู่แล้วนี่”
“แไม่ไ้รัแทยอนหรอ”ยูไม่อบ
“ผมทำแบบนี้ไม่ีรึไผมไปทำานและน่าเบื่อ”ิบอมนิ่อย่ารุ่นิ้านยูออมาแทยอนไ้ยินเรื่อทั้เธอลุึ้นมาแล้วเรียเา
“ยูเมื่อี้นายหมายวามว่าไ”แทยอนมอหน้ายู
“เธอ็ไ้ยินนี่เธอบอเอไม่ใ่หรอันบับอน่ะีแล้วเหมือนเิมไ”แล้วยู็เินเ้าไปในห้อแทยอนหน้านิ่ไปแล้วเธอ็เินออไปิบอมวิ่ามไปฮันยอูเหมือนะเ้าใทุอย่าแล้ว
“นี่แทยอนเธอะไปไหน”ิบอมว้ามือแทยอนไว้แทยอนหลบาเาว้าัวแทยอนออไป
“นี่นายะพาันไปไหน”แทยอนถามเาับรถไปเรื่อยๆ
“พาไปสบสิอารม์ไ”ในที่สุ็ถึที่แห่หนึ่มันเป็นลานว้าิแม่น้ำแทยอนร้อไห้ออมา
“เธอร้อออมาเลยะโนออมาให้พอ”แทยอนมอหน้าเาแล้วเธอ็ะโนออมาัๆ
“อฮยอนันอโทษ...ยูฮยอนันอโทษ..ทำไมโถึทำร้ายันแบบนี้ทำไมีวิัน้อมีแ่เรื่อร้ายๆ้วยทำไม”เธอะโนัมาๆเธอหันมามอิบอม
“อบในะันรู้สึีึ้นเยอะเลย”ิบอมยิ้มแล้วมอเธอ
“เธอไม่้ออบุันหรอแ่สัาว่าะมีวามสุ็พอ”เาไม่พูอะไรมาแล้วเินไปึ้นรถแทยอนเินามไป
“นี่นายะไปไหนน่ะนี่ไม่ใ่ทาไปออฟฟิหรือบ้านันนี่”ิบอมยิ้ม
“เี๋ยว็รู้ันไม่เอาเธอไม่่าหมป่าหรอ”แล้วเ้า็ับ่อนถึร้านอาหารร้านหนึ่แทยอนูๆแ่เินามเาเ้ามา
“นี่นายพาันมาิน้าวเนี่ยนะ”ทำไม่อบเอาแ่สั่ๆๆๆอาหาร
“เอาามนี้แหละรับ”เอาบอับพนัาน
“นี่นายนายสั่ๆๆๆเนี่ยนายรู้หรอว่าันะินอะไร”
“อะไรที่เป็นอาหารันเื่อว่าเธอินไ้หม”ิบอมอบวนๆแทยอน้อนใส่เาพอพวเาินเสร็ิบอม็พาแทยอนไปนั่ที่สวนสาธาระที่นั่นเียบมา
“ันไม่เ้าใเลยนะทำไมนะถ้ายูเารัอฮยอนเเล้วเามาทำแบบนั้นับันทำไม”เธอ้มหน้าล
“เธอไม่ทุ์่อไปอีแล้วล่ะ”แทยอนเยหน้าึ้นอย่าๆ
“นายพูอะไรน่ะ”เาเียบสัพั
“แทยอน...เป็นแฟนันนะ”ิบอมพูออมาทำให้แทยอนาเบิว้าวามริเธอ็รู้ว่าิบอมิยัไับเธอแ่ไม่ิว่าเาะบ้านานี้แล้วบรรยาาศ็เียบสบแทยอนเยหน้าึ้น
“ันทำไม่ไ้หรอิบอมอโทษนะหวัว่านยเ้าใ”ิบอมเียบ
“ันเ้าใลับบ้านันเถอะนี่็ึแล้ว”เาพาแทยอนไปส่บ้านแล้วเา็ับเลยไป่อ
้านยูฮยอนเาพาอฮยอนมาที่ร้านแห่หนึ่ในร้านเียบแ่สวยามบนโ๊ะมีอาหารอยู่แล้วึไม่้อสั่
