คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Melody of love : into
ุเยรัใรรึเปล่า
นที่อยู่สูนไม่อาเอื้อมถึ
ุท้อถอย หรือยอมแพ้แล้วหรอยั
ถ้าุมีวามพยายามมาพอที่ะไว่ว้าหัวใอเามา…
ุะเป็นผู้นะอย่าแท้ริ
บทนำ
“นี่เธอน่ะเ้นีๆหน่อยสิเหลือเธอนเียวนะูิอฮยอนเ้าไปนั่อ่านหนัสือแล้ว” ฮีอลุทิฟฟานี่
“โถ่เ๊็วามสามารถนมันไม่เท่าันนี่”
“อ่อ..ลเธอะไม่เบิวแล้วใ่ไหมีันะไ้ไม่มีภาระ”
“เฮ้ย..อย่าอนิั้ใ็ไ้”
“ถ้าราวนี้เธอไม่ั้ใอีนะันะับไสไล่ส่เลย”ทิฟฟานี่ถู้อมเ้นอยู่นเียว
“นี่สิเธอไปเอาไอิมมาินหน่อยสิ”ยูริสั่เสสิ้าไปหยินล่อไอิมมา
“มัเน่ินไหม”ยูริัไอิมะใส่ปาอ
“ไม่เป็นไร่ะพี่ยูลอยัอิ่มอยู่เลย”
“พี่็รู้ว่าอรัษารูปร่า”ยุนอาหยิบหนัสือออฮยอนมาู
“นี่พวเธอน่ะมัวแ่เล่นอยู่นั่นแหละำหนวันเบิวือเือนหน้ายัไม่เรียมัวันเลย”อีทึุ
“นี่ยัยทิฟไม่ำท่าแบบนี้ะไปรอหรอแล้วูไอี้โอย..”ฮีอลบ่นไม่หยุ
“พอเลยๆเลิุน้อไ้แล้วนะเี๋ยวมินสอนเอพี่ไปูแลเ็พี่ไป”อมินรำา
“โอ้ป้า...”อฮยอนนึถึเรื่อเมื่อ2ปี่อน
“เฮ้ยอไปเร็วๆสิยูฮยอนเินมานู่นแล้วนะ”ยูริเย่าเธอ
“อเปลี่ยนใแล้วไม่เอาีว่า”อฮยอนะหันหลัลับไป
“อะบ้าหรอเพื่อเียนมายบับนี้อนั่เปิพนานุรมทั้ืนเลยนะ”แทยอนบอ
“แ่....”อฮยอนมอหมายและอวัในมือถือเธอแอบอยู่หลัำแพ ยูฮยอนหันหลัลับมา
“ไม่มีใรนี่สสัยะบ้าและิไปเอ”ยูฮยอนเิน่อไป
“อไปเลยออนนี่เอาใ่วย”ยุนอาผลัเธอออไป อฮยอนั้ัวไม่ถูเธอไปอยู่รหน้ายูฮยอนแล้ว
“เธอมีอะไร”ยูฮยอนมอหน้าอฮยอน
“ือ...ปะ...”เอาไีะบอเาีไหมอนนี้หัวใันเ้นไม่เป็นัหวะเลย
“ถ้าไม่มีอะไร็หลีไป”ยูฮยอนะเินหลีทาาอฮยอน
“โอ้ป้า..ันอบพี่มาเลย....รับหมายาัน้วยนะ”ยูฮยอนมอหน้าเธอเาเินผ่านไปเหมือนเธอเป็นอาาศ อฮยอนอึ้เธอยืน้าอยู่รนั้น ยูฮยอนถอยหลัลับมา
“ในีวิเธอไม่มีอะไรที่ีว่านี้แล้วรึไ”ยูฮยอนเินผ่านไปอฮยอนยัยืนแ็อยู่รนั้น
