คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : รอยรัก...แรงแค้น Love lodged strong force : การจากไป+ปรัปความเข้าใจ
ที่บ้านอฮยอน
“ยุนันื้ออลับมาเยอะแยะเลยวันนี้เราิน้มยำไ่อโปรเธอเลยนะ.....ยุน”อามืออีวอนเารีบวิ่ไปูยุนอาที่นอนไม่ไ้สิอยู่
“แม่เป็นอะไรน่ะรับ”อมินรีบมาูยุนอา
“รีบพาแม่ไปรพ.่อนเถอะ”ีวอนไปึโพสอิรหน้าประูมา
“ไปมีวามสุันในสวรร์เถอะ”ีวอนยำระาษแล้วโยนทิ้
“ไอ้เลว!”ีวอนอุ้มยุนอาไปึ้นรถอมินไปนั่ทา้านหลัเาพนมมือเอาไว้
“อร้อแหละอให้แม่ปลอภัย”น้ำาออมินไหลออมาีวอนับรถให้เร็วที่สุเาับรถออไปแล้ว
ทา้านอฮยอนเธอลารถแล้ววิ่เ้ามาในบ้านเธอหาใรไม่เอ
“ไม่นะพ่อ..แม่..”อฮยอนรีบวิ่ออไปเธอเห็นรถับออาอยไปแล้ว้วยวามเร็วเธอวิ่ามไม่หยุรถออมาถนนให่เธอ็ยัวิ่อยู่เธอไม่ยอมหยุวิ่่ายๆ
“พ่อ...พี่มิน.....”เธอะโนนสุเสียเธอยัวิ่่อเธอสะุล้ม
“โถ่เว้ย”เธอถอรอเท้าออเธอวิ่ามาเรื่อยๆแ่าเธอเป็นแผลเธอล้มลไปเธอลุไม่ึ้น
“โอยอย่าเป็นแบบนี้สิ..พ่อ...พ่อแม่อย่าเป็นอะไรนะ”เธอน้ำาไหลออมาเธอทำอะไรไม่ไ้เลยอนนี้เธอเป็นน่อเรื่อทั้หมแล้วยัไม่สามารถ่วยอะไรไ้เลย
“เธอมันแย่อฮยอน”
“พ่อรับไฟแนะรับพ่อ!”ีวอนับรถเบน้านเบนวาเาเหยียบันเร่นมิเาไม่สนใแม้ระทั่ไฟแ
“พ่อับ้าๆหน่อยรับระวัะ...พ่อ!!!!!!”
“ปึ่!!!!!!!”
อฮยอนไ้ยินเสียเธอหันไปามทิศทาอเสีย
“พ่อ!!!!..แม่!!!”อฮยอนลุึ้นมาเธอวิ่ไปแม้าเธอะเ็บเธอ็ยัฝืนวิ่ เธอมอสภาพรถที่ว่ำมีวันออมา เธอไม่สนใอะไรทั้นั้นเธอพยายามหาอะไรมาแะรถเธอเอาไม้ทุบระเ้าไปเธอึัวอมินออมาไ้เธอใ้เวลานานว่าะเอาีวอนับยุนอาออมา
“พ่อ...แม่...อ...ออโทษ”เธอหมสิไป
ในห้อพันไ้
อฮยอนอยู่บนเียเธอ่อยๆลืมาึ้นมาเธอเห็นหน้ายูฮยอนเธอสะุ้
“อแื่นแล้วหรอ”เสสิ้ามาออฮยอนเอาไว้
“เิอะไรึ้นน่ะันมาที่ไ้ยัไ...แม่!!”อฮยอนพยายามะลุออาเียแ่เธอสะุล้ม
“โอย...”
