คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เราไม่ได้...รักกันใช่ไหม : รอยรักแรงแค้น
หลัาส่อฮยอนแล้วทุน็แยย้ายันลับบ้าน
“แทยอนเธอลับับใรน่ะพอีพวันมีธุระ่อ”เสสิ้าถาม
“อ่อเี๋ยวันลับเอไ้ไม่เป็นไร”
“นี่ยูนายไปส่แทยอนหน่อยไ้ไหมพอีบ้านแทมันเปรี่ยวน่ะันเป็นห่วนายมีธุระรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรันไปส่็ไ้”
“อืมอบใมาันไป่อนนะแทันรีบไปล่ะ”
“อ้าว..สิ้าือัน..”
เมื่อ่อนหมายวามว่าไเธอไม่ไ้เล่นหุ้นเเล้วหรอ”
“เปล่าแ่บริษัทันล้มละลายโนนึไปรวมับบริษัทรายให่ทำให้พ่อแม่ัน้อรอมใาย”
“ันอโทษ”เายื่นผ้าเ็หน้าให้แทยอน “ทำไมเธอูเหมือนไม่สะทบสะท้านเลยล่ะแปลั”
“หึ ันไม่อ่อนแอนานั้นหรอไม่้อห่วันเอปัหามาเยอะเรื่อแ่นี้ันไม่ไปใส่ใับมันหรอ”
“เธอแปลันะถ้าอเป็นเหมือนเธอ็ีสิอน่ะบอบบามาอนนั้นเาโนห้าบาเลือไหลเธอร้อไห้ไม่หยุัน้อปลอบั้นานน่ะว่าะหยุร้อ”เายิ้มออมา
“อฮยอนอีแล้วหรอายอยู่ับันะไม่พูเรื่ออฮยอนไ้ไหมเวลาที่นายพูถึอน่ะนายยิ้มออมามันสใสมารู้รึเปล่ารอยยิ้มแบบนี้ะมีให้ันบ้าไหม”
“เป็นอะไรทำไมเธอเียบไปล่ะเป็นอะไรเออว่าแ่บริษัทเธอื่ออะไรล่ะเผื่อันะ่วยไ้”
“เอาอีแล้วนะเธอมีน้ำใอีแล้วอร้อหล่ะอย่าเป็นห่วสนใันไ้ไหม”
“บริษัทันื่อ ิมแทฮีำัมหานน่ะื่อแม่ันเอ”เมื่อยูไ้ยินันั้นเาใมาเบรัเอี๊ย
“ทำไมหรอยูรถเป็นอะไรรึเปล่า”เาับ้อมือแทยอนึ้นมา
“โอ๊ยันเ็บนะนายเป็นอะไรอนายเนี่ย”
“เธอบอันใหม่ิแม่เธอื่ออะไรนะ”เามอแทยอนาวา
“ทำไม..ิม..แท..ฮี..นาย..เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ”
“เธอลไปาลรถอัน”
“เอะ็นายรับปามาส่ันเอนี่”
“บอให้ลไปไเล่า”เาเปิประูรพร้อมับึแทยอนลมาแล้วโยนหนัสือเล่มหนึ่ให้เธอแล้วับรถออไป
“นายเป็นอะไรอนายนะ”แทยอนหยิบหนัสือที่ยูเธออ่านหน้าป
“บริษัทหุ้นิมแทฮีถูบริษัทยัษ์ให่แนวหน้าเอาไปเปิลาหุ้นที่ลอนอนโยเ้าอโปรเื่อโวยูฮยอนเาไ้เลื่อนำแหน่มาเป็นประธานบริษัทแทนพ่ออเาที่ไ้ถูลอบทำร้ายโยผู้้อสสัยือิมแทฮีเ้าอบริษัทหุ้นที่เป็นู่เเ่ัน”เธออ้าปาหวอเธอใมา “นี่มันเิอะไรึ้นเาเอน่ะหรอที่ยึบริษัทพ่อแม่ันทำให้พ่อแม่ัน้อรอมใายแล้วยัมายั้อหาให้แม่ันอีนายยูฮยอนทำไม้อเป็นนายัน..ันเลียนาย”เธอน้ำาไหลออมาพร้อมับเินลาเท้าลับบ้านอนนี้เธอไม่มีอะไระเสียแล้วเธอยอมแลทุอย่าเพื่อให้ไ้บริษัทแม่เธอลับมาระหว่าทาเินลับบ้านมีหนัสือพิมพ์ปลิวมาิหน้าเธอเธอหยิบมาึ้นมาหน้าปเียนว่า “ระูลโวนายิบอมเป็นนเียวที่ยัไม่มีู่หมั้นู่หมายเาบอว่านที่เาอบยัไม่เออนแรเาะไ้เป็นประธานบริษัทแ่เพราะเายัไม่พร้อมึให้ยูฮยอนรับำแหน่แทน่อนพวพี่ๆอเา็แยย้ายันทำานอื่นเพราะะนั้นารัสินใส่วนให่ึ้นอยู่ที่เา..”เธอยัอ่านไม่ทันบ็ิอะไรึ้นมาไ้แววาเธอุร้ายเหมือนมีแ่ไฟลุอยู่