“ันฝัน..ฝันไปแน่ๆเลย..”พี่ๆรีบวิ่มาูอฮยอน
“มัเน่..มัเน่็อไปแล้วอ่า..”ูยอะโน
“เลิะโนไ้แล้ว..นายยูฮยอน..หืม..นายายแน่!”ยุนอาะวิ่ไปามเา
“พอเหอะยุนพี่ว่าเราพามัเน่ลับหอ่อนีว่า”
อฮยอนยืนนิ่อยู่รนั้น
"ยัยอ! มัวเหม่ออะไรอยู่ ไป้อมไ้แล้ว"ิบอมสั่
“่ะโอ้ป้า”อฮยอนเินมาที่ห้อ้อมเ้น
“ยูโอ้ป้าพี่สอนันหน่อยสิันยัไม่เ้าใเล้อนี้เลยอ่ะ”เสสิ้าื้อ
“เธอถามันมาเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะ”ยูฮยอน้อน
“ออนนี่ะถามอ็ไ้นะ”อฮยอนเินมาหา เสสิ้า้อนเธอ
“ใรถามเธอไม่ทราบ”
“อ่าว...”อฮยอนทำแ้มป่อ ยูฮยอนหน้านิ่แล้วมอเธอ
“โอ้ป้ามีอะไรรึเปล่า”อฮยอนมอหน้าเา
“ันไม่มีธุระับนปําอ่อน”อฮยอน้อน
“ใรันแน่ปัาอ่อน”ยูฮยอนหันลับมา
“อะไรนะ”
“เปล่า่ะโอ้ป้า”อฮยอนรีบวิ่ไปหายุนอา
“อมีอะไร”ยุนอาถามน้อที่วิ่มาหา
“เปล่า่ะ..พี่ยุนอว่าเรามา้อมันีว่า”ยุนอามอหน้ายูฮยอนที่ยิ้มอยู่
“็ไ้..อไป้อมรนั้นเถอะ”เ๊แหว ยุนอาลาอฮยอนไป้อมอีฝั่
“ี้เ้นให้มันีๆหน่อยสิ”อมินเอามือไปัหลัยูฮยอน อฮยอนหันมามอเาเธอ้มหน้าล
“เป็นอะไร๊ะน้อรั”แทยอนอออฮยอนแล้วมอยูฮยอน
“โอ๋มัเน่อพี่อย่าเรียเลยมาบับเหม่ยุนีว่ามา”แทยอนหัวเราะ
“ออนนี่ะอไม่ไ้เป็นมัเน่แล้วนะียอ่าหา”อฮยอนหน้ามุ่ย
“แ่พี่รัมัเน่นนี้อ่ะเรามา้อมเ้นันีว่านะเบิวพรุ่นี้แล้ว”อฮยอนยิ้มสายาเธอยัไม่ล้ามอยูฮยอน
“ออย่าไม่ิมาับไอผู้ายเฮวยเลยมัน็แ่พวผิประเภทน่า”อฮยอนมอหน้ายุนอาเธอเริ่มออสีหน้าะร้อไห้
“โอ๋...”ยุนอาออฮยอน
“เป็นอะไรอีอ่ะ”ึยอนทำสีหน้ารำา
“เธอน่ะไปไลๆเลยึยอน”ทิฟฟานี่ไล่แล้วลูบหัวน้อสาว
"พี่ะยูโอ้ป้า..."
“อเบาๆหน่อยสิเี๋ยวเสสิ้าไ้ยินะเรื่อให่นะ”ฮโยยอนลูบหัวอฮยอน
ยูฮยอนแอบหันมามออฮยอน
“ี้น้อเารัแมา2ปีแล้วนะเว่ยยัไม่ใอ่อนอีหรอ”อมินถาม
“ผมไม่เื่อในวามรัแล้ว็ไม่อบเ็ปัาอ่อน้วย”
“นายแน่ใหรอ”อมินพูอย่าไม่เื่อ
“......”