“แอย่าฝืนเลยนอนเถอะ”เสสิ้าพยุอไปนั่ที่เีย
“ันะไปหาแม่”
“อย่าไปเลยเธอป่วยอยู่..อีอย่าไป็ไม่ไ้่วยอะไรึ้นมา”แฮพูอย่าอ่อนแรทุน้มหน้าล
“เิอะไรึ้นน่ะทำไมสิ..็อพวเธอเป็นอะไรันหมน่ะ”เสสิ้าเอามือมาปิหน้าัวเอ
“อ....แม่..แม่ยุน..แม่ยุนับ..พ่อวอน....”
“ทำไมพ่อับแม่เป็นอะไร”เสสิ้าหันหน้าหนีแล้วไปอแฮ
“บอมาสิว่าพ่อแม่เป็นอะไรันะไปหาพ่อับแม่”อฮยอนวิ่ออไป
“อ...”เสสิ้ายูฮยอนและแฮวิ่ามเธออมาเธอเ้าไปในห้อๆหนึ่มีเียอยู่2เียมีผ้าลุมหน้าเอาไว้เธอ่อยๆเินไปเปิมันออเธอเอามือปิปาัวเอแล้วเินไปเปิอีเียเธอลไปอับพื้น
“ไม่ริ!!!!!!!”อฮยอนเหมือนนบ้าเธอเย่าเียอย่าเเร
“แม่!!..พ่อ!!..ื่นึ้นมาสิเลิเล่นละรไ้แล้วฮไม่ใ่เ็ๆแล้วนะบอให้ื่นไ”
“พอเถอะอ..อ...พ่อับแม่เธอเาไปีแล้วนะอย่าทำให้เาเสียใสิ”อฮยอนมอหน้าเสสิ้าอย่าโรธสุๆ
“ันไม่เื่อ!!ันไม่เื่อ”เธอหมสิไป
“อ..อ...”
ที่ห้อพั
อฮยอนื่นึ้นมา
“พ่อแม่”เธอน้ำาไหลไม่่หยุเธออะละวาเธอโยน้าวอทิ้
“อ....”เสสิ้าับมืออเอาไว้
“แพอเหอะนเาายไปแล้วนะ”อฮยอนบหน้าเสสิ้า
“ันไม่เื่อเธอ...มันมันอยู่ไหน”อฮยอนโวยวายเหมือนนไม่ไ้สิ
“ใร..”เสสิ้าไม่เ้าใที่อฮยอนพู
“ไอัวปัหาไฮันยอมันอยู่ไหนันะไป่ามัน”
“พอไ้แล้วอฮยอน!!!!”ยูฮยอนที่อทนฟัมานาน็ระเบิออ
“ไม่มีใรผิหรอเธอนั่นแหละเธอเห็นแ่วามแ้นที่มี่อันนเรื่อมันเป็นแบบนี้เธอโทษใรไม่ไ้หรอ”
“นายอย่ามาสอนันัวเอยัเอาไม่รอเลย”
“พอไ้แล้วล่ะฮ..”อมินเินเ้ามาในห้อ
“พี่มิน...”อฮยอนน้ำาไหลออมาเธอเ้าไปสวมอพี่ายแบบที่ไม่เยทำมานานมาแล้ว
“ไม่ริใ่ไหมอ่ะพ่อับแม่ยัไม่าย..ฮือ....”อมินลูบหัวน้อสาวน้ำาเาไหลออมา
“อทำใเถอะท่านไปีแล้ว”อฮยอนออมินแน่นึ้นเธอร้อไห้หนัมา
“อเราเหลือันแ่2นแล้วนะพี่สัาพี่ะูแลอให้ีที่สุ”
อฮยอนผละาอมินเธอับัวอมินูนู่นนี่
“พี่เป็นอะไรรึเปล่าน่ะเ็บรไหนไหม”เสียเธอยัเหมือนนเป็นหวัอยู่ อมินยิ้มอย่าีใที่น้อสาวเป็นห่ว