“ร้านนี้แปลัเลยนะะพี่ยูโทรมาสั่อาหารไว้แล้วหรอะ”เธอไม่ไ้พูอะไรมาแล้วนั่ินันยูนเสร็
“อินเ้ไหมพี่สั่นะ”อฮยอนยัไม่ไ้พูออะไรยู็เินไปสั่แล้วเธอนั่รอ
“พี่ยูอยาินเ้หรอะอไ้ยินมาเหมือนันว่าเ้ร้านนี้อร่อย”อฮยอนมอรอบๆร้านแล้วพนัาน็เอาเ้มาวารหน้าที่อบ้วยที่อบที่าวทึบแล้วไฟ็ับล
“พี่ๆยูะเิอะไรึ้นน่ะอลัวนะะ”แล้วไฟ็สว่าึ้นพร้อมับเ้ที่อยู่รหน้าเียนเอาไว้ที่าหน้าเ้ว่า “Would you marry me?”อฮยอนาเบิว้าแล้วหันไปมอหน้ายูฮยอนเธอร้อไห้ออมาแล้วยู็เินมาระิบ้าๆเธอ
“อะแ่านับพี่รึเปล่า”อฮยอนมอหน้ายู
“อะแ่านับพี่่ะ”อฮยอนร้อไห้แล้วเ้าไปอยูยูอเธอลับนในร้านอาหารพาันปรบมือัน
ยูฮยอนพาอฮยอนมาส่บ้าน
“พี่ะเ้าไป้าในนะะไ้ไปบอเรื่อนี้ับูยอน้วย”อฮยอนพยัหน้าแล้วพายูเ้ามาในบ้าน
“อ้าวยูมาไ้ไเนี่ยมานั่่อนสิ”เสสิ้าเิยูมานั่ในบ้าน
“เอ่อพี่สิ้าะพี่ยูมีเรื่อะุย้วย่ะ”เสสิ้ามอหน้ายู
“มีอะไรหรอูริัเียว”
“ือันะออฮยอนแ่านนะเธอว่าไูยอน”ทุนในบ้านหันมามอยูยูนาับยูริรีบวิ่มาสมทบ
“นี่น้อันายออแล้วหรอเนี่ย”ยูนาบอ
“แล้วอว่าไล่ะถ้าอลพี่ะว่าอะไรไ้ริไหมน้อรั”สิ้ามอหน้าออหยัหน้า
“ว้าวีเลยแล้วะแ่ันเมื่อไรล่ะ”ยูริบอ
“อันปรึษาับพี่ฮัน่อนนะ”
“โอ้ยเรื่อนั้นไม่้อห่วหรอพี่ยูลัารไ้ริไหม”ยูนาแว
“อืมั้นันลับ่อนนะูยอนะไ้ไปบอพี่ๆัน้วย”
“อืมเออนี่ไหนๆเราะเป็นรอบรัวเียวันเเล้วเลิเรียันว่าูยอนไ้แล้วล่ะเรียันว่าสิ้า็พอ”ยูยิ้ม
“อื้มสิ้า”เาเินออาบ้านไปพี่ๆรีบวิ่มาูน้อสาว
“แหมในที่สุบน้อยอพี่็ายออนะเนี่ย”ยูนาเอานิ้วมาิ้มแ้มอฮยอน
“อย่าแวอสิะพี่”อฮยอนวิ่ึ้นห้อไปทำให้พี่ำ
“เออริสิันรีบโทรไปแทยอนีว่า”แล้วเสสิ้า็หยิบโทรศัพท์มา
“อันยอ้าสิ้ามีอะไรหรอ”แทยอนรับโทรศัพท์
“นี่ๆแทยอนยูออแ่านน่ะันีใมาเลยนะ”
“อ่อเรื่อนั้นันรู้แล้วล่ะ”แทยอนอบเสียเรียบ
“เออนั่นสิเนาะ็เธอทำานที่เียวับเานี่เออันมาบอแ่นี้แหละเท่านี้นะ”แทยอนวาสายพร้อมับน้ำาที่ไหลออมา
ที่บ้านยูฮยอน
“อะไรนะแอน้ออแ่านแล้วหรอ”เยอถามยูพยัหน้า
“อ้าวแล้วแะเอาไับแทยอนวะไอี้”อมินถาม