“ถึผมะอบเธอ็ะไม่ใ่เพราะว่าเธอื้อหรออีอย่าอบเธอไปสุท้ายอนเบิว็้อเลิันอยู่ี”
เมื่อเวลาทานอาหารเย็น
“ทำไมี้มันยัไม่ลมาอีนะ”ฮีอลบ่น
“เี๋ยวันไปามเอ”เสสิ้าะลุไป
“ไม่้อเลยอไปเถอะ”อมินสั่ อฮยอนี้ที่ัวเอ
“อเนี่ยนะะ”
“ไม่ใ่เธอแล้วในห้อนี้มีนื่ออฮยอนอีไหมล่ะ”ฮีอล้อน
“่ะๆ”อฮยอนรีบวิ่ไป เสสิ้าทำสีหน้าไม่พอใ
อฮยอนวิ่เ้ามาในห้อ้อมเธอหาทุอทุมุม
“โอ้ป้า...”อฮยอนเ้าไปูในห้อน้ำเธอวิ่ลมา่าล่า
“พี่ๆะยูโอ้ป้าหายไปไหน็ไม่รู้”
“-3- ไอ้ี้มันแอบไปเล่นเมส์ที่ไหนเนี่ย”อีทึโทรศัพท์หาแ่ไม่มีใรรับสาย
“อไปหาใหม่็ไ้่ะ”
อฮยอนวิ่ออไป้านอเธอวิ่ไปูที่ใล้ๆับหอพั
“นั่นใ่ยูโอ้ป้ารึเปล่านะ”อฮยอนวิ่เ้าไปู
“โอ้ป้า!”อฮยอนวิ่เ้าไปหา เาอยู่ที่สะพาน้ามแม่น้ำ
“พี่มาทำอะไรรนี้ะทุนเาามหาอยู่”ยูฮยอนเียบไม่พูอะไรออยอนมายืน้าๆเาเธอเาะอบสะพาน
“โอ้ป้าห่วเรื่อเบิวหรอะ”อฮยอนมอหน้าเา
“เธอรู้ีทุเรื่อริๆนะ”อฮยอนยิ้ม
“ัน็รู้แ่เรื่ออโอ้ป้าแหละันเอ็หวั่นๆเหมือนันแ่มีพี่ๆอยู่ัน็ไม่ลัวแล้วพี่ยุนีับันมาเลย”อฮยอนนิ่ไป
“ยุนอาหวเธอมานะ”ยูฮยอนหัวเราะออมา
“ั้นมั้ะันิว่าันน่าะโไ้แล้วโอ้ป้าันเ้าในะถ้าโอ้ป้าะรัพี่อมินัน็เ้าใันแ่อยู่ไลๆเห็นพี่แ่นี้็พอแล้ว”ยูฮยอนหันมามอหน้าเธอ
“นี่มันโ่รึเปล่าถ้าเป็นันันไม่ยอมปล่อยนที่ันอบไปหรอ”
“โอ้ ป้า็รู้นี่วามรัอพวเรามันอาะเป็นไปไม่ไ้อีอย่าอมินโอ้ป้าเหนือ ว่าันทุอย่าเอาเถอะโอ้ป้ารีบๆลับหอนะะนี่มันเย็นมาแล้วเี๋ยวไม่สบาย”
“เธอเื่อันริๆหรอเรื่อพี่มินน่ะ”อฮยอนฝืนยิ้มให้เา
“็พี่ะโหไปทำไมล่ะะ”อฮยอนเินลับหอ
“ทำไ้ไนะันยัทึ่ัวเออยู่เลยฮ่าๆโอ้ป้า้อประทับใในัวันมาแน่ๆเลย”...
“อ้าย...”อฮยอนสะุายสะพานเธอหันมายิ้มแห้ๆให้ยูฮยอน
“ไหวไหมเนี่ยยัยเบอะ!”
“สสัยอารม์้าไปหน่อย”อฮยอนัทรผมและเสื้ออัวเอแล้วเิน่อไป
“ปัาอ่อนิ้๊อริๆเลย”ยูฮยอนหันไปเห็นร้านุ๊าเโรโระ
“อย่าบอนะว่า....ยัไม่ทันาำเลย”อฮยอนเินเ้าไปื้อุ๊าทันที
“-3-หมอารม์ึ้แล้ว -3-“
▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
อันนี้แ่อินโทรนะะยัไม่ใ่เนื้อเรื่อถ้าไม่ฮาอย่าว่าันนะแ่รั่วเรื่อแรTT TTยาัแ่ะพยายามวันนั้นเมื่อนานมาแล้วมีแฟนลับนนึอแบบใสๆ็เลยอยาัให้อโทษริๆนะะถ้าไม่อบำบานไ้อ่ะที่อ่านฟิผีน้อยทุเรื่อเลยอบุริๆ่ะวามริำไ้ทุนแหละะำิสเป็นหลัฮ่าๆอบุมานะะ
Shala. la
ความคิดเห็น