“นายยูฮยอนนายะไ้รับวามเ็บปวที่สุ”เธอยัมหนัสือที่ยูฮยอนให้มาแล้วโยนทิ้ในถัเผายะ
เธอหาประวัิและวามเป็นมาอระูลโและเรียมัวที่ะแ้แ้นแล้ว
เ้าวัน่อมาที่บริษัทอะูลโว
“ันมาสมัราน่ะ”แทยอนยื่นใบสมัรให้พนัานที่เาว์เอร์
“ะสมัรำแหน่อะไระ”
“เลานุาร่ะอุิบอม”พนัานมอหน้าเธอ
“เิ่ะไปที่ั้น18เลยนะะนี่ใบสมัอุ่ะ”แทยอนเินออมาแล้วไปั้น18แล้วเธอ็เห็นนวิ่ออมาาห้อิบอม
“เอ่อุเป็นอะไรรึเปล่าะ”เธอรีบถามอย่าสสัย
“ไม่เอาแล้วถ้าให้ันมีเ้านายอย่านี้นะันอายีว่าไม่อยู่แล้ว”แทยอนยิ้มแสย่อนเินเ้าไปในห้อ
“ันมาสมัราน่ะ”เธอยื่นใบสมัรให้ิบอมที่หันหลัอยู่
“เธอน่ะ..แทยอน”เาใับภาพรหน้า
“่ะันื่อแทยอนุรู้ัื่อันหรอะ”
“็ุเป็นเพื่อนอฮยอนนี่เธอมาสมัรานหรอแ่บอไว้่อนนะที่นี่ไม่มีเส้นไม่มีสาย”
“่ะัน็ไม่้อารใ้เส้นเหมือนันและันมั่นใว่าันทำไ้”
“ีั้นเรามาเริ่มันเลย”เายิำถามแ่ละำถามทำให้แทยอนไม่สสัยเลยทำไมนอื่นๆถึไม่อยาทำานที่นี่แ่เธอ็อบไ้ทุำถามอย่าเียบม
“ีั้นเราเริ่มานันพรุ่นี้เลยเิผมะทำาน”
“่ะ”แทยอนเินออมาาห้อแล้ว้อใับนที่เธอเห็น
“นายโยูฮยอน”
“เรียะเ็มยศเลยนะหึแ่็ีันไม่อบให้นแปลหน้ามาเรียนันว่ายูเยๆแล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ไม่ไ้มาสมัรานหรอนะ”
“ั้นเสียใ้วยนะันมาสมัรานและ็..ไ้แล้ว้วย”เธอูใบอนุมัิารสมัรานให้ยูู
“นี่เธอ้อารอะไรันแน่น่ะ”เาบีบมือเธอแน่น
“นายทำลายีวิันนาย้อใ้นายยูฮยอน”
“ใรันแน่ที่้อใ้”เาปล่อยมือเธอ
“ไ้ถ้าเธออยาทำานที่นี่เธอไ้ทำแน่แล้วเธอะ้อเสียใ”
“นาย้อใ้นายยูฮยอน”เาเินไปไ้นินึ็มีเสียโทรศัพท์
“อหรอมีอะไรรึเปล่า๊ะอโทษทีนะ่วนี้พี่ไม่ว่าเลยๆไม่ไ้โทรไป”แทยอนไ้ยินื่ออฮยอน็เศร้าลทันทีแล้วเินลลิฟท์ไป
“ไม่เป็นไร่ะพี่ยูอสิะ้ออโทษที่ไม่ไ้โทรมาอเรียนหนัมาเลยอโทษริๆนะะ”
“ไม่้ออโทษแล้วล่ะอเรียนเป็นไบ้าล่ะ”
“็ี่ะเรียนที่นี่อเ้าใมาึ้นแ่พี่ะ่วนี้ออาไม่ไ้โทรมาอีเพราะ้อรีบเรียนออยารีบลับ”
“่ะแ่ไม่้อหัโหมมานะพี่รอไ้พัผ่อนเยอะและพี่ไปทำานแล้วบาย่ะ”
“ันไม่เ้าใว่าอไปเป็นเพื่อนับแทยอนไ้ยัไนะ”
ความคิดเห็น