“็ไม่เอาไนี่เา็ส่วนเาผม็ส่วนผม”
“แทำอย่านี้ไม่ไ้นะมะนไม่ยุิธรรมับแทยอน”ฮันยอบอ
“เาเป็นนบอผมเอนี่ว่าให้ทุอย่าเป็นเหมือนเิมอีอย่าผมับอ็หมั้นันนานแล้ว้วย”
“าใแแ่ะมาว่าพวันทีหลัไม่ไ้นะว่าัันไม่เือนเพราะันสัหร์ว่าะเิเรื่อ่อน”ฮันยอบอแล้วเินเ้าห้อไป
เ้าวัน่อมาที่ห้อทำานยูฮยอน
“ันเอาเอสารมาให้น่ะิบอมฝามา”แทยอนยื่นให้ยูเธอเห็นรูปอยูับอฮยอนเธอน้ำาไหลออมายูเห็น
“เธอเป็นอะไรร้อไห้ทำไม”ยูับแนแทยอนแทยอนหันหน้ามา
“นายะให้ันทำยัไอีให้ันยิ้มหรอหัวเราะหรอ555ยูฮยอนะแ่านับอฮยอนแล้วีใัเลย”
“เธอบอันเอไม่ใ่หรอว่าให้ทุอย่าลับไปเป็นเหมือนเิมน่ะ”
“นายิว่าันทำไ้หรอสำหรับนายอาไ้นะแ่ันทำไม่ไ้”แทยอนร้อไห้
“ัน..ัน..อโทษ”แล้วยู็เ้าไปอแทยอน
้านอฮยอนเธอเินมาื้ออินฝั่ร้าม
“เอะที่ผัฝัทออโปรพี่ยูนี่หน่าื้อไปฝาีว่า”แล้วเธอ็ื้อเสร็แล้วเินึ้นลิฟท์ไปห้อทำานยู
“ันทำไม่ไ้ันลืมเรื่อทั้หมไม่ไ้แทยอน”ยูบออนนี้อฮยอนอยู่หน้าห้อแล้ว
“แ่อนนี้นายำลัะแ่านับน้ออนะถ้าน้ออรู้ว่าพวเรารัันเธอ้อเสียใมาแน่ๆ”อฮยอนอยู่หน้าห้อเธออึ้มาและเริ่มมีน้ำใสๆออมาาาอเธอ
“ันไม่รู้ะทำยัไันลืมเธอไม่ไ้แทยอน”แล้วเา็ปาน้ำาให้แทยอน
“ันรันายมา8ปีะให้ันทำใไ้ยัไันเ็บมานะที่้อเห็นนายแ่านับน้ออ”อฮยอนเปิประเ้ามาทำให้ทั้2้อผละออาันแทยอนใมา
“แล้วอล่ะะพี่ไม่ิว่าอะเสียใหรอะพี่แทยอนอหลนึว่าพี่บับพี่ิบอมทำไมพี่ทำับอแบบนี้ล่ะะอเสียใมานะพี่ยูะถ้าพี่รัพี่แทยอนะมาแ่านับอทำไมล่ะ”อฮยอนร้อไห้
“ไม่ใ่นะออเ้าใผิพี่บับิบอม..”
“เธอเลิโหะทีแทยอนเธอยัไม่เลิบับยูอีหรอเธอหลอัน”ิบอมเ้ามา
“พี่แทยอน..อเสียในะในะะที่พี่ทำแบบนี้อไม่ไ้เสียใเลยที่พี่รัันแ่อเสียใที่พี่โหอทุนรู้ันหมแ่อโ่อยู่นเียวอรัพี่มานะะพี่ยู..”แล้วอฮยอน็วิ่ออไปยูฮยอนรีบวิ่ามเหลือแทยอนเธอทรุนั่ลับพื้นแล้วร้อไห้ออมา
“ันบอเธอแล้วใ่ไหมว่าสัวันหนึ่เรื่อมัน้อเป็นแบบนี้อฮยอน้อรู้วามริอยู่ี”แล้วิบอม็เินออา้หอไป
“อฮยอนพี่อโทษฮือๆๆ”แทยอนร้อไห้
ความคิดเห็น