“พี่ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ้ออบใน้อสาวนนี้ที่่วยพี่ออมานะเราไม่ไุ้ยันแบบนี้นานแล้วนะ”อฮยอนน้ำาไหลออมาเธอลไปนั่ับพื้น
“พี่มินออโทษที่อเ้าใพี่ผิพี่ยโทษให้อนะ”เธอราบลที่เท้าอมิน
“เฮ้ย..อลุึ้นพี่ไม่ิอะไรริๆพี่เ้าใว่าที่อทำเพราะเ้าใผิเรามาเริ่ม้นันใหม่นะ”อฮยอนออมิน
“ในที่สุ็เ้าใันสัทีนะ”เสสิ้าระิบแฮ
ทา้านฮันยอเาับรถมาที่สถานเลี้ยเ็ำพร้า
“เ้าไปสิพี่ฮัน”ยูริูมือฮันยอเ้ามาเาไ้ยินเสียเ็หัวเราะนวิ่เาเบิาว้าบ้านเ็ำพร้าที่เยอม่อเล็ลับลายเป็นบ้านหลัให่โเ็ๆวิ่เล่นันอย่าสนุสนาน
“นี่มัน”เาเอามือปิปาัวเอ
“นี่ันผิมาใ่ไหม”เาน้ำาไหลออมา
“พี่ฮันะ..เมื่อีิ้พี่ํนนี่โทรมาบอยูลว่าพ่อแม่ออฮยอนเสียีวิแล้ว่ะ”ฮันยอทรุลับพื้น
“พี่ฮันไม่้อลัวนะะยูละทำเรื่อย้ายไปเรียนที่อัฤษ้วยันเราลืมเรื่อนี้แล้วเริ่มีวิใหม่ันนะะ”ยูลอฮันยอ
ที่มหาวิทยาลัย
“วันนี้เราะถ่ายาที่อึ้นไปร้อเพลบนหลัานะอไหวใ่ไหม”แฮถาม
“ไหว”อฮยอนไปเปลี่ยนเสื้อ
อมินเินเ้ามาหา
“น้อพี่สวยมานะทำให้เ็มที่แหละละรที่น้อเล่นเห็นบอว่านิรึมเลยอนนี้บอพี่มาแรนะเนี่ย”อฮยอนยิ้มแล้วเ้าไปออมิน
“พี่มินะอรัพี่มานะะ..ออโทษสำหรับเรื่อที่ผ่านมา”
“โอย..พี่บอแล้วไว่าไม่ไ้ิอะไรอย่าพูทำให้พี่น้ำาไหลสิไปไ้แล้วเ้าา”อฮยอนฝืนยิ้มให้อมินถึแม้เธอะหายป่วยแล้วแ่ิใอเธอไม่ไ้หายป่วยไป้วยเลย
“อแไหวแน่นะ”เสสิ้าับมืออฮยอน”อฮยอนอเสสิ้า
“เฮ้ยแเป็นอะไรอ่ะ”
“เปล่าันแ่..ันรัแมาเลยนะ....”
“เฮ้ยแิอะไรับันรึเปล่าเนี่ย”
“บ้า”อฮยอนยิ้มไ
“ไปเ้าาไ้แล้วเร็วๆันรอถ่ายนราะอแล้ว”
“เวอร์อ่ะ”เสสิ้ายีหัวอฮยอนแล้วหัวเราะอฮยอนเินไปะเ้าาเธอเหมือนนไร้วิา
“ฮเป็นอะไรรึเปล่าันว่าวันนี้แอย่าเ้าาเลยนะ”แฮแะหน้าผาอฮยอน
“ันไม่อยาเป็นภาระถ่ายเถอะันพร้อมแล้ว”
ว้าววันเียวมีนเม้นเยอะัอบุมาๆ่ะปลื้มใมาเลยอนนี้เร่ลฟิอยู่เพราะว่าใล้สอบฮ่าๆวามริวระั้ใอ่านหนัสือแ่็อยาอัพเพราะมีนบอว่าให้อัพ่วน!ฮ่าๆเวลาที่นที่เรารัยัอยู่เราวระเห็น่าเาไม่ใ่เห็นุ่าอสิ่ที่เสียไปแล้วทุนรัพ่อับแม่ให้มาๆนะะ
ความคิดเห็น